چیستی و چگونگی وفاق سرمقاله روزنامه جوان -عبدالله گنجی اگر عبارت وفاق به خوبی تبیین نشود و با منظور صاحب ایده چفت و بست نگردد و مردم دچار تفسیر موسع از آن شوند، همانند عبارت «اعتدال» به سخره گرفته خواهد شد و به ضد خود تبدیل می‌شود؛ لذا باید منظور شفاف و حیطه و ابعاد آن روشن باشد. منظور پزشکیان از وفاق که متواتر گفته‌اند این است که اگر دست به دست هم ندهیم و به مشکلات نگاه واحد پیدا نکنیم نمی‌توانیم بر آن‌ها غلبه کنیم. همسویی نگاه‌ها و بسیج امکانات از مسیر همدلی و هم‌فهمی می‌گذرد؛ لذا اگر این وفاق در شعار و عمل نخبگان قدرت هم محقق شود، اما در زندگی مردم تأثیری نداشته باشد، باز شکست خورده است. اولین فهم از وفاق این است که آن را با «آشتی ملی» مترادف نگیریم زیرا ملت با هم قهر نیستند و بحران فلج‌کننده و درگیری و نزاع بین آنان وجود ندارد و از قضا مسئله آنان مشترک است که زندگی بهتر را از حاکمیت متوقع هستند. نکته دوم این است که آیا وفاق بین نخبگان قدرت است؟ آیا بین اصولگرا و اصلاح‌طلب است؟ وفاق تابنده نور بر قطب‌بندی‌های بی‌جهت و خانمان‌سوز است. بنابراین سؤالی که طرح می‌شود اینکه تسری این وفاق به عرصه اجتماعی چگونه است؟ تسری به حوزه حجاب، انتخابات، راهپیمایی‌های ملی، عدالت یا احساس عدالت در توزیع امکانات و... چگونه خواهد بود؟ سوم اینکه ممکن است وفاق پیش‌نیاز حل «مسائل سخت» باشد و به خودی‌خود موضوعیتی نداشته باشد. فرض کنید در قیمت بنزین باید تجدیدنظر شود، اما واکنش اجتماعی، مسئولان را به محافظه‌کاری وا می‌دارد. اینجاست که باید کارشناسان، مجلسیان، دولتیان، دستگاه قضا، احزاب و... همه بگویند قیمت بنزین نازل است، آنگاه مردم نیز مراجع اجتماعی خود را حجت می‌دانند و حنجره (صداهای) متفاوتی نمی‌بینند و کار انجام می‌شود. اما اگر دولت خواست بنزین گران شود و مجلس مخالف بود یا رسانه‌ها ساز دیگری را کوک کردند، ممکن است است به معضلی جدید تبدیل شود. چهارم اینکه وفاق یک نقطه مشترک و سدید می‌خواهد که همانند کعبه به دورش جمع شوند، چراکه نمی‌توان سلایق را از افراد گرفت و تفاوت‌ها را سرکوب کرد. تا زمانی که یک طرف به طرف مقابل بگوید باطل، غرب‌گرا، ضدانقلاب و طرف مقابل نیز بگوید متحجر، ضدتوسعه، خالص‌ساز و... هرگز وفاقی صورت نمی‌گیرد. اما آن امر مشترک چیست؟ قبلاً نوشته‌ام اصول مورد قبول همه لازم است که مانند اصول دین در بین مسلمانان باشد. این اصول هم ربطی به «ایران» ندارد، زیرا بین نیرو‌های موجود بر سر تمامیت ارضی، استقلال کشور و وحدت ملی هیچ اختلافی وجود ندارد. اشتراک باید از محل منازعه بگذرد تا واقعی باشد. از مبانی و قرآن می‌توان الهام گرفت. خداوند در آیه ۶۴ سوره آل‌عمران می‌فرماید: قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ تَعالَوْا إِلی‏ کَلِمَةٍ سَواءٍ بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَ لا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئاً وَ لا یَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ «بگو‌ای اهل کتاب بیایید بر سر سخنی که در میان ما و شما یکسان است گرد آییم. (این) که فقط خدا را بپرستیم و هیچ چیز را شریک او نکنیم و برخی از ما، بعضی دیگر را خدایانی به جای الله نگیرد، (اکنون با این دلایل روشن) اگر (بازهم) پشت کنند، بگویید: گواه باشید که ما تسلیم (خداوند) هستیم.» اینجا خداوند به عنوان وجه مشترک اهل کتاب برای گفتگو عنوان می‌شود. حال سؤال این است که برای اهل انقلاب اسلامی و میراث‌داران امام راحل، فصل مشترک چیست؟ مقام معظم رهبری معتقدند در وصیت‌نامه امام دوچیز برجسته‌تر است. اسلام و مردم. حال باید به قول پزشکیان همه بر حبل‌الله چنگ بزنند و برای این مردم بدوند. آقای پزشکیان باید مراقبت نماید این نهال نوپا (وفاق) در ذهن مردم به معنای تفاهم بر سر تقسیم قدرت معنا نشود و او به خاطر دادن چند کرسی به جریان رقیب ایثارگر شناخته نشود. این فهم و ادراک همان تحریف وفاق است. وفاق قبل از میدان عمل باید به «گفتمان وفاق» تبدیل شود و این همان گفتمان انقلاب اسلامی است که فراسوی سلیقه‌هاست. پزشکیان باید در جایی از دولت که سنخیت دارد، میز گفتگو و تبیین برای اجرایی کردن آن (گفتمان وفاق) پیش‌بینی کند تا تصمیم‌سازی‌ها به وی داده شود و وفاق فراتر از شعار انتخاباتی و تقسیم قدرت خودنمایی کند. @dr_a_ganji

