✅ قواعد درس بیست و هفت (۲):👇 ب) فعل נָתַן از دسته פ"נ: جز در زمان حال، باقی زمان‌های این فعل و مصدر آن بی‌قاعده است. مصدر آن לָתֵת و صرف گذشته و آینده آن به صورت زیر است. לָתֵת- دادن، اجازه دادن گذشته: אֲנִי נָתַתִּי אֲנַחְנוּ נָתַנּוּ אַתָּה נָתַתָּ אַתֶּם נָתַתֶּם אַתְּ נָתַתְּ אַתֶּן נָתַתֶּן הוּא נָתַן הֵם נָתְנוּ הִיא נָתְנָה הֵן נָתְנוּ آینده: אֲנִי אֶתֵּן אֲנַחְנוּ נִתֵּן אַתָּה תִּתֵּן אַתֶּם תִּתְּנוּ אַתְּ תִּתְּנִי אַתֶּן תִּתֵּנָּה הוּא יִתֵּן הֵם יִתְּנוּ הִיא תִּתֵּן הֵן תִּתֵּנָּה 🔅توجه داشته باشید در صیغه‌هایی که دو נ در کنار هم آمده (حرف سوم ریشه و شناسه فعل)، در هم ادغام شده و داگش گرفته است. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس بیست و هفت (۳):👇 ج) אֶרֶץ: واژه אֶרֶץ (سرزمین، کشور، زمین) که اصطلاحاً برای سرزمین فلسطین نیز استفاده می‌شود، زمانی که حرف تعریف یا اضافه می‌گیرد، تبدیل به אָרֶץ می‌شود. הָאָרֶץ לָאָרֶץ בָּאָרֶץ https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר כז (27)👇 فعل‌های درس بیست و هفتم: 1⃣ ג - ד - ל 🔅مصدر: לִגְדֹּל (לגדול) بزرگ شدن، رشد کردن، افزایش یافتن 🔅زمان حال: גָּדֵל גְּדֵלִים גְּדֵלָה גְּדֵלוֹת 🔅زمان گذشته: גָּדַלְתִּי גָּדַלְנוּ גָּדַלְתָּ גְּדַלְתֶּם גָּדַלְתְּ גְּדַלְתֶּן גָּדֵל (גָּדַל) גָּדְלוּ גָּדְלָה גָּדְלוּ 🔅زمان آینده: אֶגְדַּל נִגְדַּל תִּגְדַּל תִּגְדְּלוּ תִּגְדְּלִי תִּגְדַּלְנָה יִגְדַּל יִגְדְּלוּ תִּגְדַּל תִּגְדַּלְנָה 2⃣ ל - ק - ח 🔅مصدر: לָקַחַת گرفتن 🔅زمان حال: לוֹקֵחַ לוֹקְחִים לוֹקַחַת לוֹקְחוֹת 🔅زمان گذشته: לָקַחְתִּי לָקַחְנוּ לָקַחְתָּ לְקַחְתֶּם לָקַחְתְּ לְקַחְתֶּן לָקַח לָקְחוּ לָקְחָה לָקְחוּ 🔅زمان آینده: אֶקַּח נִקַּח תִּקַּח תִּקְּחוּ תִּקְּחִי תִּקַּחְנָה יִקַּח יִקְּחוּ תִּקַּח תִּקַּחְנָה 3⃣ נ - ת - ן 🔅مصدر: לָתֵת دادن، اجازه دادن 🔅زمان حال: נוֹתֵן נוֹתְנִים נוֹתֶנֶת נוֹתְנוֹת 🔅زمان گذشته: נָתַתִּי נָתַנּוּ נָתַתָּ נְתַתֶּם נָתַתְּ נְתַתֶּן נָתַן נָתְנוּ נָתְנָה נָתְנוּ 🔅زمان آینده: אֶתֵּן נִתֵּן תִּתֵּן תִּתְּנוּ תִּתְּנִי תִּתֵּנָּה יִתֵּן יִתְּנוּ תִּתֵּן תִּתֵּנָּה 4⃣ שׁ - א - ב 🔅مصدر: לִשְׁאֹב کشیدن (مایعات، آب، گاز و...)