✅ کلمات جدید درس بیست و سه (שיעור כג)👇 אֲוִיר= אוויר: هوا אִכָּר= איכר (אִכָּרִים): کشاورز، دهقان، روستایی [אִכָּרִית= איכרית (אִכָּרוֹת)] בָּדַק (לִבְדוֹק): بررسی کرد בָּרִיא, בְּרִיאָה: سالم גַּל (גַּלִּים): موج דַּיִג= דייג (דַּיָּגִים): ماهیگیر דָּג (לָדוּג): ماهیگیری کردن חָזָק, חֲזָקָה: قوی، شدید טָבַע (לִטְבּוֹעַ): غرق شد מֶזֶג אֲוִיר= מזג אוויר: آب و هوا מֶזֶג הָאֲוִיר 🔅מֶזֶג אֲוִיר: ترکیب اضافی (سمیخوت) است. هنگام معرفه شدن ترکیب سمیخوتی، مضاف الیه حرف تعریف می‌گیرد. סַבָּא, סָב (סָבִים): بابابزرگ، پدربزرگ סַבְתָּא, סָבָה (סָבוֹת): مامان‌بزرگ، مادربزرگ סְתָו= סתיו: پاییز 🔅همانطور که پیشتر گفته شد، برای وْ خوانده شدن حرف واو، قبل از آن یود صامت می‌آید. עָנָן (עֲנָנִים): ابر פַּחַד (פְּחָדִים): ترس פָּחַד (לִפְחוֹד): ترسید רֶשֶׁת (רְשָׁתוֹת): تور، شبکه שָׁכַב (לִשְׁכַּב): دراز کشید שָׁקַט (לִשְׁקוֹט): سکوت کرد 🔅عبارات: יוֹם סְתָו: روزی پاییزی יוֹתֵר טוֹב: بهتر https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس بیست و سوم (۱):👇 الف) صرف زمان آینده فعل‌های سالم که حرف اول ریشه‌شان ה، ח یا ע است. לַעֲבוֹד- کار کردن، اجرا کردن אֲנִי אֶעֱבֹד אֲנַחְנוּ נַעֲבֹד אַתָּה תַּעֲבֹד אַתֶּם תַּעַבְדוּ אַתְּ תַּעַבְדִי אַתֶּן תַּעֲבֹדְנָה הוּא יַעֲבֹד הֵם יַעַבְדוּ הִיא תַּעֲבֹד הֵן תַּעֲבֹדְנָה 🔅توجه داشته باشید که جز در اول شخص مفرد، حرف اول ریشه با خطف پتخ صداگذاری شده و پیشوند نیز مانند لامد مصدری با پتخ صداگذاری شده است. در اول شخص مفرد، صدای حرف اول ریشه خطف سه‌گل و پیشوند آن نیز سه‌گل است. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس بیست و سوم (۲):👇 ب) صرف زمان آینده فعل‌های ‏ל"א: לִקְרוֹא- خواندن، صدا کردن אֲנִי אֶקְרָא אֲנַחְנוּ נִקְרָא אַתָּה תִּקְרָא אַתֶּם תִּקְרְאוּ אַתְּ תִּקְרְאִי אַתֶּן תִּקְרֶאנָה הוּא יִקְרָא הֵם יִקְרְאוּ הִיא תִּקְרָא הֵן תִּקְרֶאנָה 🔅دقت داشته باشید در صورتی که حرف سوم ریشه (א)، حرف آخر کلمه بشود، א ساکن بوده، حرف قبلی کاماتص می‌گیرد. استثنا در دو صیغه جمع مؤنث مخاطب و غایب است که با اینکه א حرف آخر نیست، اما با این حال ساکن است. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس بیست و سوم (۳):👇 ج) فعل לִשְׁכַּב (دراز کشیدن): با اینکه طبق قاعده، حرف دوم ریشه در مصدر، خلام می‌گیرد، اما در فعل לִשְׁכַּב حرف دوم پتخ گرفته و هنگام صرف در آینده نیز با همین صدا صرف می‌شود.=> אֶשְׁכַּב، תִּשְׁכַּב... https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس بیست و سوم (۴):👇 د) فاعل غیرشخصی: در زبان عبری، مانند زبان فارسی، فاعل غیرشخصی (مشابه it در زبان انگلیسی) وجود ندارد و می‌توان جمله را بدون آن بیان کرد. روزی پاییزی بود.=> הָיָה יְוֹם סְתָיו. (It was an autumn day) به دریا رفتن، دشوار است.=> קָשֶׁה לָלֶכֶת לַיָם. (It is difficult to go down to the sea.) 🔅البته می‌توان برای فاعل غیرشخصی از זֶה استفاده کرد، همانگونه که در عبری امروزی استفاده می‌شود. اما در عبری اصیل کمتر چنین می‌کنند. זֶה הָיָה יְוֹם סְתָיו. זֶה קָשֶׁה לָלֶכֶת לַיָם. