لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
با سلام و عرض ادب خدمت همه دوستان عزیز و عرض تبریک اعیاد شعبانیه همونطور که مستحضر هستید حضور پرشور مردم در انتخابات علاوه بر اینکه در سرنوشت و آینده خود مردم تاثیر داره و کمبودها و نیازهای مردم رو مرتفع می‌کنه آینده جوانان این سرزمین فرهنگ، مسائل دینی و شرایط معیشتی و اقتصادی هر شهر رو رقم خواهد زد.
لذا اصلاح این موارد و مرتفع کردن آن نیاز به دقت اخلاص تخصص و دینداری نمایندگان محترم رو داره که مقدمه آن انتخاب دقیق منطقی بر اساس شاخص‌های مقام معظم رهبری می‌باشد.
لذا شرکت در انتخابات بسیار خوب انتخاب دقیق خوب‌تر و تواصی بر حضور افرادی که احتمال داره مردد برای شرکت باشند عالی می‌باشد.
لذا استفاده از ابزارهای مختلف ارتباط جمعی تلفن پیامک ارتباطات حضوری و جلسات تبیین دستاوردهای به دست آمده در بعد از انقلاب اسلامی و همچنین اهداف شوم مقابلین جمهوری اسلامی استکبار جهانی و اسرائیل برای مردم که بعضاً شاید مردد در حضور در انتخابات باشند میتواند روشنگری و تبیین راه مشخص این افراد باشد وظیفه طلبگی ذاتی ما اقتضا می‌کند در این امر واجب مردم را راهنمایی ارشاد و در صورت نیاز به آنها مشورت دقیق بدون جانبداری بدهیم با تشکر
⚘️ *مبلغین و سخنرانان گرامی*
🎤فیش خطابه
⚘️ *بمناسبت میلاد امام حسن مجتبی علیه السلام برگرفته از کتاب رمضان درتاریخ اثر مرجع ولایی آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره*
🔹️ *داستان ولادت و نامگذاری حضرت*
از آن خانه ای که خدا رخصت داده تا برافراشته و بلندقدر باشد و در آن نام او برده شود، پیغمبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، سّید جوانانِ اهل بهشت و نوزاد عزیز اهل بیت و سِبطِاکبر خود را در__ شب نیمۀ ماه مبارک رمضان سال سوّم پذیرا شد. وقتی ولادت نوزاد را به پیغمبر صلی الله علیه و آله مژده دادند؛ امواج سرور و شادمانی، دل آن حضرت را فرا گرفت؛ و مشتاقانه و باشتاب، به خانه دختر محبوبه اش، سیّدۀ زنان عالمیان، و داماد گرامی اش، امام مسلمین آمد و فرمود: «یا أسماء! هاتینی ابنی»؛ «ای اسماء! پسرم را به من بده».
پس از اینکه اسماء نوزاد عزیز خاندان نبوّت را به جدّ بزرگوارش داد، رسول خدا صلی الله علیه و آله در گوش راستش اذان، و در گوش چپش اقامه را قرائت فرمود و بدین گونه نخستین صدایی که گوش نوزاد با آن آشنا شد، صدای آشنای جدّش، خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله بود؛ صدایی که ندادهندۀ توحید، تکبیر، تهلیل و نبوّت بود:
«ألله أکبر، أشهد أَن لا إله إلّا الله».
با این کلمات و جملات، گوش دل مولود، به نغمات روحانی آشنا شده و اعماق و نهانی‌های روان او پذیرای آن گشت؛ تا زندگی وی، از آن جملات نشاطبخش روح، و توان افزای خرد، مُلهَم باشد.
پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله به حضرت علی علیه السلام فرمود:
«آیا این نوزاد مبارک را نام گذارده ای؟ ».
حضرت علی علیه السلام فرمود:
«من بر شما سبقت نمی گیرم! ».
هنوز لحظاتی نگذشته بود که بشیرِ وحی - جبرئیل - نازل شد و فرمان خدا را به پیغمبر صلی الله علیه و آله رساند:
«سَمِّهِ الحَسَن»؛
«او را حسن نام گذار».
پیغمبر صلی الله علیه و آله شخصاً برای حسن علیه السلام عقیقه کرد: و «بسم الله» گفت و دعا کرد.
🔹️ *برخی القاب حضرت*
از جمله القاب آن حضرت عبارت است از: سیّد، مجتبی، سبط، ولی، طیّب، زکی و تقی و پیغمبر صلی الله علیه و آله، آن حضرت را به «أبی محمّد»، مکنّی فرمود.
