🤚 انتخابات ، نماد همبستگی ملی ۲ انتخابات به مثابه ی حضور میدانی مردم در رخدادی سیاسی ، شاخصی است از اعتماد سیاسی مردم به نظام سیاسی ، نتیجه این اعتماد به تولید قدرت اجتماعی منحر می شود. قدرت اجتماعی هم‌ شوکت و اقتدار و هیمنه جامعه را به رخ دشمنان می کشد که نتیجه آن بازدارنگی و مصونیت کشور و ایران از دست درازی گروهای نیابتی و غیر نیابتی آمریکایی ها به آب و خاک ایران است. انقلاب اسلامی با حضور مردم کلید خورد.با تداوم این حضور پیروز شد و توانست بر تمامی دشواری ها و مخالفت‌های غرب به رهبری آمریکا پیروز شود و امروز در منطقه در جایگاهی تعیین کننده قرار گیرد و در جهان به بازیگری موثر در معادلات بین المللی تبدیل شود . در چهار دهه گذشته فصل انتخابات، فصل تحرکات رسانه‌ ای و سیاسی طیف های گوناگون بود . اگر پیشینه تحریم های انتخابات در ۴۵ سال گذشته مرور شود ، خواهیم دید که خط تحریم انتخابات چه مجلس یا رئیس جمهوری یا خبرگان‌ دستور کار ثابت تیم های رسانه ای معاندین است. از چریک های خلق مسلمان تا منافقین و توده ای ها در دهه ۶۰ گرفته تا برخی به اصطلاح روشنفکران و سکولارها و انقلابی های پشیمان شده و یا سیاسیون قدرت پرست و منفعت خواه در دهه های ۷۰ و ۸۰ و ۹۰ ، اما ماجرای راه اندازی کمپین های نه به انتخابات مجلس و خبرگان در اسفند پیش رو که اتاق فرمان آن به اون طرف آبی ها می رسد ، کمی با تحریم های چهار دهه گذشته متفاوت است. تفاوت عمده آن تولید ادبیات آن و نیز نوع مخاطبان آن است. شاهدیم که در جریان خط رسانه ای معاندین تابلو دار ۴۵ سال گذشته از ادبیات عامه پسند کوچه بازاری گرفته تا ادبیات روشنفکرانه و ادبیات وطن خواهانه و ادبیات خیرخواهانه و حتی ادبیات شبه انقلابی تولید شده است. و از نظر نوع مخاطبان نیز به این تجربه رسيده‌اند که همه ی لایه های‌جمعیتی و اجتماعی را پوشش دهند . از نسل رای اولی ها که متولدین ۱۳۸۴ هستند تا طبقه متوسط شهری و طبقات محروم جامعه ، اعم از طرفداران و دوستداران انقلاب تا طیف خاکستری و سیاه را پوشش دهد. تاکید می شود نقد درون گفتمانی ، گفتمان انقلاب اسلامی و نظام اسلامی و نقد سیاست های اقتصادی و فرهنگی چهار دهه گذشته نه تنها امری پسندیده ،بلکه لازم و ضروری است . اما‌ آن چه در معنا سازی و انگاره سازی های رسانه ای عده ای برمی آید ، هدف آنان نقد به همراه ارایه پیشنهاد و راهکار نیست. گویا برخی فرصت را مناسب دیده اند و تیشه برداشته تا ریشه انقلاب و نظام و رهبری و مردم و وحدت سرزمینی را بزنند. آنان کسانی و جریاناتی هستند که رسانه های آنان این شاخص ها را دارد. ۰۱ پاشیدن بذر نا امیدی و یاس اجتماعی در جامعه ۰۲ نادیده گرفتن پیشرفت های ۴۵ ساله نظام و انقلاب در عرصه های مختلف علمی ، سیاسی، پزشکی ، صنعتی و... ۰۳ بجای نقد سیاست های وارداتی بانک جهانی و صندوق بین المللی پول در اقتصاد و بجای نقد فرهنگ اباحه گری و لیبرالیسم فرهنگی در فرهنگ و بجای نقد تربیت و پرورش سند ۲۰۳۰ و بجای نقد فرهنگ مدیران تکنوکرات و .... دقیقا پیامدهای حاصله از این سیاست ها را به حساب مدیرانی از جنس مدیران باکری ، کاظمی ، فخری، و دانشمندان شهید هسته ای و ایثارگران مدافع حرم ، مدافع امنیت و مدافع سلامت و مدیران جهادی فاکتور می کنند. با نفاق، با تهمت و با تولید ادبیاتی به ظاهر خیر خواهانه و مردم گرا ، جای طلبکار و بدهکار را عوض می کنند . خطر و آسیب بزرگ این خط رسانه ای نه به انتخابات در این است که در این جریان رسانه ای همه ی کسانی که خود باید امروز پاسخگو باشند ، منافقانه مطالبه گر و خیر خواه نما شده اند. در رسانه هایشان از ناکارآمدی نظام ، از فروپاشی اجتماعی ، از غمزدگی و دلمردگی ایرانیان ، از فلج معیشتی مردم و از هر آن چه برای رای ندان لازم است می گویند ، بدون این که از دستاوردهای بزرگ ملت بزرگ در انقلابی بزرگ بگویند.از هر آن چه سبب دلگرمی و امیدواری و اتحاد ملی و اجتماعی مردم می شود آگاهانه خودداری می کنند. متاسفانه برخی هم که از آنان انتظار نیست نا آگاهانه بدون این که به تحولات منطقه ای و جهانی توجه کنند و بدون آن که به تهدیدات دورتا دور کشور توجه کنند ، آب در آسیاب دشمن می ریزند. و نکته آخر هم کم نیستند کسانی که می‌خواهند از این آب گل آلود ماهی خود را بگیرند. در چنین فضای اجتماعی رسانه ای شده ، عقل و تجربه‌ و هوش سیاسی و منش ملی ایجاب می کند که برای عبور از این مرحله حساس ، گوشمان به دهان رهبرمان ، باشد . رهبری که توانست پس از امام ساختمان نیمه تمام انقلاب و نظام را کامل کند. در بحران های سه دهه اخیر به شایستگی ایران را سربلند کند و توطئه های فراوان دشمان را نقش بر آب کند. رهبری که دوست و دشمن از رهبری های حکیمانه ، خردمندانه ، شجاعانه ، زیرکانه و مدبرانه آن در عبور کشتی انقلاب از طوفان های بلا بارها سخن گفته اند.