، تلمبه زدن 🔅زمان حال: שׁוֹאֵב שׁוֹאֲבִים שׁוֹאֶבֶת שׁוֹאֲבוֹת 🔅زمان گذشته: שָׁאַבְתִּי שָׁאַבְנוּ שָׁאַבְתָּ שְׁאַבְתֶּם שָׁאַבְתְּ שְׁאַבְתֶּן שָׁאַב שָׁאֲבוּ שָׁאֲבָה שָׁאֲבוּ 🔅زمان آینده: אֶשְׁאַב נִשְׁאַב תִּשְׁאַב תִּשְׁאֲבוּ תִּשְׁאֲבִי תִּשְׁאַבְנָה יִשְׁאַב יִשְׁאֲבוּ תִּשְׁאַב תִּשְׁאַבְנָה https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ متن ماله درس بیست و هفتم:👇 אֱלִיעֶזֶר וְרִבְקָה אַבְרָהָם ושָׂרָה היו זקנים כאשר שרה ילדה את יִצְחָק. יצחק גדל והיה לאיש. אברהם ראה שבא הזמן לקחת אישה ליצחק. הוא קרא לאֱלִיעֶזֶר, העבד שלו, ואמר לו: - אינני רוצה לקחת ליצחק אישה מן הבנות הרעות של ארץ כְּנַעַן. המשפחה שלי באה מארץ אֲרָם. אני רוצה שיצחק יקח אישה משם, ואני מוכן לשלוח אותך שמה. אתן לך גמלים ועבדים ואתה תלך לארץ ארם. אני נותן לך ברכה, שה' ישמור אותך בדרך אשר תלך בה, וייתן לך כוח לעבור את המדבר הגדול והנורא, ותבוא בשלום לארץ ארם. שם יעזור לך ה' למצוא אישה טובה ליצחק. גם תכשיטים וכלים יקרים תקח אתך כדי לתת מתנות לנערה ולהורים שלה. אליעזר לקח את העבדים, את הגמלים ואת המתנות ויצא לדרך. הוא עבר מדברים ונהרות, ערים וארצות, ובסוף, אחרי ימים רבים, הוא בא אל ארץ ארם. אליעזר ידע שהבנות של העיר באות בערב אל המעיין לשאוב מיים. לכן, שם אפשר יהיה לפגוש בנות רבות כדי לבחור אשה טובה ליצחק. הוא לא נח אפלו רגע. בלב מלא תקווה הלך מייד שמה. הוא עמד לא רחוק מן המעיין, ולא זז משם זמן רב. פתאום הוא ראה נערה יפה עולה לאט מן המעיין עם כד מלא מיים. הוא הלך מהר אל הנערה ואמר לה: - אני איש זר בארץ הזאת. באתי מדרך ארוכה וקשה. עברתי ערים וארצות רבות, אני עייף וצמא. האם תתני לי לשתות טיפות אחדות מן הכד שלך? - בשמחה רבה, ענתה הנערה. הנה מיים בשבילך, וגם אלך ואשאב עוד מיים ואתן לגמלים שלך. הלב הטוב של הנערה והיפי שלה עשו רשם חזק על אליעזר. היא בוודאי תהיה אישה טובה ליצחק, כך חשב אליעזר, וכן היה. הנערה הזאת היא רִבְקָה, האישה של יצחק, והאם של עֵשָׂו ויַעֲקֹב. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس بیست و هفتم (۱):👇 📝 عنوان: אֱלִיעֶזֶר וְרִבְקָה 📝 بند اول: אַבְרָהָם וְשָׂרָה הָיוּ זְקֵנִים ابراهیم و سارا بودند پیر כַּאֲשֶׁר שָׂרָה יָלְדָה אֶת יִצְחָק. زمانی که سارا به دنیا آورد اسحاق را. יִצְחָק גָּדַל וְהָיָה לָאִישׁ. اسحاق بزرگ شد و شد مردی. אַבְרָהָם רָאָה ابراهیم دید שֶׁבָּא הַזְּמַן که آمده زمان לָקַחַת אִשָּׁה לְיִצְחָק. گرفتن همسری برای اسحاق. הוּא קָרָא לֶאֱלִיעֶזֶר, او صدا زد الیعاذر را، הָעֶבֶד שֶׁלּוֹ, بنده‌اش، וְאָמַר לוֹ: و گفت به او: 📝 بند دوم: - אֵינֶנִּי רוֹצֶה - نمی‌خواهم 🔺استفاده از אֵין صرف‌شده برای منفی کردن فعل. ۱. این قاعده تنها برای افعال زمان حال قابل استفاده است. ۲. بدون صرف و صرفا با استفاده از אֵין هم می‌توان منفی کرد. ۳. برای منفی کردن فعل زمان حال با استفاده از אֵין، باید آن را پیش از فاعل آورد، برخلاف לֹא که پیش از فعل می‌آید. ۴. چنانچه אֵין صرف شده باشد، دیگر نیازی به آوردن فاعل نیست و می‌توان حالت صرف‌شده אֵין را پیش از فعل زمان حال آورد. לָקַחַת לְיִצְחָק אִשָּׁה بگیرم برای اسحاق زنی מִן הַבָּנוֹת הָרָעוֹת שֶׁל אֶרֶץ כְּנַעַן. از دختران بد سرزمین کنعان. הַמִּשְׁפָּחָה שֶׁלִּי בָּאָה מֵאֶרֶץ אֲרָם. خانواده من آمده‌اند از سرزمین ارم (اهل سرزمین ارم هستند). אֲנִי רוֹצֶה من می‌خواهم שֶׁיִּצְחָק יִקַּח אִשָּׁה מִשָּׁם, که اسحاق بگیرد زنی از آنجا، 🔺استفاده از فعل آینده (יִקַּח) برای بیان آرزو וַאֲנִי מוּכָן לִשְׁלֹחַ אוֹתְךָ שָׁמָּה. و من می‌خواهم بفرستم تو را به آنجا. 🔺וַאֲנִי: رسیدن حرف عطف به صدای خطف پتخ و تغییر صدایش از شوا به پتخ 🔺שָׁמָּה: مقصد معرفه و استفاده از کاماتص هی در آخر آن به جای حرف اضافه לְ یا אֶל قبل از آن. אֶתֵּן לְךָ خواهم داد به تو גְּמַלִּים וַעֲבָדִים شتران و برده‌هایی 🔺וַעֲבָדִים: رسیدن حرف عطف به صدای خطف پتخ و تغییر صدایش از شوا به پتخ וְאַתָּה תֵּלֵךְ לְאֶרֶץ אֲרָם. و‌ تو خواهی رفت به سرزمین ارم. אֲנִי נוֹתֵן לְךָ בְּרָכָה, من می‌دهم به تو برکت، שֶׁה' יִשְׁמֹר אוֹתְךָ تا خدا محافظت کند تو را בַּדֶּרֶךְ אֲשֶׁר תֵּלֵךְ בָּהּ, در سفری که خواهی رفت به آن، וְיִתֵּן לְךָ כֹּחַ و بدهد به تو نیرو לַעֲבֹר אֶת הַמִּדְבָּר הַגָּדוֹל וְהַנּוֹרָא, تا بگذری از صحرای بزرگ و هولناک، 🔺دقت: فعل לַעֲבֹר به دنبالش حرف اضافه ندارد. اما در فارسی فعل «گذشتن» حرف اضافه «از» را به دنبال دارد. וְתָבוֹא בְּשָׁלוֹם לְאֶרֶץ אֲרָם. و بروی به سلامت به سرزمین ارم. 🔺וְתָבוֹא: داگش תּ به خاطر اضافه شدن حرف عطف بر سر آن، و رفتنش به وسط کلمه، افتاده. שָׁם יַעֲזֹר לְךָ ה' آنجا کمک خواهد کرد به تو خدا לִמְצֹא אִשָּׁה טוֹבָה לְיִצְחָק. که بیابی همسری خوب برای اسحاق. גַּם תַּכְשִׁיטִים וְכֵלִים יְקָרִים תִּקַּח אִתְּךָ همچنین جواهرات و‌ ظروف گرانقیمت بردار با خودت 🔺וְכֵלִים: داگش כּ به خاطر اضافه شدن حرف عطف بر سر آن، و رفتنش به وسط کلمه، افتاده. כְּדֵי לָתֵת מַתָּנוֹת לַנַּעֲרָה וְלַהוֹרִים שֶׁלָּהּ. تا بدهی هدیه به دختر و والدین او. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس بیست و هفتم (۲):👇 📝 بند سوم: אֱלִיעֶזֶר לָקַח الیعاذر برداشت אֶת הָעֲבָדִים, אֶת הַגְּמַלִּים וְאֶת הַמַּתָּנוֹת برده‌ها، شتران و هدیه‌ها را 🔺אֶת که بر سر مفعول معرفه می‌آید، بر سر تک تک مفعول‌ها، جداگانه می‌آید. וְיָצָא לַדֶּרֶךְ. و‌ رفت به سفر. הוּא עָבַר מִדְבָּרִים וּנְהָרוֹת, עָרִים וַאֲרָצוֹת, او گذشت از صحراها و رودها، جنگل‌ها و سرزمین‌ها 🔺וּנְהָרוֹת: تغییر صدای حرف عطف از شوا به شروک، به دلیل ممنوعیت دو شوا در اول کلمه. וּבַסּוֹף, و در پایان، 🔺וּבַסּוֹף: וְ + בְּ + הַ + סוֹף 🔅تغییر صدای حرف عطف از شوا به شروک، به دلیل رسیدن به یکی از حروف بومَف (בּ, ו, מ, ף) 🔅حذف داگش בְּ به دلیل رفتن به وسط کلمه 🔅ادغام حرف اضافه בְּ با حرف تعریف הַ. 📝 بند چهارم: אַחֲרֵי יָמִים רַבִּים, پس از روزهای زیادی، הוּא בָּא אֶל אֶרֶץ אֲרָם. او آمد به سرزمین ارم. אֱלִיעֶזֶר יָדַע الیعاذر می‌دانست שֶׁהַבָּנוֹת שֶׁל הָעִיר בָּאוֹת בָּעֶרֶב که دختران شهر می‌آیند هنگام عصر אֶל הַמַּעְיָן לִשְׁאֹב מַיִם. به [کنار] چشمه تا بکشند آب. לָכֵן, שָׁם אֶפְשָׁר יִהְיֶה לִפְגֹשׁ בָּנוֹת רַבּוֹת بنابراین، آنجا ممکن بود ببیند دختران زیادی כְּדֵי לִבְחֹר אִשָּׁה טוֹבָה לְיִצְחָק. تا برگزیند همسری خوب برای اسحاق. הוּא לֹא נָח אֲפִלּוּ רֶגַע. او استراحت نکرد حتی لحظه‌ای. בְּלֵב מָלֵא תִּקְוָה با قلبی آکنده از امید 🔺מָלֵא حرف اضافه ندارد. הָלַךְ מִיָד שָׁמָּה. رفت فورا به آنجا. 