✅ هفت بینیان اصلی فعل (۱):👇 همانطور که پیش از این اشاره شد، در زبان عبری هفت باب یا بینیان یا میشکال اصلی داریم که در این بخش اشاره مختصری به آنها می‌نماییم:👇 בִּנְיָן با جمع בִּנְיָנִים מִשְׁקָל با جمع מִשְׁקָלִים Constructions, Stems ✳️ معمولا برای نشان دادن این هفت بینیان، از مِنُرا (منورا) یا شمعدان هفت شعله یهود، گاه به شکل ایستاده و گاه خوابیده، استفاده می‌شود. (מְנוֹרָה menorah) به این ترتیب، هر یک از هفت باب اصلی در کنار یکی از هفت شعله نمایش داده می‌شود که عبارتند از: ۱. پاعَل یا کَل به معنی ساده (פָּעַל paˈal) ۲. پِعِّل (פִּעֵל ‎piˈel) ۳. هیفعیل (הִפְעִיל ‎hifˈil) ۴. هیتْپَعِّل (הִתְפַּעֵל hitpaˈel) ۵. هوفْعَل (הֻפְעַל ‎hufˈal) ۶. پوعَل (פֻּעַל ‎puˈal) ۷. نیفْعَل (נִפְעַל ‎nifˈal) ✳️ سه بینیان بالای منورا، همه باب‌های معلوم هستند و سه بینیان پایین، مجهول. بینیان وسطی هم باب میانه است. هر بینیان معلومی در سمت بالا، از طریق شاخه خود، به یک بینیان در پایین مربوط می‌شود که در واقع بینیان مجهول آن باب شمرده می‌شود. به این ترتیب، 🔅بینیان پاعَل معلوم است و بینیان نیفْعَل مجهول آن. 🔅بینیان پِعِّل معلوم است و بینیان پوعَل مجهول آن. 🔅بینیان هیفعیل معلوم است و بینیان هوفْعَل مجهول آن. 🔅بینیان هیتْپَعِّل نیز میانه است، یعنی فاعل، فعلی را روی خودش انجام داده و مفعول هم خودش است. ✳️ البته این قاعده همیشگی نیست و ممکن است استثناهایی هم پیدا شود. مثلا در بینیان پاعل، فعل با معنای مجهول داشته باشیم. ✳️ همه ریشه‌ها در تمام بینیان‌ها معنا پیدا نمی‌کنند و گاهی می‌بینیم یک ریشه، تنها در یک بینیان قابل وارد شدن و معنا داشتن است. ✳️ ریشه‌ای که تقریبا می‌تواند وارد تمامی بینیان‌ها شود و معنا داشته باشد، ریشه כּתב است. بنابراین برای مثال معمولا از این ریشه استفاده می‌کنند. ✳️ هنگام بردن ریشه‌ای که دارای حروف בּגּדּ כּפתּ هست در بینیان‌ها، به تغییر صدای حروف دقت کنید. چنانچه مکان حرفی در بینیان، مشدد باشد، حروف בּגּדּ כּפתּ با داگش خوانده می‌شوند و اگر مشدد نباشد، باید صدای بدون داگش آن حرف تلفظ شود. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

مقاله‌ای کوتاه به زبان انگلیسی درباره هفت بینیان اصلی

