📙 داستانک ۲۸۱
دو دوست به قایقسواری رفتند و مدت زیادی پارو زدند.
سپیده که زد گفتند: «چقدر رفتهایم؟ تمام شب را پارو زدهایم!»
اما دیدند درست در همان جایی هستند که شب پیش بودند! آنان تمام شب را پارو زده بودند، ولی یادشان رفته بود طناب قایق را از ساحل باز کنند!
🔸در اقیانوﺱ بیپایان هستی، انسانی که قایقش را از این ساحل باز نکرده باشد هر چقدر هم که رنج ببرد، به هیچ کجا نخواهد رسید.
🔸شما قایقتان را به کدام ساحل بستهاید؟
ساحل افکار منفی، ناامیدی، ترس، زیادهخواهی، غرور کاذب، خودبزرگبینی، گذشته یا ...
🌔 @drehsanpouresmaeill
💠 چشمه سار تربیت ۴۹
🚸 «نشانه های بلوغ هیجانی چیست؟»
🔻 قسمت چهاردهم
🔸 کسی که بلوغ هیجانی دارد به این موضوع آگاهی یافته است که گذشته ی منحصر به فردش تشکیل دهنده ی شیوه ی واکنش او به رویدادهای مختلف زندگی است.
بنابراین می پذیرید که با توجه به تجربیات کودکی که مختص اوست این آمادگی در وجودش هست که نسبت به برخی موضوعات به صورت اغراق آمیزی واکنش نشان دهد.
🔸پس نسبت به واکنش های ابتدایی خود در این حوزه، هوشیار می شود چون لازم است در این موارد خاص احساسات خود را بهتر مدیریت کند.
🌔 @drehsanpouresmaeill
🟢 گوهر ۲۲۶
📖 ... فَلَهُمْ... [بقره، ۶۲]
🔻برای آنها مسلّم است
⚜ امام عسکری (علیه السلام)می فرماید: هَؤُلَاءِ الْمُؤْمِنِینَ
یعنی: برای این مؤمنین [ثواب است].
📚علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج۶۷، ص۳۹۱ و الإمام العسکری، التفسیر، ص۲۶۴
📖 ... أَجْرُهُمْ ... [بقره، ۶۲]
🔻پاداششان
⚜ امام عسکری (علیه السلام)می فرماید: ثَوَابُهُمْ.
یعنی: اجر، همان پاداش و ثواب است.
📚همان
📖 ... وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ [بقره، ۶۲]
🔻نه ترسی بر آنهاست و نه اندوهگین میشوند
⚜ امام عسکری (علیه السلام)می فرماید: وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ هُنَاکَ حِینَ یَخَافُ الْفَاسِقُونَ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ إِذَا حَزِنَ الظَّالِمُونَ لِأَنَّهُمْ لَمْ یَعْمَلُوا مِنْ مَخَافَهًِْ اللَّهِ مَا یُخَافُ مِنْ فِعْلِهِ وَ لَا یَحْزَنُ لَهُ.
یعنی: آنجا در آن هنگام که فاسقان بترسند، آنها (مؤمنین) هراسان نمیشوند و در آن وقت که فاسقان اندوهگین شوند؛ آنها محزون نمیگردند زیرا آنها (فاسقان) در دنیا از خداوند نترسیده و محزون نشدند.
📚 همان و الإمام العسکری، التفسیر، ص۲۶۴؛ فیه: «حزن المخالفون» بدلٌ «حزن الظالمون».
⚜رسول خدا(صلی الله علیه و آله)می فرماید: أَنَا صِرَاطُ اللَّهِ الْمُسْتَقِیمُ الَّذِی أَمَرَکُمْ بِاتِّبَاعِهِ ثُمَّ عَلِیٌّ (علیه السلام) مِنْ بَعْدِی ثُمَّ وُلْدِی مِنْ صُلْبِهِ أَئِمَّهًٌْ یَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ یَعْدِلُونَ ثُمَّ قَرَأَ(صلی الله علیه و آله) الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمِینَ إِلَی آخِرِهَا وَ قَالَ فِیَّ نَزَلَتْ وَ فِیهِمْ نَزَلَتْ وَ لَهُمْ عَمَّتْ وَ إِیَّاهُمْ خَصَّتْ أُولَئِکَ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ.
