#جلسه_اول_سطح_دو👇 #سه_دسته‌_اصلی_فعل #هفت_بینیان_اصلی #شلمیم #ناخیم #خسریم #زمان_حال #بینیان_پاعل #حرف_حلقی_در_حرف_دوم_ریشه #א_در_حرف_سوم_ریشه #ה_ח_در_حرف_سوم_ریشه #לְאָן_אֵיפה https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

لطفا پیش از خواندن مطلب #سه_دسته_اصلی_فعل، و #هفت_بینیان_اصلی_فعل این پیام را مطالعه کنید.

✅ سه دسته اصلی فعل:👇 فعل‌ها در زبان عبری، با توجه به حروف اصلی که در ریشه (שׁוֹרֶשׁ) دارند، به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند که هنگام صرف باید به آن توجه داشت. دسته اول، افعال قوی (פְּעָלִים חֲזָקִים strong verbs) هم نامیده می‌شوند، یعنی هیچکدام از حروف ریشه‌شان، از حروف اطواری نیستند و سالم صرف می‌شوند. اما دو دسته دیگر به خاطر داشتن یک یا گاه دو حرف اطواری، یا تکرار یک حرف در ریشه، افعال ضعیف (פְּעָלִים חַלָּשִׁים weak verbs) خوانده می‌شوند و در صرف‌هایشان دچار تغییر می‌شوند. ۱. شْلِمیم یا سالم‌ها (שְׁלֵמִים): فعل‌هایی که هنگام رفتن در باب‌ها یا صرف‌های مختلف، تغییری در آن پیدا نمی‌شود. مثال: כּתב فعل سالم است. 🔅نکته: وجود حروف בּגּדּ כּפתּ نوع صرف را عوض نمی‌کند، بلکه تنها صدای آن حرف با توجه به داگش گرفتن یا نگرفتنش ممکن است تغییر کند. ۲. ناخیم یا معتل‌ها (נָכִים): فعل‌هایی که هنگام رفتن در باب‌ها یا صرف‌های مختلف، در صدای حروف اصلی تغییر ایجاد می‌شود. مثال: ישב ۳. خَسِریم یا ناقص‌ها (חֲסֵרִים): فعل‌هایی که هنگام رفتن در باب‌ها یا صرف‌های مختلف، یکی از حروف اصلی ریشه حذف می‌شود. مثل: נתן افعال مضاعف نیز که یک حرف به صورت مشدد در ریشه آمده، از این دسته هستند. مثل: חמם https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

تصویری از مِنُرا (منورا מְנוֹרָה ‎menorah) یا شمعدان هفت شعله یهود

✅ هفت بینیان اصلی فعل (۱):👇 همانطور که پیش از این اشاره شد، در زبان عبری هفت باب یا بینیان یا میشکال اصلی داریم که در این بخش اشاره مختصری به آنها می‌نماییم:👇 בִּנְיָן با جمع בִּנְיָנִים מִשְׁקָל با جمع מִשְׁקָלִים Constructions, Stems ✳️ معمولا برای نشان دادن این هفت بینیان، از مِنُرا (منورا) یا شمعدان هفت شعله یهود، گاه به شکل ایستاده و گاه خوابیده، استفاده می‌شود. (מְנוֹרָה menorah) به این ترتیب، هر یک از هفت باب اصلی در کنار یکی از هفت شعله نمایش داده می‌شود که عبارتند از: ۱. پاعَل یا کَل به معنی ساده (פָּעַל paˈal) ۲. پِعِّل (פִּעֵל ‎piˈel) ۳. هیفعیل (הִפְעִיל ‎hifˈil) ۴. هیتْپَعِّل (הִתְפַּעֵל hitpaˈel) ۵. هوفْعَل (הֻפְעַל ‎hufˈal) ۶. پوعَل (פֻּעַל ‎puˈal) ۷. نیفْعَل (נִפְעַל ‎nifˈal) ✳️ سه بینیان بالای منورا، همه باب‌های معلوم هستند و سه بینیان پایین، مجهول. بینیان وسطی هم باب میانه است. هر بینیان معلومی در سمت بالا، از طریق شاخه خود، به یک بینیان در پایین مربوط می‌شود که در واقع بینیان مجهول آن باب شمرده می‌شود. به این ترتیب، 🔅بینیان پاعَل معلوم است و بینیان نیفْعَل مجهول آن. 🔅بینیان پِعِّل معلوم است و بینیان پوعَل مجهول آن. 🔅بینیان هیفعیل معلوم است و بینیان هوفْعَل مجهول آن. 🔅بینیان هیتْپَعِّل نیز میانه است، یعنی فاعل، فعلی را روی خودش انجام داده و مفعول هم خودش است. ✳️ البته این قاعده همیشگی نیست و ممکن است استثناهایی هم پیدا شود. مثلا در بینیان پاعل، فعل با معنای مجهول داشته باشیم. ✳️ همه ریشه‌ها در تمام بینیان‌ها معنا پیدا نمی‌کنند و گاهی می‌بینیم یک ریشه، تنها در یک بینیان قابل وارد شدن و معنا داشتن است. ✳️ ریشه‌ای که تقریبا می‌تواند وارد تمامی بینیان‌ها شود و معنا داشته باشد، ریشه כּתב است. بنابراین برای مثال معمولا از این ریشه استفاده می‌کنند. ✳️ هنگام بردن ریشه‌ای که دارای حروف בּגּדּ כּפתּ هست در بینیان‌ها، به تغییر صدای حروف دقت کنید. چنانچه مکان حرفی در بینیان، مشدد باشد، حروف בּגּדּ כּפתּ با داگش خوانده می‌شوند و اگر مشدد نباشد، باید صدای بدون داگش آن حرف تلفظ شود. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