مشارکت حداکثری در انتخابات مجلس و خبرگان در اسفند پیش رو ، راهبرد رهبری حکیم است . و بی شک این ملاک و معیاری است برای ولایت شناسان از شبه ولایت شناسان ، و سندی است برای باورمندان به روز جزا و میعاد با رب العالمین، ان شالله همه باید رسانه مشارکت حداکثری شویم و دیگران را هم دعوت کنیم. چرا که فرمان مستقبم و صریح خداوند در بخش هایی از آیه ۲ سوره مائده است که می فرماید 👇 ..... وَتَعاوَنوا عَلَى البِرِّ وَالتَّقوىٰ ۖ وَلا تَعاوَنوا عَلَى الإِثمِ وَالعُدوانِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ شَديدُ العِقابِ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! ....(همواره) در راه نیکی و پرهیزگاری با هم تعاون کنید! و (هرگز) در راه گناه و تعدّی همکاری ننمایید! و از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید که مجازات خدا شدید است! و آیا امروز خیر و نیکی و عمل صالحی بالاتر و بزرگتر از مشارکت حداکثری در انتخابات به عنوان یک امر سیاسی که ولی زمان دستور داده اند ، وجود دارد؟!!! نوشته شده توسط مدیر کانال در روز جمعه ، ۱۳ بهمن ۱۴۰۲ https://eitaa.com/drfatehi

