عَلَی أَنَّهُ مِنْ عُلُومِنَا فَضَلُّوا وَ أَضَلُّوا وَ هُمْ أَضَرُّ عَلَی ضُعَفَاءِ شِیعَتِنَا مِنْ جَیْشِ یَزِیدَ عَلَیْهِ اللَّعْنَهًُْ عَلَی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ(علیه السلام)
وَ أَصْحَابِهِ فَإِنَّهُمْ یَسْلُبُونَهُمُ الْأَرْوَاحَ وَ الْأَمْوَالَ وَ هَؤُلَاءِ عُلَمَاءُ السَّوْءِ النَّاصِبُونَ الْمُتَشَبِّهُونَ بِأَنَّهُمْ لَنَا مُوَالُونَ وَ لِأَعْدَائِنَا مُعَادُونَ یُدْخِلُونَ الشَّکَّ وَ الشُّبْهَهًَْ عَلَی ضُعَفَاءِ شِیعَتِنَا فَیُضِلُّونَهُمْ وَ یَمْنَعُونَهُمْ عَنْ قَصْدِ الْحَقِّ الْمُصِیبِ لَا جَرَمَ أَنَّ مَنْ عَلِمَ اللَّهُ مِنْ قَلْبِهِ مِنْ هَؤُلَاءِ الْعَوَامِّ أَنَّهُ لَا یُرِیدُ إِلَّا صِیَانَهًَْ دِینِهِ وَ تَعْظِیمَ وَلِیِّهِ لَمْ یَتْرُکْهُ فِی یَدِ هَذَا الْمُتَلَبِّسِ الْکَافِرِ وَ لَکِنَّهُ یُقَیِّضُ لَهُ مُؤْمِناً یَقِفُ بِهِ عَلَی الصَّوَابِ ثُمَّ یُوَفِّقُهُ اللَّهلِلْقَبُولِ مِنْهُ فَیَجْمَعُ اللَّهُ لَهُ بِذَلِکَ خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهًِْ وَ یَجْمَعُ عَلَی مَنْ أَضَلَّهُ لَعْنَ الدُّنْیَا وَ عَذَابَ الْآخِرَهًِْ ثُمَّ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله): شِرَارُ عُلَمَاءِ أُمَّتِنَا الْمُضِلُّونَ عَنَّا الْقَاطِعُونَ لِلطُّرُقِ إِلَیْنَا الْمُسَمُّونَ أَضْدَادَنَا بِأَسْمَائِنَا الْمُلَقِّبُونَ أَنْدَادَنَا بِأَلْقَابِنَا یُصَلُّونَ عَلَیْهِمْ وَ هُمْ لِلَّعْنِ مُسْتَحِقُّونَ وَ یَلْعَنُونَّا وَ نَحْنُ بِکَرَامَاتِ اللَّهِ مَغْمُورُونَ وَ بِصَلَوَاتِ اللَّهِ وَ صَلَوَاتِ مَلَائِکَتِهِ الْمُقَرَّبِینَ عَلَیْنَا عَنْ صَلَوَاتِهِمْ عَلَیْنَا مُسْتَغْنُون.
یعنی: «اگر مردم یهودی، از تورات، فقط همان چیزی را میدانند که از علمای خود میشنوند، بنابراین راهی جز [تبعیّت] همان برایشان باقی نمیماند؛ پس چطور خداوند ایشان را به تقلیدکردن و قبول از علمای خود سرزنش نموده؟ و مگر نه این است که عوام یهود همچون عوام ما از علمای خود تقلید میکنند؟ و اگر تبعیّت و تقلید عوام آنها از عالمانشان برای ایشان مجاز نیست، حکم آن برای تقلید عوام ما از عالمان نیز همین است».
حضرت(علیه السلام) فرمود: «میان عوام و علمای ما و عوام و علمای یهود از یک جهت تفاوت و از جهتی دیگر برابری است. امّا آن جهتی که آن دو با هم برابرند این است که خداوند، عوام ما را از تقلید[کورکورانه] نسبت به علمای خود همانطور مذمّت کرده که عوام و علمای یهود را سرزنش نموده است. و آن جهت که با هم فرق دارند، [این است که عوام ما] مورد سرزنش واقع نشدهاند.
آن مرد گفت: «ای پسر رسولخدا ! این مطلب را برایم بیشتر تبیینکن».