‏عباس عبدی در واکنش به مواضع امثال تاجزاده و مواجهه حاکمیت با آن ،از عبارت "دور باطل"استفاده کرده است ‏معتقدم عبارت گویاتر "کنش-واکنش" است. ‏به طور مثال مرحوم هاشمی ٢٢/١/٧٧می نویسد سه معاون وزیر اطلاعات (از جمله جناب آشنا)آمدند از توطئه های معاون سیاسی وزیر کشور (تاجزاده)علیه رهبری ‏گزارش دادند.این زمانی است جریان ایشان حاکم است و خودش کارگزار ج.ا است و قرار است مجلس را هم تصاحب کنند، پس توطئه علیه رهبری چرا؟ حال اقدام او چطور می تواند در مدل چرخه باطل معنا شود؟ طرف کنشی دارد و واکنشی می بیند.همه اصلاح‌طلبان منتقدند چرا همه وارد چرخه مد نظر عبدی نمی شوند؟ بنابراین کنش فراتر از نقد واکنش دارد.کنش نباشد واکنش هم نیست و دوری اتفاق نمی افتد @dr_a_ganji

‏نه تنها به تفاهم بر سر چیستی و اصول وفاق نرسیدیم که تفسیرهای موسع از آن به سمت دلزده گی می رود.حال باب جدیدی برای منازعه بر سر"حالا یه اشتباه کرده"شروع شد.این معنادهی ها اگر جامع نباشد وفاق که هیچ، تنش ها هم رشد می کند.مصادیق ‏"اشتباه"را می توان در حمایت رسانه ای یا موضع و بیان دید مثل آنچه اصلاح طلبان در١۴٠١ از صدر تا ذیل داشتند اما در طراحی و خیابان نبودند. ‏اما١٣٨٨ از این جنس نیست.برنامه ریزی و طراحی است که برای بدنه اصلاحات هم باور پذیر نیست.معتقدم در باره چرایی آنچه از٢٣خرداد٨٨بر این کشور رفت وزیر اطلاعات جلسه ای خاص با پزشکیان داشته باشد.صداقت پزشکیان پذیرنده است.کار سختی نیست با اسناد آشکار هم می توان این کار را کرد.پزشکیان ٢٠دقیقه به بنده هم وقت بدهد این کار را می کنم. @dr_a_ganji

چرا در این شرایط رهبری به نماز جمعه می آیند؟

‏امشب سالگرد عملیات ⁧ #طوفان_الأقصى⁩ است. ‏کسانی که در درستی آن تردید می کنند و خونهای ریخته شده بعدی را سند اشتباه بودن آن می دانند به یک سوال پاسخ ندارند: ‏مدل جایگزین شما چیست؟ صهیونیست ها هیچ راهی را نمی پذیرند و تنها راه باقی مانده مبارزه است و زمان آن عملیات فقط استفاده از فرصت بود. ‏آن عملیات یکشبه١۶٠٠تلفات بر صهیون وارد کرد حال آنکه در جنگ١٩۶٧ با پنج کشور عربی صهیونیست ها کلا٧٧١کشته داشتند. ‏این حمله رابطه با سعودی (که چند کشور کوچک را نیر می توانست همراه کند)را هوا کرد و سعودی سراغ دو کشوری رفت و برخی کشورهای اروپایی و سازمان ملل فلسطین را به رسمیت شناختند ‏برخی با سوظن می گویند صهیونیست ها از حمله خبر داشتند یا خودشان طراحی کردند.اگر حمله به غزه در قبال٢،٣کشته صهیونیست بود شاید این سوءظن درست بود.اما هیچ کشوری تحقیر امنیتی خود با١۶٠٠ کشته را خود انجام نمی دهد و بهانه های کم هزینه تری را انتخاب می کند. @dr_a_ganji