⭕️💢⭕️ 🔴 تاثیر مشارکت حداکثری در انتخابات بر آینده ایران اسلامی 🔴 در سطح بین الملل: 🔹حضور حداکثری نشان از مقاومت در مقابل فضاسازی رسانه‌ای دشمنان نظام دارد. 🔹حضور حداکثری نشان از مقاومت و تاب آوری در مقابل فشارهای تحریمی جهانی علیه جمهوری اسلامی ایران را دارد. 🔹 حضور حداکثری به معنای دفاع از نظام در مقابل زورگویی و ظلم غرب در قبال جمهوری اسلامی است. 🔹تاثیر حضور حداکثری و افزایش قدرت سیاسی جمهوری اسلامی ایران و تاثیر آن بر جذب سرمایه گذاری خارجی و رونق اقتصاد داخلی. 🔹افزایش قدرت چانه زنی جمهوری اسلامی ایران در مقابل قدرت های بین الملل همچون روسیه، چین، آمریکا، اروپا و.... 🔹ثبات و اثرگذاری حداکثری جمهوری اسلامی ایران در سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای شانگهای، بریکس و... 🔴 در سطح منطقه‌ای: 🔹تاثیر مشارکت حداکثری بر مسئله قدس؛ مسئله فلسطین و پیروزی جریان مقاومت و حذف اسرائیل از منطقه منوط به تقویت بنیه داخلی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. پیروزی محور مقاومت عراق، یمن، لبنان، سوریه، فلسطین و ... رشد پیروزی‌های مقاومت رابطه مستقیم با شرایط داخلی ایران دارد. 🔹تاثیر مشارکت حداکثری بر روابط با کشورهای عربی منطقه و کشورهای همسایه (اقتصادی سیاسی نظامی و امنیتی.) 🔹تاثیر مشارکت حداکثری بر تثبیت جایگاه هژمونی قدرت منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران(قدرت برتر منطقه‌ای) 🔴 در سطح داخلی: 🔹تاثیر مشارکت حداکثری بر مقبولیت هرچه بیشتر مردمی نظام در بعد سیاسی 🔹تاثیر مشارکت حداکثری بر بهبود روند مشکلات اقتصادی همچون مسکن، اشتغال، تولید و... 🔹تاثیر مشارکت حداکثری بر امنیت داخلی (امنیت اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، دفاعی.) 🔹تاثیر مشارکت حداکثری بر ناامیدی خود تحقیران و برخی معاندان داخلی در جهت رسیدن به اهداف خود. ✍🏻 سید صادق آقازاده

سلام خدمت همه اعضای محترم گروه این کلیپو حتما دانلود کنید،با دقت تمام ببینید، در گالری خودتون ذخیره کنید،تو گروه ها و برای مخاطبانتان ارسال کنید،هر روز ،روزی چندی بار ببینید و بخاطر بسپارید... از نا امیدی در هیچ موردی حرف نزنید، امام خمینی بارها فرمودند ، یاس از جنود ابلیس است. حجت بر همه تمام است.

رهبر معظم انقلاب پس از بازدید از نمایشگاه تولیدات داخل از چه چیزی تاسف خوردند⁉️

سلام علیکم صبح زیبایتان به خیر خداوند تبارک و تعالی در آیه ۲۶۲، سوره بقره به پاداش عدم منت گذاری به هنگام انفاق اشاره کرده و می فرمایند: کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند، سپس به دنبال انفاقی که کرده اند، منت نمی گذارند و آزاری نمی رسانند، پاداش آنها نزد پروردگارشان است، علاوه بر این نه ترسی بر آنها است و نه غمگین می شوند منبع: قرآن، سوره بقره، آیه ۲۶۲ ------ ۱۴۰۲/۱۱/۱۴

سلام علیکم، صبح شما بخیر. رسول خدا صلي الله عليه واله می فرمایند: كسي كه براي نماز جماعت به سوي مسجد برود، به ازاي هر گامي كه بر مي دارد، هفتاد هزار حسنه نصيب او مي شود و درجه او به همان ميزان بالا مي رود؛ اگر در آن حال از دنيا برود، خداوند هفتاد هزار فرشته را مأمور مي كند تا در قبر با او مأنوس باشند و او را بشارت دهند و تا برپايي قيامت پيوسته براي او طلب آمرزش نمايند. منبع: وسايل الشيعة، جلد ۵، صفحه ۳۷۲ ------ ۱۴۰۲/۱۱/۱۵