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר כג (23)👇 فعل‌های درس بیست و سوم: 🔴 فعل‌هایی که سالم صرف می‌شوند: 1⃣ ב - ד - ק 🔅مصدر: לִבְדֹּק (לבדוק) بررسی کردن، امتحان کردن 🔅زمان حال: בּוֹדֵק בּוֹדְקִים בּוֹדֶקֶת בּוֹדְקוֹת 🔅زمان گذشته: בָּדַקְתִּי בָּדַקְנוּ בָּדַקְתָּ בְּדַקְתֶּם בָּדַקְתְּ בְּדַקְתֶּן בָּדַק בָּדְקוּ בָּדְקָה בָּדְקוּ 🔅زمان آینده: אֶבְדֹּק (אבדוק) נִבְדֹּק (נבדוק) תִּבְדֹּק (תבדוק) תִּבְדְּקוּ תִּבְדְּקִי תִּבְדֹּקְנָה (תבדוקנה) יִבְדֹּק (יבדוק) יִבְדְּקוּ תִּבְדֹּק (תבדוק) תִּבְדֹּקְנָה (תבדוקנה) 2⃣ ש - כ - ב 🔅مصدر: לִשְׁכַּב دراز کشیدن 🔅زمان حال: שׁוֹכֵב שׁוֹכְבִים שׁוֹכֶבֶת שׁוֹכְבוֹת 🔅زمان گذشته: שָׁכַבְתִּי שָׁכַבְנוּ שָׁכַבְתָּ שְׁכַבְתֶּם שָׁכַבְתְּ שְׁכַבְתֶּן שָׁכַב שָׁכְבוּ שָׁכְבָה שָׁכְבוּ 🔅زمان آینده: אֶשְׁכַּב נִשְׁכַּב תִּשְׁכַּב תִּשְׁכְּבוּ תִּשְׁכְּבִי תִּשְׁכַּבְנָה יִשְׁכַּב יִשְׁכְּבוּ תִּשְׁכַּב תִּשְׁכַּבְנָה 3⃣ ש - ק - ט 🔅مصدر: לִשְׁקֹט (לשקוט) سکوت کردن، آرام گرفتن 🔅زمان حال: שׁוֹקֵט שׁוֹקְטִים שׁוֹקְטָה (שׁוֹקֶטֶת) שׁוֹקְטוֹת 🔅زمان گذشته: שָׁקַטְתִּי שָׁקַטְנוּ שָׁקַטְתְּ שְׁקַטְתֶּן שָׁקַטְתָּ שְׁקַטְתֶּם שָׁקַט שָׁקְטוּ שָׁקְטָה שָׁקְטוּ 🔅زمان آینده: אֶשְׁקֹט (אשקוט) נִשְׁקֹט (נשקוט) תִּשְׁקֹט (תשקוט) תִּשְׁקְטוּ תִּשְׁקְטִי תִּשְׁקֹטְנָה (תשקוטנה) יִשְׁקֹט (ישקוט) יִשְׁקְטוּ תִּשְׁקֹט (תשקוט) תִּשְׁקֹטְנָה (תשקוטנה) 🔵 فعلی که حرف دومش حلقی است: 4⃣ פ - ח - ד 🔅مصدر: לִפְחֹד (לפחוד) ترسیدن 🔅زمان حال: פּוֹחֵד פּוֹחֲדִים פּוֹחֶדֶת פּוֹחֲדוֹת 🔅زمان گذشته: פָּחַדְתִּי פָּחַדְנוּ פָּחַדְתָּ פְּחַדְתֶּם פָּחַדְתְּ פְּחַדְתֶּן פָּחַד פָּחֲדוּ פָּחֲדָה פָּחֲדוּ 🔅زمان آینده: אֶפְחַד נִפְחַד תִּפְחַד‌ תִּפְחֲדוּ תִּפְחֲדִי תִּפְחַדְנָה יִפְחַד יִפְחֲדוּ תִּפְחַד תִּפְחַדְנָה ⚪️ فعلی که حرف سومش ח یا ע است: 5⃣ ט - ב - ע 🔅مصدر: לִטְבֹּעַ (לטבוע) غرق شدن، فرو رفتن 🔅زمان حال: טוֹבֵעַ טוֹבְעִים טוֹבַעַת טוֹבְעוֹת 🔅زمان گذشته: טָבַעְתִּי טָבַעְנוּ טָבַעְתָּ טְבַעְתֶּם טָבַעְתְּ טְבַעְתֶּן טָבַע טָבְעוּ טָבְעָה טָבְעוּ 🔅زمان آینده: אֶטְבַּע נִטְבַּע תִּטְבַּע תִּטְבְּעוּ תִּטְבְּעִי תִּטְבַּעְנָה יִטְבַּע יִטְבְּעוּ תִּטְבַּע תִּטְבַּעְנָה https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ متن ماله درس بیست و سوم:👇 האיכר והדייג היה יום סתיו. הרוח היתה חזקה. השמיים היו מלאים עננים. האיכרים לא עבדו לא ביער ולא בשדה, והדייגים לא ירדו לים. על יד אחד מן הבתים ישב דייג ובדק את הרשת שלו. באותו זמן עבר איכר על יד הבית של הדייג. האיכר שאל את הדייג: - מה אתה עושה? - אני בודק את הרשת שלי. - האם אתה לא פוחד לרדת לים במזג אוויר קשה כזה? - אולי הים ישקט מעט אחרי שאגמר לבדוק את הרשת. - האם אין אתה פוחד מן הגלים הנוראים? - לא. האב שלי היה דייג, והסב שלי היה דייג. גם כל הקרובים שלי הם דייגים. אין לי פחד מן הים. - מה קרה לאב שלך? - הוא טבע בים. - מה קרה לסב שלך? - גם הוא טבע בים. - אם כן, מדוע בחרת עבודה כזאת? האם אינך פוחד שגם אתה תטבע? אני רואה שאתה לא עצל וגם בריא וחזק. אם כן, אתה יכול להיות פועל. בוודאי תמצא אז עבודה יותר טובה. הדייג חשב רגע ואחרי כן אמר לאיכר: - עכשיו אשאל אותך שאלה: מה העבודה שלך? - אני איכר. גם האב שלי היה איכר, וגם הסב שלי היה איכר. - מה קרה לאב שלך? - הוא מת במיטה. - ומה קרה לסב שלך? - גם הוא מת במיטה. - אם כן, מדוע אינך פוחד לשכב במיטה? אמר הדייג וצחק. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس بیست و سوم (۱):👇 📝 عنوان: הָאִכָּר וְהַדַּיָּג کشاورز و ماهیگیر הָיָה יוֹם סְתָו. بود روزی پاییزی. הָרוּחַ הָיְתָה חֲזָקָה. باد بود شدید. (باد شدیدی می‌وزید) הַשָּׁמַיִם הָיוּ מְלֵאִים עֲנָנִים. آسمان بود پر از ابرها. 🔺שָׁמַיִם معنایش مفرد است، اما ظاهرش مفرد نیست. به فعل و صفتش دقت کنید که شبیه ظاهر שָׁמַיִם، جمع آمده. 