میراث حدیث شیعه، عصر امامین صادقین علیهماالسلام، دکتر انصاری، جلسه هشتم

میراث حدیث شیعه، عصر امامین صادقین علیهماالسلام، دکتر انصاری، جلسه نهم

میراث حدیث شیعه، عصر امامین صادقین علیهماالسلام، دکتر انصاری، جلسه دهم

میراث حدیث شیعه، عصر امامین صادقین علیهماالسلام، دکتر انصاری، جلسه یازدهم و دوازدهم

روایت شده است که امام صادق علیه‌السلام فرمود:« هر گاه به جایی وارد شدی که می ترسی این آیه را بخوان : رب ادخلنی مدخل صدق و اخرجنی مخرج صدق واجعل لی من لدنک سلطانا نصیرا(إسراء، ۸۰) و اگر چیز ترسناکی را مشاهده کردی، آیةالکرسی را قرائت کن.» ( المحاسن برقی، حدیث ۱۳۲۱) @drsmma55

💠 وثاقت نسبی 📋 کلام مرحوم حاجی نوری در مورد علی بن ابی حمزة ❖ استاد معظم حاج سیدمحمدجواد شبیری: ● مرحوم حاجی نوری در رابطه با علی بن ابی حمزه، قائل به وثاقت نسبی است. یعنی وثاقت در غیر اموری که به مذهب مربوط است. ● وثاقت نسبی که ایشان مطرح نموده است، باید مورد بحث و بررسی قرار گیرد. این مساله، نیازمند یک بحث صغروی و یک بحث کبروی است. بحث صغروی آن است که آیا وثاقت نسبی، از اساس، معقول است یا خیر، و بحث کبروی آن است که وثاقت نسبی، حجّت است یا نیست. ●بحث صغروی: در رابطه با بحث صغروی، باید گفت: وثاقت نسبی امری معقول است. این امکان وجود دارد که یک شخص، در زمینه‌ای وثاقت داشته باشد، ولی در امری دیگر، دارای وثاقت نباشد. به عنوان مثال ممکن است یک شخص، انسانی راستگو باشد، ولی در یک مورد خاص، به جهت حفظ یک مصلحت اهمّ (هر چند آن مصلحت، به خودی خود امری باطل باشد)، دروغ هم بگوید. ● بحث کبروی: بحث کبروی، نیازمند دقّت است. اگر قول ثقه، حجیّت عقلائی داشته باشد؛ کما اینکه برخی از فقها قائل به حجیّت عقلائی قول ثقه هستند، در این حجیّت عقلائی، تفاوتی بین وثاقت مطلق و وثاقت نسبی نیست، و همانطور که وثاقت مطلق، نزد عقلا حجّت است، وثاقت نسبی نیز حجّت است. آنچه برای عقلا معتبر است، هر چند در یک دایره محدود هم واقع شده باشد، در همان حیطه برای عقلا حجیّت دارد. ● ما به تبع حاج آقای والد، قائل به سیره عقلا بر حجیّت خبر واحد نیستیم، و حجیّت خبر واحد را به سیره متشرّعه و روایات خاصه و امثال ذلک مستند می‌نماییم. اثبات وثاقت نسبی با این ادلّه، روشن نیست؛ نتیجه آنکه اعتبار وثاقت نسبی نزد ما روشن نیست. 🔺درس خارج فقه؛ چهارشنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۲

سازه‌های عامیانه از قرآن کریم https://search.app/WgjY8d7YPULsz7Va9 نوشته دکتر سید محسن موسوی مجله قرآنی بشارت

شاهدی بر سرقت سرمایه های فرهنگی ایران ، در دوران قاجاریه سوگمندانه در دوره های مختلف تاریخ ایران ، سرقت کتاب و فروش به خارجی ها وجود داشته است. آقای ابوالحسن بزرگ امید در خاطرات خود می نویسد: «آرشاک خان خیلی زبردست بود. برای انتفاع نزد اعیان رخنه کرده بود . با لسان الدوله- کتابدار کتابخانه سلطنتی- ساخته بود. کتاب های ذی قیمت و کمیاب را دزدیده، به آرشاک خان می داد و او در بازارهای اروپا به فروش می رسانید.» (بزرگ امید ، ۱۳۳۵ش،ص۹۴) @drsmma55

