بزرگی داد یک دِرهَم، گدا را که هنگام دعا ، یاد آر ما را یکی خندید و گفت؛ این درهم خُرد نمی‌ارزید این بَیع و شِرا را مکن هرگز به طاعت، خودنمایی بِران زین خانه، نفسِ خودنما را چه دادی ؟! جز یکی دِرهَم، که خواهی بهشت و نعمتِ ارض و سَما را صفای باغ هستی، نیک کاریست چه رونق، باغ بی رنگ و صفا را ؟! به نومیدی، درِ شَفقت گشودن بس است امّیدِ رحمت، پارسا را تو نیکی کن به مِسکین و تهیدست که نیکی، خود سبب گردد دعا را از آن، بَزمت چنین کردند روشن که بخشی نور، بزم بی ضِیا را از آن بازوت را، دادند نیرو؛ که گیری، دستِ هر بی دست و پا را مشو خودبین، که نیکی با فقیران؛ نخستین فرض، بودَست اَغنیا را ز محتاجان خبر گیر، ای که داری؛ چراغ دولت و گنج غنا را به وقت بخشش و اِنفاق، پروین نباید داشت در دل، جز خدا را.... #پروین_اعتصامی #شعر 💠 @e_adab 💠

با دانش است فخر، نه با ثروت و عَقار* تنها هنر، تفاوت انسان و چارپاست #پروین_اعتصامی #درنگ *املاک، کالا 💠 @e_adab 💠

آن کيميا که می‌طلبی يار يک‌دل است دردا که هيچ‌گه نتوان يافت، آرزوست! #پروین_اعتصامی 💠 @e_adab 💠

عقل استاد و معلم برود پاک از سر تا که بی‌عقل و هُشی صاحب مشعر گردد #پروین_اعتصامی 💠 @e_adab 💠

ز انگشت آز، دامن تقوی سیه مکن این جامه چون درید، نه شایسته‌ی رفوست #پروین_اعتصامی #درنگ 💠 @e_adab 💠

چنان کن که جان را بود جامه ای چو از جامه، جسم تو عریان کنند #پروین_اعتصامی #درنگ 💠 @e_adab 💠

در دست بانوئی، به نخی گفت سوزنی کای هرزه‌گرد بی سر و بی پا چه می‌کنی ما می رویم تا که بدوزیم پاره‌ای هر جا که می رسیم، تو با ما چه می‌کنی خندید نخ که ما همه جا با تو همرهیم بنگر به روز تجربه تنها چه می‌کنی هر پارگی به همت من می شود درست پنهان چنین حکایت پیدا چه می‌کنی در راه خویشتن، اثر پای ما ببین ما را ز خط خویش، مجزا چه می‌کنی تو پایبند ظاهر کار خودی و بس پرسندت ار ز مقصد و معنی، چه می‌کنی گر یک شبی ز چشم تو خود را نهان کنیم چون روز روشن است که فردا چه می‌کنی جایی که هست سوزن و آماده نیست نخ با این گزاف و لاف، در آنجا چه می‌کنی خودبین چنان شدی که ندیدی مرا بچشم پیش هزار دیدهٔ بینا چه می‌کنی پندار، من ضعیفم و ناچیز و ناتوان بی اتحاد من، تو توانا چه می‌کنی #پروین_اعتصامی 💠 @e_adab 💠

ز غم مباش غمین و مشو ز شادی شاد که شادی و غم گیتی نمی‌کنند دوام... #پروین_اعتصامی 💠 @e_adab 💠

دیده‌ های عقل، گر بینا شوند خود فروشان زودتر رسوا شوند دزد زر بستند و دزد دین رهید شحنه ما را دید و قاضی را ندید #پروین_اعتصامی 💠 @e_adab 💠

‌ مرا در کودکی شوق دگر بود؛ خیالم زین حوادث بی‌خبر بود... #پروین_اعتصامی ‌ ‌ 💠 @e_adab 💠

📌روز بزرگداشت و تولد پروین اعتصامی 🔸 پروین اعتصامی، شاعر بزرگ معاصر ایران، در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در تبریز به دنیا آمد. او از بانوان شاعر برجسته‌ای است که در تاریخ ادبیات فارسی جایگاه ویژه‌ای دارد و اشعارش به دلیل مضامین اخلاقی و اجتماعی، همواره مورد تحسین بوده است. 🔹 پروین از کودکی استعداد شاعری خود را نشان داد و در هفت سالگی شروع به سرودن شعر کرد. پدرش، یوسف اعتصامی، از شاعران و مترجمان مشهور زمان خود بود و نقش مهمی در پرورش استعداد پروین داشت. پروین زبان‌های فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت. 🔸 پروین اعتصامی تنها یک دیوان شعر از خود به جای گذاشت که شامل ۲۳۸ قطعه شعر در قالب‌های قصیده، غزل و مثنوی است. اشعار او به سبک مناظره و با مضامین اخلاقی و انتقادی سروده شده‌اند و از زیبایی و روانی خاصی برخوردارند. 🔹دیوان شعر پروین در سال ۱۳۱۴ با حمایت پدرش منتشر شد و مورد استقبال گسترده‌ای قرار گرفت. او در سال ۱۳۱۵ به عنوان کتابدار در دانشگاه خوارزمی مشغول به کار شد، اما پس از ۹ ماه از این شغل کناره گرفت. 🔸پروین اعتصامی در ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ در سن ۳۴ سالگی بر اثر بیماری حصبه درگذشت. پیکر او در قم، در کنار آرامگاه پدرش، به خاک سپرده شد. بر سنگ قبر او شعری از خودش نوشته شده است. 🔹پروین اعتصامی علاوه بر روحیه لطیف شعری، روحیه مقابله با استبداد داشت. رضاشاه به پروین پیشنهاد تدریس به ملکه و فرزندان او را داد، اما پروین این پیشنهاد را نپذیرفت. روحیه ایستادگی در مقابل استبداد به پروین اجازه حضور در دربار رضاشاه را نمی‌داد. #تقویم_تاریخ #فروردین_۱۵ #پروین_اعتصامی 💠 @e_adab 💠

‌ دل ویرانه عمارت کردن خوش‌تر از کاخ برافراختن است #پروین_اعتصامی 💠 @e_adab 💠