🔺מְלֵאִים به معنای «پُر بودن از»، حرف اضافه ندارد. הָאִכָּרִים לֹא עָבְדוּ کشاورزان کار نمی‌کردند לֹא בַּיַּעַר וְלֹא בַּשָּׂדֶה, نه در جنگل و نه در مزرعه، וְהַדַּיָּגִים לֹא יָרְדוּ לַיָּם. و ماهیگیران نرفته بودند به دریا. 🔺به فعل «به دریا رفتن» و حرف اضافه‌اش دقت کنید: יָרְדוּ לַיָּם עַל יַד אֶחָד מִן הַבָּתִּים کنار یکی از خانه‌ها יָשַׁב דַּיָּג نشسته بود ماهیگیری וּבָדַק אֶת הָרֶשֶׁת שֶׁלּוֹ. و وارسی می‌کرد تورش را. 🔺וּבָדַק: וְ + בָּדַק واو عطف به یکی از حروف بومَف (בּ, מ, ו, ף) رسیده، صدایش تبدیل به شروک شده. בְּאוֹתוֹ זְמַן در همان زمان עָבַר אִכָּר עַל יַד הַבַּיִת שֶׁל הַדַּיָּג. گذشت کشاورزی از کنار خانه ماهیگیر. 🔺به حرف اضافه‌ها در عبری و ترجمه‌شان در فارسی دقت کنید‌. قرار نیست هر فعلی در هر زبانی، حرف اضافه‌اش مثل زبان دیگر باشد. مثالش در این جمله «گذشتن از کنار» هست که در عبری «از» (מִן) ندارد. הָאִכָּר שָׁאַל אֶת הַדַּיָּג: کشاورز پرسید از ماهیگیر: 🔺باز به فعل و حرف اضافه‌اش دقت کنید. שָׁאַל حرف اضافه ندارد، اما در فارسی «پرسیدن» حرف اضافه دارد. אֶת هم نشانه مفعول معرفه است و به שָׁאַל ارتباطی ندارد. 🔅هرچند با توجه به فارسی قدیم می‌توان این جمله را «کشاورز ماهیگیر را پرسید» ترجمه کرد که در این صورت شبیه ترجمه عبری می‌شود. - מָה אַתָּה עוֹשֶׂה? - تو چه می‌کنی؟ - אֲנִי בּוֹדֵק אֶת הָרֶשֶׁת שֶׁלִּי. - من وارسی می‌کنم تورم را. - הַאִם אַתָּה לֹא פּוֹחֵד לָרֶדֶת לַיָּם - آیا تو نمی‌ترسی از رفتن به دریا בְּמֶזֶג אֲוִיר קָשֶׁה כָּזֶה? در هوایی سخت چون این؟ (در هوایی اینچنین سخت؟) - אוּלַי הַיָּם יִשְׁקֹט מְעַט شاید دریا آرام گیرد کمی אַחֲרֵי שֶׁאֶגְמֹר לִבְדֹק אֶת הָרֶשֶׁת. پس از آنکه تمام کردم وارسی تورم را. - הַאִם אֵין אַתָּה פּוֹחֵד آیا تو نمی‌ترسی 🔺استفاده از אֵין به جای לֹא، برای منفی کردن جمله. در این صورت אֵין باید پیش از فاعل بیاید. درحالیکه לֹא پیش از فعل می‌آید. 🔅این قاعده تنها برای زمان حال استفاده می‌شود. מִן הַגַּלִים הַנּוֹרָאִים? از موج‌های هولناک؟ - לֹא. הָאָב שֶׁלִּי הָיָה דַּיָּג, نه. پدر من بود ماهیگیر، וְהַסָּב שֶׁלִּי הָיָה דַּיָּג. و پدربزرگ من بود ماهیگیر، גַּם כָּל הַקְּרוֹבִים שֶׁלִּי הֵם דַּיָּגִים. همچنین تمام اقوام من بودند ماهیگیر. 🔺כָּל: اسم بعد از כָּל اگر جمع باشد، این کلمه معنای «همه» و «تمام» می‌دهد. اما اگر اسم بعدش مفرد بود، معنای «هر» می‌دهد. 🔺הֵם: ضمیر הֵם برای بلاغی شدن جمله آمده‌. اگر نمی‌آمد، جمله همچنان درست بود. אֵין לִי פַּחַד מִן הַיָּם. نیست برای من ترسی (من ترسی ندارم) از دریا. - מַה קָּרָה לָאָב שֶׁלְּךָ? چه رخ داد برای پدرت؟ - הוּא טָבַע בַּיָּם. او غرق شد در دریا. - מַה קָּרָה לַסָּב שֶׁלְּךָ? چه رخ داد برای پدربزرگت؟ - גַּם הוּא טָבַע בַּיָּם. هم او غرق شد در دریا. - אִם כֵּן, מַדּוּעַ בָּחֲרְתָּ עֲבוֹדָה כָּזֹאת? اگر چنین است، چرا برگزیدی کاری اینچنین؟ הָאִם אֵינְךָ פּוֹחֵד שֶׁגַּם אַתָּה תִטְבַּע? 🔺אֵינְךָ: אֵין می‌تواند صرف شود که در این صورت فاعل را در خود دارد و در جمله دیگر نیازی به ضمیر نیست. אֲנִי רוֹאֶה שֶׁאַתָּה לֹא עָצֵל من می‌بینم که تو نیستی تنبل וְגַם בָּרִיא וְחָזָק. و هم سالم و قوی هستی. אִם כֵּן, אַתָּה יָכוֹל לִהְיוֹת פּוֹעֵל. حال که چنین است، تو می‌توانی باشی کارکر. בְּוַדַּאי תִּמְצָא אָז עֲבוֹדָה יוֹתֵר טוֹבָה. قطعا خواهی یافت پس کاری بهتر. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس بیست و سوم (۲):👇 הַדַּיָּג חָשַׁב רֶגַע וְאַחֲרֵי כֵן אָמַר לָאִכָּר: ماهیگیر فکر کرد لحظه‌ای و پس از آن گفت به کشاورز: - עַכְשָׁו אֶשְׁאַל אוֹתְךָ שְׁאֵלָה: اکنون خواهم پرسید از تو سؤالی: מָה הָעֲבוֹדָה שֶׁלְּךָ? چیست کار تو؟ - אֲנִי אִכָּר. - من کشاورزم. גַּם הָאָב שֶׁלִּי הָיָה אִכָּר, هم پدرم بود کشاورز، וְגַם הַסָּב שֶׁלִּי הָיָה אִכָּר. و هم پدربزرگم بود کشاورز. - מַה קָּרָה לָאָב שֶׁלְּךָ? - چه رخ داد برای پدرت؟ - הוּא מֵת בַּמִּטָּה. - او مرد در رختخواب. - וּמַה קָּרָה לַסָּב שֶׁלְּךָ? - و چه رخ داد برای پدربزرگت؟ - גַּם הוּא מֵת בַּמִּטָּה. - هم او مرد در رختخواب. - אִם כֵּן, מַדּוּעַ אֵינְךָ פּוֹחֵד לִשְׁכַב בַּמִּטָּה? - اگر چنین است، چرا نمی‌ترسی بخوابی در رختخواب؟ אָמַר הַדַּיָּג וְצָחַק. گفت ماهیگیر و خندید. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ تمرین‌های درس بیست و سوم کتاب هیسود:👇 1. אֲנִי רוֹצֶה הָרוֹפֶה יִבְדֹק (יבדוק) אוֹתוֹ. 2. הִיא כִּמְעַט טָבְעָה בַּנָּהָר כַּאֲשֶׁר הִיא נָפְלָה מִן הַגֶּשֶׁר. 3. (זֶה) קָשֶׁה לָדַעַת מִי בָּרִיא וּמִי לֹא בָּרִיא. 4. אֲנַחְנוּ לֹא נִפְחַד לָלֶכֶת בַּלַּיְלָה בַּיַּעַר. 5. הָאִישׁ הֶעָנִי יִשְׁכַב בַּגַּן עַל סַפְסָל. 6. הֵם לֹא יִזְכְּרוּ אוֹתָנוּ. 7. גַּם הָיִתָה לִי סַבְתָה כָּזֹאת. 8. הַדַּיָּג (הדייג) יִזְרֹק (יזרוק) הָרֶשֶׁת בַּיָּם כַּאֲשֶׁר הַגַּלִים יִשְׁקְטוּ. 9. כַּאֲשֶׁר מֶזֶג הָאֲוִיר (אוויר) רַע, הָאִכָּרִים (האיכרים) לֹא עוֹבְדִים בַּשָּׂדוֹת. 10. אֲנִי לָמַדְתִי טוֹב וַאֲנִי בָּאתִי בְּלִי פַּחַד אֶל הַמִּבְחָן. 11. בַּסְּתָו (בסתיו) הַגַּלִים בַּיָּם חָזָק מְאֹד (מאוד). 12. אֵיִן דֵּי אֲוִיר (אוויר) בַּחֶדֶר, מִפְּנֵי שֶׁהַחַלוֹנוֹת הָיּוּ סְגוּרִים כָּל הַיּוֹם. 13. יֵשׁ הַרְבֵּה עֲנָנִים בַּשָּׁמַיִם (בשמיים) וְלָכֵן אֲנִי אֶסְגֹר (אסגור) אֶת הַחַלוֹנוֹת. 14. אַתְּ לֹא תִּצְחֲקִי כַּאֲשֶׁר אַתְּ שׁוֹמַעַת הַדָּבָר הַנּוֹרָא שֶׁקָּרָה לָנוּ. 15. אֲנַחְנוּ צְרִיכִים לִהְיוֹת חֲזָקִים מִפְּנֵי שֶׁהַחַיִים קָשִׁים. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

سید ابراهیم رییسی در بازدید از مرزهای لبنان و فلسطین اشغالی... #مرد_میدان

🍃اَللَّـهُمَّ اِنّا نَرْغَبُ اِلَيْكَ في دَوْلَة كَريمَة، تُعِزُّ بِهَا الاِْسْلامَ وَاَهْلَهُ، وَتُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَاَهْلَهُ، وَتَجْعَلُنا فيها مِنَ الدُّعاةِ اِلي طاعَتِكَ... ☘ پیروزی قاطع #مرد_میدان بر تمام تخریب‌ها، توهین‌ها، کارشکنی‌ها و نارسایی‌های #نامرد_میدان بر ملت شریف و صبور ایران گرامی باد. #سلام_بر_ابراهیم #مرد_میدان #نامرد_میدان https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

#درس_بیست_و_چهارم_کتاب_هیسود #کلمات_و_عبارات_تازه #قواعد_درس_بیست_و_چهارم #صرف_زمان_آینده_فعل‌های_פ"נ #صرف_فعل‌های_درس_بیست_و_چهارم #متن_ماله_درس_بیست_و_چهارم #بررسی_متن_درس_بیست_و_چهارم #پاسخ_تمرین‌های_درس_بیست_و_چهارم https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ کلمات جدید درس بیست و چهار (שיעור כד) אוֹרֵחַ, אוֹרַחַת (אוֹרְחִים): مهمان אֶפְשָׁר: ممکن بودن אִי אֶפְשָׁר: ممکن نبودن בַּעַל (בְּעָלִים): شوهر، صاحب גָּר (לָגוּר): سکونت داشت، زندگی کرد הוֹרִים (הוֹרֶה, הוֹרָה): والدین חַלָּשׁ, חַלָּשָׁה=חַלֶּשֶׁת: ضعیف חֲתִיכָה (חֲתִיכוֹת): تکه כְּלִי (כֵּלִים): ظرف، بشقاب מִטְבָּח (מִטְבָּחִים): آشپزخانه מִשׁפָּחָה (מִשְׁפָּחוֹת): خانواده נָגַע (לִנְגוֹעַ): لمس