khosrow saljoughi: گامی به‌سوی اندیشه ورزی (حمزه کرمی دکترای فلسفه‌ی تطبیقی): A.N:https://www.middleeasteye.net/opinion/war-gaza-european-philosophy-ethically-bankrupt-exposed حمید دباشی، استاد دانشگاه کلمبیا، در مقاله‌ای که به‌تازگی در Middle East Eye منتشر کرده، با عنوان: *«از نازیسم هایدگری گرفته تا صهیونیسم هابرماسی، همواره رنج «دیگری» اهمیت ناچیزی داشته است.»*، می‌نویسد: - تصور کنید ایران، سوریه، لبنان یا ترکیه با حمایت کامل تسلیحاتی و دیپلماتیک از طرف چین و روسیه، قصد و امکانات لازم برای بمباران ‌تل‌آویو ‌را به مدت ‌سه ‌ماه ‌به‌صورت ‌شبانه‌روزی و کشتار ‌ده‌ها ‌هزار ‌اسراییلی، معلولیت افراد ‌بی‌شمار، ‌بی‌خانمان ‌شدن ‌میلیون‌ها ‌انسان و تبدیل شهر به تلی از آوار ‌غیرقابل‌سکونت، مانند ‌غزه‌ی ‌امروز را داشتند. تنها برای چند ثانیه تصور کنید که ایران و متحدانش ‌به‌عمد بخش‌های پرجمعیت‌تر تل‌آویو، بیمارستان‌ها، کنیسه‌ها، مدارس، دانشگاه‌ها، کتابخانه‌ها، یا ‌درواقع ‌هر مکان پرتراکم شهری را هدف قرار می‌دادند تا از حداکثر تلفات غیرنظامی اطمینان حاصل کنند و به دنیا اعلام می‌کردند که صرفاً به دنبال نتانیاهو و کابینه‌ی جنگی او هستند. سپس از خود بپرسید که ‌ایالات‌متحده، بریتانیا، کانادا، استرالیا، اتحادیه‌ اروپا و ‌بالأخص ‌آلمان، در عرض بیست‌وچهار ‌ساعت پس از وقوع این ‌سناریوی ‌خیالی، چه می‌کردند؟ اکنون به واقعیت بازگردید و این حقیقت را ‌موردتوجه ‌قرار دهید که از ‌۷ اکتبر (و چندین دهه قبل‌تر از این تاریخ) تاکنون متحدان غربی تل‌آویو ‌نه‌تنها ‌شاهد رفتارهای اسراییل با مردم فلسطین بوده‌اند، بلکه تجهیزات نظامی، بمب، مهمات و پوشش‌های دیپلماتیک نیز برای آن‌ها فراهم کرده‌اند، ‌و درعین‌حال ‌رسانه‌های آمریکایی توجیهات ایدئولوژیکی برای کشتار و نسل‌کشی فلسطینیان را ارائه کرده‌اند. سناریوی ‌تخیلی ‌ذکر ‌شده، حتی برای ‌یک ‌روز هم توسط نظم موجود جهانی ‌قابل‌تحمل ‌نخواهد بود. برای اوباشان جنگی ‌ایالات‌متحده، اروپا، استرالیا و کانادا که تماماً حامیان اسراییل هستند، ما مردمان ‌بی‌پناه ‌جهان، درست مانند فلسطینیان، به‌حساب ‌نمی‌آییم ‌و به رسمیت شناخته ‌نمی‌شویم. این تنها ‌یک ‌واقعیت سیاسی نیست، بلکه مرتبط به فرضیات اخلاقی و جهان فلسفی آن چیزی است که نام «غرب» بر خود نهاده است. هیچ‌یک ‌از مایی که در بیرون از این دایره فرضیات اخلاقی اروپایی قرار داریم، در ‌درون جهان ‌فلسفی آن‌ها وجود نداریم. اعراب، ایرانیان، مسلمانان، مردم آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین، ما هیچ‌کدام، موجودیت واقعی برای فیلسوفان اروپایی نداریم، جز زمانی که به‌صورت ‌یک تهدید متافیزیکی دیده می‌شویم که باید مغلوب و خاموش شود. از امانوئل کانت و گئورگ ویلهلم فردریش هگل شروع می‌کنیم و با امانوئل ‌لویناس ‌و اسلاوی ‌ژیژک ‌ادامه می‌دهیم، ما موجودات عجیب‌الخلقه، اشیای بی‌جان و ‌سوژه‌های قابل‌بررسی هستیم که وظیفه‌ رمزگشایی از ما بر عهده مستشرقان گذاشته‌شده و بدین ترتیب، کشتار ‌ده‌ها ‌هزار نفر از ما توسط اسراییل یا آمریکا و متحدان ‌اروپاییش، ‌لحظه‌ای ‌درنگ و ‌تأمل ‌در ذهن فیلسوفان اروپایی ایجاد ‌نمی‌کند. شما مخاطبان اروپایی تبار اگر شک دارید، تنها نگاهی به فیلسوف برجسته‌ی اروپایی یورگن ‌هابرماس ‌و چند تن از همکارانش بیندازید که در اقدامی حیرت‌انگیز و با توحشی ‌سنگدلانه، از کشتار فلسطینیان توسط اسراییل حمایت کردند. پرسش اکنون دیگر این نیست که ما در مورد ‌هابرماس که در حال حاضر ‌94 ‌ساله است، به‌عنوان ‌یک ‌انسان ممکن است چه فکری بکنیم. پرسش این است که ما درباره‌ی او ‌به‌عنوان ‌یک ‌دانشمند علوم اجتماعی، به‌عنوان یک فیلسوف و متفکر انتقادی چه فکری می‌توانیم داشته باشیم. آیا آنچه او تصور می‌کند دیگر برای دنیا اهمیتی دارد، اگرچه تاکنون داشته است؟ دنیا درباره‌ یکی دیگر از فیلسوفان مشهور آلمانی، مارتین ‌هایدگر، پرسش‌های مشابهی را به خاطر وابستگی‌های مذموم او به نازیسم مطرح کرده است. به نظر من، اکنون باید چنین سؤالاتی را درباره صهیونیسم گرایی خشن ‌هابرماس ‌و ‌عواقب قابل‌توجه آن‌که می‌تواند بر چگونگی درک مجموعه آثار فلسفی او اثر بگذارد، بپرسیم. اگر ‌هابرماس ‌ذره‌ای فضا در فرضیات اخلاقی خود برای مردمانی مانند مردم فلسطین قائل نیست، آیا هیچ دلیلی وجود دارد تا ما ارزش کل پروژه‌ آثار فلسفی او را مرتبط به بقیه بشریت و فراتر از محدوده مخاطبان اروپایی ‌هم‌ تبار ‌خودش، بدانیم؟ آصف بیات، ‌جامعه‌شناس ‌برجسته ایرانی، در ‌نامه‌ای ‌سرگشاده به ‌هابرماس ‌گفت که سخنان او در مورد وضعیت غزه «با عقایدش در تناقض است». با تمام احترامی که برای آصف بیات قائلم اما نظر من ‌خلاف ‌او است. من معتقدم که ‌بی‌اعتنایی ‌هابرماس ‌به مرگ ‌و ‌زندگی ‌فلسطینیان ‌کاملاً با حمایت او از صهیونیسم مطابقت دارد.

سلام علیکم صبح زیبایتان به خیر پس از پیروزی در جنگ بصره در سال ۳۶هجری یکی از یاران امام علی علیه‌السلام گفت دوست داشتم برادرم با ما بود و می دید که چگونه خدا تو را بر دشمنان پیروز کرد: امام پرسید:آیا فکر و دل برادرت با ما بود؟. گفت:آری امام(ع)فرمود: پس او هم در این جنگ با ما بود.بلکه با ما در این نبرد شریکند آنهایی که حضور ندارند.... ولی با ما هم عقیده و آرمانند منبع: نهج البلاغه ۱۳۸۱،ترجمه دشتی، صفحه ۵۵، خطبه ۱۲ ------ ۱۴۰۲/۱۱/۱۶

سلام علیکم صبح زیبایتان به خیر امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: به راستی دانش، دوست مؤمن و شکیب ورزی، وزیرش و صبر، فرماندۀ سپاهش و مهرورزی، برادرش و نرم رفتاری پدرش باشد منبع: تحف العقول ،۱۴۰۱،ترجمه صادق حسن زاده ،صفحه ۶۵۵، حدیث ۴۹ ----- ۱۴۰۲/۱۱/۱۸