“I just saw some good ball,” Mr. Street said, smiling. “Who wants to come to my baseball camp and really learn to play this game?” Every hand went up. Mr. Street shook them all. He shook Marcenia’s hand last. “You’ve got a good arm, little miss, and you run fast,” he said. “But I don’t take girls in my camp.” Marcenia looked down so no one would see her disappointment. She began striking dust from her dress. “Hey, Marcenia’s been playing ball with us since we were little kids,” Harold told Mr. Street. “She’s the only player we got who ever steals bases,” Clarence said. Marcenia was pleased that her friends had come to her defense, but Mr. Street didn’t change his mind. As she walked home, she thought about how those very same boys had teased her when she first started playing baseball with them. Then when they saw that she could run, hit, and throw as well as they could, the teasing stopped. They had let her play. Marcenia decided to give Mr. Street a reason to change his mind. Every day Marcenia played baseball, and everyday Mr. Street refused to invite her to his camp. Then came a day when Marcenia got tired of hearing him say, “I don’t take girls in my camp.” That day, when she was on third base in the ninth inning of a tie game, Marcenia decided to take the biggest chance in all baseball. She decided to steal home. When the pitcher drew back his arm to throw the ball to Harold, Marcenia launched into motion. The catcher snared the pitch in his glove and ran toward Marcenia to tag her out. Marcenia doubled back toward third. When the catcher threw the ball back to the third baseman, Marcenia turned and bolted toward home plate. As the ball sailed above her head, Marcenia pumped her arms and knees harder. With the ball speeding toward home, Marcenia dropped her weight and slid into home plate. She had stolen home and scored the winning run! While her teammates celebrated their victory, Marcenia planted her hands on her hips and faced Mr. Street. “I am a baseball player,” she said. “I want to learn to play this game as well as I can. May I come to your camp?” “Well, little miss, if you can steal home, you can probably do anything you set your mind to,” Mr. Street said. “You can come to my camp as long as you have your own equipment.” When Marcenia told her parents the good news about the camp that evening, her father was not pleased. “I don’t like you acting like such a tomboy,” he said with a snap of his evening paper. “Besides, you know we don’t have money to spend on …“ “The camp’s free!” Marcenia said excitedly. “Equipment isn’t free,” Papa said. “I have a glove,” Marcenia said. “Harold gave me his old one.” “You’ll need cleats, and we don’t have money for those,” Papa added. “So unless you’re prepared to get them yourself, I think you’ll have to forget about that camp.” With another snap of Papa’s newspaper, Marcenia felt her dream move out of reach. Mr. Street was at the field the next time Marcenia played. Before the game, she mustered all her strength to keep from crying. “Mr. Street,” she said, “I can’t come to your camp. I don’t have cleats and my father says we can’t afford them. But thank you for inviting me.” Although she was sad, Marcenia played as well as she always had. She loved baseball too much not to play with all her heart. Unable to sleep, Marcenia gazed through her window at the full moon glowing in the sky. It was so round and bright, like a brand new baseball. She reached to the floor and took up her baseball glove. She put it on and punched the pocket, as if the moon would drop into it like so many fly balls had before. Marcenia wondered sadly if Papa was right. Maybe girls didn’t grow up to be ballplayers after all. But playing baseball was her dream, and Marcenia couldn’t imagine doing anything else.