مقاله‌ای کوتاه به زبان انگلیسی درباره هفت بینیان اصلی

✅ قواعد درس سوم (۱):👇 صرف فعل، زمان حال، بینیان پاعل، فعل‌هایی با ۱. "ע" הַפֹּעַל => א, ח, ע ۲. "ל" הַפֹּעַל => א ۳. "ל" הַפֹּעַל => ח, ע ۱. زمان حال فعل‌هایی که حرف دوم ریشه‌شان א, ח, ע است. زمانی که حرف دوم ریشه، א, ח, ע است، برای این حروف در دو صیغه جمع، به جای شوا، از خطف پتخ استفاده می‌شود. دلیل آن شواپذیر نبودن این حروف بطور معمول است که پیش از این اشاره شد. שׁוֹאֵל שׁוֹאֲלִים שׁוֹאֶלֶת שׁוֹאֲלוֹת ✳️الگو (حرف حلقی با × نشان داده شده است): ~וֹ ×ֵ ~ ~וֹ×ֲ ~ִים ~וֹ×ֶ ~ֶת ~וֹ×ֲ ~וֹת 🔅زمان حال این افعال در دو صیغه جمع تغییر دارند. ۲. فعل‌هایی که حرف سوم ریشه‌شان א است، صرف این افعال به صورت زیر است: קוֹרֵא קוֹרְאִים קוֹרֵאת קוֹרְאוֹת ✳️ الگو: ~וֹ~ֵ ~ ~וֹ~ְ ~ִים ~וֹ~ֵ ~ת ~וֹ~ְ~וֹת 🔅زمان حال این افعال در صیغه مفرد مؤنث تغییر دارند. ۳. فعل‌هایی که حرف سوم ریشه‌شان ח یا ע است. در این فعل‌ها، در صیغه مفرد مذکر، ח یا ע پتخ می‌گیرند و در صیغه مفرد مؤنث، حرف دوم و سوم ریشه. دو صیغه جمع تغییری ندارند. לוֹקֵחַ לוֹקְחִים לוֹקַחַת לוֹקְחוֹת יוֹדֵעַ יוֹדְעִים יוֹדַעַת יוֹדְעוֹת ✳️ الگو: ~וֹ~ֵ~ַ ~וֹ~ְ~ִים ~וֹ~ַ~ַת ~וֹ~ְ~וֹת 🔅زمان حال این افعال در دو صیغه مفرد تغییر دارند. ✅ قواعد درس سوم (۲):👇 کلمات پرسشی לְאָן و אֵיפֹה: هر دوی این کلمات به معنای «کجا» هستند، اما לְאָן برای فعل‌هایی استفاده می‌شود که در آنها حرکت به سمت چیزی هست. در موارد دیگر از אֵיפֹה استفاده می‌شود. ⬅️ אֵיפֹה👇 - אֵיפֹה הַבַּית שֶׁל דָּוִד? = خانه داوود کجاست؟ - אֵיפֹה אַתָּה לוֹמֵד? = کجا درس می‌خوانی؟ ⬅️ לְאָן👇 - לְאָן אַתָּה הוֹלֵך? = به کجا می‌روی؟ https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר ג (3)‏ فعل‌های درس سوم 🔴 این فعل، سالم صرف می‌شود.‏ 1⃣ ה - ל - ך رفتن (با حرف اضافه אֶל)، قدم زدن הוֹלֵךְ הוֹלְכִים הוֹלֶכֶת הוֹלְכוֹת 🔵 فعل‌هایی که حرف دوم‌شان ("ע" הַפֹּעַל) حلقی (א ، ה ، ח ، ע) است.‏ 2⃣ צ - ח - ק خندیدن (با حرف اضافه עַל)‏ צוֹחֵק צוֹחֲקִים צוֹחֶקֶת צוֹחֲקוֹת 3⃣ שׁ - א - ל پرسیدن، قرض گرفتن שׁוֹאֵל שׁוֹאֲלִים שׁוֹאֶלֶת שׁוֹאֲלוֹת ✳️ به "ע" הַפֹּעַל این فعل‌ها در دو‌ صیغه جمع دقت کنید. مکان، مکان شوا هست، اما از آنجا که حروف حلقی جز در موارد استثنا، شواپذیر نیستند، صدایشان تبدیل به خطف پتخ شده. ⚫ این فعل‌ها، حرف سوم‌شان ("ל" הַפֹּעַל) ע و ח است.‏ 4⃣ י - ד - ע دانستن יוֹדֵעַ יוֹדְעִים יוֹדַעַת יוֹדְעוֹת 5⃣ ל - ק - ח برداشتن، گرفتن לוֹקֵחַ לוֹקְחִים לוֹקַחַת לוֹקְחוֹת ✳️ به دو صیغه مفرد دقت کنید. صیغه مفرد مذکر، از آنجا که حرف آخر ח یا ע هست و صدای قبلش، صدای بلند تصره، حرف آخر، پتخ گنوا گرفته. صیغه مفرد مؤنث هم برای دو حرف آخر ریشه، به جای سه‌گل، پتخ گرفته. ⚪ فعلی که حرف سومش ("ל" הַפֹּעַל) א است.‏ 6⃣ ק - ר - א خواندن (با حرف اضافه ל-)، صدا کردن קוֹרֵא קוֹרְאִים קוֹרֵאת קוֹרְאוֹת ✳️ تفاوت را در صیغه مفرد مؤنث دقت کنید که به جای سه‌گل گرفتن دو حرف آخر ریشه، تنها حرف دوم ریشه تصره گرفته و حرف سوم ریشه که א است، بی‌صداست. ❇️ تلفظ صحیح افعال را در وبگاه پعالیم ببینید. https://www.pealim.com/