🔹️ *فضایل امام علیه السلام*
شیعه و اهل سنّت، به اتّفاق براین عقیده اند که آن حضرت، یکی از اصحاب «کساء» است؛ که آیه «تطهیر»، در شأن آنان نازل شد. و طبق حدیث متواتر «ثقلین»، عدل قرآن، و نیز یکی از چهار نفری است که پیغمبر صلی الله علیه و آله او را برای مباهله با نصارای «نجران»، حاضر فرمود.پیغمبر صلی الله علیه و آله او را دوست می‌داشت و می‌فرمود: «این پسرم آقا است».
اسامة بن زید روایت کرده که پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: این دو (حسن و حسین)، پسران من، و پسران دخترم هستند. خدایا! من آنها را دوست دارم؛ پس، آنها را دوست بدار و هر که آنها را دوست می‌دارد، دوست بدار.
از زید بن ارقم روایت شده است که پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود:
«مَنْ أَحبَّ هؤُلاءِ فَقَدْ أَحَبَّنی، وَ مَنْ أَبْغَضَ هؤُلاءِ فَقَدْ أَبْغَضَنی»؛
«هرکس اینها (علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام) را دوست دارد مرا دوست داشته، و هرکس اینها را دشمن بدارد مرا دشمن داشته است».
«عایشه» نقل کرده:
اِنَّ النَّبِیَّ صلی الله علیه و آله کانَ یَأخُذُ حَسَناً فَیَضُمْهُ إِلَیهِ ثُمَّ یَقُولُ: «اللّهُمَّ إنَّ هذا ابْنی وَ أَنَا احِبُّهُ فَأَحِبَّهُ وَ أَحِبَّ مَنْ یُحِبُّهُ».
به درستی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حسن را می‌گرفت و بر سینه خود می‌چسبانید و می‌فرمود: «خدایا به درستی که این پسر من است. من او را دوست دارم، پس تو او و دوستدار او را دوست بدار».
انس بن مالک می‌گوید: حسن علیه السلام بر پیغمبر صلی الله علیه و آله وارد شد. خواستم او را از پیغمبر صلی الله علیه و آله دور سازم که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «وای بر تو ای
انس! پسرم و ثمره زندگی‌ام را واگذار. هرکس او را اذیّت کند، مرا اذیّت کرده؛ و هرکس مرا اذیّت کند، خدا را اذیّت کرده است».
----------
🔹️ *داستانی بسیار زیبا از علم امام حسن علیه السلام*
ازجمله روایت شده است که: مردی اعرابی از ابوبکر پرسید: من محرم بوده ام، و تخم شترمرغ برگرفته و پخته و خورده ام، کفّاره ای که بر من واجب شده است، چیست؟
ابوبکر متحیّر شد و نتوانست به آن سؤال پاسخ دهد. ازاین رو پاسخ گفتن را به عمر ارجاع کرد. عمر نیز از پاسخ به سؤال بازمانده، و پاسخ گفتن به سؤال را به عبدالرّحمن بن عوف حواله کرد. او نیز از پاسخ به سؤال درماند، هر چهار تن، به باب مدینة العلم، حضرت علی علیه السلام پناه بردند. اعرابی سؤال را مطرح کرد و از امام علیه السلام پاسخ خواست. امام علیه السلام فرمود:
«سَلْ أَیَّ الْغُلامَیْنِ شِئْتَ، وَ أَشارَ إِلَی الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ»؛
«از هریک از این دو پسر (حسن و حسین) خواهی سؤال کن».
(و این در موقعی بود که سن امام حسن علیه السلام از نه و سن امام حسین علیه السلام از هشت سال، بیشتر نبود! )
اعرابی از امام حسن علیه السلام سؤال کرد.
امام علیه السلام فرمود: آیا شتر داری؟
اعرابی گفت: بلی!
امام علیه السلام فرمود: «به تعدادی که تخم مرغ خورده ای، شترهای مادّه را به شترهای نر بزن و هرچه نتیجه آنها شد، به مکّه بفرست (تا در آنجا به کفّاره این عمل نحر شود) ».
امیرالمومنین علیه السلام فرمود:
«إِنَّ مِنَ النُّوقِ السَّلُوبُ وَ (مِنها) ما یَزْلِقُ»؛
«برخی از شتران ماده، بچه را سقط می‌کنند و بچۀ برخی از آنها می‌میرند».