The next day after school Marcenia was the first one at the playing field. Mr. Street was already there, and he waved Marcenia over. “You’re a good ballplayer, Marcenia,” he said. “I want good ballplayers for my camp.” He handed Marcenia a box, and he watched as she opened it. Her eyes widened as she pulled out a shoe with each hand. These weren’t just any shoes. These were real baseball cleats! “Thank you, Mr. Street!” Marcenia was so excited she could barely squeeze out the words. She hugged the shoes to her chest. They were even better than stealing home! “Don’t you have a game to play?” Mr. Street said, nodding toward the field. “Yes, I do!” Marcenia replied happily. Her fingers flew as she unbuckled her street shoes and laced on her new cleats. They fit perfectly. She ran in them. She jumped in them. She caught and slid in them. And she hit a home run in them. After the game they boy rushed to Mr. Street, talking over one another about the game. Marcenia lingered at home plate. She stared at her feet, proud of the new scuffs and smudges on her shoes. They had been a little stiff at first. But now that she had played a good game of baseball in them, the cleats were exactly the way she wanted them to be. Mr. Street excused himself from the crowd of boys. “I look forward to seeing you in camp,” he said to Marcenia. She gave him a hopeful smile, but Marcenia knew she still had one more person to convince before she could officially accept Mr. Street’s invitation. She ran home and waited anxiously for her father to return from work. As soon as her father arrived, Marcenia showed him her new cleats. “Now, Marcenia, where… where did you get those…where did you get those shoes?” Papa asked sternly. “Mr. Street gave them to me,” Marcenia said. “He wants me to come to his baseball camp.” Papa looked down at Marcenia’s baseball cleats, which were already scuffed and dusted with field dirt. “You must be a pretty good ballplayer for an important man like Mr. Street to buy you those shoes,” he admitted. Then he smiled. “You know I don’t like charity, but I reckon we can’t give those shoes back in this state. I’ll have to thank Mr. Street for his generosity when I take you down to that baseball camp.” Marcenia could hardly believe her ears. Papa had agreed! Her chest filled with joy and she threw her arms around her father, hugging him hard. “You’ll see how good I am!” she cried. Marcenia felt as proud and happy as if she reached right up in the sky and caught the moon in her glove. She was on her way to becoming a real baseball player. She would make her dream come true. ترجمه‌ی درس ماه رو گرفتن مارسینیا لایل عاشق بیسبال بود. اون عاشق طعم پودریِ ابرهای گرد و خاک بود وقتی که از میون شان سُر می خورد. اون عاشق این بود که آفتاب موهاش رو در حالی که بیرون محوطه ی بازی دولا شده و منتظر توپ هاییِ که میان، گرم کنه. و اون عاشق سوزش کف دستش بود وقتی که توپ بیسبال درست قبل از اینکه دونده به بیرون بره، بهش می خورد. اگه چیزی بهتر از بیسبال تو دنیا وجود داشت، مارسنیا ازش بی خبر بود. اون آرزو می کرد وقتی که بزرگ شد یه بازیکن توپ حرفه ای باشه تا هر وقت که دلش خواست توپ بازی بکنه. مامان که به آرومی موهای مارسینیا رو می شست، آهی کشید و گفت: “ای کاش میدونستم چرا انقدر بیسبال رو دوست داری؟” مارسنیا شونه هاش رو بالا انداخت. مامان همیشه علاقه ی مارسنیا به بیسبال رو زیر سوال می برد، مخصوصا وقت هایی که گرد و غبارِ زمینِ بازی رو از روی موهاش می شست. مارسینیا دلیلی رو که همیشه می آورد رو دوباره آورد و گفت: “باحاله!” مامان گفت: “بازی کردن با عروسک ها هم باحاله.” مارسینیا کف صابون رو از کف دستش فوت کرد. “نه به اندازه بیسبال.” بعد از این که مارسنیا به رختخواب رفت، پدر تو چارچوب در پیدا شد. اون پرسید: “ امروز تو مدرسه چی یاد گرفتی؟” مارسینیا برای یه لحظه فکر کرد و گفت: “اممم … کمی تاریخ؟” بابا بازوهاش رو گرفت: “هممم… و تیمتون بعد از مدرسه چیکار کرد؟” مارسینیا مشتاقانه گفت: “ هرالد، سه امتیاز در ضربه اول گرفت و کلارس دو تا دونده رو بیرون کرد. من اولین ضربه ام رو به بیرون زدم ولی بعد یه توپ خیلی بلند رو گرفتم که اگه نمی گرفتمش برای تیم مقابل امتیاز تایینگ ران رو به همراه داشت.

