دکترمحیی: بزودی؛ دنیای آزاد و بی دغدغه، زندگانی عالی و ثروت فراوان عمومی در جهان... در جهان امروز و دنیای سیاست، سیاستمداران برای جمع کردن رأی و نظر مردمان به انواع ترفند و حیله ها متوسل می شوند... ❗️ اصولا در دنیای بسته بندی و تبلیغات امروز، همه چیز در بَزَک و فریبایی تمام بسته بندی می شود، تا مشتریان را جلب کند... ❗️ امروزه ما، خرما و توت فرنگی و مدادرنگی و کتاب و تخم مرغ ها را هم در بسته بندی دریافت می کنیم. عریانی و هویدایی و صداقت، جای خود به بسته بندی و تبلیغ داده است... ❗️ در این وضعیت، آدمیان به جای حرکت با پای عقل، با ابزار گوش و چشم حرکت می کنند... ❗️ یعنی چشمشان می بیند، می پسندد، پس می خرند. شعارهای تبلیغاتی حاکمان هم از همین مقوله است. نشان دادن در باغ سبز، و انگشت گذاشتن بر درد مردمان، آن هم نه به صداقت، بلکه به توصیه های مشاوران اجتماعی، و وعده های سر خرمن دادن، شیوه ی شایع و شامل دنیای سیاست در جهان امروز است... ❗️ امیرالمومنین علیه السلام، با شعار آغاز نکرد، با عمل آغازید. رفتارهای او ژست تبلیغاتی نبود، هویت و حقیقت اعتقادی بود. رفتار حاکمان و قضاوت مردمان، آئینه و برونداد دوره ی حکومتی آنهاست نه گفتار و شعارشان. اگر به گفتارها و سخنان، ارزیابی ها و داوری ها صورت می گرفت، همگان همیشه برترین بودند و کارآمدترین؛ به تعبیر سعدی «همه کس عقل خود به کمال نُماید و فرزند به جمال» با تمام شدن دوران دولت ها و حکومت هاست که می توان آنان را برسنجید و تمییز داد. امیرالمومنین علیه السلام، پس از مدتی که در کوفه خلافت می کرد، روزی مردمان را جمع آورد و سخن راند. این سخنرانی، در حقیقت، بیان بیلان و ترازنامه حومتی 4 ساله ی امام در کوفه بود. بسیار مهم است که ببینیم امام چه می گوید و چگونه می گوید؟ موفقیت های خود را در چه می داند و چگونه می داند؟ از کجا می آغازد؟ از معنویات مردم یا معیشت آنان؟ معاش آنان یا معادشان؟! ایشان فرمودند: در کوفه همه زندگی مناسب دارند: صاحبان پایین ترین شغل ها هم نان گندم می خورند، خانه و سرپناه دارند، و از آب گوارا (فرات) می نوشند[1]. پُر پیداست که امام بر وضع #معیشت مردمان تاکید می کند و رفاه زندگی آنان را جزو موفقیت های دوران حکومت خود برمی شمارد. در منطقه ی تحت حکومت من، کسی بی سرپناه و بی خانه  نیست. کسی دغدغه ی مسکن ندارد. در فضای حکومتی علی علیه‌السلام، حتی مردمان پایین ترین سطوح زندگی هم مرفه اند و خوش زی. «انّ أدناهم منزلة» یعنی آنانی که سطح زندگی شان از همه پایین تر است، آنان هم نان گندم می خورند. و عجبا که با این سطح خوب زندگی اجتماعی حاکم و خلیفه آن جامعه، باز نان جو می خورد و گندم نمی خورد. آب آشامیدنی شما هم، گوارا و سالم است، آب فرات است. یعنی در حکومت دینی، نگذاشتم کسی بی خانمان، فقیر و گرسنه باشد. طُرفه اینکه، همه ی مردمانی که در کوفه زندگی می کردند، لزوما مسلمان هم نبودند. این رفاه معیشتی برای تمام کسانی است که تحت حکومت او بودند نه فقط مسلمانان. ✅ان شاء الله با ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و حکومت حقه الهی و جهانی ایشان زندگی ها فوق‌العاده عالی و معنوی شده و ثروت و فراوانی برای تمام مردم جهان بصورت یکسان خواهد بود و یک نفر در سراسر جهان فقیر و گرسنه و بی سرپناه نخواهید دید... ❕ 👌پس چه عالی میشود مدام و هرلحظه ذکر زبان مان: «اللهم عجل لولیک الفرج» شود تا حکومت جهانی حضرت را ببینیم و درک کنیم... #یامحیی پی نوشت ها: [1] «مَا أَصْبَحَ‏ بِالْكُوفَةِ أَحَدٌ إِلَّا نَاعِماً إِنَّ أَدْنَاهُمْ مَنْزِلَةً لَيَأْكُلُ الْبُرَّ وَ يَجْلِسُ فِي الظِّلِّ وَ يَشْرَبُ مِنْ مَاءِ الْفُرَات‏»؛ بحارالانوار، ج40، ص327. منبع: بُعد انسانی اجتماعی غدیر، علیرضا هزار، دلیل ما، قم، 1387، چاپ اول، ص87 @drmahdikhanloo Drmahdikhanloo.com