#باز_هم_فیلترینگ؟! #یادداشت_سوم: رویکردهای جهانی در خصوص محدودیت‌ها و #ممنوعیت‌های_انتشار_مطالب در فضای مجازی به گزارش IA ✍ #دکتر_علیرضا_عابدی_سرآسیا انتشار مطالب در فضای مجازی می‌تواند به دلیل قوانین و فرهنگ‌های متفاوت در کشورهای مختلف با محدودیت‌ها و ممنوعیت‌هایی مواجه شود. در زیر به برخی از این موارد اشاره می‌شود که معمولاً در بسیاری از کشورها ممنوع یا محدودیت‌هایی برای آن‌ها وجود دارد: 1. محتواهای غیراخلاقی و پورنوگرافی: - بسیاری از کشورها به شدت قوانین دقیقی در مورد محتوای پورنوگرافی، به ویژه پورنوگرافی کودکان، دارند و نشر این نوع محتوا به شدت مجازات می‌شود. 2. نفرت پراکنی و تبعیض: - محتواهایی که شامل نفرت پراکنی بر اساس نژاد، مذهب، جنسیت یا هر ویژگی دیگری باشد، اغلب در کشورها ممنوع است. این نوع از محتوا می‌تواند به تشدید تنش‌های اجتماعی و خشونت منجر شود. 3. سیاست‌ها و نقدهای سیاسی: - در برخی کشورها، انتقاد از دولت یا مقامات رسمی ممکن است ممنوع باشد و محتوای مرتبط با فعالیت‌های سیاسی یا بی‌ثبات‌کننده ممکن است سانسور شود. 4. محتواهای مرتبط با تروریسم و افراط‌گرایی: - محتواهایی که مرتبط با تأسیس یا تشویق به فعالیت‌های تروریستی است، به طور معمول در بسیاری از کشورها ممنوع است. 5. دروغ‌ها و اطلاعات گمراه‌کننده: - انتشار اطلاعات نادرست، به‌خصوص در مورد موضوعات حساس مانند بهداشت عمومی (مثلاً در مورد واکسن‌ها) یا انتخابات، ممکن است در برخی کشورها با محدودیت مواجه شود. 6. نقض کپی‌رايت و حقوق معنوی: - انتشار محتواهایی که ناقض حقوق کپی‌رايت یا حقوق معنوی دیگران باشد، به شدت ممنوع است. این شامل توزیع غیرمجاز موسیقی، فیلم و نرم‌افزارها است. 7. محتوای خشونت‌آمیز: - محتواهایی که شامل خشونت بی‌دلیل یا تحریک خشونت هستند، معمولاً در جوامع مختلف ممنوع یا با محدودیت روبه‌رو می‌شوند. 8. محتوای غیرقانونی: - انتشار محتواهایی که شامل اطلاعات در مورد جرم و جنایت، مثل خرید و فروش مواد مخدر، سلاح، یا دیگر فعالیت‌های غیرقانونی باشند، معمولاً ممنوع است. 9. نفوذ به حریم خصوصی و اطلاعات شخصی: - انتشار اطلاعات شخصی دیگران بدون رضایت آنها، مانند آدرس، شماره تلفن یا تصاویر خصوصی، در بسیاری از کشورها ممنوع است. 10. انگیزه‌های خودکشی و خودآزاری: - محتواهایی که به ترویج خودکشی یا خودآزاری می‌پردازند، معمولاً مورد قضاوت قانونی قرار می‌گیرند و ممکن است ممنوع شناخته شوند. 11. مواد توهین‌آمیز و افترا آمیز: - انتشار مطالب توهین‌آمیز یا افترا آمیز درباره افراد یا سازمان‌ها می‌تواند منجر به عواقب قانونی شود. این شامل اخبار جعلی، شایعات و اتهامات بی‌اساس می‌شود. 12. محتوای فریبنده و کلاهبرداری: - هرگونه محتوای فریبنده که به منظور کلاهبرداری یا سوءاستفاده از دیگران طراحی شده باشد، ممنوع است. این شامل تبلیغات جعلی، هرزنامه و دستکاری در اطلاعات مالی می‌شود. 13. محتوای آسیب‌زا برای جامعه: - در برخی کشورها، انتشار محتواهایی که ممکن است به آسیب زدن به نظم عمومی یا سلامتی فردی یا اجتماعی منجر شود، مورد محدودیت قرار می‌گیرد. 