"آقای رئیس‌جمهور (۶)" آفتاب آمد دلیل آفتاب بوی شهادت شنیده، کهنه سرباز وطن، ۴۵ سال است که زندگی شخصی ندارد. تمام زندگی و خانواده‌‌اش درگیر مسئولیت‌های او بوده به طوری‌که حتی از ماشین پژو پارس و منزلش در خیابان شهید دقایقی، خرید دختر و رفت‌وآمد پسرش نگذشته‌اند، اویی که می‌توانست عافیت‌طلبانه راحت زندگی کند و به عنوان یک انسانی با چنین تخصص‌های رده‌بالایی حداقل یک زندگی مرفه بی‌دردسر داشته باشد. باید هم چنین باشد، از یک سرباز سردار انتظار دیگری نمی‌رود. شرط شهید شدن شهید بودن است. آبرو و آسایش و منیت و راحتی را ذبح کرده است. ظاهرا این‌بار می‌خواهد بلندپروازی کند، آه که چقدر پرواز به یک خلبان می‌آید. پروازی در اوج، پروازی از پیله‌ی نفس، به آسمان آبی آینده، البته اگر نفسی مانده باشد. هر چه به عقب می‌روم، فضا روشن‌ و روشن‌تر می‌شود، یک گذشته‌ی پرافتخار و درخشان. از روزهایی که دوش به دوش شهدای دفاع مقدس، داخل قبر با هم وداع کردند تا روزی که رفیق شهیدش گفت: این مدیر و دکتر و خلبان، برای من همان باقر است. این نام باقر خودش الهام‌بخش است، شکافنده، شکافنده مثل شیر ژیان مر مشکلات و بحران‌های یک فرمانده ۱۹ ساله‌ی لشکر ۵ نصر را. جانم برایت بگوید از ۱۲ سال مدیریت کلان‌شهر تهران، آن‌هم روزگاری که او را در جلسات دولت راه هم نمی‌دادند، آن‌هم ایجاد تحولی عظیم که سیاستمداران غرب، نسبت به تحولات شگرف پایتخت ایران، زبان به تحسین گشودند و مردم قدرشناس در سال ۲۰۰۸ او را به عنوان شهردار نمونه تهران و هشتمین شهردار جهان برگزیدند. خودش می‌گوید برای حل مشکلات محلات هر نماز صبحم را در تمام دوران شهرداری در یک مسجد می‌خواندم، به میان مردم می‌رفتم و تا رفع مشکل پای حرف خود بودم. باری او میدان‌های متفاوتی را دیده و هرجایی که ورود نموده، آن‌جا را متحول کرده است، به اداره گمرک که رفت، دادگاه مبارزه با قاچاق کالا و ارز را تاسیس نمود، در نیروی انتظامی سامانه ۱۱۰ یادگار نبوغ و دغدغه او نسبت به مردم و سامانه ۱۹۷ در نیروی انتظامی و سامانه ۱۳۷ شهرداری گویای مشارکت مستقیم مردم در نظارت است. او از نقد شدن نمی‌ترسد، برای همین همیشه در ملا و در آفتاب حرکت می‌کند و اقتدار خود را عرضه می‌نماید. چه در کسوت مدیر اجرایی، چه در کسوت یک نماینده مجلس، که هدفش جز خدمت به مردم و پیگیری مشکلات شهروندان چیز دیگری نیست. ابتدای کرونا که وارد مجلس شد، دوندگی‌ها و سفرهای مجلس چنان مردم و رهبر عزیز را به وجد آورد، که مفتخر به گرفتن لقب انقلابی، جهادی و پرتلاش از دهان مبارک ولی امر مسلمین گردید. هنوز مردم یادشان هست، پافشاری نمایندگان و رئیس مجلس انقلابی را تا پاره شدن بدجام بدفرجام به دست ترامپ. همان صفتی که خاص مومنین در قرآن ذکر شده است: (لیغیظ بهم الکفار..) آن‌قدر بی توقع و خاکی در کنار مردم سیستان، خوزستان، شمال و جنوب و غرب حاضر می‌شد، که حتی صدای روزنامه اعتماد درآمد که هدف شما از این سفرها چیست؟ با خود می‌گفتیم پس چرا مجلس قبل اهل جلوس واقعی بودند؟ آنها نماینده نبودند یا این مجلس چسبیده به کرسی نیست. نمی‌دانم اما شاید ایشان سطح درک مردم را از نمایندگی، چند پله ارتقا داده باشد، همان‌طور که شهید رئیسی از ریاست‌جمهوری. مدت‌ها در کنار همرزمانش در مجلس و دولت مشغول نوشتن برنامه‌ی هفتم گردید، همان که گفت من با این برنامه زندگی کرده‌ام و میثاق من و ملت ایران همین برنامه است که اجرایش خواهم کرد. عجیب است که نمی‌شود نسبت به یک جمله‌اش حتی اندکی تردید به خود راه داد، زیرا او از روز شروع وعده‌ها و برنامه‌ها روزشمار معکوس می‌گذارد و با خودش عهد می‌بندد باید کار را به سرانجام برساند و میوه‌ی شیرینش نصیب مردم شود. او بود که برای ساختن تونلی عظیم در یک شهر پرجمعیت صبح‌ها بعد از نماز با موتور به کارگاه می‌رفت و کار را با همدلی و دغدغه‌مندی پیش می‌برد. با وجود تمام اتهاماتی که هیچ گاه آن‌ها را بهانه‌ای برای فرار از مسئولیت قرار نداد، صادق و صمیمی و خاموش قدم برمی‌دارد، او سرداری است که قطعا چون حاج قاسم عزیز روی قبرش خواهد نوشت، سرباز وطن. اویی که چه در انتخابات برنده شود یا نشود، باز هم پیروز میدان خدمت و پیشرفت کشور است و این مسئله را در عمل بارها و بارها ثابت کرده است. #شهیدرئیسی #سردارقالیباف #دولت_خدمت_و_پیشرفت #امتدادخدمت ✍@Dr_zdp53 https://eitaa.com/Dr_zdp53_Theology 03\03\30