✅ قواعد درس سوم (۱):👇 صرف فعل، زمان حال، بینیان پاعل، فعل‌هایی با ۱. "ע" הַפֹּעַל => א, ח, ע ۲. "ל" הַפֹּעַל => א ۳. "ל" הַפֹּעַל => ח, ע ۱. زمان حال فعل‌هایی که حرف دوم ریشه‌شان א, ח, ע است. زمانی که حرف دوم ریشه، א, ח, ע است، برای این حروف در دو صیغه جمع، به جای شوا، از خطف پتخ استفاده می‌شود. دلیل آن شواپذیر نبودن این حروف بطور معمول است که پیش از این اشاره شد. שׁוֹאֵל שׁוֹאֲלִים שׁוֹאֶלֶת שׁוֹאֲלוֹת ✳️الگو (حرف حلقی با × نشان داده شده است): ~וֹ ×ֵ ~ ~וֹ×ֲ ~ִים ~וֹ×ֶ ~ֶת ~וֹ×ֲ ~וֹת 🔅زمان حال این افعال در دو صیغه جمع تغییر دارند. ۲. فعل‌هایی که حرف سوم ریشه‌شان א است، صرف این افعال به صورت زیر است: קוֹרֵא קוֹרְאִים קוֹרֵאת קוֹרְאוֹת ✳️ الگو: ~וֹ~ֵ ~ ~וֹ~ְ ~ִים ~וֹ~ֵ ~ת ~וֹ~ְ~וֹת 🔅زمان حال این افعال در صیغه مفرد مؤنث تغییر دارند. ۳. فعل‌هایی که حرف سوم ریشه‌شان ח یا ע است. در این فعل‌ها، در صیغه مفرد مذکر، ח یا ע پتخ می‌گیرند و در صیغه مفرد مؤنث، حرف دوم و سوم ریشه. دو صیغه جمع تغییری ندارند. לוֹקֵחַ לוֹקְחִים לוֹקַחַת לוֹקְחוֹת יוֹדֵעַ יוֹדְעִים יוֹדַעַת יוֹדְעוֹת ✳️ الگو: ~וֹ~ֵ~ַ ~וֹ~ְ~ִים ~וֹ~ַ~ַת ~וֹ~ְ~וֹת 🔅زمان حال این افعال در دو صیغه مفرد تغییر دارند. ✅ قواعد درس سوم (۲):👇 کلمات پرسشی לְאָן و אֵיפֹה: هر دوی این کلمات به معنای «کجا» هستند، اما לְאָן برای فعل‌هایی استفاده می‌شود که در آنها حرکت به سمت چیزی هست. در موارد دیگر از אֵיפֹה استفاده می‌شود. ⬅️ אֵיפֹה👇 - אֵיפֹה הַבַּית שֶׁל דָּוִד? = خانه داوود کجاست؟ - אֵיפֹה אַתָּה לוֹמֵד? = کجا درس می‌خوانی؟ ⬅️ לְאָן👇 - לְאָן אַתָּה הוֹלֵך? = به کجا می‌روی؟ https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר ג (3)‏ فعل‌های درس سوم 🔴 این فعل، سالم صرف می‌شود.‏ 1⃣ ה - ל - ך رفتن (با حرف اضافه אֶל)، قدم زدن הוֹלֵךְ הוֹלְכִים הוֹלֶכֶת הוֹלְכוֹת 🔵 فعل‌هایی که حرف دوم‌شان ("ע" הַפֹּעַל) حلقی (א ، ה ، ח ، ע) است.‏ 2⃣ צ - ח - ק خندیدن (با حرف اضافه עַל)‏ צוֹחֵק צוֹחֲקִים צוֹחֶקֶת צוֹחֲקוֹת 3⃣ שׁ - א - ל پرسیدن، قرض گرفتن שׁוֹאֵל שׁוֹאֲלִים שׁוֹאֶלֶת שׁוֹאֲלוֹת ✳️ به "ע" הַפֹּעַל این فعل‌ها در دو‌ صیغه جمع دقت کنید. مکان، مکان شوا هست، اما از آنجا که حروف حلقی جز در موارد استثنا، شواپذیر نیستند، صدایشان تبدیل به خطف پتخ شده. ⚫ این فعل‌ها، حرف سوم‌شان ("ל" הַפֹּעַל) ע و ח است.‏ 4⃣ י - ד - ע دانستن יוֹדֵעַ יוֹדְעִים יוֹדַעַת יוֹדְעוֹת 5⃣ ל - ק - ח برداشتن، گرفتن לוֹקֵחַ לוֹקְחִים לוֹקַחַת לוֹקְחוֹת ✳️ به دو صیغه مفرد دقت کنید. صیغه مفرد مذکر، از آنجا که حرف آخر ח یا ע هست و صدای قبلش، صدای بلند تصره، حرف آخر، پتخ گنوا گرفته. صیغه مفرد مؤنث هم برای دو حرف آخر ریشه، به جای سه‌گل، پتخ گرفته. ⚪ فعلی که حرف سومش ("ל" הַפֹּעַל) א است.