🔹 نتیجه‌گیری ممنوعیت‌ها و محدودیت‌ها در جوامع مختلف نه تنها بر اساس قوانین داخلی و فرهنگ عمومی بلکه تحت تأثیر معاهدات بین‌المللی و استانداردهای جهانی نیز قرار دارند. با توجه به تغییرات فرهنگی و تکامل تکنولوژی، سیاسی و اجتماعی، این قوانین ممکن است تغییر کند، ولی اصول کلی درباره حفظ حقوق بشر، ایمنی و سلامت عمومی همواره مهم باقی خواهد ماند. حفظ تعادل و توازن بین آزادی بیان و امنیت عمومی و به طور کلی بین حقوق فردی و ملاحظات اجتماعی بسیار مهم است. #ادامه_دارد... ─┅═ঊঈA-A คlเгєzคঊঈ═┅─ @Dr_abedisarasia

#باز_هم_فیلترینگ؟! #یادداشت_چهارم: رویکردهای جهانی در خصوص #مجازات‌ها_و_محرومیت‌ها برای دسترسی به محتواهای نامناسب به گزارش IA ✍ #دکتر_علیرضا_عابدی_سرآسیا مجازات‌ها و محرومیت‌های مرتبط با دسترسی به محتواهای ممنوعه و نامناسب در فضای مجازی در کشورهای مختلف متنوع و بسته به قوانین محلی و نوع تخلف متفاوت است. در اینجا برخی از متداول‌ترین مجازات‌ها و محرومیت‌ها آورده شده است: 1. مجازات‌های کیفری: - حبس: در بسیاری از کشورها، استفاده از یا دسترسی به محتواهای غیرقانونی (مانند پورنوگرافی کودکان یا مواد مرتبط با تروریسم) می‌تواند منجر به حبس طولانی‌مدت شود. - جریمه‌های مالی: برخی از تخلفات می‌توانند با جریمه‌های سنگین مالی همراه باشند. - مجازات‌های اضافی: برخی از کشورها برای متخلفان ممکن است مجازات‌های بیشتری از جمله کار عمومی یا دوره‌های آموزشی تعیین کنند. 2. حذف محتوا و مسدودسازی دسترسی: - دولت‌ها و پلتفرم‌های آنلاین می‌توانند به طور خودکار یا بر اساس درخواست مراجع قانونی، محتواهای غیرقابل قبول را حذف و دسترسی به آن‌ها را مسدود کنند. 3. سلب حق دسترسی به اینترنت: - در برخی کشورها، افراد ممکن است به دلیل تخلفات مرتبط با محتواهای ممنوعه از حق دسترسی به اینترنت محروم شوند. 4. تعلیق یا مسدود شدن حساب‌های کاربری: - کاربران که به طور مکرر قوانین پلتفرم‌ها را نقض می‌کنند، ممکن است با تعلیق یا مسدود شدن حساب کاربری خود مواجه شوند. 5. دعاوی مدنی: - اگر انتشار محتوا به دیگران آسیب برساند، افراد ممکن است قادر به طرح دعاوی مدنی علیه متخلفان باشند و درخواست جبران خسارت کنند. 6. تحریم‌های اجتماعی: - رفتارهای مربوط به دسترسی به محتواهای نامناسب می‌تواند به طرد اجتماعی یا شغلی متخلفان منجر شود، از جمله از دست دادن شغل یا قرار گرفتن تحت فشار خانواده و جامعه. 7. برنامه‌های مشاوره و آموزشی: - برخی کشورها به جای مجازات‌های شدید، ممکن است برنامه‌های مشاوره یا آموزشی را برای متخلفان در نظر بگیرند تا آن‌ها را از خطرات و عواقب رفتارهای آنلاین خود آگاه کنند. 8. نظارت و کنترل دولتی: - در برخی از کشورها، دولت‌ها اقدام به نظارت بر فعالیت‌های آنلاین افراد می‌کنند و تخلفاتی که کشف شود ممکن است تبعات جدی برای فرد به همراه داشته باشد. نتیجه‌گیری مجازات‌ها و محرومیت‌ها برای دسترسی به محتواهای ممنوعه و نامناسب در فضای مجازی به طور قابل توجهی در کشورهای مختلف متفاوت است و بسته به نوع تخلف و قوانین محلی می‌توانند از مجازات‌های سنگین تا اقدامات آموزشی متغیر باشند. هدف از این مجازات‌ها حفاظت از جامعه، امنیت عمومی و حقوق فردی دیگران است. #ادامه_دارد... ─┅═ঊঈA-A คlเгєzคঊঈ═┅─ @Dr_abedisarasia