🔺שָׁמָּה: مقصد معرفه، همراه با کاماتص و‌ هی. הוּא עָמַד לֹא רָחוֹק מִן הַמַּעְיָן, او‌ ایستاد نه [چندان] دور از چشمه، 🔺רָחוֹק מִן: دقت به حرف اضافه مناسب کلمه רָחוֹק. וְלֹא זָז מִשָּׁם זְמַן רַב. و حرکت نکرد از آنجا زمانی طولانی. 🔺מִשָּׁם: מִן + שָׁם داگش شین به نشانه حذف نون است. פִּתְאֹם הוּא רָאָה נַעֲרָה יָפָה ناگهان او دید دختری زیبا עוֹלָה לְאַט מִן הַמַּעְיָן بالا می‌آید آهسته از چشمه עִם כַּד מָלֵא מַיִם. با کوزه‌ای پر از آب. הוּא הָלַך מַהֵר אֶל הַנַּעֲרָה او رفت سریع به سمت دختر וְאָמַר לָהּ: و گفت به او: 🔺לָהּ به داگش داخل هی دقت کنید؛ مپیک، نقطه‌ای که داخل هی می‌نشیند و اغلب نشان‌دهنده ضمیر بودن آن است. 📝 بند پنجم: - אֲנִי אִישׁ זָר בָּאָרֶץ הַזֹּאת. - من مردی غریب هستم در این سرزمین. בָּאתִי מִדֶּרֶךְ אֲרֻכָּה וְקָשָׁה. آمده‌ام از سفری طولانی و‌ سخت. עָבַרְתִּי עָרִים וַאֲרָצוֹת רַבּוֹת, گذشته‌ام از شهرها و سرزمین‌های زیادی אֲנִי עָיֵף וְצָמֵא. من خسته و تشنه‌ام. הַאִם תִּתְּנִי לִי آیا می‌دهی به من לִשְׁתּוֹת טִפּוֹת אֲחָדוֹת מִן הַכַּד שֶׁלָּךְ? تا بنوشم قطراتی چند (جرعه‌ای) از کوزه‌ات؟ 📝 بند ششم: - בְּשִׂמְחָה רַבָּה, - با خوشحالی فراوان، עָנְתָה הַנַּעֲרָה. پاسخ داد دختر. הִנֵּה מַיִם בִּשְׁבִילְךָ, این آب برای شما، וְגַם אֵלֵך و همچنین خواهم رفت וְאֶשְׁאַב עוֹד מַיִם و خواهم کشید دوباره آب וְאֶתֵּן לַגְּמַלִּים שֶׁלְּךָ. و خواهم داد به شترانت. 📝 بند هفتم: הַלֵּב הַטּוֹב שֶׁל הַנַּעֲרָה دل خوب دختر וְהַיֹּפִי שֶׁלָּהּ و‌زیبایی او עָשׂוּ רֹשֶׁם חָזָק עַל אֱלִיעֶזֶר. گذاشت اثری زیاد بر الیعاذر. הִיא בְּוַדַּאי תִּהְיֶה אִשָּׁה טוֹבָה ליִצְחָק, او قطعا خواهد بود همسری خوب برای اسحاق، כָּךְ חָשַׁב אֱלִיעֶזֶר, اینچنین اندیشید الیعاذر، וְכֵן הָיָה. و اینچنین شد. הַנַּעֲרָה הַזֹּאת הִיא רִבְקָה, این دختر، او ربکا (رفقه) است، הָאִשָּׁה שֶׁל יִצְחָק, همسر اسحاق، וְהָאֵם שֶׁל עֵשָׂו וְיַעֲקֹב. و مادر عیسو و یعقوب. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ تمرینهای درس بیست و هفتم کتاب هیسود:👇 1. הַנַּעַר נָתַן לָהּ מַתָּנָה יָפָה. 2. אֵיִזֶה מְעִיל (אַתְּ) תִּקְחִי לַדֶּרֶךְ? 