کرد נָהַג (לִנְהוֹג): رانندگی کرد، هدایت کرد، رهبری کرد נָהַג (לִנְהוֹג) בְּ...: رفتار کرد با... סַכִּין (סַכִּינִים): چاقو עֵץ (עֵצִים): چوب צַלַּחַת (צַלָּחוֹת= צֵלָחוֹת): بشقاب שָׁבַר (לִשְׁבּוֹר): شکست 🔅عبارات: בִּשְׁבִיל מִי? برای چه کسی (مفعول) לָשֶׁבֶת אֶל הַשֻּׁלְחָן (השולחן): نشستن پشت میز https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس بیست و چهارم:👇 الف) صرف زمان آینده فعل‌های פ"נ: این فعل‌ها در زمان گذشته و حال مانند فعل‌های سالم (‏שְׁלֵמִים) صرف می‌شوند، اما در زمان آینده، נ اول آنها حذف می‌شود. برای جبران این حذف، حرف بعدی داگش می‌گیرد. اما اگر حرف دوم حلقی باشد، נ حذف نمی‌شود. לִיפּוֹל- افتادن אֲנִי אֶפֹּל אֲנַחְנוּ נִפֹּל אַתָּה תִּפֹּל אַתֶּם תִּפְּלוּ אַתְּ תִּפְּלִי אַתֶּן תִּפֹּלְנָה הוּא יִפֹּל הֵם יִפְּלוּ הִיא תִּפֹּל הֵן תִּפֹּלְנָה לִנְהוֹג- رانندگی کردن אֲנִי אֶנְהַג אֲנַחְנוּ נִנְהַג אַתָּה תִּנְהַג אַתֶּם תִּנְהֲגוּ אַתְּ תִּנְהֲגִי אַתֶּן תִּנְהַגְנָה הוּא יִנְהַג הֵם יִנְהֲגוּ הִיא תִּנְהַג הֵן תִּנְהַגְנָה 🔅به خاطر داشته باشید در تمامی فعل‌ها که حرف دوم ریشه‌شان حلقی است، یا حرف سومشان ח یا ע است، فعل آینده طبق الگوی אֶפְעַל صرف می‌شود. לִנְהוֹג=> אֶנְהַג، תִּנְהַג، יִנְהַג... לִנְסוֹעַ=> אֶסַּע، תִּסַּע، יִסַּע... https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר כד (24)👇 فعل‌های درس بیست و چهارم: 🔴 فعلی که سالم صرف می‌شود: 1⃣ ש - ב - ר 🔅مصدر: לִשְׁבֹּר (לשבור) شکستن، خرد شدن 🔅زمان حال: שׁוֹבֵר שׁוֹבְרִים שׁוֹבֶרֶת שׁוֹבְרוֹת 🔅زمان گذشته: שָׁבַרְתִּי שָׁבַרְנוּ שָׁבַרְתָּ שְׁבַרְתֶּם שָׁבַרְתְּ שְׁבַרְתֶּן שָׁבַר שָׁבְרוּ שָׁבְרָה שָׁבְרוּ 🔅زمان آینده: אֶשְׁבֹּר נִשְׁבֹּר תִּשְׁבֹּר תִּשְׁבְּרוּ תִּשְׁבְּרִי תִּשְׁבֹּרְנָה יִשְׁבֹּר יִשְׁבְּרוּ תִּשְׁבֹּר תִּשְׁבֹּרְנָה ⚪️ حرف اول נ، حرف دوم حلقی: 2⃣ נ - ה - ג 🔅مصدر: לִנְהֹג (לנהוג) رانندگی کردن، رفتار کردن 🔅زمان حال: נוֹהֵג נוֹהֲגִים נוֹהֶגֶת נוֹהֲגוֹת 🔅زمان گذشته: נָהַגְתִּי נָהַגְנוּ נָהַגְתָּ נְהַגְתֶּם נָהַגְתְּ נְהַגְתֶּן נָהַג נָהֲגוּ נָהֲגָה נָהֲגוּ 🔅زمان آینده: אֶנְהַג נִנְהַג תִּנְהַג תִּנְהֲגוּ תִּנְהֲגִי תִּנְהַגְנָה יִנְהַג יִנְהֲגוּ תִּנְהַג תִּנְהַגְנָה 🔵 حرف اول נ، حرف سوم حلقی: 3⃣ נ - ג - ע 🔅مصدر: לָגַעַת لمس کردن 🔅زمان حال: נוֹגֵעַ נוֹגְעים נוֹגַעַת נוֹגְעוֹת 🔅زمان گذشته: נָגַעְתִּי נָגַעְנוּ נָגַעְתָּ נְגַעְתֶּם נָגַעְתְּ נְגַעְתֶּן נָגַע נָגְעוּ נָגְעָה נָגְעוּ 🔅زمان آینده: אֶגַּע נִגַּע תִּגַּע תִּגְּעוּ תִּגְּעִי תִּגַּעְנָה יִגַּע יִגְּעוּ תִּגַּע תִּגַּעְנָה 🔵 فعلی که حرف دومش ו یا י است: 4⃣ ג - ו - ר 🔅مصدر: לָגוּר زندگی کردن (در مکانی خاص)، سکونت داشتن. 🔅زمان حال: גָּר גָּרִים גָּרָה גָּרוֹת 🔅زمان گذشته: גַּרְתִּי גַּרְנוּ גַּרְתָּ גַּרְתֶּם גַּרְתְּ גַּרְתֶּן גָּר גָּרוּ גָּרָה גָּרוּ 🔅زمان آینده: אָגוּר נָגוּר תָּגוּר תָּגוּרוּ תָּגוּרִי תָּגֹרְנָה~ תגורנה יָגוּר יָגוּרוּ תָּגוּר תָּגֹרְנָה~ תגורנה https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ متن ماله درس بیست و چهارم:👇 האב לומד מן הבן הסב של דן היה זקן מאוד. הוא גר יחד עם ההורים של דן. הסב היה חלש והידיים שלו רעדו. יום סתיו אחד באו אורחים וקרובים אל הבית. האם של דן שמה על השולחן את הכלים החדשים והיפים שלהם. המשפחה והאורחים ישבו אל השולחן לאכול. הזקן נגע בצלחת והצלחת נפלה על הריצפה תחת השולחן. האם של דן כעסה