#باز_هم_فیلترینگ؟! #یادداشت_پنجم: رویکردهای جهانی در خصوص #الزام_پیام‌رسانها_به_رعایت_مقررات بنا به گزارش IA ✍ #دکتر_علیرضا_عابدی_سرآسیا کشورهای مختلف به منظور حفظ امنیت عمومی، حقوق شهروندان، حاکمیت ملی و تحکیم قوانین، به طرق مختلفی پیام‌رسان‌ها و اپلیکیشن‌های فضای مجازی را به رعایت قوانین و مقررات داخلی خود، ملزم می کنند. این کشورها برای این کار، از تدابیر و اقداماتی مختلف استفاده می‌کنند. در زیر به برخی از این اقدامات اشاره می‌شود: 1. قوانین و مقررات محلی: - دولت‌ها معمولاً قوانین خاصی را برای مدیریت و نظارت بر فضای مجازی تصویب می‌کنند. این قوانین شامل دستورالعمل‌هایی برای حفظ حریم خصوصی، امنیت داده‌ها و ممنوعیت محتواهای خاص است. 2. الزامات ثبت‌نام: - بسیاری از کشورها از پیام‌رسان‌ها و اپلیکیشن‌ها خواسته‌اند که در کشور ثبت‌نام کنند و دفترهای خود را در آن کشور تأسیس کنند. این کار به دولت‌ها کمک می‌کند تا نظارت بهتری بر فعالیت‌های آن‌ها داشته باشند. 3. فیلترینگ و مسدودسازی محتوا: - دولت‌ها معمولاً از تکنیک‌های فیلترینگ برای مسدود کردن دسترسی به محتواهای غیرقانونی استفاده می‌کنند. این کار ممکن است شامل ایجاد لیست سیاه از وب‌سایت‌ها و منابع اطلاعاتی باشد. 4. تحمیل جریمه‌های مالی: - در صورت عدم رعایت قوانین، کشورها ممکن است جریمه‌های مالی قابل توجهی برای اپلیکیشن‌ها و پیام‌رسان‌ها اعمال کنند. این جریمه‌ها به عنوان یک بازدارنده برای جلوگیری از تخلفات محسوب می‌شوند. 5. خودپالایی و همکاری: - برخی از دولت‌ها با پیام‌رسان‌ها همکاری می‌کنند تا آن‌ها خود را برای پالایش و حذف محتوای غیرقانونی یا مبتذل ملزم کنند. این خودپالایی ممکن است به صورت هزینه‌بر یا به وسیلهٔ فشارهای سیاسی صورت پذیرد. 6. مقررات امنیتی: - ممکن است نیاز باشد که پیام‌رسان‌ها اقداماتی همچون رمزگذاری برای حفظ امنیت داده‌ها و حفاظت از اطلاعات کاربران انجام دهند. 7. توسعه قانون‌گذاری بین‌المللی: - برخی کشورها بر این باورند که باید به صورت جهانی قوانینی وضع شوند که کارایی و حاکمیت قوانین کشورها را در فضای مجازی تقویت کند. این می‌تواند شامل توافق‌نامه‌های بین‌المللی و همکاری‌های چندجانبه باشد. 8. لزوم ارائه داده‌ها به کاربران: - کشورها ممکن است از پیام‌رسان‌ها بخواهند که داده‌های مربوط به کاربران، شامل اطلاعات تماس و سوابق چت‌ها، را در صورت درخواست مقامات قضائی در دسترس قرار دهند. 9. محدودیت بر پلتفرم‌های خارجی: - برخی کشورها محدودیت‌هایی برای ورود و فعالیت پلتفرم‌های خارجی به منظور ارتقاء محصولاتی که از سوی شرکت‌های داخلی ارائه می‌شوند، وضع می‌کنند. 10. آموزش و آگاهی‌دهی: - دولت‌ها ممکن است برنامه‌های آموزشی برای افزایش آگاهی عمومی نسبت به خطرات فضای مجازی، نقض حریم خصوصی و اتباع قوانین منتشر کنند. نتیجه‌گیری تدابیر و اقداماتی که کشورهای مختلف برای وادار کردن پیام‌رسان‌ها و اپلیکیشن‌های فضای مجازی به رعایت قوانین کشور خود انجام می‌دهند، مبتنی بر نیاز به حفظ امنیت عمومی، حقوق شهروندان و حاکمیت ملی است. این اقدامات می‌توانند به پیشگیری از انتشار محتواهای خطرناک و حفاظت از اطلاعات کاربران منجر شوند، اما باید به گونه‌ای طراحی شوند که حقوق آزادی بیان و دسترسی آزاد به اطلاعات نیز محفوظ بماند. #ادامه_دارد... ─┅═ঊঈA-A คlเгєzคঊঈ═┅─ @Dr_abedisarasia

