بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_دویست_و_بیست_و_شش_تا_دویست_و_سی مردانی که به‌رسم جاهلیت قسم می‌خورند که هم‌بستری با زنانشان را ترک کنند، چهار ماه فرصت دارند: اگر با آن‌ها آشتی کردند، خدا آمرزندۀ مهربان است. (۲۲۶) و اگر تصمیم به طلاقشان گرفتند، خدا شنوای داناست. (۲۲۷) زنانِ طلاق‌داده‌شده باید تا سه بار پاکی، از ازدواج خودداری کنند  و اگر به خدا و روز قیامت ایمان دارند، نباید حاملگی‌شان را مخفی کنند. اگر شوهرانشان قصد ازسرگیریِ زندگی را دارند، در مدت این سه پاکی می‌توانند آنان را برگردانند. زنان در برابر وظایفی که به‌عهده دارند، حقوق بایسته و شایسته‌ای هم دارند؛ البته مدیریت خانواده با مرد خانه یعنی شوهر است. خدا شکست‌ناپذیرِ کاردرست است. (۲۲۸) طلاق رِجعی دو بار مجاز است. پس مردی که زنش را طلاق رِجعی  داده است، یا باید در مدت عده، با او به‌خوشی آشتی کند یا در انتهای عده،‌ به‌خوبی از او جدا شود. در این نوع طلاق، حق ندارید چیزی از آنچه به زنان داده‌اید، پس بگیرید. اما وقتی زن طلاق بخواهد یا هر دویشان، اگر خودشان یا اطرافیان یا دادگاه بترسند که آن‌ها از خط‌قرمزهای الهی بگذرند، اشکالی ندارد که زن در ‌عوض طلاق، از مهریه‌اش بگذرد یا حتی بیشتر از آن به شوهر بپردازد.‌ این‌ها خط‌قرمزهای الهی است. آن‌ها را زیر پا نگذارید؛ چون آن‌هایی که خط‌قرمزهای الهی را زیر پا بگذارند، واقعاً بدکارند! (۲۲۹) در طلاق رِجعی، اگر مرد برای بار سوم طلاقش داد، دیگر آن زن برایش حلال نیست؛ مگر اینکه زن با مرد دیگری ازدواج کند. اگر شوهرِ بعدی طلاقش داد، اشکالی ندارد که زن و آن شوهر قبلی دوباره ازدواج کنند؛ البته درصورتی‌که امیدوار باشند حقوق زناشویی را رعایت کنند. این‌ها خط‌قرمزهای الهی است که خدا برای مردم خوش‌فهم بیانشان می‌کند.  (۲۳۰) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_دویست_و_سی_و_یک_تا_دویست_و_سی_و_پنج بله، وقتی زنان را طلاق رِجعی دادید و آنان به پایان عدّۀ خود نزدیک شدند، به‌خوشی با آن‌ها آشتی کنید یا به‌خوشی از آن‌ها جدا شوید. به‌قصد اذیت‌وآزار هم نگهشان ندارید تا حقوقشان را زیر پا بگذارید. هرکه این‌طور کند، یقیناً به خودش بد کرده است! قوانین خدا را به‌مسخره نگیرید! به‌یاد آورید نعمت‌های خدا را در حقتان و به‌ویژهقرآن و حکمتی را که برایتان فرستاده و با آن‌ها پندتان می‌دهد. در حضور خدا، مراقب رفتارتان باشید و بدانید خدا همه چیز را می‌داند. (۲۳۱) در ضمن، بعد از اینکه زنان را طلاق دادید و عدّۀ آن‌ها به‌پایان رسید، در صورت توافق با شوهر مناسب، مانع ازدواجشان نشوید. از این دستور فقط آنانی پند می‌گیرند که به خدا و روز قیامت ایمان دارند. این‌گونه برخورد به رشد و پاکی‌تان بیشتر کمک می‌کند. خیر و صلاحتان را خدا می‌داند. شما که نمی‌دانید! (۲۳۲) مادران حتی اگر طلاق‌داده‌شده هم باشند، حق دارند بچه‌هایشان را دو سال تمامِ قمری شیر دهند. البته این برای مادرانی است که دوست دارند دوران شیرخوارگی کودکانشان را کامل