3. הִיא מָכְרָה אֶת הַתַּכְשִׁטִים שֶׁלָּהּ כְּדֵי לָתֵּת אֶת הַכֶּסֶף לָעֲנִיִים. 4. הוּא בָּא לְאֶרֶץ (אֶל אֶרֶץ) זָרָה לָגוּר בָּהּ. 5. אִמָּא! מָה (אַתְּ) תִּתְּנִי לִי אִם אֲנִי אֶהְיֶה נַעַר טוֹב? 6. הָעֲבָדִים מָצְאוּ מַעְיָן (מעיין) בַּמִּדְבָּר. 7. זְמַן רַב עָבַר מִן הַיּוֹם שֶׁלָּמַדְנוּ יַחַד בְּבֵיִת הַסֵּפֶר. 8. הַנְּעָרוֹת יָבֹאוּ (תָּבֹאנָה) עִם כַּדִים לִשְׁאֹב (לשאוב) מַיִם (מיים) מִן הַנָּהָר. 🔅יָבֹאוּ یا תָּבֹאנָה: امروزه برای فعل آینده صیغه جمع مؤنث از همان صیغه جمع مذکر استفاده می‌شود. اما در متنهای قدیمی خود صیغه جمع مؤنث به کار می‌رود. 9. הַגָּמָל יָכוֹל לִחְיוֹת יָמִים רַבִּים בְּלִי מַיִם (מיים). 10. כַּאֲשֶׁר הַלַּיְלוֹת אֲרֻכִּים (ארוכים), הַיָּמִים קְצָרִים. 11. הוּא חַי חַיִים אַרֻכּים (ארוכים). 12. אֲנִי מֵעוֹלָם לֹא אֶקַח כֶּסֶף מִן הַהוֹרִים שֶׁלִּי; אֲנִי אֶעֶבֹד (אעבוד) בְּמִסְעָדָה. 13. (אֲנַחְנוּ) נָתַּנּוּ כָּל הַסְּפָרִים שֶׁלָּנוּ לַסִּפְרִיָה שֶׁל הָעִיר. 14. הָאָחוֹת שֶׁלִּי הָיְתָּה קוֹנָה הַמַּתָּנוֹת לַהוֹרִים שֶׁלָּנוּ. 15. הוּא אוֹהֵב לָקַחַתּ, אַבָל לֹא לָתֵּת. 16. אֲנִי יוֹדַעַת אֵיךְ לִקְרֹא (לקרוא) אַבָל אֲנִי עוֹד קוֹרֵאת לְאַט. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

#درس_بیست_و_هشتم_کتاب_هیسود #کلمات_و_عبارات_تازه #قواعد_درس_بیست_و_هشتم #فعل_امر #فعل_نهی #لطفا #نهی_در_کتاب_مقدس #اصطلاح_הלך_לו #صرف_فعل‌های_درس_بیست_و_هشتم #متن_ماله_درس_بیست_و_هشتم #بررسی_متن_درس_بیست_و_هشتم #پاسخ_تمرین‌های_درس_بیست_و_هشتم https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ کلمات جدید درس بیست و هشت (שיעור כח)👇 אֹהֶל= אוהל (אֹהָלִים= אוהלים): خیمه אֱלֹהִים: خدا בָּרָא (לִבְרוֹא): آفریدن (برای آفرینش الهی به کار می‌رود.) בָּרוּךְ, בְּרוּכָה: متبرک הֵנָּה: اینجا، این طرفی טוֹבָה (טוֹבוֹת): لطف، توجه، التفات לְאַט לְאַט: خیلی آرام סָבַל (לִסְבּוֹל): صبر کردن، متحمل شدن، رنج بردن סָלַח (לִסְלוֹחַ) לְ...: بخشیدن סְעוּדָה (סְעוּדוֹת): وعده غذا פָּנָה (לִפְנוֹת): چرخید، رو کرد פָּנִים= פַּרְצוּף (פַּרְצוּפִים): صورت צַדִּיק (צַדִּיקִים): پرهیزکار، پارسا רָחַץ (לִרְחוֹץ): شستن שׁוּב: دوباره שָׁעָה (שָׁעוֹת): ساعت، مدتی، یک چندی 🔅عبارات تازه: הָלַךְ לוֹ: او رفت https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس بیشت و هشتم (۱):👇 الف) فعل امر (צִוּוּי): فعل امر از زمان آینده گرفته می‌شود؛ به این ترتیب که پسوند صیغه‌های مخاطب برداشته می‌شوند. در ادامه به ساخت انواع فعل‌های امر اشاره می‌شود. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس بیست و هشتم (۱- ۱):👇 ۱. امر فعل‌های سالم (שְׁלֵמִים): לִגְמוֹר- پایان دادن، کامل کردن עָתִיד (آینده) צִוּוּי (امر) אַתָּה תִּגְמֹר גְּמֹר אַתְּ תִּגְמְרִי גִּמְרִי אַתֶּם תִּגְמְרוּ גִּמְרוּ אַתֶּן תִּגְמֹרְנָה גְּמֹרְנָה לִשְׁמוֹעַ- شنیدن، گوش دادن עָתִיד (آینده) צִוּוּי (امر) אַתָּה תִּשְׁמַע שְׁמַע אַתְּ תִּשְׁמְעִי שִׁמְעִי אַתֶּם תִּשְׁמְעוּ שִׁמְעוּ אַתֶּן תִּשְׁמַעְנָה שְׁמַעְנָה 🔅تبدیل شوا به خیریک در حرف اول دو صیغه مفرد مؤنث و جمع مذکر، طبق قاعده ممنوعیت وجود دو شوا (שְׁוָאִים) در ابتدای کلمه یا هجا است. همین قانون برای امر فعل‌های سالمی که حرف اول ریشه‌شان حلقی است، به کار می‌رود. לַעֲזוֹר - کمک کردن עָתִיד (آینده) צִוּוּי (امر) אַתָּה תַּעֲזֹר עֲזֹר אַתְּ תַּעַזְרִי עִזְרִי אַתֶּם תַּעַזְרוּ עִזְרוּ אַתֶּן תַּעֲזֹרְנָה עֲזֹרְנָה 🔅با اینکه حرف اول ریشه در مفرد مؤنث و جمع مذکر صدای پتخ دارد، اما در فعل امر پتخ تبدبل به خیریک می‌شود، چرا که پتخ در واقع جایگزین خطف پتخ شده است. (رک. به: درس ۲۳.). 🔅زمانی که حرف دوم ریشه فعل‌های سالم، حلقی است، مانند: לִצְעוֹק، לִצְחוֹק، לִשְׁאוֹל، حرف اول ریشه برای مفرد مؤنث و جمع مذکر در فعل امر صدای پتخ می‌گیرد. به خاطر شباهت به خطف پتخ حرف بعدی، صدای اول به جای خیریک، پتخ می‌شود. לִשְׁאוֹל- پرسیدن، قرض گرفتن עָתִיד (آینده) צִוּוּי (امر) אַתָּה תִּשְׁאַל שְׁאַל אַתְּ תִּשְׁאֲלִי שַׁאֲלִי אַתֶּם תִּשְׁאֲלוּ שַׁאֲלוּ אַתֶּן תִּשְׁאַלְנָה שְׁאַלְנָה https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس بیست و هشتم (۱- ۲):👇 ۲. امر فعل‌های ناخیم از دسته פ"י: לִישׁוֹן- خوابیدن עָתִיד צִוּוּי אַתָּה תִּישַׁן שַׁן אַתְּ תִּישְׁנִי שְׁנִי אַתֶּם תִּישְׁנוּ שְׁנוּ אַתֶּן תִּישַׁנָּה שַׁנָּה https://eitaa.com/ebri_biyamoozim