1️⃣ عصر ما مشهور به عصر انکار خداست. عصری که برخی نئوآتئیست‌ها در جهان غرب معتقدند خداوند از هدایت بشر ناامید شده و دیگر هیچ بشری نماینده او در کره زمین نخواهد بود! در نتیجه غرق شدن در #لیبرالیسم و اعتقاد به #آزادیِ بی حد و حصر بشری، تنها نسخه‌ی حیات‌بخش انسان است! 2️⃣ در عصری كه در آن برخی از «کوچ خداوند به مکان دیگر» سخن می‌گویند و معتقدند دورانی را پشت سر می‌گذاریم که دوران «سکوت خداوند» است، #هالیوود با دستمایه قرار دادن گونه‌ی وحشت، حتی خداناباوران را نسبت به قدرت و عظمت #شیطان مجاب می‌کند! 3️⃣ در این شرایط است كه می‌بینیم، همزمان با این‌كه مسئولان و مدیران فرهنگی نظام جمهوری اسلامی، حتی از رسانه‌های رسمی نظام قائل به آگاهی‌رسانی درباره‌ی این مصادیق نیستند، فیلم‌های هم‌خانواده #احضار در ایران طرفداران گسترده‌ای پیدا می‌کنند! 4️⃣ در آسیب‌شناسی فرامتنیِ محبوبیّت فیلم احضار و اسپین‌آفی همچون #آنابل و سرآغاز روایت این فیلم در قالب #راهبه، باید به این مورد اشاره کرد که یک تفکر انحرافی در صداوسیما در نیمه دهه هشتاد، ژانر ترسناک مسیحی را با دستمایه‌های خرافی «محفل زرگنده» آمیختند، که به تولیداتی نظیر «او یک فرشته بود»، «اغما» و «پنج کیلومتر تا بهشت» منجر شد. 5️⃣ در «راهبه» کفر نمایشی جذاب، مرزشکنی می‌کند. در صحنه‌های نخستین فیلم، در بخشی از کلیسا، تابلویی را با عنوان «خدا اینجا پایان می‌یابد» می‌بینیم.