#فیلم #کارگاه لینک فیلم ضبط شده کارگاه آشنایی با مهارتهای فیش برداری با ارائه دکتر علیرضا عابدی سرآسیا، دانشیار گروه فقه وحقوق دانشگاه فردوسی مشهد مورخ 30/ 08/ 1403 https://vroom.um.ac.ir/pe9v7759ss1h/

نمونه ای از فیش طراحی شده در قالب ورد به همراه توضیحات اجمالی

#باز_هم_فیلترینگ؟! #یادداشت_ششم: رویکردهای جهانی در خصوص #جلوگیری_از_VPN_و_فیلترشکن بنا به گزارش IA ✍ #دکتر_علیرضا_عابدی_سرآسیا جلوگیری از استفاده VPN و فیلترشکن‌ها در کشورهای مختلف به‌عنوان یک موضوع مهم در سیاست‌های اینترنتی و کنترل‌ اجتماعی مطرح می‌شود. برخی از اقداماتی که کشورهای مختلف برای جلوگیری از استفاده از VPN و فیلترشکن‌ها انجام می‌دهند به شرح زیر است: 🔹 الف. اقدامات قانونی و سیاسی 1. قوانین محدود کننده: برخی کشورها قوانینی برای ممنوعیت استفاده از VPN و فیلترشکن‌ها وضع کرده‌اند. این قوانین ممکن است شامل جریمه‌ها و مجازات‌هایی برای افرادی باشد که به این ابزارها دسترسی پیدا کنند یا از آن‌ها استفاده کنند. 2. ثبت‌نام و مجوز برای VPNها: در برخی کشورها، ارائه‌دهندگان VPN باید بسترهای خود را ثبت کرده و مجوز رسمی دریافت کنند. این امر به دولت اجازه می‌دهد تا بر فعالیت‌های VPN نظارت داشته باشد و تنها ارائه‌دهندگانی که مطابق با قوانین دولت عمل می‌کنند، مجاز به فعالیت باشند. 🔹 ب. اقدامات فنی 1. فیلتر کردن ترافیک: دولت‌ها می‌توانند با استفاده از تجهیزات و نرم‌افزارهای پیشرفته، ترافیک اینترنتی را بررسی کنند و اتصالات مربوط به VPN و فیلترشکن‌ها را شناسایی و مسدود کنند. 2. شناسایی پروتکل‌ها: برخی کشورها اقدام به شناسایی پروتکل‌های خاص مربوط به VPN می‌کنند و ترافیک آن‌ها را مسدود می‌سازند. این روش شامل مسدود کردن پورت‌های خاصی است که VPNها معمولاً از آن‌ها استفاده می‌کنند. 3. تکنیک‌های ضد فیلتر: برای مقابله با VPNها، برخی دولت‌ها از الگوریتم‌های ضد فیلتر استفاده می‌کنند که می‌تواند به شناسایی و مسدود کردن ارتباطات VPN کمک کند. 4. سیستم‌های مانیتورینگ پیشرفته: استفاده از نرم‌افزارهای هوش مصنوعی و یادگیری ماشین برای شناسایی و مسدود کردن اتصالات VPN به طور خودکار و در زمان واقعی انجام می‌شود. ۵. مسدودسازی نرم‌افزارها و اپلیکیشن‌های VPN بعضی کشورها به فروشگاه‌های اپلیکیشن دستور می‌دهند که اپلیکیشن‌های VPN را از دسترس خارج کنند. ۶. اعمال فشار بر روی ارائه‌دهندگان VPN برخی کشورها برپا کنندگان خدمات VPN را تحت فشار می‌گذارند تا اطلاعات کاربران را ارائه دهند یا از ارائه خدمات خود به مشتریان داخلی خودداری کنند. 7. نظارت بر فعالیتهای ISPها برخی دولت‌ها به ارائه‌دهندگان خدمات اینترنت (ISP) دستور می‌دهند که خدمات VPN را فیلتر کنند یا از ارائه سرورهای VPN جلوگیری کنند. 