📣 اگر امام حسین(علیه‌السلام) امام تو است باید راه او را بروی
◾️ متأسّفانه مسئله‌ى پيشوایی و پيشروى در مورد امام، امروز در معارف فرهنگ شيعى ما هيچ مطرح نيست. تا میگویی امام حسين (علیه‌السّلام) در فلان موقعيّت يک چنين عملى انجام داد، اميرالمؤمنين (علیه‌السّلام) چنان و... ميگويد: آقا! اينها امام بودند. خب، به دلیل اینکه اینها امام بودند، بايد تو پيروى كنى.
يعنى چه که بگویی او چون امام است، پس من نميتوانم پسِ كار او و دنبال راه او را بگيرم؟ در حالى كه اين خطاى خيلى بزرگى است، وقتى كه ما امام را به امامت شناختيم، بايد راه امام و خطّ‌سير زندگى او را هم بفهميم و بدانيم؛ تا بتوانيم دنبال اين خطّ‌سير را بگيريم و عمل كنيم.
▫️اميرالمؤمنين (صلوات‌الله‌عليه) فرمود: «ألا وَ إنَّ لِكُلِّ مَأمومٍ إماماً يَقتَدِى بِه»؛ هر مأمومى امامى دارد كه به آن امام اقتدا ميكند، دنباله‌رو آن امام است و بايد دنبال آن امام برود؛ والّا امامِ او نيست و او هم مأموم او نيست. پس مسئله‌ى اقتدا كردن و دنبال خطّ‌سير و زندگى امام رفتن، مطلبى است لازم و مقتضاى لفظ امام و مأموم.
📚 کتاب #همرزمان_حسین(علیه‌السلام)؛ سخنرانی‌های آیت‌الله خامنه‌ای در محرم الحرام ۱۳۵۱ در هیات انصارالحسین تهران
https://eitaa.com/e_beman
🔰 زندگی ائمه(علیهم‌السلام) سرتاسر تلاش و مبارزه برای #انجام_مسئولیت بوده است
◾️ امام دو شغل دارد: يكى اين است كه قرآن را در دست بگيرد، ديگر اين است كه زمام جامعه‌ى اسلامى را قبضه كند. اگر يک‌وقتى دشمنهاى دين و انسانیّت، قدرتهاى ظالم و نگذاشتند كه امام اين دو وظيفه‌ى خود را انجام دهد، امام بايد بى‌امان تلاش و مبارزه كند، تا بتواند اين دو منصب الهى را باز قبضه كند و راهى را كه خداى متعال براى او معیّن كرده است، ادامه دهد.
▫️ ادّعای ما این است كه ائمّه‌ی ما از آغاز تاريخ امامت - جز يك استثناى كوچک- تا روزگار شهادت امام عسکرى - امام يازدهم (صلوات الله عليه) - تقریباً در مدّت اين دويست و پنجاه سال، زندگی‌شان زندگى مبارزه و جهاد است. اينها يك عدّه مردم مجاهد بودند.
◾️ در ميان ما ائمّه (عليهمالسّلام) كسى نيست مگر اينكه يا كشته شد به شمشير، يا اينكه او را در زندان و در تبعيدگاه شهيد و مسموم كردند. همين اجمال كافى است كه ما معتقد شويم كه ائمّه‌ى يازده‌گانه‌ى ما (عليهمالسّلام)، همه در حال پيكار و در حال #مبارزه و در حال #جهاد از دنیا رفتند.
📚 کتاب #همرزمان_حسین(علیه‌السلام)؛ ص۹۴-۹۷| سخنرانی‌های آیت‌الله خامنه‌ای در محرم الحرام ۱۳۵۱ در هیات انصارالحسین تهران
🔰 قهرمان اول کربلا، امام حسن(علیه‌السلام) بود
◾️کسانی که در جبهه‌بندی میان امام مجتبیٰ و معاویه نتوانسته بودند یک جمعیّت پُرشور قابل‌اطمینانی را برای امام حسن درست کنند، این‌قدر اینها فرق کردند که ده، دوازده سال بعد، تک‌تک در مقابل معاویه بلند شدند.