کنند. خوراک و پوشاک مادر در مدت شیردهی، در حدّ معمول، به‌عهدۀ پدر است و در صورت مرگ پدر، بر عهدۀ پدر و مادرِ پدر. کسی بیشتر از توانش وظیفه ندارد. هیچ مادر یا پدری هم نباید به‌خاطر بچه‌اش آسیب ببیند. در ضمن، اشکالی ندارد که پدر و مادر کودک با رضایت و مشورتِ هم، او را زودتر از دو سال از شیر بگیرند. همچنین، ایرادی ندارد که برای شیردادن بچه‌هایتان دایه بگیرید؛ به‌شرط آنکه مزدی را که قرار است به او بدهید، محترمانه بپردازید. در حضور خدا مراقب رفتارتان باشید و بدانید خدا کارهایتان را می‌بیند.   زنانی که شوهرانشان می‌میرند، باید چهار ماه و ده روز عدّه نگه دارند  و وقتی عدّۀ خود را به‌پایان رساندند و خواستند با شوهر مناسبی ازدواج کنند، شما حق ندارید دخالت کنید. خدا از کارهایتان آگاه است. (۲۳۳) زنانی که شوهرانشان می‌میرند، باید چهار ماه و ده روز عدّه نگه دارند و وقتی عدّۀ خود را به‌پایان رساندند و خواستند با شوهر مناسبی ازدواج کنند، شما حق ندارید دخالت کنید. خدا از کارهایتان آگاه است.  (۲۳۴) برایتان اشکالی ندارد که از زنانِ در عدّه، با گوشه‌وکنایه خواستگاری کنید یا فکر  ازدواج با آن‌ها را در دل‌هایتان بپرورانید! خدا می‌داند که شما حتماً به‌یادشان می‌افتید. ولی با آن‌ها قول‌وقرار پنهانی نگذارید؛ مگر اینکه حرف‌های کلی بزنید. به‌هرحال، تا عدّۀ آنان به‌پایان نرسیده است، صیغۀ عقد نخوانید و بدانید خدا می‌داند آنچه در سرهایتان می‌گذرد؛ پس بترسید از مخالفت با او و بدانید خدا آمرزندۀ بردبار است. (۲۳۵) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_دویست_و_سی_و_شش_تا_دویست_و_چهل طلاق‌دادن زنانی که با آنان تماس جنسی نداشته‌اید یا برایشان مهریه مشخص نکرده‌اید، اشکالی ندارد؛ ولی زنانِ بی‌مهریه را قبل از طلاق‌دادن، با هدیۀ مناسبی راضی کنید: توانگر به‌اندازۀ توان خودش و تنگ‌دست هم به‌اندازۀ توان خودش. این کار وظیفه‌ای است بر عهدۀ درستکاران.  (۲۳۶) اگر هم قبل از تماس جنسی، زنانتان را طلاق دهید، درصورتی‌که برایشان مهریه‌ای مشخص کرده‌اید، واجب است نصفش را به آن‌ها بدهید؛ مگر آنکه خودشان از آن بگذرند یا کسی که اختیارِ عقد دست اوست، بگذرد. اینکه گذشت کنید، البته با تقوا سازگارتر است. بزرگواری‌کردن را در بین خودتان فراموش نکنید که خدا کارهایتان را می‌بیند.  (۲۳۷) حتی در کوران مشکلات، کاملاً مراقب نمازها، به‌ویژه نماز ظهر، باشید و به‌خاطر خدا و با فروتنی، به نماز بایستید. (۲۳۸) حال، اگر نگرانِ دشمن یا خطر دیگری بودید، هرطور که می‌توانید، نماز بخوانید: مثلاً پیاده یا سواره. وقتی هم فضا برایتان امن شد، با خواندن نماز به‌طور معمول، خدا را یاد کنید؛ به‌شکرانۀ آنکه چیزهایی را یادتان داد که نمی‌توانستید یاد بگیرید. (۲۳۹) مردانی که مرگشان نزدیک است و همسر دارند، خوب است که برای همسرانشان وصیت کنند: هزینۀ زندگی‌شان تا یک سال پرداخت شود و از خانۀ شوهر هم بیرونشان نکنند؛ ولی اگر به‌اختیار خودشان بیرون رفتند و برای زندگی خودشان تصمیم مناسبی