حرم شیفت داشتم . نماز عشا را خوانده بودیم که یکی آمد از کنارم رد شد. دیدم حاج قاسم خودمان است! چه ابهتی داشت! مثل همیشه نجیب بود و سر به زیر و یک لبخند مهربان روی صورتش بود. رفتم دنبالش. ایستاد گوشه‌ای کنار ضریح ، زیارت نامه خواند و بعد هم نماز.رفتم جلو. عرض ارادت کردم. از زوار خواستم بروند کنار تا حاجی راحت ضریح را زیارت کند . با مهربانی گفت: «نیازی نیست خودم میرم.» بعد از زیارت رفت سر قبر علما. مردم انگار تازه متوجه شده‌اند‌ کی امده. می امدند سلام و احوالپرسی! بوسه و عرض ارادت. «حاجی لبخند دلنشینش را هدیه میداد به همه» وقتی خواست برود تا حیاط مسجد اعظم بدرقه‌اش کردم . داشت کفشش را میپوشید. مردم دوباره جمع شدند دورش ، چه ایرانی و خارجی. طرف اهل پاکستان بود. امده بود جلو. میخواست هر طور شده با حاجی عکس بگیرد . نگذاشتم! عربی چند کلامی با حاجی حرف زد. حاج قاسم خندید و گفت: «بذارید عکس بگیرن» بعد هم خدا خافظی کرد و رفت . شیرینی این دیدار خیلی دوام نیاورد، فقط چند روز . تا صبح جمعه که پیامک شهادتش را دیدم. 📚سلیمانی عزیز❤️ دلمون برای لبخندهات تنگ شده😢 @dyosofezahra

#شهید_احمد_کاظمی🌷 اگه توی پادگانت، دو تا سرباز رو  #نماز خون و #قرآن خون کردی این برات می مونه ازاین پستها و درجه ها چیزی در نمیاد! @dyosofezahra

بعضیا منتظرن امام زمان تشریف بیارن بعد آقا رو کمک کنن! اما... تجربه نشون داده اون مردمی که تو کوفه سفیر امام رو تنها بذارن، تو کربلا هم دور امام جمع نمی‌شن... #امام_حسین رهبر- ولی فقیه @dyosofezahra