🔹 ج. نظارت و کنترل 1. نظارت آنلاین: برخی دولت‌ها ابزارهای نظارتی برای مشاهده و تحلیل فعالیت‌های آنلاین کاربران دارند. با این روش، می‌توانند کاربران را که به VPN متصل‌اند شناسایی کنند و از آن‌ها پیگیری کنند. 2. گزارش‌دهی: در برخی کشورها، کاربران موظفند گزارش‌های مربوط به استفاده از VPN و فیلترشکن‌ها را به مقامات ارائه دهند. این امر می‌تواند به عنوان ابزاری برای کنترل و نظارت بیشتر عمل کند. 🔹 د. اقدامات فرهنگی و آموزشی 1. آگاهی‌رسانی عمومی: برخی دولت‌ها تلاش می‌کنند تا از طریق برنامه‌های آموزشی و اطلاع‌رسانی، عموم را در مورد خطرات و مضرات استفاده از VPN و فیلترشکن‌ها آگاه کنند و کاربران را به رویه‌های امن‌تری هدایت کند. 2. ترویج استفاده از سرویس‌های داخلی: برخی از کشورها تلاش می‌کنند تا با ترویج استفاده از سرویس‌های داخلی و بومی، استفاده از VPNهای خارجی را کاهش دهند و کاربران را به استفاده از پلتفرم‌های مجاز و ملی ترغیب کنند. 🔹 هـ. همکاری‌های بین‌المللی 1. همکاری‌های امنیتی: برخی کشورها با یکدیگر همکاری می‌کنند تا اطلاعات مربوط به VPNها و فعالیت‌های غیراصولی آنلاین را مبادله نمایند و تلاش‌های مشترکی برای نظارت و کنترل به عمل آورند. 2. توافق‌نامه‌های بین‌المللی: امضای توافق‌نامه‌های بین‌المللی برای جلوگیری از بهره‌برداری از فناوری‌های VPN و حفظ امنیت سایبری می‌تواند به همکاری‌های بیشتر در این زمینه منجر شود. 🔹 و. مصاحبه و بازجویی 1. بازجویی از کاربران: در برخی کشورها، مقامات به صورت حضوری با افرادی که مشکوک به استفاده از VPN هستند، مصاحبه می‌کنند تا اطلاعات بیشتری بدست آورند و در مورد فعالیت‌های آنلاین آن‌ها بازجویی کنند. 2. مطالعه و نظارت بر محتوا: برخی از دولت‌ها از نرم‌افزارهای نظارتی برای بررسی محتوای ارسال شده از طریق VPNها استفاده می‌کنند تا اطلاعات غلط یا تهدیدآمیز را شناسایی کنند. 🔹نتیجه گیری: اقدامات انجام شده برای جلوگیری از استفاده VPN و فیلترشکن‌ها معمولاً ترکیبی از نظارت، تنظیم قوانین، فیلترینگ، آگاهی‌بخشی و همکاری های بین المللی است. #ادامه_دارد... ─┅═ঊঈA-A คlเгєzคঊঈ═┅─ @Dr_abedisarasia

#باز_هم_فیلترینگ؟! #یادداشت_هفتم: رویکردهای جهانی در خصوص #صیانت_از_کودکان_و_نوجوانان دربرابر #خطرات_فضای_مجازی بنا به گزارش IA ✍ #دکتر_علیرضا_عابدی_سرآسیا کشورهای مختلف به منظور حفاظت از حقوق کودکان و نوجوانان و مصونیت آنها در برابر خطرات فضای مجازی، اقدامات متنوعی را به شرح ذیل انجام می دهند: 1. قوانین و مقررات 🔹 تعریف #مسئولیت‌های_قانونی_پلتفرم‌های_آنلاین در قبال محتوای نامناسب و خطرناک برای کودکان؛ از جمله 1. تعهد به حذف محتوای نامناسب 2. مدیریت محتوا (استفاده از فناوری‌های هوش مصنوعی و نظارت انسانی) 3. ایجاد سیاست‌های کاربرپسند(راهنماهای دقیق و آموزش کاربران درباره نحوه شناسایی و گزارش محتوای نامناسب) 4. محافظت از حریم خصوصی و امنیت کاربران (تنظیمات حریم خصوصی و محدود کردن دسترسی به اطلاعات شخصی؛ محدودیت‌های سنی) 5. پاسخگویی، مسئولیت‌پذیری و گزارش سالانه. 