گرفتند، دیگر مسئولیتی به‌عهده‌تان نیست. خدا شکست‌ناپذیرِ کاردرست است. (۲۴۰) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_دویست_و_چهل_و_یک_تا_دویست_و_چهل_و_پنج به همۀ زنانِ طلاق‌داده‌شده هدیۀ مناسبی بدهید که این کار سزاوارِ مردانی است که مراقب رفتارشان باشند. (۲۴۱) خدا آیات و احکامش را این‌طور برایتان بیان می‌کند تا عقلتان را به‌کار بیندازید. (۲۴۲)   مگر ندیدی آن جمعیتِ بیش از ده‌هزارنفری را که از ترس مرگ  از خانه‌وکاشانۀ خودشان خارج شدند؟! پس خدا فرمان مرگشان را صادر کرد: «بمیرید!» بعد، زندگی دوباره به آن‌ها بخشید. بله، خدا به مردم خیلی لطف دارد؛  ولی بیشترِ مردم شکر نمی‌کنند! (۲۴۳) بله، در راه خدا با دشمنانتان بجنگید و از خودتان دفاع کنید و بدانید خدا شنوای داناست. (۲۴۴) چه کسی حاضر است کارهای خوبی مثل اهدای جان و مال، پیش خدا پس‌انداز کند تا وقت برگرداندن، خدا برایش چندین برابرشان کند؟ فقط خدا روزیِ بندگان را کم و زیاد می‌کند و دست‌آخر هم فقط به‌سوی او برگردانده می‌شوید. (۲۴۵) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_دویست_و_چهل_و_شش_تا_دویست_و_پنجاه مگر ندیدی خواص و بزرگان بنی‌اسرائیلِ بعد از موسی را که به پیامبرِ زمانشان  پیشنهاد کردند: «از خدا بخواه فرماندهی برایمان منصوب کند تا در راه خدا بجنگیم.» پیامبرشان هشدار داد: «اگر فرمان جنگ صادر شود، مطمئنید که سرپیچی نمی‌کنید و می‌جنگید؟!» گفتند: «مگر چه‌مان است که در راه خدا نجنگیم؟! با آنکه از خانه‌وکاشانۀ خودمان اخراج شده‌ایم و از زن و بچه‌هایمان جدایمان کرده‌اند!» ولی همین‌که فرمان جنگ صادر شد، جز عدۀ کمی، همگی سرپیچی کردند! خدا حال بدکارهایی چون شما را خوب می‌داند. (۲۴۶) پیامبرشان به آن‌ها خبر داد: «باید بدانید خدا طالوت را به فرماندهی‌تان انتخاب کرده است.» با اعتراض گفتند: «چطور فرماندهی‌مان را او به‌عهده بگیرد، با آنکه ثروت چندانی ندارد؟! برای این مقام، ما از او لایق‌تریم!» پیامبرشان تأکید کرد:‌ «خدا او را برایتان انتخاب کرده و از نظر نبوغ نظامی و نیروی بدنی، بر شما برتری‌اش داده است. بله، خدا فرمانرواییِ خودش را به هرکس لایق ببیند، می‌دهد؛ چون‌که خدا دستش باز است و می‌داند به چه کسی بدهد.» (۲۴۷) آن‌وقت پیامبرشان به آن‌ها مژده داد: «نشانۀ خدایی‌بودنِ فرماندهی طالوت، آن صندوقِ مقدسی است که پیش شما می‌آید تا دلگرمی و آرامشی از طرف خدا باشد. بعضی یادگارهای خاندان موسی و هارون در آن هست و فرشتگان حملش می‌کنند! این معجزه نشانۀ خوبی است برای شما در پی‌بردن به حقانیت طالوت، اگر واقعاً ایمان داشته باشید.»  (۲۴۸) طالوت همین‌که با لشکریانش راه افتاد، این‌طور هشدار داد: «خدا با نهر آبی امتحانتان می‌کند: هرکه از آن بنوشد، دنباله‌روِ واقعی من نیست و هرکه اصلاً به آن لب نزد، دنباله‌روِ واقعی من است؛ البته هرکه کف دستی بنوشد، اشکالی ندارد.» جز عدۀ کمی، همگی از آن نوشیدند و از سپاه جدا شدند! همین‌که طالوت با مؤمنانِ همراهش از آن نهر آب عبور کردند و به راه خود ادامه دادند، آن‌هایی که کف دستی از آب نوشیده بودند، گفتند: «در حال حاضر، ما قدرت مقابله با جالوت و سپاهیانش را نداریم!» اما کسانی که اصلاً لب به آب نزده بودند و آرزوی شهادت را در دل می‌پروراندند، گفتند: «چه گروه‌های کم‌تعدادی بوده‌اند که به‌خواست خدا، بر گروه‌های پرتعداد پیروز شده‌اند. بله، خدا در کنار اهل صبر است.» (۲۴۹) همین‌ها، وقتی با جالوت و سپاهیانش روبه‌رو شدند، این‌طور دعا کردند: «خدایا، از صبر و استقامت سرشارمان کن، قدم‌هایمان را استوار کن و بر این جماعت بی‌دین پیروزمان فرما.»  (۲۵۰) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_دویست_و_پنجاه_و_یک_تا_دویست_و_پنجاه_و_پنج پس به‌خواست خدا شکستشان دادند و داوود جالوت را کشت. خدا به داوود حکومت و حکمت داد. مهارت‌هایی هم که صلاح می‌دانست، یادش داد. به‌فرض، خدا جلوی زیاده‌خواهی‌ها و خرابکاری‌های بعضی مردم را به دست بعضی دیگر نگیرد، همه‌جای زمین را هرج‌ومرج فرا می‌گیرد؛ ولی خدا در حق جهانیان بسیار بزرگوار است. (۲۵۱) این داستان‌های واقعی نشانۀ علم و قدرت و ارادۀ خداست که مختصر و مفید برای تو می‌خوانیم و به‌یقین، تو جزو پیامبرانی. (۲۵۲)   البته پیامبران را با ویژگی‌هایی بر همدیگر برتری دادیم: خدا با برخی‌شان به‌طور ویژه حرف زد و درجات برخی دیگر را بالا برد؛ مثلاً به عیسی‌بن‌مریم معجزه‌های روشن بخشیدیم و او را به‌واسطۀ روح‌القدُس، یعنی برترین فرشتۀ خود، توانایی دادیم. اگر خدا به‌زور می‌خواست، مردمی که بعد از پیامبران آمدند با همدیگر نمی‌جنگیدند، آن‌هم بعد از آن‌همه دلیل‌های روشن! ولی آن‌ها دچار اختلاف شدند: عده‌ای ایمان آوردند و عده‌ای بی‌دین شدند. بله، اگر خدا می‌خواست، با هم نمی‌جنگیدند؛ ولی خدا هرچه بخواهد، می‌کند. (۲۵۳) مسلمانان! از هر چیزی که روزی‌تان کرده‌ایم، در راه خدا هزینه کنید؛ قبل از آنکه روزی برسد که نه خریدوفروشی در آن ممکن است و نه رفاقتی و نه شفاعتی. کسانی که از هزینه‌کردن در راه خدا طفره می‌روند، واقعاً بدکارند! (۲۵۴) جز خدا هیچ معبودی نیست. همیشه‌زنده است و پاینده. نه چرت می‌زند، نه خوابش می‌گیرد. آنچه در آسمان‌ها و زمین است، فقط مال اوست. چه کسی در برابر او بی‌اجازه‌اش حقّ شفاعت دارد؟! آینده و گذشتۀ همۀ موجودات را می‌داند. جز به‌مقداری که او بخواهد، به ذره‌ای از علمش دست پیدا نمی‌کنند. علم و رحمتش آسمان‌ها و زمین را فرا گرفته است و نگهداری‌شان برایش مشکل نیست. او بلندمرتبۀ بزرگ است. (۲۵۵) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_دویست_و_پنجاه_و_شش_تا_دویست_و_شصت دین‌داری واجب است؛ اما دیگران را نمی‌توان و نباید به‌زور دین‌دار کرد؛ چون‌که راه از چاه کاملاً مشخص است. پس هرکه در زندگی از آنچه در تعارض با خداست، دوری کند و خدا را باور داشته باشد، به چنان تکیه‌گاه مطمئنی پناه می‌بَرد که هیچ تزلزلی در آن راه ندارد.  