واقعه طف #کربلا از آغاز تا پایان قسمت 21 امام همچنان مسیر را به سمت قادسیه کج می‌کرد تا هرچه بیشتر از کوفه دور شود. این مسیر ادامه یافت تا به منطقه بیضه رسیدند. در آنجا امام باز سخنرانى کرد و ضمن آن مطالبى درباره لزوم مخالفت با حکام ستمگر که حرام خدا را حلال کرده، فساد را ظاهر ساخته، حدود را تعطیل کرده، و مال بیت المال را غارت می‌کنند، مطرح کرد. از امام حسین(ع) در منطقه ذى حُسُم نیز سخنانى نقل شده است که به صورت خطابه ایراد گردید. امام در این سخنرانى از این که چهره دنیا عوض شده و از خوبى به بدى گراییده است، سخن گفتند: إنّه قد نزل من الأمر ما ترون؛ و إنّ الدنیا قد تغیرت و تنکّرت، و أدبر معروفها ...سپس با اشاره به کوتاه بودن عمر دنیا فرمودند: ألا ترون أنّ الحقّ لایعْمل به و أنّ الباطل لایتناهى عنه ... إنّى لا أرى الموت الاّ شهادة و لا الحیاة مع الظالمین إلاّ برما. آیا نمى نگرید که به حق عمل نمى شود و از باطل نهى نمى شود؟ ... در مبارزه با این وضعیت، مردن چیزى جز شهادت نیست و زندگى با ستمگران جز مایه رنج نخواهد بود. زهیر به تأیید سخن آن حضرت، از جاى برخاست و گفت: حتى اگر دنیا براى همیشه باقى باشد، و حمایت از تو، این ابدیت را از ما بگیرد، باز ما ترجیح می‌دهیم که با تو باشیم. در این فاصله تک تک یا به صورت دسته‌های کوچک دو سه نفری، شیعیانی از کوفه به امام می‌پیوستند. در روز 28 ذى حجه سال 60 که امام در منطقه عُذَیب الهجانات بود، یک گروه چهارنفرى از مردم کوفه که نافع بن هلال در میان آنان بود، قصد پیوستن به امام حسین(ع) را داشتند. حرّ خواست تا آنان را حبس کرده مانع از پیوستن آنان به امام بشود. امام حسین(ع) فرمود: در این صورت من مجبور به دفاع از آنها هستم؛ چون اینان از اعوان و انصار من هستند. قرار بود تا قبل از آمدن نامه ابن زیاد، متعرّض من نشوى. ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ @ehsankhattat

#هنر_و_معارف امام على عليه السّلام می فرماید: لَا يَكُونُ الصَّدِيقُ صَدِيقاً حَتَّى يَحْفَظَ أَخَاهُ فِي ثَلَاثٍ فِي نَكْبَتِهِ وَ غَيْبَتِهِ وَ وَفَاتِهِ. دوست، دوست نيست مگر آن كه حقوق برادرش را در سه جايگاه نگهبان باشد: در روزگار گرفتارى، آن هنگام كه حضور ندارد، و پس از مرگ. نهج البلاغه، حکمت ۱۳۴ تبیین: امام علی (ع) دوست واقعی را کسی می‌دانند که در هنگام سختی یاور دوست خود باشد و در هنگامی که حضور ندارد از شخصیت او دفاع کند (همانند زمانی که مورد غیبت و تهمت واقع شده) همچنین در غیبت‌های طولانی‌تر از خانواده و دارایی و ... محافظت کند؛ از ایشان رفاقت واقعی حتی پس از مرگ ادامه دارد و دوست وظیفه دارد علاوه بر حفظ نام نیک او و دعا و استغفار، در این غیبت همیشگی از آنچه از او به جا مانده محافظت نماید. ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