یعنی: «من همان صراط مستقیم و راه راستی هستم که [خداوند] به شما امر فرموده از آن پیروی کنید؛ بعد از من علی(علیه السلام)، سپس فرزندان من از صلب او صراط مستقیماند؛ همان پیشوایانی که مردم را به راه حقّ هدایت مینمایند، و بدان وسیله دادگری میکنند». سپس پیامبر آیات مبارکهی سوره حمد را تا آخر را تلاوتکرده و فرمود: «این آیات شریفه در حقّ من و دربارهی آنان نازل شده است؛ این آیات شامل همهی آنها میشود؛ و فقط مخصوص آنان است و شامل افراد دیگر نمیشود. آنان اولیای الهی هستند که: لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ
📚 علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج۳۷، ص۲۱۱ و ابن طاوس، التحصین، ص۵۸۶؛ فیه: «تسلکوا هدی الیه» «باتباعه» و «والله شملت» بدلٌ «عمّت» و «آباءهم» بدلٌ «ایّاهم»
⚜ امام عسکری(علیه السلام)می فرماید: نَظَرَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ عَلِیٌّ(علیه السلام) إِلَی رَجُلٍ أَثَّرَ الْخَوْفُ عَلَیْهِ فَقَالَ: مَا بَالُکَ؟ قَالَ: إِنِّی أَخَافُ اللَّهَ. فَقَالَ: یَا عَبْدَ اللَّهِ! خَفْ ذُنُوبَکَ وَ خَفْ عَدْلَ اللَّهِ عَلَیْکَ فِی مَظَالِمِ عِبَادِهِ وَ أَطِعْهُ فِیمَا کَلَّفَکَ وَ لَا تَعْصِهِ فِیمَا یُصْلِحُکَ ثُمَّ لَا تَخَفِ اللَّهَ بَعْدَ ذَلِکَ فَإِنَّهُ لَا یَظْلِمُ أَحَداً وَ لَا یُعَذِّبُهُ فَوْقَ اسْتِحْقَاقِهِ أَبَداً إِلَّا أَنْ تَخَافَ سُوءَ الْعَاقِبَهًِْ بِأَنْ تَغَیَّرَ أَوْ تَبَدَّلَ فَإِنْ أَرَدْتَ أَنْ یُؤْمِنَکَ اللَّهُ سُوءَ الْعَاقِبَهًِْ فَاعْلَمْ أَنَّ مَا تَأْتِیهِ مِنْ خَیْرٍ فَبِفَضْلِ اللَّهِ وَ تَوْفِیقِهِ وَ مَا تَأْتِیهِ مِنْ سُوءٍ فَبِإِمْهَالِ اللَّهِ وَ إِنْظَارِهِ إِیَّاکَ وَ حِلْمِهِ وَ عَفْوِهِ عَنْکَ.
یعنی: علی(علیه السلام) به مردی نظرکرد که آثار خوف در چهرهی او دیده میشد؛ پرسید: «چرا اینچنین شدهای»؟ گفت: «از خداوند میترسم.» [امیرالمؤمنین(علیه السلام)] فرمود: «ای بندهی خدا از گناهانت و از اینکه خداوند بخواهد به عدالت خود، دادِ بندگانش را از تو بستاند، ترس داشتهباش؛ از خداوند در آنچه به تو تکلیفکرده اطاعتکن و او را در مواردی که به مصلحت خودت، تو را از انجام آن بازداشته، نافرمانی و معصیت نکن؛ [با انجام این کارها دیگر] از خداوند نترس؛ زیرا او به کسی ظلم نکرده و هرگز کسی را فراتر از مقدار استحقاق، عذاب نمیکند. مگر آنکه از عاقبت خود بترسی که ممکن است تغییر و تبدیلی در آن پیش آید. اگر میخواهی خداوند تو را از سوءعاقبت نگهدارد، بدان هر کار خیری که انجام میدهی به عنایت و توفیق خدا میباشد و اگر کار بدی از تو سر میزند، در واقع در اینحالت، خداوند به تو فرصت و مهلت داده و با حلم و عفوش از تو درمیگذرد.
📚 علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج۶۷، ص۳۹۱ و الإمام العسکری، التفسیر، ص۲۶۴؛ فیه: «و عفوه» محذوفٌ
✍ برخی این سوال را مطرح می کنند که چرا خداوند مانع کارهای حرام انسان نمی شود؟
چون این اقدام منافی اختیار انسان است، بنا بر این روایت گناه را انسان با اختیار خود و قدرت خدا انجام می دهد با این حال فرصت توبه هم به انسان در بیشتر مواقع می بخشد.
🌔 @drehsanpouresmaeill