✅ کلمات جدید درس سوم:👇 אָדוֹן (אֲדוֹנִים): آقا אָרוֹן (אֲרוֹנוֹת): کمد 🔅اسم مذکر است، هرچند جمعش با علامت مؤنث درست شده. فعل و صفتش در مفرد و جمع، هر دو، مذکر می‌آید. אֶתְמוֹל: دیروز בַּיִת (בָּתִים): خانه בֵּיִת סֵפֶר (בָּתֵי סֵפֶר): مدرسه בֵּיִת הַסֵּפֶר: مدرسه (معرفه) גְּבֶרֶת (גְּבִירוֹת): خانم הוֹלֵךְ: می‌رود הַיּוֹם: امروز יוֹדֵעַ: می‌داند יוֹם (יָמִים): روز לְאָן: کجا מְעִיל (מְעִילים): کت עִתּוֹן = עיתון (עִתּוֹנִים): روزنامه פִּתְאֹם = פתאום: ناگهان צוֹחֵק: می‌خندد קוֹרֵא: می‌خواند، فرامی‌خواند שׁוֹאֵל: می‌پرسد שֶׁל: کسره اضافه 🔅 عبارات تازه: בַּבַּיִת: در خانه (معرفه) יוֹם א' (אָלֶף): یکشنبه יוֹם בּ' (בֵּית): دوشنبه יוֹם גּ' (גִּימֵל): سه‌شنبه ✅ بررسی متن درس سوم:👇 עִתוֹן שֶׁל אֶתְמוֹל روزنامه دیروز אָדוֹן כֹּהֵן יוֹשֵׁב בַּבַּיִת. آقای کوهن نشسته است در خانه. 🔺בַּבַּיִת: בְּ + הַ + בַּיִת 🔅حرف اضافه בְּ با حرف تعریف הַ ادغام شده‌اند. حرف اضافه مانده و صدای حرف تعریف را به خود گرفته. גַּם גְּבֶרֶת כֹּהֵן יוֹשֶׁבֶת בַּבַּיִת. همچنین خانم کوهن نشسته است در خانه. אָדוֹן כֹּהֵן קוֹרֵא עִתוֹן. آقای کوهن می‌خواند روزنامه. גְּבֶרֶת כֹּהֵן קוֹרֵאת סֵפֶר. خانم کوهن می‌خواند کتابی. פִּתְאֹם גְּבֶרֶת כֹּהֵן עוֹמֶדֶת ناگهان خانم کوهن برمی‌خیزد וְהוֹלֶכֶת אֶל אָרוֹן. و می‌رود به سمت کمد. 🔺וְהוֹלֶכֶת: וְ + הוֹלֶכֶת הִיא לוֹקַחַת מְעִיל. او برمی‌دارد کتی. אָדוֹן כֹּהֵן שׁוֹאֵל: آقای کوهن می‌پرسد: - מַדּוּעַ אַתְּ לוֹקַחַת מְעִיל? - چرا تو برداشتی کتی؟ לְאָן אַתְּ הוֹלֶכֶת? کجا تو می‌روی؟ גְּבֶרֶת כֹּהֵן אוֹמֶרֶת: خانم کوهن می‌گوید: - אַתָּה לֹא יוֹדֵעַ - تو نمی‌دانی 🔺לֹא יוֹדֵעַ: منفی کردن فعل با לֹא לְאָן אֲנִי הוֹלֶכֶת? به کجا من می‌روم؟ 🔺לְאָן: چون «رفتن» حرکت دارد، از کلمه پرسشی לְאָן استفاده کرده است. אֲנִי הוֹלֶכֶת אֶל בֵּיִת הַסֵּפֶר. من می‌روم به مدرسه. 