#روضه از #حاج_محمود_كريمى در #شب_شهادت_امام_صادق_۱۴۰۲ #هیئت_رایة_العباس "علیه‌السلام" #امام_صادق (ع) مقدسات خدا در مدار تقدیست ملائکه همه شاگردهای تدریست اساس فقه تشیع رهین تاسیست گرفته ایم مسلمانی از احادیثت نشسته ایم همه پای درس دلبری ات همه فدای دُرستی فقه جعفری ات کسیکه با تو نباشد تباه شد دینش بنای تفرقه شد فرقه دروغینش نثار او شده لعن رسول و نفرینش ولی محب تو را حق نموده تحسینش خدا کند که چو هارون مکی ات باشیم دوباره زائر آن قبر خاکی ات باشیم کلام توست که احیا کننده دین است پیام توست که اصل جهاد تبیین است قیام توست که بنیان کن شیاطین است قوام درس تو روضه است روضه شیرین است میان محفل انست حسینیه داری چه اشتباق عجیبی به مرثیه داری تو در عمل به عزاداری ام جهت دادی به اشک های حسینی تو منزلت دادی میان گریه به ما درس معرفت دادی تو راهکار شفاعت در آخرت دادی صدا زدی که برای حسین گریه کنید به یاد کرببلای حسین گریه کنید تو درد دیده ای از انفعال بی دردان تو داغدیده ای آقا میان نامردان تو بین آتش و در خواب ناز شاگردان تو پا برهنه میان هجوم ولگردان دوباره بین مدینه حرم در آتش سوخت گرفت خانه ات آتش دلم در آتش سوخت به غیرت تو اگر بین خانه برخورده گریز روضه ات اول به میخ در خورده بیاد فاطمه که ضربه بی خبر خورده دل شکسته تو بی امان شرر خورده خدا نکرده کسی بین خانه ات که نسوخت؟ کبوتری وسط آشیانه ات که نسوخت زمانه سخت گرفته به تو کمانت کرد اسیر سنگدلی پست و بددهانت کرد تو سالخورده ای و خسته ای ، اهانت کرد طناب پیچ توی کوچه ها دوانت کرد میان وضعیتی نامناسبی ای وای بیاد غربت ام المصائبی ای وای اگرچه ارث غریبی به تو مدام رسید گریز روضه ات از کوچه ها به شام رسید عقیله علویه به ازدحام رسید به عمه جان شما خیلی اتهام رسید زنی که بود دو عالم مسخر نامش حرامزاده مرجانه داد دشنامش عبا نبردی و گفتی عبا نداشت حسین ردا نداری و گفتی ردا نداشت حسین به روی پیرهن از زخم جا نداشت حسین به زخم نیزه اخنس صدا نداشت حسین سرِ برهنه تو خواندي برهنه بود حسين شهيد بي كفن بين صحنه بود حسين هزارو نهصدو پنجاه زخم خورد حسين فرات بود ولي بهره اي نبرد حسين زنان قافله را به خدا سپرد حسين برای دخترش از غصه مرد حسین #کانال_نوحه_یازینب_سلام_الله_علیها به خون حنجرش آغشته شد بمیرم من عزیز ما نگران کشته شد بمیرم من