ما 11 به 10 بردیم.” لبخندِ مارسنیا وقتی داشت جزئیات پیروزی شون رو توصیف می‌کرد، مثل آفتاب ظهر درخشید. مارسنیا یه بار دیگه گفت: “ما بازی را بردیم.” بابا با ناامیدی گفت: “و یه لباس دیگه هم پاره کردی.” و بعد گونه مارسینیا رو بوسید و چراغ اتاقش رو خاموش کرد، و اون رو زیر نور مهتاب و سایه ها و آرزوی بازیکن بیسبال شدن، تنها گذاشت. خونه ی کوچیک ساکت بود. مارسنیا صدای نخ و سوزن مادرش رو بین پارچه که کنار میز آشپزخانه نشسته بود و لباس مارسنیا رو ترمیم می کرد، می شنید. بعد از مدتی مارسنیا صدای پدرش رو شنید. “ای کاش به اندازه ای که به بیسبال فکر میکنه به مدرسه هم فکر می کرد.” مامان با یه خنده ی تلخ گفت: “می خواد وقتی بزرگ شد بازیکن بیسبال بشه.” “من فقط می خوام که خوشحال باشه.” بابا با غر غر گفت: “اون، اون چیزی میشه که هر دختر دیگه ای تو این محله میشه.” “یه معلم، یه پرستار، …” مامان آروم گفت: “یا یه خدمتکار.” مارسینیا تو تاریکی در حالی که دستاش را روی گوشاش گذاشت قسم خورد: “فردا ۳ امتیاز ران میگیرم. یه هوم ران هم میزنم.” روز بعد، بعد از مدرسه، مارسنیا به زمین بازی رفت. دخترا روی جای سخت ایستاده بودن تا لی لی، طناب بازی، یا یه قل دو قل بازی کنن. پسرا روی خاکریز جمع شده بودن، و به آرومی صحبت می‌کردن. جمعیت هیجان زده شون به مردی که روی نیمکت نشسته بود و زمین بازی رو تماشا می کرد، نگاه می کردن. هرالد از مارسنیا که داشت به گروه ملحق می شد پرسید: “میدونی کیه؟” اون با سرش به مرد شاره کرد. “آقای گبی استریته، که امسال تابستون، اردوی روزانه ی تیم بیسبال رو اداره می‌کنه.” مارسینیا درباره آقای گبی استریت می دونست. اون مدیر کاردینال سنت لوئیس بود. اون کاردینال رو برای لیگ ملی پرچم سال ۱۹۳۰ رهبری کرده بود و کاردینال سال بعد در سری‌های جهانی سال ۱۹۳۱ اول شده بود. مارسنیا پرسید: “چی میخواد؟” هرالد گفت: “بچه هایی برای اردوی بیسبالش. قراره درست همینجا، تو این زمین باشه، به غیر از یکشنبه ها. یکشنبه ها روز بازیه.” مارسنیا پرسید: “هزینش چقدره؟” کلارنس گفت: “رایگانه! رایگانه!” هرالد اضافه کرد: “تمام چیزی که لازم داری دستکش و کفش ورزشیه.” مارسنیا به سختی می تونست هیجانش رو مخفی نگه داره. اون حاضر بود هر کاری انجام بده تا یکی از کسایی باشه که تو اردوئه. اون روز عصر، مارسنیا با هدف بازی کرد. اون همه ی توپ ها را بیرون آورد و توی