🔸 قوانین مربوط به #سن_مجاز: سن قانونی برای دسترسی به محتواهای حساس (نظیر محتوای پورنوگرافی، خشونت‌آمیز، حاوی اطلاعات یا دعوت به مصرف مواد مخدر یا الکل، محتواهای مرتبط با فعالیت‌های غیرقانونی نظیر هک، جعل هویت، و ...) بسته به قوانین هر کشور متفاوت است ولی معمولا –در صورت مسدود نبودن- سن 18 سال را در نظر می گیرند. کشورها معمولاً دارندگان وب‌سایت و پلتفرم‌ها را ملزم به تأیید سن کاربران می‌کنند و برای عدم رعایت این قوانین جریمه‌هایی نظیر مسدود کردن، جریمه یا اقدامات قانونی دیگر وضع می‌شود. 🔹 ایجاد قوانین حفاظت از داده‌ها و حریم خصوصی کودکان و نوجوانان و الزام به کسب رضایت والدین قبل از جمع‌آوری داده‌ها. 🔸 تعریف #مسئولیت‌های_قانونی_والدین. در برخی از کشورها، اگر والدین به طور مکرر از مسئولیت خود درباره مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر محتوای مضر به درستی عمل نکنند، ممکن است با اقدامات قانونی روبرو شوند، که می‌تواند شامل تحت نظارت قرار گرفتن، جریمه مالی یا در موارد شدیدتر، #از_دست_دادن_حق_سرپرستی باشد. همچنین در مواردی که کودکان و نوجوانان به آسیب‌های جدی یا خطرناک در اثر بی‌توجهی والدین دچار شوند، ممکن است پرونده‌ای علیه والدین تشکیل شود و آن‌ها مورد بازجویی یا محاکمه قرار گیرند. 2. آموزش و آگاهی 🔹 منابع و برنامه‌های آموزشی برای والدین و کودکان در زمینه ایمنی آنلاین(آشنایی با خطرات اینترنت مانند آزار و اذیت آنلاین، محتوای نامناسب و کلاهبرداری‌های اینترنتی؛ چگونگی استفاده ایمن از اینترنت؛ نحوه شناسایی اطلاعات معتبر و نادرست؛ عدم اشتراک گذاری اطلاعات خصوصی مانند نام، آدرس، شماره تلفن و...) 🔸 دوره‌های آموزشی در مدارس وگنجاندن آموزش‌های امنیت سایبری و رفتار مسئولانه در فضای دیجیتال در برنامه‌های درسی مدارس. 🔹 کمپین‌های آگاهی عمومی. 🔸 ترویج فرهنگ گزارش‌دهی با تشویق کودکان به گزارش‌دادن تجربیات نامناسب یا خطرناک در فضای مجازی به والدین یا مشاوران. 🔹 آموزش مستمر والدین در مورد نحوه نظارت بر کودکان و نوجوانان در فضای مجازی نظیر آشنایی با نرم‌افزارهای نظارت یا فیلتر محتوا، مهارتهای تشویق به استفاده مثبت و مسئولانه از فناوری، برقراری ارتباط مؤثر با فرزندان درباره آنچه که در فضای مجازی تجربه می‌کنند، تعیین زمان استفاده به منظور جلوگیری از اعتیاد و وابستگی به اینترنت و ولگردی مجازی، وضع مقرراتی برای کودکان و نوجوانان درباره اشتراک‌گذاری اطلاعات شخصی، ملاقات با افراد آنلاین و رفتار در شبکه‌های اجتماعی. 3. ابزارهای حمایتی 🔹 نرم‌افزارهای کنترل والدین برای نظارت بر فعالیت‌های آنلاین کودکان و نوجوانان 🔸 فیلترهای محتوا برای مسدود کردن محتوای نامناسب 4. حفاظت از حریم خصوصی 🔹 تنظیمات حریم خصوصی پیشرفته در پلتفرم‌های آنلاین 🔸 سیاست‌های شفاف درباره جمع‌آوری داده‌های کاربر و استفاده از آن. 5. همکاری با نهادها 🔹 همکاری با سازمان‌های غیر دولتی و بین‌المللی برای بهبود شرایط 🔸 تشویق همکاری‌های بین‌المللی برای تبادل بهترین شیوه‌ها در حوزه حفاظت از کودکان و نوجوانان در فضای مجازی. 