https://www.instagram.com/p/CeyWe2vtk0c/?igsh=MzRlODBiNWFlZA== تاریخ و آینده‌پژوهی یکی از لوازم اصلی مدیریت علمی کارگزاران و سیاستمداران است و کشورمان برای بهبود مشکلات مخصوصاً در حوزه مدیریتی خود نیاز به نگاه آینده‌پژوهانه علمی دارد تا با این نگاه بتواند در راستای شکل‌گیری تمدن نوین اسلامی گام بردارد. شناخت روندهای پیش روی انسان، از آغاز شکل گیری تمدن بشری موضوع مهمی بوده و با گذر زمان نیز اهمیت خود را حفظ کرده است و همین امر سبب شده که امروز، آینده‌پژوهی از مهم‌ترین وظایف موسسات مطالعاتی در حوزه مسائل استراتژیک به شمار رود. اگرچه آینده‌پژوهی نوین در ایران از پیشینه علمی-دانشگاهی طولانی برخوردار نیست؛ اما بهره‌گیری از شجاعت و خلاقیت که در فرهنگ و جامعه ما وجود دارد، می‌تواند سبب رشد این دانش شود. حرکت به سوی آینده پژوهی علمی یک ضرورت انکار ناپذیر است. تاریخ کلان به سناریو‌های اغلب کوتاه‌مدت و گاهی اوقات خیالی، جهت می‌بخشد. در واقع، تاریخ می‌تواند به عنوان یک آزمون ارزشمند سناریوها عمل کند. در حالی که چشم‌اندازها منعکس‌کننده‌ کشش آینده هستند، تاریخ کلان بر وزنی متمرکز است که به آسانی تغییر نمی‌کند و با ساختارهای عمیق‌تر درباره پارامترهای آینده اطلاع‌رسانی می‌کنند. بنابراین آینده‌پژوهی بدون بهره‌گیری از تاریخ کلان و فاقد قدرت مورد نیاز است تا بتوان آن ‌را به عنوان یک رشته علمی در نظر گرفت. آینده‌پژوهی از آن باب اهمیت دارد که علم به آینده است و علم به آینده، از ابتدای تاریخ از ارزش ویژه‌ای برای انسان برخوردار بوده است. خواست انسان‌ها برای شناخت رویدادهای آینده، موجب شد تا پیشگویان و کاهن‌ها (به واسطه نقششان در سخن گفتن از آینده) جایگاه برجسته‌ای در جوامع بیابند. امروزه نیز سخن گفتن از آینده، جذاب و محل توجه جوامع است؛ حال این سخن در متون مقدس باشد یا پیشگویی‌های حکیمان شاعران یا هر کس دیگر! اندیشیدن درباره آینده برای حسن انجام کارها و اقدامات جاری هر انسان هوشمند، امری ضروری است. «واکنش» به پدیده‌ها، بدون اندیشیدن به آینده امکان‌پذیر است، اما «کنش» امکان‌پذیر نیست؛ چرا که اقدام و عمل مبتکرانه نیاز به پیش‌بینی دارد. بدین ترتیب، تصویرهای آینده (آرمان‌ها، اهداف، مقاصد، امیدها، نگرانی‌ها و آرزوها) پیشران‌های اقدامات فعلی ما هستند. آینده امری است که افراد هوشمند و دانا می‌توانند آن را با اقدامات هدفمند خود طراحی کنند و شکل دهند. ادامه مطلب در کامنت👇 #محمود_نقدی_پور https://www.instagram.com/p/CeyWe2vtk0c/?igsh=MTc4MmM1YmI2Ng==

او که سرنوشت یک ملت را نگاشت! حکیم ابوالقاسم فردوسی با خلق شاهنامه، سرنوشت ملت ایران را از نو نوشت‌. ملتی که مرزهایش درنوردیده شد و در آستانه فروپاشی بود؛ اما فردوسی روح تازه در کالبد آن دمید و به قول استاد محمد علی اسلامی ندوشن، فردوسی کتاب «سرنوشت ایران» را نگاشت. «طی هزار سال‌ شاهنامه فردوسی‌ تسلی‌بخش‌ و رهگشای‌ قوم‌ ایرانی‌ بوده‌ و هر زمان‌ که‌ زندگی بر مردم‌ سخت‌تر می‌شده‌، دلبستگی‌ به‌ آن‌ بیشتر می‌ شد. کتابی است‌ که‌ عالِم‌ و عامی بر روی‌ آن‌ خم‌ شده‌ و قهوه‌خانه‌ و فرهنگ‌خانه‌، هر