▫️ اینها همه فرآورده‌های کارخانه‌ی آدم‌سازی امام حسن هستند.
◾️ آخرین نفری که امام حسن مثل گلوله‌ای منفجر کرد و از آن ترکش الهی، تیری بیرون انداخت و به سینه‌ی دشمن زد، برادرش حسینبنعلی است؛ یعنی #قهرمان_کربلا.
▫️ شیخ آل‌یاسین (رضوان اللّه علیه) یا سیّد شرف‌الدّین میگوید که امام حسن(علیه‌السّلام) مثل آن سرداری که سربازان خود را یکی‌یکی فرامیخواند و مسئولیّت هرکدام را به آنها محوّل میکند، دانه‌دانه مسئولیّتها را به زبان بی‌زبانی، با زبان قرآن و با زبان تاریخ به یارانش حالی کرد.
◾️ و در آخر حسینبنعلی را مورد اشاره قرار داد و گفت «لا یَوم کَیَومِكَ یا اَباعَبدِالله!»؛ مسئولیّت تو از همه سنگین‌تر است و کار بزرگ و کار آخر را تو باید انجام بدهی، و حسین انجام داد.
▫️ اینجا است که به نظر شیخ آل‌یاسین و به نظر سیّد شرف‌الدّین، قهرمان اوّل کربلا امام مجتبیٰ است و قهرمان دوّم امام حسینبنعلی است (علیهماالسّلام)؛ او بود که صحنه‌ی کربلا را درست کرد.
📚 کتاب #همرزمان_حسین(علیه‌السلام)؛ ص۱۳۲-۱۳۴| سخنرانی‌های آیت‌الله خامنه‌ای در محرم الحرام ۱۳۵۱ در هیات انصارالحسین تهران
✊ نهضت عاشورا، مادر تمام نهضتها در تاریخ شیعه است
◾ امام سجّاد على‌بن‌الحسين (صلوات الله و سلامه عليه) و امام باقر (علیه‌السّلام) فرزندش و امام صادق (علیه‌السّلام) فرزندزاده‌ى او، سه رهبرند كه پشت سر هم و پى‌درپى، مبارزات دوره‌ى قبل [امامان] را با دشوارى بيشتر و با اِشكالات فراوان‌ترى تعقيب ميكردند.
▫️ مبارزات اين سه بزرگوار از مبارزات كربلا ميرُويد و مبارزات كربلا، اين نيمروز بسيار حسّاس - از صبح تا عصر عاشورا - اگرچه كوتاه بود، امّا مادر تمام مبارزات شيعه بود.
◾ اين، نصف‌روز مايه داد به تمام نهضتهاى شيعه در طول تاريخ؛ و اگر بر مبالغه حمل نشود، مايه داد به تمام نهضتهاى انسانى طول تاريخ، ولو به غير ما. اين نصف‌روز، بسيار پرشكوه است. و دلیل اهمّیّت این نیمروز این است که اگر ما بعد از ۱۴۰۰ سال باز ميتوانيم درباره‌ى امام باقر و امام صادق (علیهماالسّلام) حرف بزنيم، به‌خاطر آن نصفه‌روز است.
▫️ اين جلسات ما، اين نشست‌وبرخاست ما، اين مجلس ما، اين منبر ما، اين حرفهاى ما، به بركت همان نيمروز است.
◾ ما به نام «عاشورا» دور هم جمع ميشويم و حرف امام باقر (علیه‌السّلام) را ميزنيم، حرف شاگردان حسين (علیه‌السّلام) و فرزندان حسين (علیه‌السّلام) را ميزنيم.
📚 کتاب #همرزمان_حسین(علیه‌السلام)؛ ص۱۸۰-۱۸۱ سخنرانی‌های آیت‌الله خامنه‌ای در محرم الحرام ۱۳۵۱ در هیات انصارالحسین تهران
✊ نهضت عاشورا، مادر تمام نهضتها در تاریخ شیعه است
◾ امام سجّاد على‌بن‌الحسين (صلوات الله و سلامه عليه) و امام باقر (علیه‌السّلام) فرزندش و امام صادق (علیه‌السّلام) فرزندزاده‌ى او، سه رهبرند كه پشت سر هم و پى‌درپى، مبارزات دوره‌ى قبل [امامان] را با دشوارى بيشتر و با اِشكالات فراوان‌ترى تعقيب ميكردند.