6. محافظت در محیط مدرسه 🔹 ایجاد برنامه‌های ایمنی دیجیتال در مدارس 🔸 همکاری با معلمان برای آموزش اصول ایمنی آنلاین 7. توسعه زیرساخت‌ها 🔹 بهبود دسترسی به اینترنت امن و با کیفیت 🔸 تأمین منابع لازم برای آموزش و پشتیبانی از امنیت آنلاین نتیجه‌گیری صیانت از حقوق کودکان و نوجوانان در گرو اقداماتی است که باید به صورت همزمان و هماهنگ اجرا شوند. همچنین این اقدامات باید به طور مداوم مورد ارزیابی و به‌روزرسانی قرار گیرند تا با تهدیدات جدید در فضای مجازی همگام باشند. #ادامه_دارد... ─┅═ঊঈA-A คlเгєzคঊঈ═┅─ @Dr_abedisarasia

🔰نشست هم اندیشی اساتید 🔸با‌موضوع: فیلترینگ 👤دکتر جواد جاویدنیا ➖معاونت فضای مجازی و دبیر سابق کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه دادستانی کل کشور ➖مستشار دادگاه تجدیدنظر استان خراسان رضوی 🔻با عنوان: 📋 پشت پرده‌های حقوقی رفع فیلترینگ 👤دکتر علیرضا عابدی سرآسیا ➖دانشیار فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه فردوسی 🔻 باعنوان: 📋 حکمرانی ارزشی و عقلانی بر فضای مجازی (نقدی بر شیوه های رایج فیلترینگ و ارایه مدل پیشنهادی) 📆 دوشنبه ۵ آذرماه ۱۴۰۳ ⏰ ساعت ۱۲ تا ۱۴ 🏢دانشکده الهیات و معارف اسلامی، سالن شهید عبدالکریمی 📝ثبت‌ نام برای اساتید دانشگاه فردوسی از طریق پرتال دانشگاهی پویا (ثبت‌نام در رویداد) 📝ثبت‌ نام برای سایر اساتید از طریق ارسال نام و نام خانوادگی و نام دانشگاه به سر شماره 6600051106 🔳سازمان بسیج اساتید استان خراسان رضوی @Basijasatidk

نشست هم اندیشی اساتید با‌ موضوع «فیلترینگ» با حضور دکتر جواد جاویدنیا معاون فضای مجازی و دبیر سابق کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه دادستانی کل کشور و دکتر علیرضا عابدی سرآسیا دانشیار فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد دوشنبه ۵ آذر ۱۴۰۳ در دانشکده الهیات و معارف اسلامی برگزار شد. در ابتدای این نشست، دکتر جاویدنیا ضمن بررسی و نقد وضعیت فیلترینگ در ایران، آن را مغایر با فرمایشات مقام معظم رهبری دانست. وی گفت: فیلترینگ به اهداف خود نرسیده و آسیب‌پذیرترین قشر جامعه، یعنی کودکان و نوجوانان، بیشترین دسترسی به محتوای غیراخلاقی و فیلتر نشده را دارند. وی همچنین به وجود مافیا در زمینه فیلترشکن‌ها اشاره کرد و ادامه داد: این مافیا منافع خاصی را تأمین می‌کند. او با یادآوری مصوبه سال ۱۳۹۹ مبنی بر الزام دولت در بستن فیلترشکن‌های غیرقانونی و از سویی ارائه خدمات لازم برای دسترسی به محتوای فیلتر شده برای برخی از اقشار جامعه، به عدم اعتماد مردم به نرم‌افزارهای داخلی و عدم اجرای مصوبات قانونی اشاره کرد و گفت: در حالی که فیلترینگ انجام شده، فیلترشکن‌ها همچنان فعال هستند. او همچنین با طرح انتقاداتی به عملکرد دستگاه‌های نظارتی و قضایی گفت: این نهادها به وظایف خود به درستی عمل نمی‌کنند. ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ‟☽❀ اِلَهِـــــــــــےءَاتِ فـِردوسِــــــــــــے ❀☾” ••✾•📚👨‍🏫📚•✾•• 📱@elahiatemashhad