دو از آن‌ روشنی گرفته‌اند.» فردوسی آنچه نگاشت، اساس اندیشه ایرانی در میان آماج حملات فرهنگی علیه یک ملت بود. شاهنامه او، کتاب خرد، حکمت، زندگی، انسانیت، دلیری و زیربنای فرهنگ ملت ایران بوده است. ۲۵ اردیبهشت سالروز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان فارسی را گرامی میداریم#فردوسی#ملت#ایران#شاهنامه#فرهنگ#ایران#زبان#محمود_نقدی_پور#حکمت#خرد#اندیشه##### https://www.instagram.com/p/CsRfD9NNLwx/?igsh=MTc4MmM1YmI2Ng==

آنکس که شاخه شاخص درخت را برید گمان نمی کنم که گمان این رویش را می کرد! و آنکس که شاخه را خشک کرد و فروخت! به راستی چه می اندیشید!.. اما به یقین آنکس که خرید و سنگ و بتن زیر و اطراف آن ریخت تا ستون ایوان بنایش کند، مطمئن بود که کار شاخه تمام است. اما شاخه همچنان امیدوار به رویشی نو بود! آری امیدش شکفت! شاخه به راستی باور داشت کلام الإمامُ عليٌّ عليه السلام :انْقَطِعْ إلَى اللّه ِ سُبحانَهُ، فإنَّهُ يَقولُ: وَ عِزَّتي و جَلالي لَأقْطَعَنَّ أملَ كُلِّ مَنْ يُؤَمِّلُ غَيْري بِاليَأْسِ. تنها به خداوند سبحان دل ببند، كه او مى فرمايد: به عزّت و جلال خودم سوگند كه اميد هر كس را كه به غير من اميد بندد به نوميدى مى كشانم. #محمود_نقدی_پور https://www.instagram.com/p/DA9eHXAp90a/?igsh=MXUwOW51cWZwMTJrcA== http://eitaa.com/dr_mahmood1402

با کمال افتخار و احترام، ولادت با سعادت حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) و روز زن را به تمامی بانوان سرزمینم، به ویژه مادران، همسران و دختران گرامی، تبریک و تهنیت عرض می‌کنم. حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) به عنوان الگویی بی‌نظیر از محبت، فداکاری، دیانت و تدبیر، تجلی زیبایی از مقام زن در جامعه اسلامی هستند. ایشان با ایمانی راسخ، شجاعتی مثال‌زدنی و ارزش‌های انسانی خود نشان دادند که زنان می‌توانند نقشی کلیدی در شکوفایی و پیشرفت جامعه ایفا کنند. زندگی آن حضرت، نمونه‌ای از عشق، تعهد و خدمت به بشریت است که همواره برای ما راهگشای خواهد بود. این روز مبارک، فرصتی است تا از زحمات و تلاش‌های بی‌وقفه بانوان در تمامی عرصه‌های اجتماعی، خانوادگی و حرفه‌ای قدردانی کنیم. زنان با ویژگی‌های منحصر به فرد خود، در سختی‌ها و چالش‌ها ثابت‌قدم بوده و در ارتقاء سطح جامعه نقش تعیین‌کننده‌ای دارند. امیدوارم با پیروی از سیره و روش حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها)، بتوانیم دنیای بهتری بسازیم؛ دنیایی پر از محبت، همدلی و پیشرفت. در این روز فرخنده، از خداوند متعال می‌خواهم که همه بانوان کشورمان را در زندگی‌شان موفق، سعادتمند و سالم نگه دارد و شادابی، عشق و آرامش را در خانواده‌هایشان جاری سازد. #محمود_نقدی_پور#روز_زن#مادر#بانوان_سرزمینم https://www.instagram.com/p/DD4ZWmkxv9w/?igsh=dXFtNXJnejgyNGo0 http://eitaa.com/dr_mahmood1402