بدنش گذاشت تا مطمئن بشه که نمیپرن برن. اون سُر خورد تو زمین دوم، اینقدر آروم رفت تا گرفته نشه. چشمش به همه پرتاب ها بود و منتظر یکی از خوب هاش بود تا به اون طرف حصار بفرسته. همون طور که می خواست سه امتیاز ران گرفت و همچنین یک هومر. وقتی آقای استریت بعد از بازی به بازیکن ها نزدیک شد، مارسینیا همه رو کنار زد تا نزدیک بایسته که دیده بشه. آقای استریت با لبخند گفت: “من یه بازی خیلی خوب دیدم. کی میخواد به اردوی من بیاد و واقعاً یاد بگیره که این بازی چطور بازی میشه؟” همه ی دستا بالا رفتن. آقای استریت همشون رو فشرد. دست به مارسنیا رو آخر از همه گرفت. اون گفت: “بازوهای خوبی داری و سریع می دوی، خانم کوچولو. ولی من دختر ها رو به اردوم نمی برم.” مارسنیا پایین رو نگاه کرد تا کسی ناامیدیش را نبینه. شروع به تکون دادن گرد و خاک از لباسش کرد. هرالد به آقای استریت گفت: “مارسینیا از وقتی که بچه بودیم با ما بازی میکنه.” کلارنس گفت: “اون تنها بازیکنیه که ما داریم و میتونه به بیس دوم بدوه.” مارسنیا از این که دوستاش ازش طرفداری می کردن خرسند بود، ولی آقای استریت نظرش رو عوض نکرد. وقتی داشت به خونه می رفت به این فکر کرد که چطور همون پسرها وقتی برای بار اول شروع به بازی با اونها کرد، مسخرش می کردن. ولی بعد وقتی دیدن که اون می تونه به خوبی اون ها بدوه، بزنه و پرت کنه، مسخره کردن ها، متوقف شد. بهش اجازه دادن که بازی کنه. مارسینیا تصمیم گرفت به آقای استریت دلیلی برای عوض کردن نظرش بده. مارسینیا هر روز بیسبال بازی می‌کرد، و آقای استریت هر روز از اینکه اون رو به اردوش قبول کنه، امتناع می کرد. و بعد روزی رسید که مارسینیا از شنیدن این جمله که، “من دخترها را به اردوم راه نمیدم،” خسته شد. اون روز، وقتی اون تو بیس سومِ ورودی نهم از بازی نهایی بود، مارسنیا تصمیم گرفت بزرگترین شانسش تو کل بیسبال رو امتحان کنه. اون تصمیم گرفت بیس غافلگیرانه بازی کنه. وقتی پرتاب کننده ی توپ بازوش رو برای پرتاب کردن توپ به هورالد عقب برد، مارسینیا به حرکت در اومد. گیرنده، پرتاب رو توی دستکش به دام انداخت و به طرف مارسنیا دوید تا به بیرون بندازتش. مارسینیا به طرف زمین سوم به عقب برگشت. وقتی گیرنده توپ را به سمت بازیکن شماره ۳ انداخت، برگشت و به سمت زمین خونه پیچید. وقتی که توپ از بالای سرش می گذشت، مارسینیا به شدت به بازوها و زانو هاش فشار آورد.