‏عمده تحلیل گران رسانه های فارسی زبان و غیر فارسی زبان غرب چنین تحلیل میکنند که صهیونیست ها ٣تنگنای جدی برای حمله به ایران دارند. ‏١- حمله به تأسیسات نفتی-گازی ایران موجب از کار انداختن تنگه هرمز از سوی ایران و قیمت سرسام آور نفت می شود. ‏٢-حمله به تاسیسات اتمی ایران موجب خروج ایران از NPT می شود و این کابوس غرب است. ‏-بعلاوه شخم زدن همه تأسیسات اقتصادی در کل سرزمین کوچک فلسطین اشغالی.

‏اونهایی که پس از هر شایعه ترور فلان شخصیت ایرانی، لبنانی یا سوری، سریعا مطالبه تکذیب خبر یا رؤیت طرف را دارند بدون اینکه بدانند ممکن است در پازل صهیونیست ها بازی کنند. ‏یکی از کاربردهای شایعه در عملیات روانی، "کشف حقیقت" است.روش مقابله با این ترفند استفاده از تکنیک "ابهام"است.

‏ممکن است آمریکا (که دمکراتها دنبال اند هنگام انتخابات جنگ نباشد تا ترامپ رای نیاورد)به ایران پیام دهد،اگر اسرائیل زد، شما نزنید، به جایش ما جنگ لبنان را تمام می کنیم. ‏(به قول پزشکیان)همین معادله را در خونخواهی هنیه و آتش بس در غزه گفتند و عمل هم نکردند.سپس ما زدیم. ‏⁧‫#تجربه_تکراری‬⁩