با سه دقیقه مطالعه: سلوکی آرام در عرصه سیاست: راهبردی برای حفظ اعتماد اجتماعی" #محمود_نقدی_پور ✍ در تاریخ پرفراز و نشیب جوامع انسانی، همواره آرامش عمومی به منزله‌ی جواهری درخشان در عرصه‌ی حیات اجتماعی مطرح بوده است؛ جواهری که بی‌اغراق، زیربنای توسعه‌ی اجتماعی-اقتصادی را شکل داده و به حیات فرهنگی و روانی جامعه جان و رویش بخشیده است. از این رو، حفظ آرامش و امنیت روانی شهروندان باید به عنوان یک اولویت در دستور کار سیاست‌گذاران و مسئولان سیاسی قرار گیرد. این نیست مگر با درک عمیق از تأثیرات پیدا و پنهان تصمیمات و اظهارات بر جو عمومی و تعهدی ناگسستنی به مسئولیت اجتماعی. از منظر علمی و نظری، ایجاد محیطی آرام و پایدار بستری فراهم می‌آورد که در آن اقتصاد توانایی رشد یافته و جامعه در مسیر توسعه پایدار حرکت کند. این امر به نوبه خود زمینه‌ساز فرهنگ‌های غنی‌تر و روحی بالنده‌تر می‌شود. اما چگونه می‌توان این آرمان والا را که در دل اسطوره‌ها و داستان‌های موفقیت بشریت جای دارد، به واقعیت جاری زندگی تبدیل کرد؟ مسئله‌ای که امروزه بیش از پیش ذهن اندیشمندان اجتماعی و دانشگاهیان را به خود مشغول کرده است، ناکامی دروندادهای ناپسند و ناپایدار از سوی سیاستمداران در سیستم اجتماعی‌ و اقتصادی است. اظهار نظرها غیر مسئولانه و تصمیمات نابخردانه و بی‌جا می‌تواند به شکلی قاطعانه جامعه را به ورطه‌ای از ناامیدی و بی‌ثباتی فرو اندازد. تجارب گذشته به ما می‌آموزند که بسیاری از بحران‌های اجتماعی که به چشم می‌بینیم، ناشی از همین لغزش‌ها و ناپختگی‌های سیاسی است. بنابراین، همان‌طور که در چارچوب نظام‌های علمی و فرهنگی، آموزش و اصلاح به منزله‌ی ابزاری قوی در شناسایی و تصحیح خطاها به کار گرفته می‌شود، در حیطه‌ی سیاست نیز باید از سازوکارهایی بهره برد که به تأمین این مسئولیت اجتماعی یاری رسانند و هر شخص مسئول، نسبت به اقدامات و اظهارات خود و تاثیر آنها بر جامعه پاسخگو باشد. یکی از این ابزارهای اساسی می‌تواند قانون‌گذاری‌های دقیق و حساس به شرایط اجتماعی باشد که به موجب آن، هر گونه اقدامی که می‌تواند آرامش عمومی را مختل سازد، تحقیقی جامع و قضایی را به دنبال داشته باشد. این سازوکار نه تنها به عنوان ابزاری کنترلی، بلکه به مثابه‌ی راهکاری پیشگیرانه و آموزنده عمل خواهد کرد. افزون بر این، جامعه مدنی نیز باید نقش خود را به عنوان نیروی ناظر و عامل تعدیل‌کننده ایفا کند. آگاهی‌بخشی عمومی و اطلاع‌رسانی صحیح از حقوق مدنی و اجتماعی، نه تنها به افزایش سطح فهم جمعی کمک می‌کند، بلکه مسئولین را به حرکت در مسیری صحیح وادار می‌سازد. در نهایت، تعهد به حفظ آرامش اجتماعی، نه تنها رسالتی اخلاقی و قانونی برای دولتمردان، بلکه وظیفه‌ای انسانی و مشترک برای تک تک اعضای جامعه است. در مسیر دستیابی به این هدف والا، همکاری و همدلی همه‌جانبه کلید اصلی خواهد بود. وظیفه آموزشی ما در دانشگاه‌ها، ترویج این فرهنگ مسئولیت‌پذیری و آگاهی است که به نسل‌های آینده منتقل خواهد شد و از آنها افرادی خواهد ساخت که مشتاقند در ساختن جهانی آرام‌تر و عادلانه‌تر سهمی داشته باشند. چرا که آینده‌ای روشن و پربار، تنها در بستری آرام و امن می‌تواند به بالندگی برسد و فرصت تحقق آرمان‌های انسانی را فراهم آورد. http://eitaa.com/dr_mahmood1402 http://Www.inatagram.com/m.naghdipour_ir