پنجره ی اتاقمو که رو به حیاط پشتی می‌خوره رو باز کردم... ماه کامل بود و از پشت نرده های پنجره با ناز و ادا توی آسمونِ خدا خود نمایی میکرد... یه ستاره کنارش بود که به چشمم قشنگ تر از ماه بود و چشمک میزد... هوای خنک که به صورتم خورد همچین صورتمو نوازش کرد که دلمو حالی بحالی کرد... دوست داشتم برم تو هوای پاییزی یه آتیش جون دار تو حیاط پشتی برا خودم درست کنم... یه قوری سفید گل گلی که توش آب جوش با یکم چای خشک و چند پَر بهارنارنج بعد میزاشتم کنار آتیش که دم بکشه... من عاشق بوی دود آتیشم، عاشق زبانه های آتیش و رنگ آتیشم... بوی چوب، بوی دود و رُخ آتیش. صدای ترق ترقی که از چوب های نیمه خشک توی آتیش شنیده میشه.. اینها همه پاییز و زمستون رو پررنگ تر ، ملموس‌تر ، و قشنگ تر میکنن ... شهر من الان قشنگترین و با لطافت ترین شبهای پاییزی رو میگذرونه ، که روزهاش میشه زمین‌های کشاورزی پشت خونه پدری رو دید که آماده شدن برای پذیرایی از دونه های طلایی گندم که کاشته بشن تو دل زمین... تا با جوونه زدن و سبز شدنشون ، با صدای جویبار آب کنار خونه میشه مستی رو تجربه کرد... که آب با چه ذوق و عجله میره که به قرار عاشقی برسه.... آب و زمین لیلی و مجنونن، زمین تشنه ی دیدار آبه ، وآب دلتنگ بوی خاک و سیراب کردن زمینه... ترکیب سرسبزی گندمزارها و آسمون آبی و چند تیکه ابر سفید و صدای بدو بدو کردنِ آب که انگار خَلخال به پاش بسته، همون قدر پر سر و صدا و پرخروش.. با چشمای بسته میشه همه اینها رو تصور کنی، کافیه عاشق باشی... اول عاشق خدا باش، بعد عاشق زمین، سرسبزی، طبیعت اون وقت می تونی هنر خدا رو تو ذهنت به تصویر بکشی . عاشق باش و عاشقانه زندگی کن ، خدا عاشق ها رو بیشتر دوست داره.. خدا اول عاشق بود بعد شد خالق ... #آلا_نوشت ✍🏻🌱 #کمی_از_حوالی_خانه_پدری 🍁 @eghlime_eghlima 🍁