باسمه تعالی
چه خبر است در این شهر وارونه؟!
سهل انگاری و کوتاهی در مواجهه درست و منطقی با #بی_حجابی (1)، کار را به جایی رساند که برخی گفتند: «کاش همه گناهان، بی حجابی بود!»؛ «بی حجابی گناه بزرگی نیست؟! بروید جلوی گناهان بزرگتر را بگیرید!»(که اگر این استدلال درست باشد هیچ جرمی قابل پی جویی نخواهد بود و تمامی مراکز تربیتی و قضایی را باید تعطیل کرد!)
البته باید خدا را شکر کرد که هنوز بی‌حجابی را گناه می‌دانند هر چند گناه کوچک. در حال حاضر، روی سخن با افرادی که دانسته یا ندانسته تن به این گناه الهی می دهند نیست. مخاطب، کسانی اند که سعی در موجه یا کم اهمیت جلوه دادن این منکر و حرام الهی دارند؛ که به گمانم، با ترویج این سخن، خواسته یا ناخواسته، بدعتی بزرگ را رقم می‌زنند؛ و این سخن، در نهایت به حلال شمردن حرام الهی، و تبدیل منکر به معروف منجر خواهد گشت و چون خدا پیمان گرفته است که آنکس که از بدعتی مطلع شود باید آن را افشا کند، چند جمله ای را خاطر نشان می‌کنم.
اجازه بدهید صریح و مستند سخن بگوییم.
با چه ملاکی بی‌حجابی را گناهی کوچک شمردید؟!
آیا با ملاکهای #بزرگترین_گناهان آشنا هستید؟
آیا تا بحال از صاحبان شریعت، پرسیده اید که بزرگترین گناهان کدامند؟
در شریعت اسلامی ملاکهایی برای بزرگترین گناهان بیان شده که اختصاص به مصداق خاصی ندارد و وجود یکی از آنها در هر گناهی، آن را به بزرگترین گناه تبدیل می‌کند؛ و متاسفانه، بیشتر بلکه تمامی این ملاکها در بی‌حجابی هایی که امروز مشاهده می‌کنیم وجود دارد.
اما این ملاکها کدامند:
1) کوچک و #خوار_شمردن_گناه: «بزرگترین گناهان، گناهی است که نزد صاحبش کوچک شمرده شود»(2)؛ و «شدید ترین گناهان، گناهی است که مرتکبش آن را خوار و سبک شمارد».(3) متاسفانه بیشتر کسانی که مرتکب بی‌حجابی می‌شوند آن را گناهی کوچک و ناچیز می‌شمارند و یا احیانا خدای ناکرده اساسا گناه نمی‌دانند.
2) #اصرار_بر_گناه: «بزرگترین گناهان نزد خدا، گناهی است که مرتکبش بر آن اصرار ورزد».(4)
اصرار به گونهای است که نه تنها موجب می‌شود یک «گناه صغیره» به «#گناه_کبیره» بدل گردد(5) بلکه چنانچه از ظاهر قرآن کریم بهدست می‌آید، باعث می‌شود که یک گناه در زمره گناهانی قرار بگیرد که احتمال آمرزش در مورد آن بسیار اندک است و امام باقر علیه السلام در تفسیر همین آیه فرمودند: اصرار این است که بندهای مرتکب گناه شود، اما نه استغفار نماید و نه به فکر توبه باشد.(6)
جای بسی تاسف است که مرتکبان بی‌حجابی، بر این عمل غیر شرعی، اصرار دارند و تکرار روز مرۀ رفتار آنان، حاکی از عدم پشیمانی و عزم بر توبه است.
3) #مداومت_بر_گناه: مداومت بر معصیت، نه تنها نشان از اصرار، بلکه خود معیار دیگری برای تشدید گناه است. بی شک کسی که گناهی را یک بار مرتکب می‌شود با کسانی که آن گناه را دائما مرتکب می‌شوند یک سان نیست. «تمامی گناهان شدیداند؛ اما شدید ترین آنها، گناهی است که گوشت و خون برآن بروید؛ زیرا شخص مرتکب گناه، مورد رحمت قرار می‌گیرد[و به بهشت می‌رود] و یا دچار عذاب می‌شود[ و به دوزخ می‌رود] در حالی که جز افراد پاک به بهشت نمی‌روند»(7) این روایت اشاره به این مطلب دارد که اگر مداومت بر گناه بهقدری طولانی باشد که گوشت و خون شخص در حال اصرار و ارتکاب آن گناه روییده باشد، چنین شخصی مستحق بهشت نخواهد بود(مگر اینکه توبه کرده و گوشت و خون دوبارهای در حال مداومت بر طاعت در بدن او پدید آید.)
در اینجاست که باید گفت: بسی جای تاسف و تعجب است که چگونه یک زن مسلمان، می‌تواند بپذیرد که یک گناه را برای مدتی طولانی لحظه به لحظه تکرار کند و هر لحظهای که بر او می‌گذرد و او در حال بی‌حجابی مقابل دید نامحرمان قرار دارد بر گناه او افزون گردد؟!.
4) شاد شدن و #افتخار_به_گناه: از خود گناه بدتر، شاد شدن به گناه و یا خدای ناکرده افتخار کردن به گناه است(8) حتی در روایات می‌خوانیم: «هیچ گناهی بزرگتر از شادمانی کردن به فسق و فجور نیست»(9) تا جایی که خورسندی به رذایل، از عوامل عدم رستگاری و بد فرجامی شمرده است.(10)
مع الاسف، مشاهده می‌شود که بعضی افراد، نه تنها به بی‌حجابی خود خورسندند که آن را مایه فخر فروشی قرار داده اند و به تعبیر عامیانه، به آن «پُز» داده و با آن «کلاس» می‌گذارند؟!
7) عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَيْرٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: الذُّنُوبُ كُلُّهَا شَدِيدَةٌ وَ أَشَدُّهَا مَا نَبَتَ عَلَيْهِ اللَّحْمُ وَ الدَّمُ لِأَنَّهُ إِمَّا مَرْحُومٌ وَ إِمَّا مُعَذَّبٌ وَ الْجَنَّةُ لَا يَدْخُلُهَا إِلَّا طَيِّبٌ. (کلینی، الكافي، دار الكتب الإسلامية - تهران، 1407 ق. ج2، ص: 270)
8) الْقُطْبُ الرَّاوَنْدِيُّ فِي لُبِّ اللُّبَابِ، عَنِ النَّبِيِّ ص قَالَ: أَرْبَعَةٌ فِي الذَّنْبِ شَرٌّ مِنَ الذَّنْبِ الِاسْتِحْقَارُ وَ الِافْتِخَارُ وَ الِاسْتِبْشَارُ وَ