امام حسنعلیه السلام به پدر بزرگوار، پاسخ داد:
«إِنْ یَکُنْ مِنَ النُّوقِ السَّلُوبُ وَ ما یَزْلُقُ فَإِنَّ مِنَ الْبیضِ ما یَمْرِقُ»؛
«اگر بعضی از شتران مادّه آن چنان هستند که فرمودید، بعضی تخم مرغ‌ها هم فاسد می‌شوند (و جوجه از آنها بیرون نمی آید! ) ».
این پاسخ با آنچه که در فقه اسلامی و در بحث کفّارات حال احرام مقرّر شده، موافق است. و پیرمردی مانند ابوبکر - که مسند خلافت پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله را تصرّف کرده بود - و عمر و عبدالرّحمن بن عوف به آن جاهل بودند. ازاین رو این پاسخ مورد تحسین امیرالمؤمنین علیه السلام واقع شد، و به حضار مجلس روکرده و غزارت علم، فضل و مواهب خداوند را که به فرزندش اعطا شده، آشکار و اعلام کرد و فرمود:
«مَعاشِرَ النّاسِ إِنَّ الّذی فَهَّمَ هذَا الْغُلامَ هُوَ الَّذی فَهَّمَ سُلَیْمانَ بْنَ داوُدَ»؛
«ای گروه مردم، آن کسی که به این پسر فهم و علم داده، همان کس است که به سلیمان بن داوود فهم و علم بخشیده است».
یعنی همان گونه که سلیمان بن داوود، از تفهیم و تعلیم و آموزش غیبی برخوردار گردید، حسن نیز، از همان افاضات غیبی و آموزش ها، بدون واسطۀ احدی از خلق، برخوردار است.
----------
🔹️ *بخشش، پیش از ابراز نیاز*
فردی اعرابی و نیازمند به محضر مبارک امام علیه السلام شرفیاب شد. امام علیه السلام دستور دادند که آنچه در خزانه است به او عطا کنند. بیست هزار درهم در خزانه بود؛ به او بخشیدند. اعرابی گفت: مولای من! چرا فرصت ندادی تا حاجتم را بگویم و مدح و سپاسم را تقدیم کنم.
امام علیه السلام فرمود:
«نَحْنُ اناسٌ نَوالُنا خُضَلٌ یَرْتَعُ فیهِ الرَّجاءُ وَالْأَمَلُ
تَجُودُ قَبْلَ السُّؤالِ أَنْفُسُنا خَوْفاً مِنْ ماءِ وَجْهِ مَنْ یَسِلُ
لَوْ عَلِمَ الْبَحْرُ فَضْلَ نائِلِنا لَفاضَ مِنْ بَعْدِ فَیْضِهِ خَجَلُ» [۱۳]
«ما مردمی هستیم که بخشش ما بسیار است؛ که در
آن امید و آرزو می‌چرد. قبل از اینکه از ما بخواهند، عطا می‌کنیم که مبادا آبروی سؤال کننده بریزد. اگر دریا از آنچه به دیگران می‌بخشیم، مطّلع شود، از عطای خود شرمنده می‌گردد».
----------
🔹️ *اهمّیّت امام علیه السلام به زندگی مردم*
وقتی امام مجتبی علیه السلام در کوچه‌های مدینه عبور می‌کردند، شنیدند که شخصی از خدا ده هزار درهم درخواست می‌کند. ازاین رو خود را به منزل رساندند و به سرعت آن مبلغ را برای او فرستادند.
نمونه‌های بسیاری از سخاوت و کرامت آن حضرت در تاریخ نقل شده است.
عید میلاد ولیّ راستین
سبط اکبر یادگار مصطفی است
شبل شیر حقّ امیر المؤمنین
حضرت مولا علی مرتضی است
روی و خوی او حسن، نامش حسن
حُسن اندر حُسن از سر حسن
منابع
[۱]: اشاره به آیه ۳۶ سورة نور.
[۲]: صدوق، الامالی، ص ۱۹۷-۱۹۸؛ همو، علل الشرایع، ج ۱، ص ۱۳۷-۱۳۸؛ همو، معانی الاخبار، ص ۵۷؛ بحرانی اصفهانی، عوالم العلوم، ص ۱۵-۱۹؛ ابوعلم، اهل البیت علیهم السلام، ص ۲۶۳-۲۶۴.
[۳]:کلینی، الکافی، ج ۶، ص ۳۲-۳۳؛ بحرانی اصفهانی، عوالم العلوم، ص ۲۰؛ حر عاملی،
[۴]: ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج ۳، السلام، ص ۲۶۶
ای عید! بدان جهان گرفتار علی است
این کهنه و نو شدن فقط کار علی است
از سرخی چشم غنچه‌ها فهمیدم
امسال بهار هم عزادار #علی است