✡️ کابالیسم در خاورمیانه و شمال آفریقا 1️⃣ در سده 17، از طریق افرادی چون حییم بن عطار مراکشی و شالوم بن یوسف شبّازی، شاعر نامدار یهودی ساکن یمن، فرقه #کابالا در شمال آفریقا و یمن گسترش یافت. در این دوران در تونس و الجزایر نیز برخی چهره‌های سرشناس یهودی رهبری حلقه‌های کابالا را به دست داشتند. مردخای بن موسی ساسون بغدادی در بغداد حلقه متنفذی از فرقه کابالا پدید ساخت که تا سده 20 در منطقه حضور داشت. 2️⃣ اسحاق بن موسی نیز در روستای حریر (اربیل کردستان) مستقر شد و #خاندان_حریری را بنیان نهاد. یکی از پسران اسحاق، به نام پیناس، در ماجرای شبتای زوی [بزودی درباره‌اش صحبت می‌كنیم] شرکت فعال داشت. دو پسر دیگر او، به نام‌های حییم و اسحاق، حاخام‌های شهر رواندوز اربیل بودند. اعضای خاندان حریری در تمامی سده‌های 18 و 19 در #کردستان فعال بودند و از رهبران فرقه کابالا در بین‌النهرین به‌شمار می‌رفتند. 3️⃣ در نیمه دوّم سده 18، حاخام #شلوم_شرابی (1720-1777)، که به یک خانواده یهودی مستقر در یمن تعلق داشت، در بیت‌المقدس مستقر شد و به رهبر معنوی فرقه کابالا در شمال آفریقا و به تعبیر دائرة‌المعارف یهود «در سراسر مشرق‌زمین» بدل شد. #طریقت_شرابی به مشرب صوفیان مسلمان شباهت آشکار داشت. 4️⃣ بدین‌سان، #بیت‌المقدس به یکی از کانون‌های مهم تولید #صوفیان_یهودی و تکاپوی آنان در شمال آفریقا و سراسر مشرق زمین بدل شد. با توجه به پیشینه تاریخی و فضای فکری و سیاسی مکتب کابالا، روشن است که این کانون می‌توانست تأثیرات جدی بر فرقه‌های اهل #تصوف داشته باشد و به منبع الهام انواع #مدعیان_مهدویت در میان مسلمانان بدل گردد. [دقت كنید] 5️⃣ دائرة‌المعارف یهود می‌نویسد: «اقتدار تفوق‌آمیز این حلقه به سرعت در تمامی کشورهای اسلامی تثبیت شد و مواضعی بسیار نیرومند کسب کرد.» [دقت كنید] طریقت شرابی تا سده بیستم در بیت‌المقدس مستقر بود. ✍️ عبدالله شهبازی