حضرت(علیه السلام) فرمود: «عوام یهود، آلودگی عالمانشان را به کذب صریح، حرامخواری، رشوهگری، تبدیل و تغییر احکام خدا و استفاده از رانت [و پارتیبازی] کاملاً میدانستند و آنان را به تعصّبات نابهجا میشناختند؛ تعصّبی که آنها را از حق جدا میکرد و باعث میشد که دین خدا و حقوق مظلومان را پایمال کنند و به ناحق، اموال دیگران را بخشیده و به کسانی دهند که به سود آنان تعصّب میورزیدند. عوام یهود، به خوبی میدانستند که عالمانشان به محرّمات، چنگ میزنند و طبق معیارهای دینی یقین داشتند که هرکس چنین رفتاری داشتهباشد، به طور مسلّم فاسق است و لیاقت واسطهبودن بین خلق و خالق و نمایندگی دین الهی را ندارند. خدا هم به همین جهت عوام یهود را سرزنش کرد زیرا با آگاهی و با چشم باز، خود را در دام عالمان فاسق انداخته، و از کسی تقلید میکردند که میفهمیدند نباید از او تقلید کرد و نباید فتوا و خبرش را پذیرفت و نباید به گفتههای آنها از طرف پیامبری(حضرت موسی (علیه السلام)) که او را ندیدهاند، اعتمادکرد. آنان میدانستند که در چنین وضعیّتی موظّفند خود دربارهی احکام دین دقّت کرده و پیام پیامبرشان را بشناسند. زیرا دلائل و نشانههای دین رسولخدا (صلی الله علیه وآله) روشنتر از آن بود که مخفی مانده و مشهورتر از آن بود که برایشان هویدا نشود. همین معیار دربارهی عوام امّت ما نیز هست؛ یعنی وقتی دانشمندان خویش را به فسق روشن و تعصّب شدید، [چون سگان گرسنه] پارسکردن به روی هم بهخاطر حکّام و حرام دنیا، نابودکردن کسیکه با او دشمنی و علیه او تعصّب دارند هرچند استحقاق دارد که کارش اصلاح شود و دلسوزی بر کسیکه به سود او تعصّب میورزند، هرچند استحقاق خواری و اهانت داشتهباشد بشناسند، در یک چنین اوضاعی هرکدام از عوام ما که از چنان فقهایی تقلید کند درست همانند یهودیای خواهدبود که بهواسطهی تقلید از فقیهان فاسق خود، مشمول ذمّ خداوند شدند.
🔻
پس هر فقیهی که مراقب نفس خویش و حافظ دین خود باشد و با نفس خود مخالفت ورزیده و از امر مولی اطاعت کند، بر عوام [واجب] است که از او تقلید کنند و این شرایط تنها مشمول برخی از فقهای شیعی میگردد نه تمام آنها؛ امّا هر فرد عالمی که مرتکب عملی قبیح و گناه همچون فقهای فاسق عامه گردد، مطلبی که از ما میگویند را قبول نکرده و حرمتشان را نگاه ندار! علّت وفور اختلاط احادیث صحیح و جعلی از قول ما اهلبیت (علیهم السلام)، همین است؛ زیرا فاسقان گوش به کلام ما میدهند و از سر جهل تمام آن را تحریف میکنند و در نتیجهی کمبود معرفت، مطالب را بر غیر آن مینهند؛ جماعت دیگری نیز از سر عمد بر ما دروغ میبندند تا از حطام ناچیز دنیا وسیلهای بهدست آورند چیزیکه آنان را به جهنّم میکشاند. و گروهی از آنان (از دشمنان مذهب) حیلهگر هستند که قادر نیستند ایرادی به کلام ما وارد کنند لذا [آنان] برخی از علوم صحیح ما را آموخته و آن را به شیعیان ما میرسانند و از ما نزد دشمنان عیبجویی میکنند و چندین برابر آن، دروغ و اکاذیب بر کلام ما میافزایند که ما از همهی آنها پاک و مبرّا هستیم؛ ولی [متأسفانه] شیعیان ما میپذیرند که آن از علوم و دانش ماست. پس گمراه شده و دیگران را نیز به بیراهه میکشند. زیان و ضرر این افراد بر شیعیانِ ضعیف ما از لشکر یزید بر حسینبنعلی (علیه السلام) و أصحاب آن حضرت بیشتر است؛ زیرا آنان هم روح را به تاراج میبرند و هم اموال را به غارت. و این گروه از علمای بدکردار، دشمنان دیناند که خود را به ظاهر از دوستداران و مطیعان ما و دشمن دشمنان ما میشمارند و شکّ و شبهه را بر شیعیان ضعیف ما وارد نموده و گمراهشان میسازند و مانع رسیدن ایشان به مقصد حقّ میگردند. البتّه خدای تعالی از قلب هرکدام از این عوام درمییابد که او هیچ قصدی جز نگهداری دین و تعظیم ولیّ خود ندارد. [خداوند] این چنین فردی را هرگز در دست افراد ظاهرفریب کافر رها نمیسازد؛ بلکه مؤمنی را برایش برمیانگیزد تا او را به راه صواب آگاه سازد و به این ترتیب خداوند، آنها (افراد عوام با نیّت درست) را توفیق میدهد که حرف آن مؤمن را بپذیرند. خداوند با این کار خیر دنیا و آخرت را برای او جمع کرده و برای کسی که او را گمراه نموده لعن دنیا و عذاب آخرت را گرد میآورد»
رسولخدا (صلی الله علیه وآله) فرموده است: «اشرار علمای امّتم، همه[ی گمراهان] را از [راه] ما گمراه میسازند؛ دزدان راههای منتهی به ما میباشند؛ افرادی که [جایگاهها و] نامهای ما را بر مخالفانمان مینهند و همتایان ما را به لقب ما ملقّب میسازند؛ بر ایشان صلوات فرستند هرچند [آنان] به لعن شایستهترند و ما را لعن میکنند در حالیکه ما لبریز و غرقهی کرامات خداوندی هستیم و با صلوات خداوند و فرشتگان مقرّب بر ما، از صلوات ایشان بر خود بینیاز و مستغنی هستیم».