خدا شنوای داناست. (۲۵۶) خدا کس‌وکار کسانی است که ایمان می‌آورند. آنان را از تاریکی‌های اعتقادی و اخلاقی، به‌طرف نور معرفت و پاکی بیرون می‌کشد؛ اما کسانی که بی‌دینی می‌کنند، کس‌وکارشان طاغوت‌هایی‌اند که آن‌ها را از روشنایی خداجویی به‌سوی تاریکی‌های بی‌خدایی می‌کشانند. آن‌ها جهنمی‌اند و آنجا ماندنی.  (۲۵۷) اکنون، سه مثال: ندیدی نمرودِ پادشاه را که، مغرور از قدرتی که در اصل خدا به او داده بود، با ابراهیم دربارۀ خدا چون‌وچرا می‌کرد؟ وقتی ابراهیم به او جواب داد: «صاحب‌اختیار من همان است که به دنیا می‌آورد و از دنیا می‌برد»، نمرود گفت: «خب، من هم به دنیا می‌آورم و از دنیا می‌برم!» ابراهیم مثال روشن‌تری زد: «خدا خورشید را از مشرق بیرون می‌آورد. تو بیا و از مغرب دربیاورش!» اینجا بود که آن بی‌دین، در برابر این منطق، مات‌ومبهوت ماند! بله، خدا دست چنین جماعت بدکاری را نمی‌گیرد. (۲۵۸) همین‌طور، ندیدی آن کسی  را که از شهر ویرانه‌ای عبور می‌کرد که ساکنانش مرده بودند. با تعجب، به خودش گفت: «مردمِ این شهر را بعد از مردنشان خدا چطور در روز قیامت زنده می‌کند؟!» پس خدا جانش را برای مدت صد سال گرفت. بعد، زنده‌اش کرد و پرسید: «چند سال در حال مرگ ماندی؟» جواب داد: «یک روز مانده‌ام یا کمتر از یک روز.» فرمود: «نه، بلکه یک‌صد سال مرده بودی! ببین خوردنی و نوشیدنی‌ات، بعد از این‌همه مدت، فاسد نشده؛ اما ببین الاغت چطور متلاشی و پوسیده شده است! این ماجرا را ترتیب دادیم تا زنده‌شدنِ تو را نشانۀ قدرتمان برای مردم قرار دهیم و... . حالا به استخوان‌های الاغت نگاه کن که چطور سرِهمشان می‌کنیم و گوشت و پوست بر آن‌ها می‌رویانیم!» همین‌که چگونگی زنده‌شدنِ مردگان برایش روشن شد، اعتراف کرد: «بله، می‌دانم که خدا از عهدۀ هر کاری برمی‌آید.» (۲۵۹) حال، دقت کن در این ماجرا که ابراهیم درخواست کرد: «خدایا، نشانم بِده مرده‌ها را چطور زنده می‌کنی.» خدا پرسید: «مگر این را باور نداری؟!» جواب داد: «چرا؛ ولی دوست دارم با انجامش به‌دست خودم، دلم آرام بگیرد.» فرمان داد:‌ «چهار نوع پرنده بگیر و بعد از سربریدن، ریزریز و مخلوطشان کن! بعد، هر تکه‌ای از آن را بر سر کوهی بگذار. سپس، صدایشان بزن تا به‌سرعت پیشت بیایند! بدان که خدا شکست‌ناپذیرِ کاردرست است.» (۲۶۰) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_دویست_و_شصت_و_یک_تا_دویست_و_شصت_و_پنج موقعیت کسانی که اموالشان را در راه خدا هزینه می‌کنند، مِثل موقعیت دانه‌ای است که هفت خوشه از آن بروید و در هر خوشه صد دانه باشد! تازه، خدا برای هرکه لایق ببیند، چندین برابرش می‌کند! آخر، خدا روزی‌گسترِ داناست. (۲۶۱) کسانی که اموالشان را در راه خدا هزینه می‌کنند و به‌دنبال بخشش خود، نه منّتی می‌گذارند و نه تحقیری می‌کنند، پاداششان پیشِ خدا محفوظ است و نه ترسی بر آنان غلبه می‌کند و نه غصه می‌خورند. (۲۶۲)   به‌علاوه، ردکردن مؤدبانۀ گدایان و گذشت از بددهنی‌شان، بهتر از دادن صدقه‌ای است که تحقیری به‌دنبالش باشد. آخر، خدا بی‌نیاز بردبار است. (۲۶۳) مسلمانان! صدقه‌های خودتان را با منّت‌گذاشتن و تحقیرکردن خراب نکنید؛ درست مثل آن‌هایی که دارایی‌شان را برای خودنمایی به مردم می‌بخشند و خدا و روز قیامت را باور ندارند! وضع چنین اشخاص ریاکاری مانند وضعیت تخته‌سنگ صافی است که رویش، لایۀ نازکی از خاک نشسته و بذری در آن است. آن‌وقت، باران شدیدی بر آن می‌بارد: خاک را می‌شوید و سطح سنگ را صاف می‌گذارد! بله، منّت‌گذارها و تحقیرکننده‌ها از کارهایشان سودی نمی‌برند؛ چون‌که خدا دست این‌جور ریاکارهای بی‌دین را نمی‌گیرد. (۲۶۴) ازآن‌طرف، موقعیت کسانی که اموالشان را برای به‌دست‌آوردن رضایت خدا و دل‌کندنِ از مالِ دنیا در راه خدا هزینه می‌کنند، مانند موقعیت باغی است که روی تپه‌ای قرار دارد. آن‌وقت باران شدیدی بر آن می‌بارد و آن باغ دوچندان میوه می‌دهد! حتی اگر باران شدیدی بر آن نبارد، نم‌نم باران برایش کافی است. بله، خدا کارهایتان را می‌بیند. (۲۶۵) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_دویست_و_شصت_و_شش_تا_دویست_و_هفتاد آیا هیچ کدامتان دوست دارد باغ خرما و انگوری  باشد که زیر درختانش جوی‌ها روان است و برایش در آن باغ میوه‌های متنوع دیگری هم هست و آن‌وقت، درحالی‌که دوران پیری‌اش فرا رسیده و فرزندانی خردسال دارد، ناگهان گردبادی سوزان آن باغ را به تلی از خاکستر تبدیل کند؟!خدا آیات و احکامش را این‌طور برایتان توضیح می‌دهد تا به فکر فرو روید! (۲۶۶) مسلمانان! از دسترنجتان و از محصولات و معادنی که برایتان از دل خاک بیرون آورده‌ایم، مرغوبش را برای زکات و صدقه بدهید؛ نه اجناس بُنجلی را که حتی خودتان هم قبول نمی‌کنید مگر با بی‌میلی و از روی ناچاری! البته حواستان باشد که خدا در عین بی‌نیازی، قدردان بخشش‌های به‌دردخورتان است. (۲۶۷) شیطان، با ترساندن از فقر، شما را از کمک به نیازمندان بازمی‌دارد و به کارهای زشتی چون بخل تشویقتان می‌کند؛ ولی خدا، با وعدۀ آمرزش خودش و افزایش روزی‌اش، به کمک به نیازمندان تشویقتان می‌کند. آخر، خدا روزی‌گسترِ داناست. (۲۶۸) خدا به انفاق‌کنندگان بااخلاص حکمت می‌دهد و به هرکس حکمت داده شود، در حقیقت به او خیر فراوانی داده شده است؛ البته  فقط مردم عاقل، متوجه این نکته می‌شوند. (۲۶۹) هر چیزی در راه خدا هزینه کنید یا هر نذری به‌عهده بگیرید، خدا می‌داند.  کسانی هم که دراین‌باره کوتاهی می‌کنند، هیچ یاوری ندارند. (۲۷۰) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_دویست_و_هفتاد_و_یک_تا_دویست_و_هفتاد_و_پنج صدقه‌ها را اگر آشکارا و البته با اخلاص بدهید، خوب کاری کرده‌اید! ولی اگر آن را مخفیانه به فقیران آبرومند بدهید، برایتان بهتر است و  در هر دو حالت، خدا بخشی از گناهانتان را به‌تناسب انفاقتان، محو می‌کند؛ زیرا خدا از کارهایتان آگاه است. (۲۷۱)  البته به‌عهدۀ تو نیست که مجبورشان کنی چطور در راه خدا هزینه کنند؛ بلکه خدا به هرکس که شایسته ببیند، راه درستِ این کار را نشان می‌دهد. چیزهای به‌دردخوری که در راه خدا هزینه می‌کنید، در واقع به‌سود خودتان است؛ البته درصورتی‌که فقط برای رضای خدا انفاق کنید. هر چیز به‌دردخوری را که در راه خدا هزینه کنید، در قیامت به شما کامل پس می‌دهند و حقی از شما ضایع نمی‌شود.  (۲۷۲) بهتر است کمک‌هایتان را به نیازمندانی بدهید که به‌خاطر خدمت در راه خدا، در تنگنای مالی‌اند و برای کسب درآمد نمی‌توانند دوندگی کنند. ازبس‌که آبرومندند و صورتشان را با سیلی سرخ نگه می‌دارند، شخص بی‌اطلاع خیال می‌کند وضعشان خوب است! ولی تو از حال و روزشان اینان را می‌شناسی. اینان با اصرار و سماجت از مردم گدایی نمی‌کنند. خدا کمک‌هایی را که به این عده می‌کنید، می‌داند. (۲۷۳) کسانی که اموالشان را شب و روز و پنهان و آشکار در راه خدا هزینه می‌کنند، پاداششان پیش خدا محفوظ است و نه ترسی بر آنان غلبه می‌کند و نه غصه می‌خورند.  (۲۷۴) از طرف دیگر، رباخوارها دیوانه‌وار دنبال برهم‌زدن بازار کسب‌وکارند. این برای آن است که حتی ادعا می‌کنند: «خریدوفروش هم دقیقاً مثل رباست!» درحالی‌که خدا خریدوفروش را حلال کرده است و ربا را حرام. هرکس دستور پندآمیزی از طرف خدا به او برسد و از آن به‌بعد از کار زشتش دست بردارد، آن دستور شامل گذشته‌های او نمی‌شود؛ البته عاقبت کارش دست خداست. ولی آن‌هایی که بر ادامۀ آن کار زشت پافشاری کنند، جهنمی‌اند و آنجا ماندنی. (۲۷۵) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_دویست_و_هفتاد_و_شش_تا_دویست_و_هشتاد خدا ربا را کم‌کم نابود و بی‌برکت می‌کند و صدقات را چندبرابر و بابرکت. خدا هیچ رباخوارِ ناسپاس و سهل‌انگاری را دوست ندارد. (۲۷۶) مسلمانانی که حرف‌های گفته‌شده در بالا را باور کنند و کارهای خوب بکنند و نماز را با آدابش بخوانند و صدقه بدهند، پاداششان پیش خدا محفوظ است و نه ترسی بر آنان غلبه می‌کند و نه غصه می‌خورند. (۲۷۷) مسلمانان! در حضور خدا حقوق مالیِ دیگران را رعایت کنید و اگر واقعاً مؤمنید، باقی‌ماندۀ ربایی را که می‌گرفتید، از بدهکارهایتان نگیرید. (۲۷۸) اگر چنین نکردید و به رباخواری ادامه دادید، در واقع به خدا و رسولش اعلام جنگ کرده‌اید؛ اما اگر توبه کنید و از رباخواری دست بکشید، اصلِ سرمایه‌هایتان برای خودتان است: دراین‌حال، نه حق کسی را ضایع می‌کنید و نه کسی حقّتان را ضایع می‌کند. (۲۷۹) حالا اگر بدهکاری توان پرداخت اصل سرمایه را هم ندارد، تا وقتِ توانایی مهلتش بدهید. به‌شرط آنکه همۀ تلاش خود را در پرداخت بدهی‌اش به‌کار ببندد. اگر هم اصلاً توان پرداخت ندارد، بخشیدنش برایتان بهتر است؛ البته اگر ارزش این دو کار را بدانید. (۲۸۰) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_دویست_و_هشتاد_و_یک_تا_دویست_و_هشتاد_و_شش بترسید از روزی که به‌سوی خدا برِتان می‌گردانند! بعد، در عدالت محض، کارهای هرکس را کامل به او پس می‌دهند. (۲۸۱) مسلمانان! در قراردادهای مدت‌دار، تعهدات مالی‌تان به همدیگر را بنویسید. اگر سواد خواندن و نوشتن ندارید، باید نویسنده‌ای در حضور شما آن را با دقت بنویسد. نویسنده هم به‌شکرانۀ اینکه خدا به او توفیق سوادآموزی داده است، نباید از نوشتن خودداری کند. بدهکار باید در حضور خدا، یعنی