#پاسخ_به_شبهه اولا، چه کسی گفته حضرت در میان مردم فاقد محبوبیت بوده؟! اگر حضرت فاقد محبوبیت و مقبولیت بود اساساً چرا مردم به خانه وی هجوم برده و تمنای بیعت داشتند؟ چرا آنقدر مردم برای بیعت هجوم بردند که خود حضرت فرمود که ترسید از سیل هجوم مردم ، حسن و حسین علیهم‌السلام زیر دست و پا بیفتند. خب ، اگر این محبوبیت نیست پس چه است؟ اگر حضرت مقبولیت و محبوبیت در میان مردم نداشت چرا در جنگ جمل ده‌ها هزار نفر و در صفین قریب به صدهزار نفر پا در رکاب حضرت به جنگ رفتند؟ و قس علی هذا سایر موارد... ثانیا، مشکلی که در اواخر حکومت حضرت و مخصوصا پس از حکمیت رخ داد ، مسئله شناختی بود نه مسئله اقتصادی! لذا حضرت هم اگر از مردم می نالد یا به زعم این شخص آنها را نفرین می کند ، به خاطر جهل آنهاست. مضافاً به اینکه هیچگاه گزارشی مبنی بر اعتراضات مردمی بر حکومت حضرت برای مسائل اقتصادی یا عدالت اجتماعی ، یافت نشده است (لو کان لبان!) البته توضیح این مسائل تفصیل بیشتری می طلبد. مع الوصف ، خمودی مردم در واپسین روزهای حکومت حضرت علی علیه السلام را نمیتوان از فقدانِ محبوبیتِ برآمده از ناکارآمدی اقتصادی دانست ؛ بلکه مشکلی که رخ داد ظفریابی دشمن در جنگ شناختی بود که با عنایت به جهل مردم به وسیله تبلیغات رسانه‌ای در ابتدای حکومت آغاز و در ماجرای حکمیت تکمیل و در ماه‌های آخر حکومت حضرت دنبال شد. لذا این عدم اقبال عمومی ، نه برآمده از عدم محبوبیت و مقبولیت بلکه برآمده از جهلی است که با جنگ شناختی دشمن ، تبدیل به نوعی خمودی در مردم ، در عرصه سیاسی و اجتماعی گشت. ✍ محمد صادق رجبی آزادبنی 🏛☜‌[ آن سوی تاریخ ]☞⁩🏛