📚 علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج۲، ص۸۶ و الإمام العسکری، التفسیر، ص۲۹۹ و طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۵۶
🌔 @drehsanpouresmaeill
💠 برخی از شاخصه های انتخاب اصلح در کلام امیرالمؤمنین(علیه السلام)
🌔 @drehsanpouresmaeill
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 مجموعه سخنرانی های
"شناخت امام مهدی علیه السلام"
🔻 آشنایی با اسماء و صفات و القاب امام دوازدهم
🎙 دکتر احسان پوراسماعیل
💢 جلسه شصت و سوم
✅ باب الله با تأکید بر ماء معین بودن امام(قسمت سوم)
🌔 @drehsanpouresmaeill
#امام_زمان_علیه_السلام
💠 سنگ صبور من!
وقتی که بیقرار میشوم دلم برای همه ی کسانی که تو را ندارند میسوزد.
من بیقراریهایی که گاهی به سراغم میآید را نمیتوانم بدون تو تاب بیاورم.
هر لحظه از این بیقراریها سالها از عمر آدم کم میکند.
کسانی که تو را ندارند
در کشاکش این بیقراریها چطور زندگی میکنند؟!
وقتی که بیقرار میشوم
بیشتر از همیشه میفهمم که تو بزرگترین نعمت خدایی.
نعمتی که هیچ گاه از عهده ی شکر یک لحظهاش هم بر نمیآیم
کاش به خاطر قدرناشناسی هایم، خدا نعمت ایمان به تو را از من نگیرد.
وقتی که بیقرار میشوم، احساس میکنم دلت برایم تنگ شده که بیقرارم کردهای.
بیقرارم کردهای که بیشتر یادت کنم
بیقرارم کردهای که بیشتر صدایت بزنم
بیقرارم کردهای که بیشتر سراغ خانهات را بگیرم.
وقتی که بیقرار میشوم، بیشتر به آرزوی رسیدن به وصالت فکر میکنم.
بیا و تا کاسه ی صبرم لبریز نشده زودتر به این فاصله ها پایان بده ...
🌔 @drehsanpouresmaeill
#امام_زمان_علیه_السلام
💠 با توجه به پایان یافتن کلیپ های یک دقیقه ای " دل آرام" به پیشنهاد کاربران محترم کانال، از هفته ی آینده فایل های صوتی به همراه آیات و روایات هر یک ارائه می شود.
در صورت تمایل در گروه های مختلف نشر دهید.
امید آنکه با این اقدام لبخند رضایت بر لبان امام غریب مان منقوش شود.
🌔 @drehsanpouresmaeill
#امام_زمان_علیه_السلام
📙 داستانک ۳۱۱
مردی از راه فروش روغن ثروتی کلان اندوخته بود و به خاطر حرصی که داشت همیشه به غلام خود میگفت در وقت خرید روغن، هر دو انگشت سبابه را به دور پیمانه بگذارد تا روغن بیشتری برداشته شود و برعکس در وقت فروختن، آن دو انگشت را درون پیمانه بگذارد تا روغن کمتری داده شود. هر چه غلام او را از این کار بر حذر میداشت مرد توجه نمیکرد تا این که روزی هزار خیک روغن خرید و برای فروش آنها را بار کشتی کرد تا در شهر دیگری بفروشد. وقتی کشتی به میان دریا رسید، دریا توفانی شد. ناخدا فرمان داد تمام بارها را به دریا بریزند تا کشتی سبک شود و مسافران از خطر غرق شدن برهند. آن مرد از ترس جان، خیکها را یکی یکی به دریا میانداخت. در این حال غلام گفت: «ارباب انگشت انگشت مبر تا خیک خیک نریزی».