🔺בֵּיִת הַסֵּפֶר: ترکیب این دو کلمه با هم، معنای «مدرسه» می‌دهد. در اسم‌های ترکیبی، هنگام معرفه شدن، اسم دوم حرف تعریف را می‌گیرد. אָדוֹן כֹּהֵן חוֹשֵׁב آقای کوهن فکر می‌کند וְאוֹמֵר: و می‌گوید: 🔺וְאוֹמֵר: וְ + אוֹמֵר - מַדּוּעַ אַתְּ הוֹלֶכֶת אֶל בֵּיִת הַסֵּפֶר הַיּוֹם? چرا تو می‌روی به مدرسه، امروز؟ 🔺הַיּוֹם: הַ + יוֹם 🔅بعد از اضافه شدن حرف تعریف بر سر יוֹם، حرف اول داگش گرفته. הַיּוֹם, יוֹם בּ', امروز دوشنبه [است]، וְאַתְּ לוֹמֶדֶת עִבְרִית כָּל יוֹם גּ'. و تو یاد می‌گیری عبری، هر سه‌شنبه. 🔺כָּל: اگر اسم بعد از כָּל مفرد باشد، כָּל معنای «هر» می‌دهد. اما اگر اسم بعد جمع باشد، معنای «همه» می‌دهد. 🔺וְאַתְּ: וְ + אַתְּ - כֵּן. - بله. אוֹמֶרֶת גְּבֶרֶת כֹּהֵן. می‌گوید خانم کوهن. אֲנִי לוֹמֶדֶת עִבְרִית כָּל יוֹם גּ', من یاد می‌گیرم عبری، هر سه‌شنبه. וְהַיּוֹם יוֹם גּ'. و امروز سه‌شنبه [است]. 🔺וְהַיּוֹם: וְ+ הַ + יוֹם - לֹא. - نه. אוֹמֵר אָדוֹן כֹּהֵן. می‌گوید آقای کوهن. הַיּוֹם יוֹם בּ' امروز دوشنبه [است] וְלֹא יוֹם גּ'. و نه سه‌شنبه. 🔺וְלֹא: וְ + לֹא גְּבֶרֶת כֹּהֵן צוֹחֶקֶת خانم کوهن می‌خندد וְאוֹמֶרֶת: و می‌گوید: 🔺וְאוֹמֶרֶת: וְ + אוֹמֶרֶת - אַתָּה קוֹרֵא עִתוֹן שֶׁל אֶתְמוֹל. - تو می‌خوانی روزنامه دیروز را. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ متن ماله درس سوم:👇 עיתון של אתמול אדון כוהן יושב בבית. גם גברת כוהן יושבת בבית. אדון כוהן קורא עיתון. גברת כוהן קוראת ספר. פתאום גברת כוהן עומדת והולכת אל ארון. היא לוקחת מעיל. אדון כוהן שואל: - מדוע את לוקחת מעיל? לאן את הולכת? גברת כוהן אומרת: - אתה לא יודע לאן אני הולכת? אני הולכת אל בית הספר. אדון כוהן חושב ואומר: - מדוע את הולכת אל בית הספר היום? היום, יום ב', ואת לומדת עברית כל יום ג'. - כן. אומרת גברת כוהן. אני לומדת עברית כל יום ג', והיום יום ג'. - לא. אומר אדון כוהן. היום, יום ב' ולא יום ג'. גברת כוהן צוחקת ואומרת: - אתה קורא עיתון של אתמול. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim