هان ای بندگان خدا ✍🏼 شما تا به این لحظه بیش از ۵٠ درصد از حجم بسته ویژه ماه مبارک رمضان که از رحمت خاص خداوند متعال هست را مصرف کرده‌ايد و کمتر از ۵٠ درصد یعنی ۱۳ روز دیگر از حجم بسته باقی مانده است... 🔻پس از به پایان رسیدن حجم باقی‌مانده، عبادات شما بصورت عادی محاسبه خواهد شد... یعنی پس از این ماه: نه یک آیه برابر ختم قرآن نه نفس‌هایتان مانند تسبیح و نه خواب‌هایتان عبادت محسوب می‌شود... تمديد این بسته نیز امکان‌پذیر نخواهد بود... ✅ پس، از روزهای باقی‌مانده، کمال استفاده را ببرید... ✍عبداً من عبادالله

حضرت مي فرمايند: به کمک وجود مبارک امام، نماز و زکات و روزه و حج و جهاد کامل مي گردد و انسان ها بهره هاي لازم را از آن عبادات مي برند، «وَ تَوْفِيرُ الْفَيْ ءِ وَ الصَّدَقَاتِ» امام، عامل فراواني غنائم و بهره هاي زمين خواهد بود واگر امام در صحنه ي امور مردم نقش داشته باشد وجود معنوي امام موجب مي شود تا صدقات فراوان شود و روحيه ي حرص و بخل، به ايثار و از خودگذشتگي تبديل گردد. در ابتداي انقلاب اسلامي تا حدّي چنين روحيه اي را تجربه کرديد که واقعاً مردم به اقل مايحتاج خود قانع بودند و بيشترِ حرف افراد اين بود که وقتي همه داشتند ما هم بايد داشته باشيم. اين روحيه ي الهي به جهت توجه به شخصيت روحاني حضرت امام خميني(رض) بود که بهره اي از نور امام معصوم نصيبشان شده بود، ديديم چگونه صدقات گسترش پيدا کرد و مستضعفين در آن فضا توانستند نيازهاي اوليه ي خود را تهيه کنند و فاصله ي طبقاتي کاهش یافت. از ديگر برکات وجود امام: «وَ إِمْضَاءُ الْحُدُودِ وَ الْأَحْكَامِ» حدود الهي در مسير خودش قرار مي گيرد و احکام الهي به خوبي اجراء مي شود. درست است در زمان غيبت همه وظيفه داريم حدود و احکام الهي را جاري کنيم ولي اگر امام معصوم در ميان باشد شيريني خاص خود را دارد و نحوه ي اتصال احکام و حدود الهي به آسمان معنويت براي همه ملموس خواهد بود، چون از يک طرف با احکامي روبه رو هستيم که از آسمان نازل شده و از طرف ديگر با امامي روبه رو هستيم که واسطه ي فيض الهي است تا زمين و زمينيان را به آسمان متصل گرداند. از ديگر برکات وجود امام «وَ مَنْعُ الثُّغُورِ وَ الْأطْرَافِ» کنترل مرزهاي کشورهاي اسلامي است از تجاوز دشمنان اسلام. اساتيد تاريخ مي فرمودند در سيصد ساله ي اخير هر وقت به ايران حمله شد يک قسمت از کشور رفت، در تنها حمله اي که چنين نشد، دفاعي بود که بعد از انقلاب اسلامي، روحانيت، مردم را با انگيزه ي ديني به دفاع دعوت کردند. زماني که شاهان تصميم گيرنده بودند، دشمنان به اميد تجاوز به خاک ايران حمله مي کردند و موفق مي شدند، حتي اگر اندک پيروزي نصيب شاهان و سرداران مي شد وقتي بود که پاي اسلام و روحانيت در ميان مي آمد. در جنگ ايران اسلامي با صدام با اين که چندين کشور با ما به طور مستقيم و غير مستقيم مي جنگيدند ولي چون برکات امامان شيعه از طريق ولي فقيه در ميان بود، دشمن ناکام و ذليل شد. وقتي امام حاکميت جهان اسلام را در اختيار ندارد کار به آنجا مي کشد که بعد از جنگ جهاني، اروپايي ها شهرهاي تحت نظر امپراطوري عثماني را مثل يک کيک بين خود تقسيم کردند و براي هر جايي يک والي دست نشانده گماردند تا برنامه ي کفر جهاني را بر مردم مسلمان تحميل کند، اين ها همه نتيجه ي بي امامي است. حضرت رضا(ع) مي فرمايند: «الْإِمَامُ يُحَلِّلُ حَلَالَ اللَّهِ وَ يُحَرِّمُ حَرَامَهُ وَ يُقِيمُ حُدُودَ اللَّهِ وَ يَذُبُّ عَنْ دِينِ اللَّهِ وَ يَدْعُو إِلَی سَبِيلِ اللَّهِ» امام، حلال خدا را حلال و حرام او را حرام و حدود الهي را پابرجا مي نمايد و از دين الهي دفاع مي کند و مردم را به راه خداوند دعوت مي نمايد. تا امام در ميان نباشد آن طور که بايد و شايد دسترسي به حلال الهي نه تنها محقق نمي شود بلکه تأثيرگذار نيست. حدود الهي آن طور که بايد و شايد اقامه نمي شود و نتيجه اي که بايد اقامه ي حدود در بر داشته باشد، در بر نخواهد داشت. يقيناً اگر به لطف الهي جهان تشيع هرچه بيشتر به سوي فرهنگ ائمه(ع) برمي گشت بسياري از اين گناهان در ميان نبود چون وقتي احکام الهي در شرايط خودش جاري شود