وقتی توپ با سرعت به طرف خونه میرفت، مارسنیا وزنش رو کم کرد و به سمت خونه سُر خورد. اون بازی غافلگیرانه انجام داده بود و امتیاز این دور رو برده بود! وقتی هم تیمی هاش پیروزی شون رو جشن گرفته بودن، مارسنیا دستش را به کمرش زد و به سمت آقای استریت برگشت. اون گفت: “من بازیکن بیسبالم. من می خوام این بازی رو به خوبی ای که میتونم یاد بگیرم. میتونم به اردوتون بیام؟” آقای استریت گفت: “خب خانوم کوچولو، تو که میتونی بازی غافلگیرانه انجام بدی پس حتما میتونی هر چیزی رو که تو ذهنت داشته باشی رو عملی کنی. اگه تجهیزات خودت رو داشته باشی میتونی به اردوم بیای.” وقتی اون روز عصر، مارسینیا خبر خوب در مورد اردو رو به پدر و مادرش داد، پدرش زیاد خوشحال نشد. اون در حالی که به روزنامه عصرش می‌زد گفت: “دوست ندارم مثل یه پسر بچه ی شیطون عمل کنی. بعلاوه تو میدونی که ما پول برای خرج … نداریم.” مارسینیا با هیجان گفت: “اردو رایگانه!” بابا گفت: “تجهیزات که رایگان نیست.” مارسنیا گفت: “من دستکش دارم. هرالد، دستکش های قدیمیش رو به من داده.” بابا اضافه کرد: “تو به کفش ورزشی نیاز داری و ما پول برای خریدش نداریم. مگر اینکه خودت تهیه شون کنی و گرنه باید اردو رو فراموش کنی.” با یک ضربه دیگه به روزنامه پدر، مارسینیا احساس کرد آرزوهاش داره به باد میره. دفعه بعدی که مارسنیا بازی می‌کرد، آقای استریت تو زمین بود. قبل از بازی، همه قدرتش رو جمع کرد تا گریه نکنه. اون گفت: “آقای استریت، من نمیتونم به اردوتون بیام. کفش ورزشی ندارم و پدرم میگه نمی تونیم تهیه کنیم. ولی بابت دعوت تون ممنونم.” با اینکه ناراحت بود، ولی به خوبی همیشه بازی کرد. بیسبال رو به قدری دوست داشت که با تمام قلبش بازی میکرد. قادر به خواب نبود و به ماه کامل درخشانِ توی آسمون خیره شده بود. مثل یه توپ بیسبال نویِ نو، گرد و درخشان بود. دستکش هاش را از روی کف زمین برداشت و جیبش رو باز کرد مثل این که ماه می خواست توش بیفته مثل توپ های زیادی که قبلا توش افتاده بودن. مارسنیا با ناراحتی به این فکر می‌کرد که شاید حق با باباشه. شاید دخترا برای بازیکن بیسبال شدن بزرگ نمیشن. ولی بازی کردن بیسبال آرزوش بود، و مارسنیا نمی تونست تصور کنه که کار دیگه ای میکنه. روز بعد، بعد از مدرسه، مارسینیا اولین نفر تو زمین بازی بود. آقای استریت از قبل اونجا بود و به مارسینیا اشاره کرد که بره پیشش. اون گفت: “مارسینیا تو بازیکن خوبی هستی. من بازیکن های خوبی برای اردو می خوام.” اون یه جعبه به مارسنیا داد و وقتی داشت بازش می کرد تماشاش کرد. وقتی با هر کدوم از دستاش کفش ها را بیرون می کشید چشماش گرد شده بود. اونها هر کفشی نبودن. اونها کفش های واقعی بیسبال بودن! “ممنونم آقای استریت.” مارسینیا به قدری هیجان زده بود که به سختی می تونست حرف بزنه. کفشها رو به سینه اش فشار داد. حتی بهتر از بازی غافلگیرانه بودن! آقای استریت که به سمت زمین اشاره می کرد گفت: “نمیخوای بازی کنی؟” مارسنیا با خوشحالی جواب داد: “چرا می خوام!” انگشتاش در حالی که کفش های خیابونیش رو در می آوردن و بند کفش های ورزشیش رو می‌بستن، پرواز می کردن. باهاشون دوید. باهاشون پرید. باهاش گرفت و سُر خورد. و باهاشون یه ضربه ی هوم ران زد. بعد از بازی همه به طرف آقای استریت دویدن و درباره بازی با هم حرف زدن. مارسنیا یه کم تو زمین بازی معطل شد. به کفشهاش زل زد و از لکه ها و خراش های جدیدِ رویِ کفش احساس غرور کرد. اوایل کمی سفت بودن، ولی حالا که یه بازی قشنگ بیسبال باهاشون بازی کرده بود، کفش های ورزشی درست جوری بودن که همیشه دلش میخواست باشن. آقای استریت، از جمع پسرها عذرخواهی کرد و به مارسنیا گفت: “دوست دارم تو اردوم ببینمت.” اون یک لبخند گرم به مارسنیا زد، ولی مارسینیا می دونست قبل از اینکه به طور رسمی دعوت آقای استریت را قبول کنه یک شخصی رو باید راضی بکنه. اون به خونه دوید و با دلهره منتظر رسیدن پدرش از سر کار شد. همین که پدرش رسید، مارسنیا کفش‌های جدید ورزشیش را نشونش داد. پدر به صورت جدی پرسید: “حالا، مارسنیا، از کجا … از کجا آوردیشون؟”مارسنیا گفت: “ آقای استریت بهم دادشون. ازم میخواد به اردوی بیسبالش برم.” بابا به پایین به کفش های ورزشی مارسنیا که لکه دار و از خاک زمین ورزشی خاکی شده بودن، نگاه کرد. اون تصدیق کرد: “حتما باید بازیکن بیسبال خیلی خوبی باشی که شخص مهمی مثل آقای استریت این کفش های ورزشی رو برات خریده.” و بعد لبخند زد: “میدونی از صدقه خوشم نمیاد، ولی فکر کنم نمیتونم این کفشا رو پس بدیم. وقتی تو رو به اردو می برم، باید از آقای استریت به خاطر بخشندگیش تشکر کنم.”