‏ 6⃣ ק - ר - א خواندن (با حرف اضافه ל-)، صدا کردن קוֹרֵא קוֹרְאִים קוֹרֵאת קוֹרְאוֹת ✳️ تفاوت را در صیغه مفرد مؤنث دقت کنید که به جای سه‌گل گرفتن دو حرف آخر ریشه، تنها حرف دوم ریشه تصره گرفته و حرف سوم ریشه که א است، بی‌صداست. ❇️ تلفظ صحیح افعال را در وبگاه پعالیم ببینید. https://www.pealim.com/

✅ کلمات جدید درس سوم:👇 אָדוֹן (אֲדוֹנִים): آقا אָרוֹן (אֲרוֹנוֹת): کمد 🔅اسم مذکر است، هرچند جمعش با علامت مؤنث درست شده. فعل و صفتش در مفرد و جمع، هر دو، مذکر می‌آید. אֶתְמוֹל: دیروز בַּיִת (בָּתִים): خانه בֵּיִת סֵפֶר (בָּתֵי סֵפֶר): مدرسه בֵּיִת הַסֵּפֶר: مدرسه (معرفه) גְּבֶרֶת (גְּבִירוֹת): خانم הוֹלֵךְ: می‌رود הַיּוֹם: امروز יוֹדֵעַ: می‌داند יוֹם (יָמִים): روز לְאָן: کجا מְעִיל (מְעִילים): کت עִתּוֹן = עיתון (עִתּוֹנִים): روزنامه פִּתְאֹם = פתאום: ناگهان צוֹחֵק: می‌خندد קוֹרֵא: می‌خواند، فرامی‌خواند שׁוֹאֵל: می‌پرسد שֶׁל: کسره اضافه 🔅 عبارات تازه: בַּבַּיִת: در خانه (معرفه) יוֹם א' (אָלֶף): یکشنبه יוֹם בּ' (בֵּית): دوشنبه יוֹם גּ' (גִּימֵל): سه‌شنبه ✅ بررسی متن درس سوم:👇 עִתוֹן שֶׁל אֶתְמוֹל روزنامه دیروز אָדוֹן כֹּהֵן יוֹשֵׁב בַּבַּיִת. آقای کوهن نشسته است در خانه. 🔺בַּבַּיִת: בְּ + הַ + בַּיִת 🔅حرف اضافه בְּ با حرف تعریف הַ ادغام شده‌اند. حرف اضافه مانده و صدای حرف تعریف را به خود گرفته. גַּם גְּבֶרֶת כֹּהֵן יוֹשֶׁבֶת בַּבַּיִת. همچنین خانم کوهن نشسته است در خانه. אָדוֹן כֹּהֵן קוֹרֵא עִתוֹן. آقای کوهن می‌خواند روزنامه. גְּבֶרֶת כֹּהֵן קוֹרֵאת סֵפֶר. خانم کوهن می‌خواند کتابی. פִּתְאֹם גְּבֶרֶת כֹּהֵן עוֹמֶדֶת ناگهان خانم کوهن برمی‌خیزد וְהוֹלֶכֶת אֶל אָרוֹן. و می‌رود به سمت کمد. 🔺וְהוֹלֶכֶת: וְ + הוֹלֶכֶת הִיא לוֹקַחַת מְעִיל. او برمی‌دارد کتی. אָדוֹן כֹּהֵן שׁוֹאֵל: آقای کوهن می‌پرسد: - מַדּוּעַ אַתְּ לוֹקַחַת מְעִיל? - چرا تو برداشتی کتی؟ לְאָן אַתְּ הוֹלֶכֶת? کجا تو می‌روی؟ גְּבֶרֶת כֹּהֵן אוֹמֶרֶת: خانم کوهن می‌گوید: - אַתָּה לֹא יוֹדֵעַ - تو نمی‌دانی 🔺לֹא יוֹדֵעַ: منفی کردن فعل با לֹא לְאָן אֲנִי הוֹלֶכֶת? به کجا من می‌روم؟ 🔺לְאָן: چون «رفتن» حرکت دارد، از کلمه پرسشی לְאָן استفاده کرده است. אֲנִי הוֹלֶכֶת אֶל בֵּיִת הַסֵּפֶר. من می‌روم به مدرسه. 🔺בֵּיִת הַסֵּפֶר: ترکیب این دو کلمه با هم، معنای «مدرسه» می‌دهد. در اسم‌های ترکیبی، هنگام معرفه شدن، اسم دوم حرف تعریف را می‌گیرد. אָדוֹן כֹּהֵן חוֹשֵׁב آقای کوهن فکر می‌کند וְאוֹמֵר: و می‌گوید: 🔺וְאוֹמֵר: וְ + אוֹמֵר - מַדּוּעַ אַתְּ הוֹלֶכֶת אֶל בֵּיִת הַסֵּפֶר הַיּוֹם? چرا تو می‌روی به مدرسه، امروز؟ 🔺הַיּוֹם: הַ + יוֹם 🔅بعد از اضافه شدن حرف تعریف بر سر יוֹם، حرف اول داگش گرفته. הַיּוֹם, יוֹם בּ', امروز دوشنبه [است]، וְאַתְּ לוֹמֶדֶת עִבְרִית כָּל יוֹם גּ'. و تو یاد می‌گیری عبری، هر سه‌شنبه. 🔺כָּל: اگر اسم بعد از כָּל مفرد باشد، כָּל معنای «هر» می‌دهد. اما اگر اسم بعد جمع باشد، معنای «همه» می‌دهد. 🔺וְאַתְּ: וְ + אַתְּ - כֵּן. - بله. אוֹמֶרֶת גְּבֶרֶת כֹּהֵן. می‌گوید خانم کوهن. אֲנִי לוֹמֶדֶת עִבְרִית כָּל יוֹם גּ', من یاد می‌گیرم عبری، هر سه‌شنبه. וְהַיּוֹם יוֹם גּ'. و امروز سه‌شنبه [است]. 🔺וְהַיּוֹם: וְ+ הַ + יוֹם - לֹא. - نه. אוֹמֵר אָדוֹן כֹּהֵן. می‌گوید آقای کوهن. הַיּוֹם יוֹם בּ' امروز دوشنبه [است] וְלֹא יוֹם גּ'. و نه سه‌شنبه. 🔺וְלֹא: וְ + לֹא גְּבֶרֶת כֹּהֵן צוֹחֶקֶת خانم کوهن می‌خندد וְאוֹמֶרֶת: و می‌گوید: 🔺וְאוֹמֶרֶת: וְ + אוֹמֶרֶת - אַתָּה קוֹרֵא עִתוֹן שֶׁל אֶתְמוֹל. - تو می‌خوانی روزنامه دیروز را. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ متن ماله درس سوم:👇 עיתון של אתמול אדון כוהן יושב בבית. גם גברת כוהן יושבת בבית. אדון כוהן קורא עיתון. גברת כוהן קוראת ספר. פתאום גברת כוהן עומדת והולכת אל ארון. היא לוקחת מעיל. אדון כוהן שואל: - מדוע את לוקחת מעיל? לאן את הולכת? גברת כוהן אומרת: - אתה לא יודע לאן אני הולכת? אני הולכת אל בית הספר. אדון כוהן חושב ואומר: - מדוע את הולכת אל בית הספר היום? היום, יום ב', ואת לומדת עברית כל יום ג'. - כן. אומרת גברת כוהן. אני לומדת עברית כל יום ג', והיום יום ג'. - לא. אומר אדון כוהן. היום, יום ב' ולא יום ג'. גברת כוהן צוחקת ואומרת: - אתה קורא עיתון של אתמול. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

#جلسه_دوم_سطح_دو👇 #پاسخ_تمرین‌های_درس_سه #هفت_بینیان_اصلی #قواعد_درس_چهارم #صداگذاری_حرف_تعریف #صداگذاری_בְּ #تفاوت_اسم_و_فعل_با_ظاهر_مشابه #تلفظ_صحیح_עַכְשָׁיו