تأثير مي کند ولي چون فرهنگ عمومي آن طور که بايد و شايد به اجراي حدود الهي باور ندارد، تأثير آن کم است. در حکومت حضرت علي(ع) آن طور بود که طرف مي آمد خدمت اميرالمؤمنين(ع) و تقاضا مي کرد حدود الهي را بر او جاري کنند، چون مي فهميد چه برکاتي در اجراي حدود براي خودش و براي جامعه هست. ابتدا بايد نگاه ها به احکام الهي درست بشود تا نور اسلام بر جان ها بدرخشد و مردم در مسير تعالي سير کنند تا معني گناهان معلوم شود، آن وقت است که حدود الهي که در ازاء گناهان بايد جاري شود معني خود را مي يابد. تصور نکنيد کار به همين اندازه است که ما فعلاً مي شناسيم. اگر بتوانيم جايگاه امام و ضرورت حضور امام را در جامعه مان متذکر شويم نظرها به ضرورت ولايت فقيه نيز شديدتر مي شود و به همان اندازه زمينه ي بسياري از گناهان از بين مي رود. بنده نمي توانم باور کنم در خانواده اي اعتقاد به ولايت فقيه نباشد و جز شيطان حکومت کند. يک وقت عده اي نمي فهمند با چه چيزي مخالف اند آن ها بحثشان جدا است ولي يک وقت مي فهمند دارند با فقيهي که در صدد است حکم خدا را حاکم کند، مخالفت مي کنند، اين ها بخواهند و يا نخواهند راه ورود شيطان را به زندگي خود باز کرده اند. مي گويند ما آخوندها را قبول نداريم غافل از آن که به حکم خدا پشت کرده اند و عنان همسر و فرزند خود را به شيطان سپرده

اند. اين يک مسئله ي سياسي نيست، يک مسئله ي شرعي و سلوکي است. در حالي که اگر آرام آرام دستورات و رهنمودهاي وَلي فقيه که پرتوي از نور ولايت امامت است، در خانواده ها تجلي کند به همان اندازه دل ها به سوي نور امام معصوم گشوده مي شود و رفتار همسر و فرزند چنين خانواده اي زمين تا آسمان با خانواده اي که نسبت به ولايت فقيه بي اعتقاد است فرق مي کند، مگر معني برکات امامت چه چيز بايد باشد؟ اگر همين روحيه در بازار و اداره ي ما گسترش پيدا کند تصور کنيد چه اندازه گناه دفع مي شود و حدود الهي ظهور خواهد کرد. حضرت در ادامه مي فرمايند «وَ يَذُبُّ عَنْ دِينِ اللَّهِ» امام از دين خدا دفاع مي کند چون دين را مي شناسد و مي داند پايگاه آسماني آن کجاست. حضرت امام خميني(رض) مکرر مي فرمودند: اين غصه را کجا ببريم که نگذاشتند پيامبر و ائمه(ع) حکومت کنند تا ما ياد بگيريم. درست است که در حال حاضر فقهاي عزيز و رهبري تلاش مي کنند حکم خدا را حاکم کنند ولي اين در آن حدّ است که از سيره و روش رسول خدا(ص) و ائمه(ع) باقي مانده و اين همه ي مطلب نيست، بسياري از خطوط کلي که بايد ظهور مي کرد امکانِ ظهور نيافت. مثلاً امام خميني(رض) خط دفاع از دولتي را که در نظام اسلامي رأي مي آورد نشان دادند و مقام معظم رهبري«حفظه الله» مي فرمايند: اين خط را ما از امام گرفتيم و روي آن ايستاديم، برکاتي هم در پي داشت و دارد. حال اگر امامان معصوم فرصت حکومت داشتند و خطوط اداره ي کشور اسلامي را با جوانب بيشتر روشن مي کردند، در نظر بگيريد چه برکاتي در پي مي داشت. نمونه ي ديگر اين که حضرت امام خميني(رض) در يک ادبيات خاصي که در تاريخ گذشته ي اين ملت سابقه نداشت فرمودند: ملاک رأي مردم است و با طرح اين اصل، انقلاب اسلامي در تاريخ معاصر به خوبي جلو آمد. ارزش اين سخن وقتي روشن شد که بوشِ پسر انقلاب اسلامي را متهم کرد که نظامي مردمي و دموکراسي نيست و نهادهاي غير مردمي بر سرنوشت مردم حاکم اند و آمريکا وظيفه دارد مردم ايران را از زير حاکميت رهبران مذهبي ايران آزاد کند، لذا نقشه ي حمله به ايران را طراحي مي کرد. البته کار آن ها نگرفت و مورد تمسخر دنيا واقع شدند که آمريکا از کشورهايي حمايت مي کند که تا به حال يک انتخابات نداشته در حالي که در ايران هر يک سال يک انتخابات برگزار شده است. در نظر بگيريد اگر امام خميني(رض) اين خط را پايه گذاري نمي کردند چه اندازه دشمنان انقلاب در برنامه هاي خود موفق بودند. امام از همان اولِ انقلاب به فکر شکل دادن به نهادهاي مردمي، مثل مجلس و رياست جمهوري بودند تا انقلاب امکان ادامه ي خود را در تاريخ معاصر داشته باشد. در حالي که در آن زمان مردم طوري به امام خميني(رض) ارادت داشتند که هرکس را ايشان تعيين مي کردند مي پذيرفتند ولي خودِ ايشان