صاحب‌اختیارش، میزان بدهی‌اش را بدون کم‌وکاست دیکته کند و نویسنده هم بنویسد. در ضمن، اگر بدهکار به هر علتی، مثل کم‌عقلی یا ضعف  یا ناتوانی در تکلم، توانایی دیکته‌کردن ندارد، سرپرستِ او به‌درستی دیکته کند. علاوه بر نوشتنِ بدهی، دو مرد مسلمانِ معتمد و در صورت نبودنِ دو مرد، یک مرد و دو زن مسلمانِ معتمد را بر این بدهی شاهد بگیرید تا اگر یکی از آن دو زن بعضی جزئیات قرارداد را فراموش کرد، آن‌یکی به‌یادش بیاورد. وقتی شاهدان را برای شهادت‌دادن دعوت می‌کنند، نباید از این کار خودداری کنند. در نوشتن مبلغ و مدت بدهی، چه کم باشد چه زیاد، تنبلی نکنید؛ چون‌که از نظر خدا، نوشتن تعهدات عادلانه‌تر است. همچنین محکمه‌پسندتر است و برای اینکه کارتان به اختلاف و دعوا نکشد، بهتر. از طرف دیگر، اگر معامله نقدی بود و جنس و پول را درجا دست‌به‌دست کردید، اشکالی ندارد که آن را ننویسید؛ ولی به‌هرحال در معاملات مهم، شاهدگرفتن خوب است. همچنین، برای نویسنده و شاهد نباید ایجاد مزاحمتی شود که اگر چنین کنید، منحرف شده‌اید و در واقع به خودتان بد کرده‌اید. در حضور خدا مراقب رفتارتان باشید. خداست که احکام دین را یادتان می‌دهد. آخر، او هر چیزی را می‌داند. (۲۸۲)   اگر در سفر بودید و نویسنده‌ای پیدا نکردید، چیزی به‌عنوان گِرو از بدهکار بگیرید و اگر به هم اطمینان دارید، گروگرفتن لازم نیست. پس بدهکاری که به او اعتماد شده باید بدهی‌اش را در موعد مقرر بپردازد و در حضور خدا، یعنی صاحب‌اختیارش، مراقب رفتارش باشد. بدهی‌تان را انکار نکنید! هرکه بدهی‌اش را انکار کند، واقعاً که سهل‌انگار است. بله، خدا می‌داند که چه می‌کنید.(۲۸۳) آنچه در آسمان‌ها و زمین است، فقط مال خداست؛ بنابراین، عقاید و اخلاق و نیت‌های زشتی که دارید، چه آشکارش کنید و چه پیش خودتان نگه دارید، خدا شما را بابت آن‌ها حسابرسی می‌کند: بعد، هرکه را لایق ببیند، می‌آمرزد و هرکه را مستحق عذاب ببیند، مجازات می‌کند؛ چون‌که خدا از عهدۀ هر کاری برمی‌آید. (۲۸۴) پیامبر آنچه را از طرف خدا برایش فرستاده شده، باور کرد و مؤمنانِ همراهش هم آن را باور کردند. همگی خدا، فرشتگانش، کتاب‌هایش و پیامبرانش را باور کردند و گفتند: «در اصل نبوت، بین هیچ‌یک از پیامبران خدا فرق نمی‌گذاریم.» همچنین گفتند: «گوش شنوا داشتیم و اطاعت کردیم. خدایا، از تو آمرزش می‌خواهیم و به‌سوی توست سرانجامِ همه...»  (۲۸۵) خدا هرکس را فقط به‌اندازۀ توانش مسئول می‌داند. هر کار خوبی بکند، به‌سود خودش است و هر کار بدی هم بکند، به زیان خودش. «... خدایا، اگر فراموش کردیم یا مرتکب خطا شدیم، به ما سخت نگیر! خدایا، هیچ تکلیف سنگینی بر دوشمان نگذار، آن‌طورکه بر دوش کسانی که قبل از ما بودند گذاشتی، به‌خاطر کارهای زشتشان! خدایا، بابت عواقب گناهانمان، کارهای طاقت‌فرسا بر دوش ما نگذار. از گناهان ما چشم بپوش و آن‌ها را بپوشان و با محوکردنشان به ما رحم کن! تو همه‌کارۀ مایی؛ پس بر جماعت بی‌دین پیروزمان کن.»  (۲۸۶) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••