از منظر روانشناختی: آیا خشم داشتن نسبت به اسراییل توجیه ندارد؟! ✍محمدحسن موحدی روانشناس بالینی فکر کنید روزی از خواب بلند می شدید و می دیدید هیچ گونه خشمی در درونتان ندارید. آن گاه چه اتفاقی می افتاد؟ همه چیز زندگی بر وفق مراد بود؟! نه! قطعا اینطور نیست. شاید بگویید چطور چنین چیزی می گویی؟ در بعضی کلاسهای مدیریت خشم می گویند خوب است خشم نداشته باشی!!! ولی من در جواب تان می گویم چه اتفاقی برایتان رخ خواهد داد. اگر خشم نداشته باشید در برابر هیچ چیز از خودتان دفاع نمی کنید. دیگران به شما ظلم می کنند، به حقوقتان تجاوز می کنند و یا شما را عامدانه و غیر منطقی ناکام می کنند و شما در برابر همه اینها سکوت می کنید و شاید حتی لبخند بزنید . دیگر هیچ جا و هیچ وقت دفاع برایتان اهمیتی ندارد . پس داشتن خشم مثل داشتن هر هیجان دیگری مهم و زمینه بقای انسانی است. اما مانند تمام هیجانات شدت، مدت و موقعیتش اهمیت دارد. یعنی اگر در جایی که شما ۳۰ درصد باید عصبانی شوید ( طبق هنجار اجتماعی) ۸۷ درصد عصبانی شوید ، آنجا خشم حالت منفی به خود می گیرد یا اگر مثلا باید یک ساعت بابت چیزی خون خونتان را بخورد و به جایش یک هفته عصبانی شوید خب آنجا خشم بیش از حد نرمال است یا اینکه جایی نباید عصبانی شوید و می شوید . نکته مهم تر هم این است که ظلم، تجاوز به حقوق و حریم ،ناکامی و ... خشم را در افراد بر می انگیزد. یعنی هیجان همراه با اینها خشم است. حالا بیایید این موضوع را در چهارچوب روابط بین الملل بررسی کنیم. ما در جهان مان کجا باید عصبانی شویم؟ احتمالا در جایی که رژیمی به عینه در حق جهان یا کشورهای منطقه ای یا غیره ظلم کند. گروهی که هنجارهای جهانی را همه جوره زیر پایش بگذارد و هر عمل کثیفی از او بربیاید، در راه ستمگری استفاده کند‌. در اینجا خشم افراد دنیا برانگیخته خواهد شد و به نظر می رسد چون این خشم شدت، مدت و موقعیت درستی دارد، هیجانی مقدس است. یعنی افراد برای جلوگیری از ظلم، پیشگیری از تجاوز به حقوق بشریت، عصبانی می شوند و خشم نشان می دهند. از منظر تئوریک،فروید انرژی لیبیدو را ( که به نظر برخی انرژی جنسی می آید) سائق زندگی و پرخاشگری را سائق مرگ می داند و این دو را، دوروی یک سکه ارزیابی می کند. تحلیل من به عنوان روانشناس این است اگر می‌خواهیم به زندگی سوق پیدا کنیم باید از بال دیگر ماجرا یعنی پرخاشگری هم با شرایط درست (شدت، مدت و موقعیت) استفاده کنیم. حال فکر کنید بزرگترین گروه ترور در دنیا که ۷۶ سال حداقل ( برخی تاریخ آن را از زمان جنگ جهانی اول توصیف می کنند) تمام منطقه غرب آسیا را بهم ریخته و کشت و کشتار کرده و از همه کشورهای منطقه و حتی جهان به خاطر حفظ موجودیتش،امنیت، آرامش و صلح را گرفته است. خب آیا چنین موجودیتی خشمی مقدس را برنمی انگیزد؟! آیا چنین خشمی ممدوح نیست؟! شاید اصلا خداوند به عنوان موهبت و نعمت در انسان همین هیجان (خشم) را گذاشته است تا جایی که به حریم انسانیت تجاوز شد، آدمی از حقوق و چهارچوب های خودش دفاع کند و امروز با کشتار حدود ۵۰ هزار نفر در غزه، لبنان، سوریه و .... و زخمی کردن صدها هزار نفر برای دفاع از سائق زندگی، باید از سائق مرگ در برابر از بین برنده دنیا استفاده کرد . پس در اینجا مهم ترین چیز همین است. اگر می‌خواهیم زندگی بشری از مدار حیات خود خارج نشود، اتفاقا باید علیه هسته ترور اسراییل خشمگین باشیم و در دفاع از خود و انسانیت با آن مبارزه کنیم ( پرخاشگری نشان دهیم). چنین چیزی نه تنها از بعد روانشناختی مذموم نیست ، بلکه ممدوح به نظر می رسد . چرا که بقای همه ما دقیقا جایی است که جلوی این ماشین کشتار جمعی را بگیریم و آن را متوقف کنیم. #خشم #روانشناسی #مرگ_بر_اسرائیل #غزه_لبنان_فلسطین_مقاومت 🍃🌺🍃 http://eitaa.com/dr_fgarivani https://ble.ir/dr_fgarivani