واقعه طف #کربلا از آغاز تا پایان قسمت 22 امام حسین علیه السلام به حر فرمودند: قرار بود تا قبل از آمدن نامه ابن زیاد، متعرّض من نشوى. (89) آمدن این چهار نفر نویدى بر این بود که کسان دیگرى هم به امام خواهند پیوست؛ اما مسدود بودن راه ها، مانع از چنین اقدامى بود. عکس آن هم وجود داشت. طِرمّاح بن عدى بن حاتم طائى که از کوفه آمده بود، به امام حسین(ع) خبر داد که جمعیت زیادى را در کوفه دیده است که آماده اعزام به کربلا براى جنگ با شما بودند. وى افزود: بهتر است در همین جا، با سپاه هزار نفری حرّ بجنگید، پیش از آن که اسیر دست سپاهیان بعدى شوید. امام درخواست او را نپذیرفت و فرمود: ما با حرّ قرارى داریم که از آن تخلّف نخواهیم کرد. به علاوه روشن نیست که عاقبت کار چه خواهد شد. (90) دستور ابن زیاد برای توقف در کربلا و اصرار بر جنگ یا بیعت عبیدالله در نخستین نامه‌ای که به حرّ بن یزید نوشت، از او خواست امام حسین(ع) را در جایى نگاه دارد که آب و آبادى نباشد. (91) زمانى هم که عمر بن سعد را فرستاد به او گفت: حُلْ بینه و بین الفرات أن یشرب. (92) (به گونه‌ای نیروهایت را مستقر کن که اجازه استفاده از آب فرات را به امام حسین(ع) ندهى.) سخت‌گیری آغاز شد. با این حال اگر کسی می‌خواست از سپاه امام برود، می‌توانست. فراس بن جَعده بن هبیره مخزومى احساس کرد که کار دشوار است، از امام اجازه خواست تا برود؛ امام هم اجازه داد و او شبانه آنجا را ترک کرد. (93) 89. انساب الاشراف، ج 3، ص 171 90. تاریخ الطبرى، ج 5، ص 406 91. انساب الاشراف، ج 3، ص 176؛ اخبار الطوال، ص 249 92. الفتوح، ج 5، ص 153؛ انساب الاشراف، ج 3، ص 180 93. انساب الاشراف، ج 3، ص 180 ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ @ehsankhattat

#تقویم_قرآنی_حدیثی امروز پنجشنبه 4 مرداد ۱۴۰۳ و ۱۹ محرم ۱۴۴۶ (إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ. بدترین جنبندگان نزد خدا، افراد کر و لالی هستند که اندیشه نمی‌کنند. انفال22 تبیین: خداوند کسانی که اهل اندیشیدن نیستند را، بدترین حیوانات معرفی می‌نماید. امام کاظم فرموده‌اند خداوند متعال در قرآن به اهل تفکر و تعقل بشارت‌ها داده و کسانی که تعقل نمی‌کنند را این‌گونه مذمت فرموده است. احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

احادیث کتاب #جهادالنفس شماره 78 8- باب وجوب فرمانبردارى از عقل و مخالفت نمودن با جهل و نادانى‏ 82- حسن بن جهم گويد از امام رضا عليه السّلام شنيدم كه فرمود: دوست هر كسى عقل اوست و دشمن هر كس نادانى اوست. جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى، ص: 67 ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ @ehsankhattat

