🔻تصویر به اندازه‌ی کافی گویا است. تصویر، جمعی از #زنان #ایرانی در سال ۱۳۵۶، چند ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی را نشان می‌دهد که در وسط یکی از خیابان‌های #تهران مشغول شست‌وشوی #لباس هستند. «مارک گازیوروسکی»، استاد علوم سیاسی دانشگاه لوئیزیانای آمریکا، در کتاب «سیاست خارجی #آمریکا و شاه: بنای دولتی دست‌نشانده در ایران» می‌نویسد: تعداد کمی از اعضای طبقه‌ی پایین شهری به برق، آب لوله‌کشی، یا فاضلاب بهداشتی دسترسی داشتند. اعتیاد، فحشا، و جنایت در حلبی‌آبادهای جنوب تهران و دیگر شهرها رواج کامل داشت. گذشته از این، نرخ بالای مهاجرت روستا به شهر حاکی از آن است که استانداردهای زندگی برای طبقه‌ی پایین روستایی از این هم خیلی بدتر بود. یکی از مشاهده‌گران زندگی روستایی در ایران میانه‌ی دهه‌ی ۱۹۷۰ گزارش می‌دهد: روستاییان با ۴ یا ۵ گرم پروتئین در هفته می‌زیستند و برخی در فضله‌ی اسب‌ها جست‌وجو می‌کردند تا جو هضم‌نشده پیدا کنند. 🔸در بخش دیگری از این کتاب به روایت صریح و غم انگیزتری از متن به حاشیه رفته برخورد می‌کنیم، جایی که «مارک گازیوروسکی» می‌نویسد: #سطح_زندگی طبقه‌ی بالا با طبقات پایین شهری و روستایی تباین شدیدی داشت. میزان بیشتر استانداردهای #بهداشتی، تغذیه، و آموزش در ایران در دهه‌ی ۱۹۷۰ پایین‌تر از میانگین همه‌ی کشورهای در حال توسعه بود. بررسی دقیقی از شرایط زندگی کوچندگان فقیر در #جنوب_تهران در دهه‌ی ۱۹۷۰ زندگی نکبت‌بار و نومیدانه‌ای را تصویر می‌کند. از ۳۷۸۰ خانوار کوچ‌کرده‌ی #فقیر مورد بررسی، ۱/ ۵۵ درصد در کپرها و آلونک‌ها، ۹/ ۳۲ درصد در کوره‌های فعال یا غیرفعال آجرپزی، ۹/ ۸ درصد در چادر، و تعداد کمتری در گورستان‌ها با «مسکن‌های غارمانند» از جمله پناهگاه‌هایی که در گودال‌های عظیم و بدبوی #زباله ساخته شده بود زندگی می‌کردند. ✍️سید روح‌الله امین‌آبادی