مارسینیا به سختی می تونست چیزی رو که شنیده رو باور کنه. بابا موافقت کرده بود! قلبش از شادی پر شد و بازوهاش را دور پدرش انداخت و محکم بغلش کرد. اون با گریه گفت: “میبینی که چقدر خوبم!” مارسینیا به قدری خوشحال بود و احساس غرور میکرد، که انگار به آسمون رسیده و ماه رو تو دستکشش گرفته بود. اون تو مسیر بازیکن واقعی بیسبال شدن، قرار گرفته بود. و داشت به رویاهاش تحقق می-بخشید. 🌺اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستانتان فوروارد کنید 🙏 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

برخی از عباراتی که تـوی موقعیت هـای حسـاس به کار میرن 😱 🟣 I'm in trouble 👉🏽 توی دردسر افتادم ⚪ Please hurry 👉🏽 لطفاً عجله کن 🟡 I need directions 👉🏽 به راهنمایی نیاز دارم 🟢 My phone's dead 👉🏽 گوشیم خاموش ‌شده 🟤 Someone's following me 👉🏽 یکی داره تعقیبم میکنه 🔴 I can't find my way👉🏽 نمیتونم راهمو پیدا کنم ⚫ I've been injured 👉🏽 زخمی شدم ری اکشـن 🟩 Are you kidding me? 👉🏽 شوخیت گرفته؟ 🟨 I can't believe it 👉🏽 نمیتونم باور کنم 🟥 That's cool 👉🏽 عالیه 🟧 That makes sense 👉🏽 منطقیه ⬜ I'm done 👉🏽 کارم تموم شد ⬛ I'm all ears 👉🏽 سراپا گوشم 🟫 You bet 👉🏽 حتماً 📢 اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستانتان فوروارد کنید 🙏 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

🟡 آموزش اصطلاحات زبان انگلیسی 🔺I’m beat = خیلی خسته ام 📢 اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستانتان فوروارد کنید 🙏 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

🟠 اگر خواستید به انگلیسی بگویید «گربه زبونت رو خورده؟» از این عبارت استفاده کنید👇 ✅ CAT GOT YOUR TONGUE? گربه زبونت را خورده؟! 📢 اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستانتان فوروارد کنید 🙏 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

اشتباه رایج گرامر زبان انگلیسی 👨‍🏫 قبل از بعضی اصطلاحات که با کلمات زیر شروع می‌شوند، از حرف اضافه استفاده نمی‌شود: ✔️ next, last, this, that, one, every, each, some, any, all (WITHOUT preposition) 🖋 با توجه به نکته‌ی گفته شده، جمله‌ی زیر اشتباه است: ❌ See you on next Sunday. شکل صحیح جمله‌ی گفته‌شده 👇 ✅ See you next Sunday. یکشنبه میبینمت. 🖋 دومین جمله‌ی غلط: ❌ The meeting lasted for all night. شکل اصلاح‌شده‌ی جمله‌ی گفته‌شده 👇 ✅ The meeting lasted all night. جلسه کل شب طول کشید. #grammar #گرامر ✅ اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستانتان فوروارد کنید 🙏 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

✍ #تست #utept #آزمون یو تی ای پی تی 💆‍♂️#لغات 🧐ارزیابی سطح سوالات: 🔸متوسط به بالا 🔺پیشرفته 🔺پیشرفته #vocabulary ✅ اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستانتان فوروارد کنید 🙏 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

10. گزینه A «مفاهیم کلی تمایل دارند با توجه به تجربیات خاص تاریخی که از آن پدیدار می‌ شوند، مبهم باشند.» A) گنگ، مبهم B) واضح و قابل‌فهم C) واضح، مبرهن، آشکار D) فراتر از … رفتن 11. گزینه A «شبکۀ آتی دانش به تعادل نابرابری‌ های موجود در مالکیت و کنترل دانش کمک خواهد کرد.» A) نابرابری B) صفات مشخصه C) بى ‌ربطى، نامربوطى D) بى ‌قاعدگى، ناهنجارى 12. گزینه A «اهمیت مشارکت‌ های مسلمانان در علم، فن‌آوری، فلسفه و هنر را نمی ‌توان نادیده گرفت.» A) بسیار مهم و چشمگیر است B) قابل چشم‌ پوشی است C) باید نادیده گرفته شود D) باید دوباره شروع شود ✅ اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستانتان فوروارد کنید 🙏 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

It seems Sleepy Joe has decided not to run for reelection, confirmed. بایدن از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا کناره‌گیری کرد

🗣#ویس_ادمین 📢خداییش با این سرعت کجا دیدین کسی پست رو داغ داغ کار کنه، معرفی کنین کانال رو به بقیه دوستان تون دیگه 😁 📌قرائت متن 📌توضیحات رندوم ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید 👇 @drmostafavi