✅ پاسخ تمرین‌های درس سوم:👇 1. מִי בַּבַּית הַיּוֹם? 2. כָּל יוֹם א' אֲנִי יוֹשֶׁבֶת בַּבַּית כִּי אֲנִי לוֹמֶדֶת עִבְרִית. 3. הִיא קוֹרֵאת סֵפֶר וְהִיא צוֹחֶקֶת. 4. לְאָן אַתָּה הוֹלֵך פִּתְאֹם (פתאום)? 5. גְּבֶרֶת כֹּהֵן (כוהן) לוֹקַחַת מְעִיל וְהוֹלֶכֶת אֶל בֵּית הַסֵּפֶר. 6. מַה הַתַּלְמִידִם שׁוֹאֲלִים? 7. הַכִּתָּה (הכיתה) קוֹרֵאת עִתּוֹן (עיתון) שֶׁל אֶתְמוֹל. 8. מִי קוֹרֵא עִתּוֹן (עיתון) שֶׁל יוֹם ג'? 9. אֲנִי קוֹרֵאת וְכוֹתֶבֶת עִבְרִית. 10. הִיא יוֹדַעַת אֵיפֹה הַבַּית שֶׁל אָדוֹן כֹּהֵן (כוהן). 11. מִי עוֹמֵד לִפְנֵי הַלּוּחַ? 12. גְּבֶרֶת כֹּהֵן (כוהן) עוֹמֶדֶת לִפְנֵי הַבַּית. 13. הִיא חוֹשֶׁבֶת עַל הַשִּׁעוּר (השיעור) שֶׁל אֶתְמוֹל. 14. אֵיפֹה כָּל הַמַּחְבָּרוֹת? 15. אֲנִי לֹא יוֹדֵעַ מַדּוּעַ הִיא הוֹלֶכֶת אֶל בֵּית הַסֵּפֶר הַיּוֹם. ✳️ نکته‌ها👇 ۱. کلمات داخل پرانتز، حالت ماله کلمات است. ۲. در تمرین نهم به וְכוֹתֶבֶת دقت کنید. درواقع וְ+כּוֹתֶבֶת بوده، اما از آنجا که اگر قبل کلماتی که با حروف בּגּדּ כּפתּ شروع می‌شوند، حرفی اضافه شود، داگش בּגּדּ כּפתּ می‌افتد، اینجا هم با اضافه شدن וְ، داگش کاف (כּ) افتاد. البته توجه داشته باشیم، چنانچه حرف تعریف (הַ) و یا کلماتی که مخفف شده‌اند، به کلمه‌ای اضافه شوند، حرف اول کلمه بعدی داگش می‌گیرد، پس داگش حروف בּגּדּ כּפתּ هم می‌ماند. البته دوم اینکه، حروف حلقی (א, ה, ח, ע+ ר) تحت هیچ شرایطی داگش نمی‌گیرند، حتی اگر در چنین موقعیت‌هایی باشند. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ هفت بینیان اصلی فعل (۲):👇 همانطور که پیش از این اشاره شد، در زبان عبری، هفت باب یا بینیان یا میشکال اصلی برای فعل وجود دارد. در اینجا ریشه כתב را به چهار بینیان می‌بریم تا با کاربرد آن بیشتر آشنا شویم. برای انجام این کار باید به ترتیب، حرف اول، دوم و سوم ریشه را به جای فاءالفعل، عین‌الفعل و لام‌الفعل بینیان مورد نظر بگذاریم و صدای همان‌ها را هم به حروف بدهیم. ✳️ تمام فعل‌های پایه در بینیان‌ها، زمان گذشته و صیغه مفرد مذکر غایب (הוּא) را نشان می‌دهند. ✳️ به داگش هر بینیان دقت داشته باشید. هر حرفی از بینیان، داگش داشته باشد، ریشه فعل‌مان در آن مکان هم باید داگش بگیرد. به این ترتیب، ⬅️ اگر در ریشه، حروف בּגּדּ כּפתּ باشد، ممکن است تغییر صدا پیش آید. ⬅️ اگر در ریشه، حرف حلقی (א, ה, ח, ע+ ר) داشته باشیم، طبق قاعده، حرف حلقی داگش نمی‌گیرد. ⚛ بینیان پاعَل یا کَل به معنی ساده (פָּעַל paˈal) (קַל qal): بینیان پاعل، ساده‌ترین بینیان است که هیچ حرف اضافه‌ای در پایه آن نداریم و با یاد گرفتن صرف فعل‌ها در این بینیان، می‌توانیم فعل‌های دیگر را در باقی بینیان‌ها به راحتی صرف کنیم. 