🌔 @drehsanpouresmaeill
💠 چشمه سار تربیت ۸۱
🚸 «نشانه های کمبود عزت نفس»
🔻 قسمت هفدهم
🔵 فرار از صحبت
🔸برخی از افرادی که کمبود عزت نفس دارند، بیدلیل تلفن همراه خود را چک میکنند!
آیا شما زمانی که در میهمانی هستید، بهجای صحبت با اطرافیان، سراغ گوشی خود میروید و مدام پیامهای خود را چک میکنید؟
البته شاید حوصلهتان سررفته باشد یا اینکه آنقدری هنوز عزت نفس ندارید که بدانید دیگران مشتاق صحبت با شما هستند و از صحبت با شما خسته نمیشوند.
🔸ضعف مهارتهای اجتماعی از نشانههای بارز نداشتن عزت نفس است.
🔸پیشنهاد ما این است که در میهمانی بهدنبال افراد آشنا بگردید یا کنار کسانی بنشینید که برای صحبت با آنها راحت هستید.
حتی میتوانید در بحثهای گروهی به شکل معقول شرکت کنید؛ شرکت در چنین جمعهایی معمولاً آسانتر از صحبت تنها و رودررو با یک فرد خاص است.
🌔 @drehsanpouresmaeill
🟢 گوهر ۲۶۸
📖 ... لا يَعْلَمُونَ الْكِتابَ إِلاَّ أَمانِيَّ...[بقره،۷۸]
🔻کتاب خدا را جز [یک مشت خیالات و] آرزوها نمیدانند
⚜ امام عسکری (علیه السلام) می فرماید: لَا یَعْلَمُونَ الْکِتَابَ الْمُنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ وَ لَا الْمُتَکَذَّبَ بِهِ وَ لَا یُمَیِّزُونَ بَیْنَهُمَا إِلَّا أَمَانِیَّ أَیْ إِلَّا أَنْ یُقْرَأَ عَلَیْهِمْ وَ یُقَالَ هَذَا کِتَابُ اللَّهِ وَ کَلَامُهُ لَا یَعْرِفُونَ إنْ قُرِئَ مِنَ الْکِتَابِ خِلَافُ مَا فِیهِ.
یعنی: آنها (یهود) بین کتاب آسمانی نازل شده (تورات) و آن کتاب جعلی [که به دروغ به خدا نسبت دادند]، فرق قائل نیستند، [برداشتشان از کتاب خدا] طبق میل و آرزوی خودشان است؛ به این نحو که کتاب بر آنان خوانده شده و گفته میشود که این کتاب و کلام خداست[و همین مقدار برای آنان کافی است که بپذیرند] و حتّی اگر خلاف آنچه در کتاب خداست [به این شکل برای آنان] خواندهشود، نمیفهمند که آن کلام خدا نیست.
📚 علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج۲، ص۸۶؛ الإمام العسکری، التفسیر،ص۲۹۹ و طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۵۶
📖 ... وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ يَظُنُّونَ [بقره،۷۸]
🔻و تنها به پندارهایشان دل بستهاند
⚜ امام عسکری (علیه السلام) می فرماید: وَ إِنْ هُمْ إِلَّا یَظُنُّونَ أَیْ مَا یَقْرَأُ عَلَیْهِمْ رُؤَسَاؤُهُمْ مِنْ تَکْذِیبِ مُحَمَّدٍ(صلی الله علیه و آله) فِی نُبُوَّتِهِ وَ إِمَامَهًِْ عَلِیٍّ(علیه السلام) سَیِّدِ عِتْرَتِهِ وَ هُمْ یُقَلِّدُونَهُمْ مَعَ أَنَّهُ مُحَرَّمٌ عَلَیْهِمْ تَقْلِیدُهُم.
یعنی: و اینان پایبند پندار هستند و بس؛ یعنی از هرچه بزرگانشان در باب تکذیب نبوّت محمّد(صلی الله علیه وآله) و ولایت سرور خاندانش علی(علیه السلام) میخواندند، تقلید و پیروی میکردند؛ درحالیکه میدانستند تقلیدکردن از آنان برایشان حرام است.
📚 علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج۲، ص۸۶؛ الإمام العسکری، التفسیر، ص۲۹۹؛ فیه «یقول لهم» بدلٌ «یقرء علیهم»و طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۵۶
🌔 @drehsanpouresmaeill