دکتر گریوانی
سلام و نور اعضای محترم کانال، عیدتون مبارک ان شاالله خداوند توفیق بده در مسیر تسهیلگری ظهور دردانه ص
#سلیل
#حدیث
یا
#سوسن
#مادر بزرگوار #امام_حسن_عسکری را چقدر میشناسیم؟
نامش را شنیده ایم؟
از فضایلش و نوع نگاه و تمجید #امام_معصوم از ایشان چیزی به دختران مان گفته ایم؟🤔
اصلا #نقش ایشان در انتقال معارف شیعه برای ما تشریح شده؟
ما #منتظران_ظهور میدانیم که این بانوی صالحه ی عفیفه چقدر در حفظ جان امام زمان موثر بوده اند؟🤔😐
بانوان فرهیخته و #الگوی_سوم_زن که در طول تاریخ اسلام و انقلاب داشتیم، به دختران مان معرفی نکرده ایم، و وقتی میبینیم دختران مان دچار بحران هویت میشوند و از سلبریتی های شرقی و غربی الگو میگیرند، فریاد وااسلاماه سر میدهیم و زمین و زمان و نسل جوان را مقصر میدانیم، یکبار بیندیشیم در مقابل این همه نفی این و آن،چند بار و چند نفر اسوه را به منظور الگوبرداری فرزندان مان معرفی کرده ایم؟!
🌹🌺
از امام هادی(ع) درباره حُدیث نقل شده است: «سلیل از آفتها، گزندها، پلیدیها و ناپاكیها محفوظ است. آنگاه به سلیل فرمود: به همین زودی خدا حجت خود را به خلق عطا میكند كه زمین را پر از عدل و داد میکند، آنطور كه پر از جور شده باشد».[۵]
منابع شیعی از حُدیث به بزرگی یاد کرده و او را ستودهاند.[۶] علامه مجلسی در جلاء العیون او را زنِ عفیف و کریمِ در نهایت صلاح و ورع و تقوا معرفی میکند[۷] و شیخ عباس قمی در انوار البهیه مینویسد مادر بزرگوار امام عسکری(ع) پاکترین، پارساترین، پاکدامنترین و والاترین بانوی زمان خود بوده و راویان او را از بانوان عارفه و صالحه برشمردهاند.[۸]
فرزندان
حُدیث مانند مادرِ برخی از امامان، کنیز بود.[۹] فرزندان امام هادی از او امام حسن عسکری، محمد، حسین و جعفر[۱۰] و عایشه بودند.[۱۱]
اختلاف با جعفر
امام حسن عسکری(ع) اندکی پیش از وفات خود، مادرش را به حج فرستاد.[۱۲] وقتی او خبر وفات امام حسن عسکری را شنید از مدینه به سامرا رفت. در سامرا جعفر کذاب (برادر امام حسن عسکری(ع)) ادعای امامت و نیز ادعای میراث امام عسکری (ع) را داشت. جده برای مقابله با جعفر و برای آنکه عباسیان را از وجود فرزند امام عسکری (ع) آگاه نسازد احتمال باردار بودن یکی از کنیزان امام عسکری (ع) را مطرح ساخت[۱۳] اما جعفر برای دستیابی به میراث امام عسکری (ع) به سلطان شکایت کرد[۱۴] و سرانجام بعد از ۷ سال میراث امام عسکری (ع) بین مادر آن حضرت و جعفر تقسیم شد.[۱۵] پس از مدتی جعفر کذاب به فقر دچار شد و جده، مخارج روزمره او و فرزندان و حیواناتش را میداد.[۱۶]
وصی امام عسکری(ع)
امام عسکری(ع) مادرش حُدیث را وصی (متولی موقوفات و صدقات) خود کرد. منابع تاریخی از احمد بن ابراهیم چنین نقل کردهاند: « من در سال ۲۶۲ق در مدینه به حضور حکیمه دختر محمد بن علی الرضا، خواهر ابوالحسن عسکری رسیدم و با او از پشت پرده صحبت کردم و از دین او سؤال کردم، [درباره] کسی که امام میداند. گفت فلان بن حسن(ع) و نام آن [حضرت] را برد. گفتم فدایت شوم او را دیدی یا اینکه خبرش را شنیدی؟ گفت خبر او را از ابومحمد(ع) (امام عسکری) گرفتم که برای مادرش نوشته بود. به حکیمه گفتم آن فرزند کجاست؟ گفت پنهان است. گفتم پس شیعیان به چه کسی پناه ببرند، گفت به جدهاش، مادر ابومحمد(ع). گفتم آیا از کسی پیروی کنم که یک زن را وصی خود کرده است؟! فرمود: امام حسن عسکری(ع) در این مورد از امام حسین(ع) پیروی کرد که در ظاهر به خواهرش زینب دختر علی بنابیطالب(ع) وصیت کرد،... به جهت حفظ جان علی بن حسین(ع) (امام سجاد). سپس فرمود شما مردمی هستید مطلع از اخبار، آیا در روایات به شما نرسیده است كه نهمین فرزند حسین(ع) زنده است و میراثش تقسیم میشود؟».[۱۷]
شیخ طوسی نیز در کتاب الغیبه مینویسد آن حضرت، مادر خود را وصی قرار داد تا تولد فرزندش مخفی بماند. شیخ طوسی در ادامه میگوید نظیر آن را امام صادق(ع) برای در امان ماندن فرزندش موسی بن جعفر(ع) انجام داد و پنج نفر را وصی خود معرفی کرد که از جمله آنان حمیده بَربَریه بود.[۱۸]
مدفن
جده وصیت کرد در خانه خودش دفن شود.[۱۹] آرامگاه او در حرم عسکریین در سامرا است.[۲۰]
پانویس
↑ نک:مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۰، ص۲۳۷-۲۳۸.
↑ نوبختی، فرق الشیعه، ص۱۰۵.
↑ منتهی الآمال، ج۲، ص۶۴۹
↑ ریاحین الشریعه، ج۳، ص۲۴
↑ مسعودی، اثبات الوصیه، ص۲۴۴.
↑ منتهی الآمال، ج۲، ص۶۴۹؛ اکمال الدین صدوق
↑ مظفری، مادران چهارده معصوم(ع)، ص۲۱۰. مجلسی، جلاء العیون، ص۹۸۹.
↑ مظفری، مادران چهارده معصوم(ع)، ص۲۱۰. قمی، انوار البهیه، ص۴۷۳.
↑ الارشاد، ج۲، ص۳۱۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۰، ص۲۳۷-۲۳۸
↑ الهدایة الکبری، ص۳۱۳؛ الارشاد، ج۲، ص۳۱۲
↑ الارشاد، ج۲، ص۳۱۲
↑ مسعودی، اثبات الوصیه، ص۲۷۱، به نقل از پاکتچی، حسن عسکری، دایره المعارف بزرگ اسلامی، ج۲۰، ص۶۱۸
↑ مدرسی طباطبایی، مکتب در فرآیند تکامل، ۱۳۷۴ش، ص۱۱۰.
↑ شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۷۶.
↑ ابن حزم، الفصل فی الملل، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۱۲.
↑ مآث