🔅این بینیان معمولا معنای معلوم دارد و به ندرت مجهول معنا می‌شود. *⃣ ریشه כתב در بینیان پاعَل פָּעַל: "פּ" הַפֹּעַל => כ "ע" הַפֹּעַל => ת "ל" הַפֹּעַל => ב - صدای "פּ" הַפֹּעַל، کاماتص است و داگش هم دارد، پس כ هم، کاماتص و داگش می‌گیرد.=> כָּ - صدای "ע" הַפֹּעַל، پتخ است، پس ת هم پتخ می‌گیرد.=> תַ - "ל" הַפֹּעַל، صدایی ندارد، پس ב هم بی‌صدا می‌ماند.=> ב ⬅️ نتیجه: כָּתַב (نوشت) ⚛ بینیان نیفْعَل (נִפְעַל ‎nifˈal): بینیان نیفعل معمولا باب مجهول بینیان پاعل است. یعنی ریشه فعلی را که در بینیان پاعل داریم، اگر وارد بینیان نیفعل کنیم، معنای مجهول آن فعل را پیدا می‌کند. 🔅البته گاهی هم بینیان نیفعل، معنای معلوم دارد و ارتباطی با بینیان پاعل ندارد. *⃣ ریشه כתב در بینیان نیفعل נִפְעַל: "פּ" הַפֹּעַל => כ "ע" הַפֹּעַל => ת "ל" הַפֹּעַל => ב - یک حرف اضافه ابتدای این بینیان داریم.=> נִ - صدای "פּ" הַפֹּעַל، شواست و بدون داگش، پس כ هم شوا می‌گیرد، بدون داگش.=> כְ - صدای "ע" הַפֹּעַל، پتخ است، پس ת هم پتخ می‌گیرد.=> תַ - "ל" הַפֹּעַל، صدایی ندارد، پس ב هم بی‌صدا می‌ماند.=> ב ⬅️ نتیجه: נִכְתַב (نوشته شد) ⚛ بینیان پِعِّل (פִּעֵל ‎piˈel): بینیان پِعِّل باب تشدید است. یعنی کاری که در بینیان پاعل انجام شده، در این بینیان مشدد می‌شود. البته می‌تواند معنای دیگری هم داشته باشد. 🔅این بینیان معمولا معنای معلوم دارد. 🔅حرف دوم ریشه در این بینیان، مشدد است. اما از آنجا که در خود نام بینیان، یعنی פִּעֵל، حرف دوم حلقی است، در خود بینیان، نمی‌توانیم مشدد بودن را با داگش نشان دهیم. به همین خاطر، معمولا بالای ע، ستاره‌ای می‌گذاریم که نشان دهد این مکان، مکان داگش است.=> ע* *⃣ ریشه כתב در بینیان پِعِّل (פִּעֵל): "פּ" הַפֹּעַל => כ "ע" הַפֹּעַל => ת "ל" הַפֹּעַל => ב - صدای "פּ" הַפֹּעַל، خیریک است و داگش دارد، پس כ هم خیریک می‌گیرد، با داگش.=> כִּ - صدای "ע" הַפֹּעַל، تصره است و داگش دارد، پس ת هم تصره و داگش می‌گیرد.=> תֵּ - "ל" הַפֹּעַל، صدایی ندارد، پس ב هم بی‌صدا می‌ماند.=> ב ⬅️ نتیجه: כִּתֵּב (حک کرد، مورد خطاب قرار داد.) ✳️ در متن‌های ماله، פִּעֵל را بصورت פיעל می‌نویسند. به همین خاطر כִּתֵּב هم می‌شود כיתב. ⚛ بینیان پوعَل (פֻּעַל ‎puˈal): بینیان پوعَل معمولا بینیان مجهول باب پِعِّل است. *⃣ ریشه כתב در بینیان پوعَل (פֻּעַל): "פּ" הַפֹּעַל => כ "ע" הַפֹּעַל => ת "ל" הַפֹּעַל => ב - صدای "פּ" הַפֹּעַל، کوبوتص است و داگش دارد، پس כ هم کوبوتص می‌گیرد، با داگش.