eitaa logo
تسبیح۲ (کانال دکتر غفرانی)
1هزار دنبال‌کننده
16 عکس
102 ویدیو
144 فایل
دکتر محمد جعفر غفرانی
مشاهده در ایتا
دانلود
۹۵۲ مردم کوفه در سال ۶۱ هجری چی نداشتند؟ مردم کوفه تا « صد سال » یعنی تا قرن دوم و تا زمان امامت امام جعفر صادق صلوات الله علیه، « نـجـفـی » که « أمیرالمؤمنین » صلوات الله علیه در آن بدرخشد، نداشتند. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۹۵۲ مردم کوفه در سال ۶۱ هجری چی نداشتند؟ مردم کوفه تا « صد سال » یعنی تا قرن دوم و تا زمان امامت امام جعفر صادق صلوات الله علیه، « نـجـفـی » که « أمیرالمؤمنین » صلوات الله علیه در آن بدرخشد، نداشتند. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
4_5882007632276884416.pdf
218.7K
۱۷۹۴ 👈 متن پیاده شده جلسه اول سوره مبارکه الرحمن 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۲.۶۲۰ متن پیاده شده *جلسه اول_بخش۱* زندگی از منظر سوره مبارکه الرحمن (استاد غفرانی) ۲۹مهرماه ۹۸ مقدمه: من براتون دو تا سوغاتی از رزمایش *اربعین* آورده ام سوغاتی اول اینکه سال ها این سوال برای من مطرح بود که پیامبر اکرم (ص) در مدینه فرصت تشکیل حکومت نداشتن همش در حال جنگ بودن سوال من این بود که مردم کوفه که حکومت عادلانه امام علی صلوات الله علیه را به مدت ۴ سال و ۹ ماه دیدند عوامل و ریشه های آن همه نامردی، بی وفایی، خباثت، دنائت، رذالت و شرارت چه بود؟ این سال ها برای من سوال بود که مردم کوفه مردم خاصی بودند و افتخار این رو داشتند که حضرت علی دولتشون رو اونجا برقرار کنن حضرت علی از مدینه اومدن کوفه . اون زمان ، متوجه این شدم که مردم کوفه سال ۶۱ یک چیز گرانبها و نایابی را گم کرده بودند ، کوفه سال ۶۱ *نجف* نداشته ، مردم کوفه علی رو گم کرده بودند. تا صد سال مقبره امام علی مخفی بوده و مردم لعنت میکردند امام را. از زمان امام جعفر صادق صلوات الله علیه به بعد نجف نجف شد. ریشه دوم این بود که این ها *حمد و شکر* نداشتند ، زندگی براشون گنگ بود بی جهت بود بی معنا و پر از ابهام بود مانند آدم هایی که دور خودشون میچرخند ( وقتی حمد و شکر نداشته باشیم میشیم درنده خو) زیرا حضرت سیدالساجدین امام سجّاد صلوات الله علیه در *دعاء اول صحیفه سجادیه* می‌فرمایند: (۸) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَى مَا أَبْلَاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ وَ أَسْبَغَ عَلَيْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِي مِنَنِهِ فَلَمْ يَحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِي رِزْقِهِ فَلَمْ يَشْكُرُوهُ. ستايش مخصوص خدايی است كه اگر شناختِ حمد و ثنایش را با آزمونِ بندگان به نعمت های گوناگون و پی در پی و احسان های فراوان « زندانی » كند، مردم، در نعمت های الهی تصرّف كنند بدون ستايشِ او و رزق و روزی خود را گسترش دهند بدون شكـر از او (یعنی توسط این دو مورد مورد آزمون قرار گرفتند و آنقدر سر گرم نعمت ها شدند و در حال گسترش خانه و زندگی و سرمایه های خود شدند که دو این کار رو فراموش کردند (شکر و قدردانی) مرز انسانیت و بهیمیت حمد و شکر (همه چیز را نعمت و رحمت دیدن) است. حمد نکنیم یعنی زیبایی ها و نعمت هارا نمی بینیم (۹) وَ لَوْ كَانُوا كَذَلِكَ لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْإِنْسَانِيَّةِ إِلَى حَدِّ الْبَهِيمِيَّةِ فَكَانُوا كَمَا وَصَفَ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ: « إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا. » در آنصورت از مرزِ انسانيت خارج شده و به حدّ حيوانيت سقوط كنند. همانطور كه خداوند در كتاب محكمش، آنها را چنين توصيف كرده: آنها « أنعام » هستند بلكه از أنعام هم « گمراه‌تر » هستند. 👈واژه: ۱ 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام @dr_ghofrani2