#my_liberation_notes #افاضات_من_در_باب_این_سریال یادتونه یه بار راجبه این حرف میزدیم که تنهایی برامون لذت بخش نیست ؟ مثلا ممکنه تمام روز با دوستامون بوده باشیم ولی تو راه برگشت تو اتوبوس، حس غم و تنهایی احاطه مون می‌کنه. این سریال هم راه مواجهه ی شخصیت ها با تنهایی و دوست نداشته شدن رو داره نشون میده‌. ۴ تا شخصیت اصلی داریم که دوتاشون برونگرا ان و دوتاشون درونگرا. و تفاوت برونگرا ها و درونگرا ها رو هم طبعا بیشتر متوجه خواهیم شد. ممکنه این سریال افسرده تون کنه و ممکنه هم مشکلی که تو ناخودآگاهتون دارین رو نمایان کنه..بستگی به برداشت خودتون داره. روند سریال آرومه و روزمره است ولی این باعث نمیشه شما بعضی جاها هیجان زده نشین. هیجان زده شدن با احساسات و چیز ها و اتفاقات کوچیک رو یادمون میده. ولی یه باگش اینجا بود که هر کدوم از شخصیت ها برای رهایی از احساس پوچی درونشون، یه شخصیت رندوم رو پیدا کردن که بهش عشق بورزن. که اون شخص از خودشون هم بدتر بود و کلی اشکالات اخلاقی داشت. انگار هر دو زوج از بیچارگی داشتن به عشق چنگ میزدن.. ممکنه تو سریال کار ساز بوده باشه و عشق باعث بشه ادم احساس دوست داشته شدن بکنه ولی خب در دنیای واقعی این تازه شروع یه طوفانه و آدمایی رو تشکیل میده که هر دو به جای حل کردن مسئله فقط صورت مسئله رو پاکش کردن

ولی یک چیزی که از این سریال دوست داشتم این بود که سعی نمیکردن همدیگرو تغییر بدن و همونطور همدیگرو پذیرفته بودن. خیلی حس جالبی داشت دیدن همچین کسایی تو دنیایی که همه خودشون و عقل کل فرض میکنن و سعی در هدایت کردن دیگران و نصیحتشون رو دارن

آره بابا دارم میرم اتاق گوشیمو بزنم شارژ (گریه کنم)

داریم دور میشیم...دووور و دورترررر....

مشهد عزیز...بالاخره اومدم پیش خودت..