=> כֻּ - صدای "ע" הַפֹּעַל، پتخ است، پس ת هم پتخ می‌گیرد.=> תַ - "ל" הַפֹּעַל، صدایی ندارد، پس ב هم بی‌صدا می‌ماند.=> ב ⬅️ نتیجه: כֻּתַב (مورد خطاب قرار گرفت.) ✳️ در متن‌های ماله، פֻּעַל را بصورت פועל می‌نویسند. به همین خاطر כֻּתַב هم می‌شود כותב. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس چهار (۱):👇 الف) صداگذاری حرف تعریف: حرف تعریف ה در حالت معمول صدای پتخ به خود می‌گیرد و به حرف اول کلمه‌ای که حرف تعریف بر سر آن آمده نیز داگش می‌دهیم. ✳️ زمانی که حرف تعریف بر سر اسم‌هایی می‌آید که با حروف א- ע- ר شروع می‌شوند، صدای حرف تعریف کاماتص می‌شود، چرا که این حروف داگش نمی‌گیرند. הָאָרוֹן הָעֶרֶב הָרְחוֹב ب) حرف تعریف بر سر יְ: چنانچه حرف تعریف بر سر اسمی بیاید که با یود شوادار (יְ) شروع شده، صدای خود را حفظ می‌کند، اما יְ داگش نمی‌گیرد و مشدد نمی‌شود. הַיְסוֹד (بنیان) ج) حرف اضافه בְּ...: همانطور که پیش از این اشاره شد، زمانی که حرف اضافه בְּ بر سر هر اسم معرفه‌ای بیاید، حرف تعریف را حذف می‌کند و صدای آن را به خود می‌گیرد: בְּ+הַ+כִּיתָּה (کیتا) = בַּכִּיתָּה (بَکیتا) ✳️ حال اگر حرف تعریف، صدایی غیر از پتخ داشته باشد، בְּ هم همان صدا را می‌گیرد. בְּ+הָ+אָרוֹן=> בָּאָרוֹן בְּ+הָ+עֶרֶב=> בָּעֶרֶב בְּ+הָ+רְחוֹב=> בָּרְחוֹב https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ تفاوت اسم و فعل با ظاهر مشابه:👇 ⬅️ به اسم‌های زیر در دو حالت متن منوکاد و متن ماله دقت کنید: - פֹּעֶל => פועל (فعل) - אֹכֶל => אוכל (غذا) 🔅 پیش از این اشاره شد که معمولا کلمات منوکاد، چنانچه خیریک خاسر (ای کوتاه) یا خلام خاسر (اُ کوتاه) داشته باشند، هنگام تبدیل به ماله، خیریک خاسر تبدیل به خیریک ماله (ای بلند) می‌شود و خلام خاسر، تبدیل به خلام ماله (اُ بلند). ⬅️ حال به فعل‌های زیر در دو حالت متن منوکاد و متن ماله دقت کنید: - פּוֹעֵל => פועל (عمل می‌کند) - אוֹכֵל => אוכל (غذا می‌خورد) ✳️ همانطور که می‌بینید هر دو اسم و فعل، وارد حالت ماله که می‌شوند، کاملا یک شکل هستند. ❇️ طریقه تشخیص: - دیداری: اگر در متنی این کلمات را ببینیم، می‌توانیم از روی معنا، اسم یا فعل بودن را تشخیص دهیم. - شنیداری: اگر صوت این کلمات را داشته باشیم از کوتاه تلفظ شدن خلام‌ها یا خیریک‌ها می‌توانیم اسم یا فعل بودن را تشخیص دهیم. ضمن اینکه سه‌گل نیز نسبت به تصره، کوتاه‌تر تلفظ می‌شود.