▫️ مبارزات اين سه بزرگوار از مبارزات كربلا ميرُويد و مبارزات كربلا، اين نيمروز بسيار حسّاس - از صبح تا عصر عاشورا - اگرچه كوتاه بود، امّا مادر تمام مبارزات شيعه بود.
◾ اين، نصف‌روز مايه داد به تمام نهضتهاى شيعه در طول تاريخ؛ و اگر بر مبالغه حمل نشود، مايه داد به تمام نهضتهاى انسانى طول تاريخ، ولو به غير ما. اين نصف‌روز، بسيار پرشكوه است. و دلیل اهمّیّت این نیمروز این است که اگر ما بعد از ۱۴۰۰ سال باز ميتوانيم درباره‌ى امام باقر و امام صادق (علیهماالسّلام) حرف بزنيم، به‌خاطر آن نصفه‌روز است.
▫️ اين جلسات ما، اين نشست‌وبرخاست ما، اين مجلس ما، اين منبر ما، اين حرفهاى ما، به بركت همان نيمروز است.
◾ ما به نام «عاشورا» دور هم جمع ميشويم و حرف امام باقر (علیه‌السّلام) را ميزنيم، حرف شاگردان حسين (علیه‌السّلام) و فرزندان حسين (علیه‌السّلام) را ميزنيم.
📚 کتاب #همرزمان_حسین(علیه‌السلام)؛ ص۱۸۰-۱۸۱ سخنرانی‌های آیت‌الله خامنه‌ای در محرم الحرام ۱۳۵۱ در هیات انصارالحسین تهران
فلسفه گریه برای کربلا، نشاندهنده حقیقت و لطیف‌کننده احساسات است
▫️ هركه انسان است، بر خاطره کربلا ميگريد؛ چون خاطره، خاطره‌ى بزرگداشت انسانیّت و فضيلت است؛ و هركه فضيلت‌دوست‌تر است، بيشتر در اين واقعه و حادثه‌ى عظيم تاريخى متأثر ميشود. نميخواهم بگويم كه آن‌قدر گريه كنيم كه غش كنيم امّا نفهميم چرا گريه ميكنيم؛ نه، این كه بی‌ارزش است.
◾ گريه‌اى كه با توجّه و با فهم واقعه باشد، گريه‌اى كه با فقه حقيقت همراه باشد، نشان انسانیّت و فضيلت است؛ و گريه عاملى بود كه در روزگار ائمّه‌ى ما (عليهمالسّلام) از آن به سود اسلام و به سود حقيقت استفاده ميشد. کاری ندارم به اینکه امروز این مسئله تحريف شده باشد.
▫️ اصل فلسفه‌ى گريه در اسلام و در شیعه یعنی براى حادثه‌ى كربلا اين است؛ گریه برانگيزاننده و تحريک‌كننده است؛ حقايق را نشاندهنده است، احساسات را لطيف‌کننده و رقيق‌كننده است و خلاصه، انسان انقلابى را حسّاستر کننده است.
◾ حالا يک آدم پرخورده‌ى نفهمى هم اشک بریزد؛ آن اشک که اصلاً براى امام حسين (عليه‌السّلام) نيست؛ براى خاطر قرض‌هاى عقب‌افتاده و اجاره‌ى خانه و گرسنگى و اينها است؛ آن را كار ندارم. من گريه‌ى اهل معرفت را ميگويم و خودم طرف‌دار اين گريه‌ام. خدا رحمت كند گريه‌كنندگان اهل معرفت را.