مطالبی که توسط دیگران به مفاتیح افزوده شده . شیخ عباس قمی، توجه کامل دارد که برخی از نساخان یا ناشران، در آثار مؤلفان دست می‌برند و مطالبی را کم یا زیاد می‌کنند؛ و بر این تحریفات و دستبردها، حساس بوده است. به عنوان نمونه وی در جایی از همین کتاب مفاتیح الجنان نوشته است: «... مثلاً كتاب منتهى الآمال اين احقر را تازه طبع كردند، بعض از كتاب آن به سليقه خود در آن تصرفاتى نموده از جمله ... و غرضم از ذكر اين مطلب در اينجا دو چيز بود يكى آنكه اين تصرفاتى را كه اين شخص كرده به سليقۀ خود اين را كمال دانسته و خلافش را ناقص فرض كرده و حال آنكه همين چيزى كه او كمال دانسته باعث نقصان شده. پس از اينجا قياس كنيم كه چيزهايى كه ما از روى جهل و نادانى در دعاها و زيارات داخل مى‌كنيم يا به سليقۀ ناقص خود بعض تصرفات مى‌نماييم و آن را كمال فرض مى‌نماييم بدانيم كه همان چيزها پيش اهلش سبب نقصان و بى‌اعتبارى آن دعا يا زيارت خواهد بود پس شايسته است كه ما بهيچ وجه در اين باب مداخله نكنيم و هر چه دستور العمل دادند به همان رفتار نموده و از آن تخطى ننماييم. و ديگر غرضم آن بود كه معلوم شود هر گاه نسخه‌اى كه مؤلفش زنده و حاضر و نگهبان او باشد اين‌طور كنند با او، ديگر با ساير نسخ چه خواهند كرد و به كتابهاى چاپى ديگر چه اعتماد است» (نک: قمی، بی‌تا: 433). وی در بخش ملحقات مفاتيح الجنان نیز نوشته است: «بعد از آنكه بعون الله تعالى كتاب مفاتيح الجنان را تأليف نمودم و در اقطار منتشر گشت به خاطرم رسيد كه در طبع دوم آن بر آن زياد كنم دعاى و داعى براى ماه رمضان و خطبه روز عيد فطر و ... و آداب زيارت به نيابت به واسطه كثرت حاجت به اينها؛ لكن ديدم هرگاه اين كار را كنم فتح بابى شود براى تصرف در كتاب مفاتيح و بسا شود بعضى از فضولان بعد از اين در آن كتاب بعضى از ادعيه ديگر بيفزايند يا از آن كم كنند و به اسم مفاتيح الجنان در ميان مردم رواج دهند چنانكه در مفتاح الجنان مشاهده مى‌شود لاجرم كتاب را به همان حال خود گذاشتم و اين هشت مطلب را بعد از تمام شدن مفاتيح، ملحق به آن نمودم و به لعنت خداوند قهار و نفرين رسول خدا (ص) و ائمه اطهار(ع) واگذار و حواله نمودم كسى را كه در مفاتيح تصرف كند ...» (نک: قمی، بی‌تا: 572). اما در این میان، با این که شیخ عباس قمی «لعنت خداوند قهّار و نفرین رسول خدا و ائمّه اطهار(ع) را به کسانی که در مفاتیح تصرف نمایند، نموده است؛ با این حال، تصرفات و اضافاتی در متن همین مفاتیح الجنان در چاپ‌های مختلف آن رخ داده است. حتی ناشرانِ متعددی، جدای از تصرفاتی داخلی در متن مفاتیح الجنان، بخش یا بخش‌هایی را با عنوان ملحقات دوم مفاتیح الجنان، به این کتاب افزوده‌اند؛ به عنوان نمونه برخی از این ملحقات، «دعای پس از نماز امام حسین(ع)، امام جواد(ع)، حدیث کساء» و... می‌باشد. برخی از این ناشران، در توجیه تصرفات خود بیان داشته‌اند: «چون مصنف در مفاتیح چند دعا را به واسطه طول آن، اول آن را ذکر کرده و بقیه‌اش را نقل ننموده، ما در اینجا آن بقیه را ذکر می‌نماییم تا اشخاصی که این کتاب را دارند، محتاج به کتاب دیگر نشوند و چون در مفاتیح برای امامزاده‌ها زیارتی نقل نشده در اینجا یک زیارتی برای امامزاده‌ها نقل می‌کنیم...» (قمی، 1376ش: 985). . https://t.me/kazemostadiqom

سر در نوشته های قرآن https://ensani.ir/fa/article/46398/%D8%B3%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D9%88%D8%B4%D8%AA%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86 نوشته دکتر سید محسن موسوی مجله قرآنی بشارت