מאוד, אבל לא אמרה דבר. אחרי שהאורחים גמרו לאכול ועזבו את הבית, אמרה האישה אל הבעל שלה: - האב שלך זקן מאוד. הידיים שלו רועדות והעיניים שלו חלשות. אני פוחדת שכל פעם שהוא יגע בצלחת הוא ישבור אותה. - הוא איש זקן, אמר הבעל, ואי אפשר לעשות דבר. - אפשר, ענתה האישה, הוא יכול לאכול במטבח בכלים פשוטים. וכן היה. מן היום הזה והלאה אכל הזקן בכלים פשוטים במטבח. ערב אחד שב האב של דן הביתה אחרי יום של עבודה בחנות. הוא מצה את דן יושב על הריצפה ליד הדלת. האב ראה סכין וחתיכה של עץ בידים של הבן. הוא נתן לו נשיקה חמה, ואז אמר: - אני רואה שאתה ילד טוב, ולא עצל. מה אתה עושה בעץ? - אני עושה צלחת. - בשביל מי אתה עושה את הצלחת? - בשבילך, אבא. עכשיו אתה בריא וחזק, אבל בעתיד גם הידיים שלך תרעדנה כמו הידיים של סבא. אם תגע אז בצלחת הזאת, אתה לא תשבור אותה, אפילו אם היא תפל על הריצפה, כי היא מעץ. - הבן הקטן שלי צודק, חשב האב. כמו שאני נוהג באב שלי כך הבן שלי ינהג בי. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس بیست و چهارم (۱):👇 📝 عنوان: הָאָב לוֹמֵד מִן הַבֵּן پدر یاد می‌گیرد از پسر 📝بند اول: הַסָּב שֶׁל דָּן הָיָה זָקֵן מְאֹד. پدربزرگ دان بود بسیار پیر. הוּא גָּר יַחַד עִם הַהוֹרִים שֶׁל דָּן. او زندگی می‌کرد همراه با والدین دان. הַסָּב הָיָה חַלָּשׁ וְהַיָּדַיִם שֶׁלּוֹ רָעֲדוּ. پدربزرگ بود ضعیف و دستانش می‌لرزید. 🔺רָעֲדוּ: فعل برای «הַיָּדַיִם»، به صورت جمع آمده. 📝بند دوم: יוֹם סְתָו אֶחָד روزی پاییزی בָּאוּ אוֹרְחִים וּקְרוֹבִים אֶל הַבַּיִת. آمدند مهمان‌ها و نزدیکان به خانه [آنها]. 🔺וּקְרוֹבִים: וְ + קְרוֹבִים حرف عطف به شوا رسیده، دو شوا در ابتدای کلمه ممنوع است. صدای حرف عطف طبق قاعده تبدیل به شروک شده. הָאֵם שֶׁל דָּן שָׂמָה עַל הַשֻּׁלְחָן مادر دان گذاشت روی میز אֶת הַכֵּלִים הַחֲדָשִׁים וְהַיָּפִים שֶׁלָּהֶם. ظروف نو و زیبایشان را. הַמִּשְׁפָּחָה וְהָאוֹרְחִים יָשְׁבוּ אֶל הַשֻּׁלְחָן לֶאֱכֹל. خانواده و مهمانان نشستند پشت میز تا غذا بخورند. הַזָּקֵן נָגַע בְּצַלַּחַת پیر[مرد] دستش خورد به بشقابی וְהַצַּלַּחַת נָפְלָה עַל הָרִצְפָּה תַּחַת הַשֻּׁלְחָן. و بشقاب افتاد روی زمین، زیر میز. הָאֵם שֶׁל דָּן כָּעֲסָה מְאֹד, مادر دان عصبانی شد بسیار زیاد، אֲבָל לֹא אָמְרָה דָּבָר. اما نگفت چیزی. אַחֲרֵי שֶׁהָאוֹרְחִים גָּמְרוּ לֶאֱכֹל پس از آنکه مهمان‌ها تمام کردند غذا خوردن را וְעָזְבוּ אֶת הַבַּיִת, و‌ ترک کردند خانه را، 🔺دقت کنید که چیزی که ترک می‌شود، حکم مفعول دارد و אֶת لازم دارد. אָמְרָה הָאִשָּׁה אֶל הַבַּעַל שֶׁלָּהּ: گفت زن به شوهرش: 🔺שֶׁלָּהּ: داگش داخل ה، همان مپیک است که نشان می‌دهد ה ضمیر است. 📝بند سوم: - הָאָב שֶׁלְּךָ זָקֵן מְאֹד. پدرت بسیار پیر است. הַיָּדַיִם שֶׁלּוֹ רוֹעֲדוֹת دستانش می‌لرزد 🔺רוֹעֲדוֹת: دست، عضو زوج بدن و مؤنث است، برایش فعل مؤنث آورده. וְהָעֵינַיִם שֶׁלּוֹ חַלָּשׁוֹת. و چشمانش ضعیف است. 🔺חַלָּשׁוֹת: چشم، عضو زوج بدن و مؤنث است، برایش فعل مؤنث آورده. אֲנִי פּוֹחֶדֶת שֶׁכָּל פַּעַם من می‌ترسم که هر بار שֶׁהוּא יִגַּע בְּצַלַּחַת که او دست می‌زند به بشقابی הוּא יִשְׁבֹּר אוֹתָהּ. او بشکند آن را. 📝بند چهارم: - הוּא אִישׁ זָקֵן, او مردی پیر است، אָמַר הַבַּעַל, گفت شوهر، וְאִי אֶפְשָׁר לַעֲשׂוֹת דָּבָר. و نیست ممکن انجام کاری. 🔺بعد از אֶפְשָׁר و אִי אֶפְשָׁר فعل به صورت مصدر می‌آید. 📝بند پنجم: - אֶפְשָׁר, ممکن است، עָנְתָה הָאִשָּׁה, پاسخ داد زن، הוּא יָכוֹל לֶאֱכֹל בַּמִּטְבָּח בְּכֵלִים פְּשׁוּטִים. او می‌تواند غذا بخورد در آشپزخانه در ظروف ساده. 