📚 کتاب #همرزمان_حسین(علیه‌السلام)؛ ص۲۹۱-۲۹۲ | سخنرانی‌های آیت‌الله خامنه‌ای در محرم الحرام ۱۳۵۱ در هیات انصارالحسین تهران
زیدبن‌علی(علیه‌السلام) از امامزادگان انقلابی و انگیزه‌اش انتقام خون شهدای کربلا بود
◾ برای شیعه در طول تاریخ - بعد از زمان ائمّه - همیشه این سؤال مطرح بوده که کار این امامزاده‌ها و فرزندان امام حسن و امام حسین (علیهماالسّلام) که دست به شورش و انقلاب مسلّحانه میزده‌اند، کار درستی بوده یا کار غلطی؟
▫️ این امامزاده‌ها به‌طورکلّی به دو گروه تقسیم میشوند:
◾ یک گروه آن امامزاده‌هایی هستند که برای به دست آوردن یک مال‌ومنال یا یک مقام دنیوی میخواستند از عنوان و از وجهه‌ی امامزادگی خود استفاده کنند. این دسته عاقبت هم با حکومت رفیق میشدند!
◾ دسته‌ی دیگر از امامزاده‌ها آن کسانی هستند که چون وضع اجتماع خود را برخلاف اسلام و قرآن میدیدند برطبقِ یک انگیزه‌ی اسلامی و قرآنی درستی درصدد برمی‌آمدند که امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر کنند.
▫️ یکی زیدبن‌علی‌بن‌الحسین (علیهماالسّلام) است. او یکی از این بزرگوارها و از رجال عالیقدر عالم اسلام است. یکی از خُطَبی که زید بیان کرده، انگیزه‌ی خودش را امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر و انتقام خون شهدای کربلا معرّفی میکند.
📚 کتاب #همرزمان_حسین(علیه‌السلام)؛ ص۲۹۸-۳۲۱ | سخنرانی‌های آیت‌الله خامنه‌ای در محرم الحرام ۱۳۵۱ در هیات انصارالحسین تهران
👈 تقیه به معنای جهاد پنهانی برای رسیدن به مقصود است
◾️ تقیه به‌معنای کار نکردن نیست بلکه به‌معنای کارکردن، منتها کار موفّقیت‌آمیز کردن است. تقیه به‌معنای به‌طرف مقصد راه پیمودن است، منتها در صورتی که کوه وجود داشته باشد از داخل کانال رفتن یا از راه انحرافی رفتن است.
▫️ در روایتی امام(علیه‌السلام) میگوید «وَ الْمُؤْمِنُ مُجَاهِدٌ»؛ «مؤمن آن کسی است که مجاهد باشد.»؛ «لِأَنَّهُ يُجَاهِدُ أَعْدَاءَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي دَوْلَةِ الْبَاطِلِ بِالتَّقِيَّةِ وَ فِي دَوْلَةِ الْحَقِّ بِالسَّيْفِ.». مؤمن درهرحالی جهاد میکند، هرگز جهاد را ترک نمیکند، نهایت اگر دولت حق بر سر کار بود، اگر امیرالمؤمنین علی(علیه‌السّلام) بر سر کار بود، جهاد میکند، در کنار امام میرود به جنگ و با دشمنان حق و دشمنان علی (علیه‌السّلام) جهاد میکند، اگر دولت حقّی بر سر کار نبود، همین جهاد را میکند امّا با تقیه، یعنی پنهان.
◾️ پس در معنای تقیه معنای جهاد گنجانده شده و من تعجّب میکنم چگونه کسانی تصوّر میکنند که روایت تقیه ضدّ روایت جهاد است یا ضدّ روایت عمل ائمّه (علیهم‌السّلام) است.
▫️ تقیه استثنائی نیست، تقیه را اگر ترک عمل دانستیم استثنائی است، اما تقیه که ترک عمل نیست، تقیه عمل است، منتها به شکل دیگر.
📚 کتاب #همرزمان_حسین(علیه‌السلام)؛ ص۳۵۸-۳۶۰ | سخنرانی‌های آیت‌الله خامنه‌ای در محرم الحرام ۱۳۵۱ در هیات انصارالحسین تهران
https://eitaa.com/e_beman