نظرشان آن بود که کارها بايد به دست مردم باشد. اين ها نمونه است تا روشن شود اگر امام معصوم در ميان بود نقش ايشان در جهت دهي جامعه چه اندازه مي توانست تعالي بخش باشد و اين نشان مي دهد دفاع از حدود کشورهاي اسلامي و راهنمايي و جهت دهي آن ها فقط با يک قلب فوق العاده نوراني امکان دارد و هرجا ما نتوانستيم اسلام را درست حفظ کنيم آن جايي بوده که از امامت فاصله گرفتيم. و جايي که توانستيم به وسيله ي ولايت فقيه به فرهنگ امامت نزديک شويم به همان اندازه در دفاع از اسلام موفق بوديم. خداوند به لطف خودش هر چه زودتر جامعه ي اسلامي را از برکات وجود مبارک امام عصر(عج) برخوردار بفرمايد. «والسلام عليكم و رحمةالله و بركاته»    

مناجات حضرت امير المؤمنين عليه السلام‏ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْأَمَانَ يَوْمَ لاَ يَنْفَعُ مَالٌ وَ لاَ بَنُونَ إِلاَّ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ‏ پروردگارا من از تو درخواست ايمنى مى‏ كنم آن روز سختى كه مال و فرزند هيچ نفع نبخشد و چيزى جز آنكه با قلب پاك و سالم حضور خدا آيد سود ندهد وَ أَسْأَلُكَ الْأَمَانَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ (يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً)[1] اى خدا من از تو درخواست ايمنى مى‏ كنم آن روز سختى كه ظالم از پشيمانى و حسرت انگشت به دندان مى‏ خايد و مى ‏گويد «اى كاش من با رسول حق راه طاعت پيش مى‏ گرفتم» وَ أَسْأَلُكَ الْأَمَانَ يَوْمَ يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَ الْأَقْدَامِ‏ و از تو درخواست ايمنى مى‏كنم آن روز سختى كه گنهكاران به سيمايشان شناخته مى‏شوند كه پس موى پيشانى آنها را با پايهاشان بگيرند وَ أَسْأَلُكَ الْأَمَانَ يَوْمَ لاَ يَجْزِي وَالِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لاَ مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَنْ وَالِدِهِ شَيْئًا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌ‏ و از تو درخواست ايمنى مى‏كنم در روز سختى كه نه پدرى به جاى فرزند و نه فرزندى به جاى پدر جزا و كيفر شود و البته آن روز وعده خدا حق و حقيقت است وَ أَسْأَلُكَ الْأَمَانَ يَوْمَ لاَ يَنْفَعُ الظَّالِمِينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ و از تو درخواست ايمنى مى‏كنم در روز سختى كه مردم ظالم ستمگر را عذرخواهى سود نبخشد و بر آنان لعن و منزلگاه بد است وَ أَسْأَلُكَ الْأَمَانَ يَوْمَ لاَ تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا وَ الْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ‏ و از تو درخواست ايمنى مى‏كنم در روز سختى كه هيچكس را قدرت بر كس ديگر نيست و فرمان در آن روز خاص خداست وَ أَسْأَلُكَ الْأَمَانَ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ وَ أُمِّهِ وَ أَبِيهِ وَ صَاحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ‏ و از تو درخواست ايمنى مى‏كنم در روز سختى‏كه هر شخص از برادر و مادر و پدر و زن و فرزندانش مى‏گريزد لِكُلِّ امْرِى‏ءٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ‏ كه هر كس در آن روز توجه به كار خويش از غيرش بى‏نياز دارد وَ أَسْأَلُكَ الْأَمَانَ يَوْمَ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ وَ صَاحِبَتِهِ وَ أَخِيهِ‏ و از تو درخواست ايمنى مى‏كنم در روزى كه كافر بدكار آرزو كند كه اى كاش توانستى فرزندانش را فداى خود سازد و از عذاب برهد و هم زن و برادر وَ فَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً ثُمَّ يُنْجِيهِ كَلاَّ إِنَّهَا لَظَى نَزَّاعَةً لِلشَّوَى‏ و قبيله‏اش كه هميشه بحمايتش برمى‏خواستند و هر كه در روى زمين است همه را فداى خود گرداند تا از عذاب نجات يابد و هرگز نجات نخواهد يافت كه آتش دوزخ بر او شعله‏ور است تا سر و صورت و اندامش پاك بسوزد مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْمَوْلَى وَ أَنَا الْعَبْدُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْعَبْدَ إِلاَّ الْمَوْلَى‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى مولاى من و من بنده توام و آيا در حق بنده جز مولايش كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْمَالِكُ وَ أَنَا الْمَمْلُوكُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَمْلُوكَ إِلاَّ الْمَالِكُ‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى مالك وجود من و من مملوك توام و آيا در حق مملوك جز مالكش كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْعَزِيزُ وَ أَنَا الذَّلِيلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الذَّلِيلَ إِلاَّ الْعَزِيزُ اى آقاى من اى آقاى من تويى با عزت و اقتدار و من بنده ذليلم و آيا در حق شخص ذليل جز ذات با عزت و اقتدار كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْخَالِقُ وَ أَنَا الْمَخْلُوقُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ إِلاَّ الْخَالِقُ‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى آفريننده من و من مخلوق توام و آيا در حق مخلوق جز آفريننده او كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْعَظِيمُ وَ أَنَا الْحَقِيرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْحَقِيرَ إِلاَّ الْعَظِيمُ‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى خداى بزرگ و من بنده حقير ناچيز و آيا در حق بنده ناچيزى جز خداى بزرگ كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْقَوِيُّ وَ أَنَا الضَّعِيفُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الضَّعِيفَ إِلاَّ الْقَوِيُ‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى قوى و توانا و من ضعيف و ناتوان و آيا در حق ضعيفى ناتوان جز شخص قوى توانا كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْغَنِيُّ وَ أَنَا الْفَقِيرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْفَقِيرَ إِلاَّ الْغَنِيُ‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى بى‏نياز و من فقير و آيا در حق فقيرى محتاج جز غنى بى‏نياز كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْمُعْطِي وَ أَنَا السَّائِلُ

وَ هَلْ يَرْحَمُ السَّائِلَ إِلاَّ الْمُعْطِي‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى عطا بخش سائلان و من به درگاهت سائلم و آيا در حق سائل جز عطا بخشنده كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْحَيُّ وَ أَنَا الْمَيِّتُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَيِّتَ إِلاَّ الْحَيُ‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى زنده ابدى و من مرده بى‏روح و آيا در حق مرده‏اى بى‏روح جز زنده ابدى كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْبَاقِي وَ أَنَا الْفَانِي وَ هَلْ يَرْحَمُ الْفَانِيَ إِلاَّ الْبَاقِي‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى وجود باقى و من مخلوقى تباه و فانى و نابودم و آيا در حق فانى نابود شدنى جز ذات باقى سرمدى كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الدَّائِمُ وَ أَنَا الزَّائِلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الزَّائِلَ إِلاَّ الدَّائِمُ‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى موجود دايم ازلى و من موجودى زوال پذير و آيا در حق موجودى زوال پذير جز ذات دايم ازلى كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الرَّازِقُ وَ أَنَا الْمَرْزُوقُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَرْزُوقَ إِلاَّ الرَّازِقُ‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى روزى دهنده خلق و من روزى خواهم و آيا در حق روزى‏خواهان جز رازق و روزى دهنده خلق كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْجَوَادُ وَ أَنَا الْبَخِيلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْبَخِيلَ إِلاَّ الْجَوَادُ اى آقاى من اى آقاى من تويى صاحب جود و احسان و من بخيل و آيا در حق بخيل جز شخص با جود و احسان كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْمُعَافِي وَ أَنَا الْمُبْتَلَى وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمُبْتَلَى إِلاَّ الْمُعَافِي‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى عافيت بخش و شفا بخش و من مبتلا و آيا در حق مبتلا جز عافيت و شفا بخش كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْكَبِيرُ وَ أَنَا الصَّغِيرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الصَّغِيرَ إِلاَّ الْكَبِيرُ اى آقاى من اى آقاى من تويى خداى بزرگ و من بنده كوچك و آيا در حق بنده صغيرى جز خداى بزرگ كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْهَادِي وَ أَنَا الضَّالُّ وَ هَلْ يَرْحَمُ الضَّالَّ إِلاَّ الْهَادِي‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى رهنماى خلق و من بنده گمراه و آيا در حق بنده گمراه جز رهنماى عالم كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الرَّحْمَنُ وَ أَنَا الْمَرْحُومُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَرْحُومَ إِلاَّ الرَّحْمَنُ‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى خداى بخشاينده و من بنده قابل ترحم و بخشش و آيا در حق بنده قابل بخشش جز خداى بخشاينده كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ السُّلْطَانُ وَ أَنَا الْمُمْتَحَنُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ إِلاَّ السُّلْطَانُ‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى سلطان و من بنده امتحان شده و آيا در حق بنده امتحان شده جز سلطان عالم كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الدَّلِيلُ وَ أَنَا الْمُتَحَيِّرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمُتَحَيِّرَ إِلاَّ الدَّلِيلُ‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى رهبر و دليل و من متحير و سرگردان و آيا در حق متحير سرگردان جز دليل و رهبر كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْغَفُورُ وَ أَنَا الْمُذْنِبُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمُذْنِبَ إِلاَّ الْغَفُورُ اى آقاى من اى آقاى من تويى خداى غفور آمرزنده و من بنده گنهكار و آيا در حق بنده گنهكار جز خداى غفور كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْغَالِبُ وَ أَنَا الْمَغْلُوبُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَغْلُوبَ إِلاَّ الْغَالِبُ‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى خداى غالب و قاهر و من بنده عاجز مغلوب و آيا در حق بنده مغلوب مقهور جز خداى غالب قاهر كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الرَّبُّ وَ أَنَا الْمَرْبُوبُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَرْبُوبَ إِلاَّ الرَّبُ‏ اى آقاى من اى آقاى من تويى پروردگار پرورنده خلق و من‏مربوب و پرورش يافته توام و آيا در حق مربوبى جز آنكه پروردگار اوست كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْمُتَكَبِّرُ وَ أَنَا الْخَاشِعُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْخَاشِعَ إِلاَّ الْمُتَكَبِّرُ اى آقاى من اى آقاى من تويى خداى با كبريا و بزرگى و من بنده فروتن و عاجز و آيا در حق بنده عاجز فروتن جز خداى باكبرياى بزرگ كه ترحم خواهد كرد؟ مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ ارْحَمْنِي بِرَحْمَتِكَ وَ ارْضَ عَنِّي بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ وَ فَضْلِكَ‏ اى آقاى من اى آقاى من برحمتت ترحم كن و به جود و كرمت و فضل و احسانت از من راضى و خشنود باش يَا ذَا الْجُودِ وَ الْإِحْسَانِ وَ الطَّوْلِ وَ الاِمْتِنَانِ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏ اى خداى صاحب جود و احسان و فضل و نعمت به حق رحمتت اى مهربانترين مهربانان عالم.

از پوریم چه می‌دانید؟! پوریم سند کینهٔ یهود از ایران تأکید نتانیاهو به کشتار ایرانیان با مکر استر ✅کانال جدال سیاسی👇 https://eitaa.com/joinchat/2508259340C851b3b60c7

🛑 هر کس تا دقیقه۲ ببینه دیگه نمیتونه بقیش رو نبینه فوق العاده قشنگ