🔺בְּכֵלִים: בְּ + כֵּלִים با اضافه شدن حرف اضافه به ابتدای כֵּלִים، داگش حرف کاف افتاده. 📝بند ششم: וְכֵן הָיָה. و اینچنین بود. 🔺וְכֵן: با اضافه شدن حرف اضافه به ابتدای כֵּן، داگش حرف کاف افتاده. מִן הַיּוֹם הַזֶּה וָהָלְאָה از آن روز به بعد אָכַל הַזָּקֵן בְּכֵלִים פְּשׁוּטִים בַּמִּטְבָּח. خورد پیر[مرد] در ظروف ساده، در آشپزخانه. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس بیست و چهارم (۲):👇 📝بند هفتم: עֶרֶב אֶחָד یک [روز] عصری، שָׁב הָאָב שֶׁל דָּן הַבַּיְתָה برگشت پدر دان به خانه 🔺הַבַּיְתָה: اضافه شدن کاماتص و هی به آخر کلمه مقصد معرفه به جای آوردن אֶל قبل از آن. אַחֲרֵי יוֹם שֶׁל עֲבוֹדָה בַּחֲנוּת. بعد از روز کاری در مغازه. הוּא מָצָה אֶת דָּן او یافت دان را יוֹשֵׁב עַל הָרִצְפָּה לְיַד הַדֶּלֶת. نشسته بر زمین، کنار در. 🔺יוֹשֵׁב اینجا فعل زمان حال نیست، بلکه اسم فاعل و نشان‌دهنده حالت فرد است. הָאָב רָאָה סַכִּין וַחֲתִיכָה שֶׁל עֵץ پدر دید چاقو و تکه‌ای چوب 🔺וַחֲתִיכָה: וְ + חֲתִיכָה حرف عطف به صدای خطف پتخ رسیده، طبق قاعده صدای پتخ گرفته. 🔺וַחֲתִיכָה שֶׁל עֵץ (تکه‌ای از جنس چوب): برای بیان جنس چیزی، از שֶׁל استفاده می‌شود. בַּיָּדַיִם שֶׁל הַבֵּן. در دستان پسر. הוּא נָתַן לוֹ נְשִׁיקָה חַמָּה, او داد به او بوسه‌ای گرم 🔺נָתַן לוֹ נְשִׁיקָה: فعل برای بوسیدن. هم می‌توانیم خود بوسیدن (נָשַׁק) را صرف کنیم، هم می‌توانیم از فعل נָתַן برای بوسه استفاده کنیم. بوسیدن یا بوسه دادن. וְאָז אָמַר: و پس گفت: 📝بند هشتم: - אֲנִי רוֹאֶה שֶׁאַתָּה יֶלֶד טוֹב, - من می‌بینم که تو پسر خوبی هستی، וְלֹא עָצֵל. و نیستی تنبل. מָה אַתָּה עוֹשֶׂה בָּעֵץ? چه تو می‌سازی با این چوب؟ 📝بند نهم: - אֲנִי עוֹשֶׂה צַלַּחַת. - من می‌سازم بشقاب. 📝بند دهم: - בִּשְׁבִיל מִי אַתָּה עוֹשֶׂה אֶת הַצַּלַּחַת? - برای که تو می‌سازی این بشقاب را؟ 📝بند یازدهم: - בִּשְׁבִילְךָ, אַבָּא. - برای تو، بابا. עַכְשָׁו אַתָּה בָּרִיא וְחָזָק, الان تو سالم و قوی هستی، אֲבָל בֶּעָתִיד גַּם הַיָּדַיִם שֶׁלְּךָ תִּרְעַדְנָה اما در آینده هم دستان تو خواهد لرزید 🔺בֶּעָתִיד: בְּ + הֶ+ עָתִיד حرف تعریف به הָ, חָ و עָ که برسد، صدایش سه‌گل می‌شود. اینجا حرف اضافه בְּ با آن ترکیب شده و سه‌گل آن را به خود گرفته. 🔺תִּרְעַדְנָה: فعل مؤنث برای دست (عضو زوج بدن). 🔅 کتاب قدیمی است که این فعل را آورده. همانطور که گفتیم، امروزه به جای فعل زمان آینده برای دو صیغه جمع مؤنث، از همان جمع مذکر استفاده می‌شود. پس اینجا می‌توانیم از יִרְעַדוּ هم استفاده کنیم. כְּמוֹ הַיָּדַיִם שֶׁל סַבָּא. مانند دستان پدربزرگ. אִם תִּגַע אָז בַּצַּלַּחַת הַזֹּאת, اگر دست بزنی پس به این بشقاب، אַתָּה לֹא תִּשְׁבֹּר אוֹתָהּ, تو نخواهی شکست آن را، אֲפִילּוּ אִם הִיא תִּפֹּל עַל הָרִצְפָּה, حتی اگر آن بیفتد روی زمین، כִּי הִיא מֵעֵץ. زیرا آن از چوب است. 🔺מֵעֵץ: מִן + עֵץ 🔅מִן مخفف شده، اما چون به حرف حلقی رسیده، و حروف حلقی داگش نمی‌گیرند تا حذف نون را نشان دهند، صدای خیریک مم تبدیل به تصره شده. 🔅برای بیان جنس از מִן هم می‌توان استفاده کرد. 📝بند دوازدهم: - הַבֵּן הַקָּטָן שֶׁלִּי צוֹדֵק, - پسر کوچک من درست می‌گوید، חָשַׁב הָאָב. فکر کرد پدر. כְּמוֹ שֶׁאֲנִי נוֹהֵג בָּאָב שֶׁלִּי آنگونه که من رفتار می‌کنم با پدرم כָּךְ הַבֵּן שֶׁלִּי יִנְהַג בִּי. همانگونه پسرم رفتار خواهد کرد با من. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ تمرینهای درس بیست و چهارم کتاب هیسود:👇 1. אֲנִי לֹא אֶגַּע בְּסַכִּין. 2. הַמִּשְׁפָּחָה כְּבָר יָשְׁבָה אֶל הַשֻּׁלְחָן (השולחן) כַּאֲשֶׁר הָאוֹרֵחַ בָּא. 3. אֲנִי רוֹצֶה לַעֲשׂוֹת אָרוֹן מֵהָעֵץ (מִן הָעֵץ) הַזֶּה. 4. אֵין כִּסֵּא (כיסא) בַּבַּיִת, מַדּוּעַ אַתָּה יוֹשֵׁב עַל הָרִצְפָּה (הריצפה)? 5. הָאִישׁ הֶעָשִׁיר פָּחַד שֶׁהָאֶבֶן הַיְּקָרָה תִּפֹּל (תיפול) בַּנָהָר. 6. הַסָּב שֶׁל דָּן וְהַהוֹרִים שֶׁלוֹ הָיוּ גָּרִים יַחַד בְּאוֹתָה עִיר. 7. אִם הֵם יִשְׁבְּרוּ אֶת הַכֵּלִי הַיָּקָר הַזֶּה, אֲנִי אֶכְעַס מְאֹד (מאוד). 8. הִיא פָּחֲדָה שֶׁהַצַּלַחַת תִּפֹּל (תיפול) מִן הַשּׁוּלְחָן (מֵהַשּׁוּלְחָן), אִם הַיֶּלֶד הַקָּטָן יִגַּע (ייגע) בָּהּ. 9. הֵם שָׁבוּ מֻקְדָם (מוקדם) לִפְנֵי שֶׁהָאוֹרְחִים בָּאוּ. 10. הָעֵינַיִם (העיניים) שֶׁלּוֹ חַלָּשׁ וְלָכֵן הוּא לֹא יָכוֹל לִרְאוֹת מֵרָחוֹק (מִן רָחוֹק). 11. הָאִשָּׁה (האישה) עָשָׂה כְּמוֹ שֶׁהַבַּעַל שֶׁלָּה רָצָה. 12. הַמִּשְׁפָּחָה שֶׁלִּי (הִיא) קְטַנָה, יֵשׁ לִי רַק אָח (אֶחָד) וְאָחוֹת (אַחַת). 13. כַּאֲשֶׁר הִיא רְעֵבָה מְאֹד (מאוד), הִיא הוֹלֶכֶת אֶל הַמִּטְבָּח וְלוֹקַחַת חַתִיכָה שֶׁל לֶחֶם. 14. כְּמוֹ שֶׁהוּא נוֹהֶג בִּי, כָּך (אֲנִי) אֶנְהַג בּוֹ. 15. אִי אֶפְשָׁר לֶאֱכֹל (לאכול) עַל שֻׁלְחָן (שולחן) כָּזֶּה. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

#درس_بیست_و_پنجم_کتاب_هیسود #کلمات_و_عبارات_تازه #قواعد_درس_بیست_و_پنجم #صرف_زمان_آینده_فعل‌های_ע"ו #صرف_زمان_آینده_فعل‌های_ע"י #فعل_לבוא #صرف_زمان_آینده_فعل‌های_ל"ה #صرف_زمان_آینده_فعل‌های_פ"ע_ל"ה #بیان_مالکیت_در_زمان_آینده #بیان_هر_یک #صرف_فعل‌های_درس_بیست_و_پنجم #متن_ماله_درس_بیست_و_پنجم #بررسی_متن_درس_بیست_و_پنجم #پاسخ_تمرین‌های_درس_بیست_و_پنجم https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ کلمات جدید درس بیست و پنج (שיעור כה) אוֹר (אוֹרִים= אוֹרוֹת): نور אֱמֶת (אֲמִתּוֹת): حقیقت 🔅בֶּאֱמֶת: حقیقتا בְּרָכָה (בְּרָכוֹת): برکت זָז (לָזוּז): حرکت کردن חַי (לִחְיוֹת): زندگی کردن (حیات داشتن) חֹשֶׁך (חושך): تاریکی טָעָה (לִטְעוֹת): خطا کردن، اشتباه کردن לָבָן, לְבָנָה: سفید לִפְעָמִים: گاهی מְחִיר (מְחִירִים): قیمت פֶּסֶל (פְּסָלִים): مجسمه פֶּסֶל (פְּסִילִים): بت קֶמַח (קְמָחִים): آرد 🔅عبارات تازه: מֵעֵץ וּמֵאֶבֶן: از چوب و سنگ עוֹלֶה הַרבֵּה: بسیار می‌ارزد، گران است כָּל פֶּסֶל וּפֶסֶל: هر یک از بت‌ها https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس بیست و پنجم (۱):👇 الف) صرف زمان آینده فعل‌های ע"ו: برای صرف زمان آینده این فعل‌ها، تنها لامد مصدری را برمی‌داریم و به جای آن پیشوند آینده مناسب هر صیغه را می‌گذاریم که با همان صدای لامد مصدری خوانده می‌شود. לָקוּם- بلند شدن، بیدار شدن אֲנִי אָקוּם אֲנַחְנוּ נָקוּם אַתָּה תָּקוּם אַתֶּם תָּקוּמוּ אַתְּ תָּקוּמִי אַתֶּן תָּקֹמְנָה הוּא יָקוּם הֵם יָקוּמוּ הִיא תָּקוּם הֵן תָּקֹמְנָה https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس بیست و پنجم (۲):👇 ب) صرف زمان آینده فعل‌های ע"י: برای صرف زمان آینده این فعل‌ها، تنها لامد مصدری را برمی‌داریم و به جای آن پیشوند آینده مناسب هر صیغه را می‌گذاریم که با همان صدای لامد مصدری خوانده می‌شود. לָשִׂים- گذاشتن אֲנִי אָשִׂים אֲנַחְנוּ נָשִׂים אַתָּה תָּשִׂים אַתֶּם תָּשִׂימוּ אַתְּ תָּשִׂימִי אַתֶּן תָּשֵׂמְנָה הוּא יָשִׂים הֵם יָשִׂימוּ הִיא תָּשִׂים הֵן תָּשֵׂמְנָה https://eitaa.com/ebri_biyamoozim