❤️حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام❤️ 📌کسانی را که نه به زبان، نه در دل و نه در عمل، نسبت به منکرات واکنش منفی ندارند را از مردگانِ زنده نما «میت الاحیاء» معرفی می کند. 📙 حکمت ۳۷۵ نهج البلاغه Imam Ali (peace be upon him): Those who neither with their tongue, nor in their heart, nor in their actions react negatively to evil deeds are likened to the living dead, referred to as 'the deceased among the living' (Mītat al-Aḥyā'). Wisdom 375, Nahj al-Balagha #حدیث_روز #ترجمه_انگلیسی ✅ اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستانتان فوروارد کنید 🙏 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

Quick work سطح متوسط Lesson 34 ۱- یک بار فایل رو بدون نگاه کردن به متنش گوش کن ۲- حالا سعی کن چیزی که ازش متوجه شدی رو خودت به انگلیسی توضیح بدی ۳- این‌بار فایل رو پلی کن، جمله به جمله نگه‌دار و دقیقا با همون لحن گوینده تکرارش کن ۴-به سوالی که اول کلیپ پرسیده میشه با جزییات کامل پاسخ بدین (چقدر طول کشیده بود تا پلیس دوچرخه او را پیدا کرد. #Listening 34 Quick Work Ted Robinson has been worried all the week. Last Tuesday he received a letter from the local police. In the letter he was asked to call at the station. Ted wondered why he was wanted by the police, but he went to the station yesterday and now he is not worried any more. At the station, he was told by a smiling policeman that his bicycle had been found. Five days ago, the policeman told him, the bicycle was picked up in a small village four hun- dred miles away. It is now being sent to his home by train. Ted was most sur- prised when he heard the news. He was amused too, because he never expected the bicycle to be found. It was stolen twenty years ago when Ted was a boy of fifteen! ✅ اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستانتان فوروارد کنید 🙏 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

📢دیر رسیدی اینا رو بگو 001 ✅ اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستانتان فوروارد کنید 🙏 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

📢دیر رسیدی اینا رو بگو 002 ✅ اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستانتان فوروارد کنید 🙏 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

#شیعه شدن دکتر ربکا مسترتون بانو مسیحی انگلیسی به خاطر #امام_حسین (ع) #مصاحبه ✅ اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستانتان فوروارد کنید 🙏 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

👌سری #داستان های جذاب مهربون باش مهربون بودن آسونه، اما اینکه بدونی چطوری باید مهربون باشی یه موضوع دیگه است. 🔴سطح ساده متن و ترجمه در پست بعد 📢 هرچند ممکنه برخی از مفاهیم مطرح شده تو برخی داستان ها با مذاق ما سازگار نباشه اما به اینش اصلا کاری نداشته باشید (فرهنگی که دارن به خودشون مربوطه ما فرهنگ و آداب خودمون رو داریم) هدف ما یادگیری زبان انگلیسی است؛ جملات، کلمات و ساختارها دراین سری داستان ها اصل جنسه، خوراک یادگیری زبان practical انگلیسی است 1⃣ بسیار عالی برای آشنایی با ساختارهای جملات #انگلیسی 2⃣ گسترش دایرۀ لغات 3⃣ همچنین طرز صحیح #تلفظ کلمات ✅ به هیچ وجه از دست ندید، با کار کردن روی این داستان ها هرچه بیشتر زبان انگلیسی تون رو به نیتیوها (natives) نزدیک کنید 👌👌👌 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

✍متن کامل با ترجمه داستان مهربان باش☝️ ✅ اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستانتان فوروارد کنید 🙏 ━━⊰❀🦋❀⊱═━ آموزش زبان انگلیسی با دکتر مصطفوی عضو شوید👇 @drmostafavi

#چالش تست مهارت شنیداری 🧐 چی می‌شنوی؟ بفرست پی وی✍ 👨‍💻 کانال آموزش زبان انگلیسی با استفاده از فیلم سریال و انیمیشن 🌹اگر از این پست خوشتون اومد برا دوستاتون بفرستید❤️‍🔥 🌹🌹🌹🌹 👇 Join👇 @drmostafavi

📢عقب نمونین ها 😊 👌خیلی ها پاسخ رو فرستادن 💪 👂هرچی می‌شنوی رو بگو🍀