حجاریان ها باز می گردند؟ سرمقاله روزنامه جوان -عبدالله گنجی در فرایند انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ رصد می‌کردم تا ببینم طیف «اصلاحات بر حاکمیت» چه مواجهه‌ای با اصل انتخابات و همچنین کاندیدای اختصاصی جریان یعنی پزشکیان دارند. در آن زمان حتی یک کلمه ساختارشکن از هیچ‌کس در حد فاصل اکبر گنجی تا عارف صادر نشد. سؤال مقدری را در ذهن پرورش می‌دادم که یعنی این جماعت از هر آنچه در ۲۵ سال گذشته در رد اسلامیت نظام، اسلام سیاسی، ولایت فقیه و اجرای حدود دین گفته‌اند، گذشته‌اند یا «اقتضامحور» عمل می‌کنند، تا اینکه مطلبی از آرمین دیدم و اکنون مصاحبه شاه‌مهره اصلاحات‌سوز و وفاق‌سوز اصلاحات را دیدم. حجاریان در مواجهه با «وفاق» پزشکیان به همان سان ظاهر شده است که با جامعه مدنی خاتمی و اعتدال روحانی ظاهر شد، یعنی تلاش کرده خوانشی ارائه دهد که مد نظر صاحب ایده (پزشکیان) نیست، همان‌طور که خوانش او از نرمالیزاسیون مدنظر روحانی نبود. او عملکرد خاتمی در چهارسال اول را «توسعه دموکراتیک» می‌داند و این در واقع ایده خود اوست و معتقد است «پای دموکراسی را قلم کردند» آنچه نمی‌گوید و فهم ما را به سمت «اصلاحات بر حاکمیت». می‌برد این است که دموکراسی مد نظر در کجای قانون اساسی و اندیشه سیاسی امام بوده است؟ مگر در ایران امروز دموکراسی داریم؟ یا مگر در جمهوری اسلامی از مفهوم دموکراسی می‌شود استفاده کرد؟ دموکراسی مگر فقط صندوق است؟ من معلم سیاست می‌گویم دموکراسی یعنی انتخاباتی که پهلوی و رجوی هم در آن باشند و ابعاد دیگر دموکراسی یعنی آزادی مشروب فروشی، همجنس‌گرایی و خودفروشی با «اصل رضایت» حاکم باشد و حدود آزادی را مرز‌های آزادی دیگری تعیین کند نه دین. حال ایشان خرده می‌گیرد که جلوی خاتمی را برای دموکراسی گرفته‌اند. بله جلوی ایده شما را گرفته‌اند، چرا که بنیانگذار جمهوری اسلامی در پاریس گفت «دموکراسی، هم نوع شرقی و هم نوع غربی آن فاسد است» و آن را طاغوت دانست. ایده خود را برای روحانی نیز «کارکرد روحانی» معرفی می‌کند. او سال سوم دولت روحانی گفت شما ایده‌ای نداری و من می‌خواهم به شما ایده بدهم، وظیفه شماست که ایران را از حالت انقلابی به حالت عادی برگردانی و نام آن را هم «نرمالیزاسیون» گذاشت. حال می‌گوید «روحانی دنبال نرمال‌سازی بود و تا حدودی این کار را پیش برد». اگر نرمال‌سازی روحانی این است که سال ۱۳۹۷ سخت‌ترین سال اقتصادی ملت ایران در ۴۵ سال گذشته است، چه چیزی نرمال شد؟ کوتاه آمدن‌های روحانی کدام مسئله را از ایران حل کرد؟ و جالب اینکه با تبرئه غرب، ناکامی روحانی را هم به اشتباهاتش در برخورد‌های داخلی و مخالفان ارجاع می‌دهد. و، اما درباره وفاق که اصل موضوع مصاحبه است، بدون اشاره یا یادآوری نظر آقای پزشکیان به عنوان صاحب ایده، تلاش می‌کند اندیشمندان غرب را به میدان بیاورد، حال آنکه مبنای وفاق پزشکیان سیاست‌های کلی نظام، قانون اساسی و قانون است. اما ایشان خوانشی عرضه می‌کند که منفعت‌محور، عرفی‌گرایانه و بده‌بستان از آن استنتاج شود. سراغ جرمی بنتام می‌رود. هابز، لاک و روسو را برای قرارداد اجتماعی فرا می‌خواند و از جان رالز، تی. ام-اسکنلن و ماکیاول نیز بهره می‌برد. حال آنکه اگر فهمی از بوم ایران و «فرهنگ سیاسی» ایران داشت، بسط نظرات خود را مبنی بر راهگشایی از ایده و صاحب ایده، به حوزه اجرا می‌برد. یعنی آنچه در بوم و روی زمین ایران وفاق ایجاد می‌کند، چیست؟ پزشکیان وفاق را دست به دست هم دادن برای حل مسائل کشور و اختلاف نکردن و مسیر آن را سیاست‌های کلی نظام و قانون اساسی و برنامه هفتم می‌داند. طبیعی است که این‌ها با دموکراسی‌خواهی این جماعت چفت نمی‌شود لذا آنچه می‌ماند فقط القای تئوریک بودن خود با چند واژه انگلیسی و چند اندیشمند غربی است که پایه معرفتی آنان انسان‌گرایی و عقل خود‌بنیان است. حجاریان برای ترسیم مکان ایستادن پزشکیان و مشخص‌کردن کرسی وی همان مسیر را تئوریزه می‌کند که برای خاتمی تئوریزه می‌کرد، یعنی همان دوگانه‌ای که امثال ایشان، علوی‌تبار و حزب مشارکت از ساختار قدرت عرضه می‌کنند که عبارت است از «یکه‌سالاری در مقابل مردم‌سالاری»، لذا برای اینکه جای پزشکیان در وفاق را خارج از پوسته و ساختار تعریف کند، می‌گوید: «دولت رئیسی تابع محض بود، اما ناکارآمد شد» یعنی شرط پزشکیان برای خلاقیت و کارآمدی ناهمسویی با حاکمیت است تا به قول خودشان یکه سالاری حاکم نشود. در عین اینکه دولت رئیسی را ناکارآمد و تابع محض بودن را عامل آن می‌داند، در جای دیگر در یک تناقض آشکار می‌گوید: «رئیسی زیر بار طرح بنزینی همانند روحانی نرفت». این همان راه مبارزه با وفاق است (نه کمک به وفاق) که از ۷۶ شروع کردند. در ۷۶ وفاق واقعی در مردم و حکومت بود. جناح راست که مشکلی نداشت، چپ‌ها هم مجلس و دولت را در اختیار گرفتند. ادامه....