واقعه طف #کربلا از آغاز تا پایان قسمت 23 امام حسین (ع) در قصر بنى مقاتل بود که روى اسب خواب کوتاهى کرد و در آن حال، اسب سوارى را دید که می‌گفت: القوم یسیرون و المنایا تسرى إلیهم.( این قوم در حال حرکت هستند و مرگ نیز به سوى آنان در حرکت.) امام بیدار شد و فرمود: إنّا للّه و إنّا إلیه راجعون؛(94) علىّ اکبر علت تلاوت آیه را پرسید. امام فرمود که خبر از مرگ ما می‌دهد. على اکبر گفت: ألَسنا على الحقّ؟ قال: بلى. قال: یا أبت إذًا لانُبالى نموت محقّین. فقال: جزاک الله من ولد خیر ما جزى ولدًا عن والده. (95) (آیا ما بر حق نیستیم؟ امام فرمودند: بله هستیم. فرمود: پدرم اگر حق با ماست از مرگ باکی نداریم. امام فرمودند: خداوند برترین اجری که برای فرزندی از اطاعت پدرش متصور است به تو عطا فرماید) برخى گفته‌اند که این می‌تواند اشاره به سلام بر على اکبر در کنار سلام بر امام حسین(ع) باشد. در این مسیر بود که امام می‌کوشید تا از کوفه دور شده به سمت بادیه حرکت کند؛ اما حرّ ممانعت می‌کرد تا به کربلا رسیدند؛ جایى که به آن نینوا مى گفتند. (96) با رسیدن به این منطقه بود که نامه ابن زیاد به حرّ رسید که لاتنزله إلاّ العراء على غیر حصن ولا ماء،(97)( او را در جایى بدون آب و سرپناه فرود آر). در ضمن حامل نامه را مسؤول کرده بود تا مراقب اجراى فرمان عبیدالله باشد. امام اجازه خواست تا در قریه نینوا یا غاضریه توقف کند، اما حرّ اجازه نداد. (98) بالاخره در جایى که آب و آبادى نبود توقف کردند؛ زهیر از امام خواست تا جمعیت دشمن اندک است، جنگ را آغاز کنند؛ اما امام فرمود: تا جنگ را آغاز نکنند، ما شروع کننده نخواهیم بود. (99) 94. ترجمة الامام الحسین(ع) ص 68 95. تاریخ الطبرى، ج 5، ص 407 96. اخبار الطوال، ص 249 97. انساب الاشراف، ج 3، ص 176 98. تاریخ الطبرى، ج 5، ص 408؛الفتوح، ج 5، ص 141 99. اخبار الطوال، ص 250 ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ @ehsankhattat

#هنر_و_معارف الإمامُ الباقرُ عليه السلام: اِستَكثِرْ لِنفسِكَ مِنَ اللّه ِ قليلَ الرِّزقِ تَخَلُّصا إلى الشُّكرِ. [ تحف العقول : 285 . ] روزى اندك خدا را براى خود، فراوان شمار تا بدين وسيله شكرش را گزارده باشى. تبیین:به نظر ترجمه تصویر کمی مبهم یا اشتباه است و ترجمه متن دقیق‌تر است. معنی این است که اگر روزی شما به هر دلیلی کم است و توانایی ندارید اعمال خیری با اموال خود انجام دهید، همین روزی اندک را موهبت الهی و زیاد بدانید (مثلا با نگاه به فرودستان) و شکرگذار باشید که این روش بهترین شکر این روزی است. باید توجه داشت این نحوه نگاه سخت و غیر عادی نیست. همانند کسانی که غذای تبرکی مختصری از بارگاه امامان (ع) را برای خود برکت می‌دانند و به کوچکی لقمه نگاه نمی‌کنند بلکه به بزرگی کسی می‌نگرند که به ایشان عنایت کرده است. ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

♦️ روضه سینمایی کاروان بانوان کربلا در «شور عاشقی» 🎥 شور عاشقی فیلمی است که مخاطبش را همراه حضرت زینب (س) از کوفه به شام می‌برد. ⭕️ در ایام اسارت قهرمانان کربلا، فعالان فرهنگی می‌تونن فیلم #شور_عاشقی رو در مساجد، هیئات، سالن‌های فرهنگی و ... اکران کنن. ثبت‌نام اکران: 🌐 B2n.ir/ShoorAsheghi31 ☎️ 02142795050 🎬 سینما انقلاب می‌خواهد🔻 eitaa.com/joinchat/1112277110C952842dfba

واقعه طف #کربلا از آغاز تا پایان قسمت 24 امام روز پنج شنبه دوّم محرم سال شصت و یکم هجرى، در کربلا فرود آمد. در آنجا خیمه‌ای براى خود و فرزندانش زد و سایر اهل بیت نیز در اطراف خیمه امام حسین(ع) ، خیمه زدند. (100) هم در اینجا بود که امام حسین(ع) خطاب به یارانش فرمود: النّاس عبید الدنیا، و الدین لَعِقٌ على ألسنتهم یحوطونه ما درّت معایشُهُم فاذا مُحِّصوا بالبلاء قلّ الدیانون. (101)(مردم بنده کوچک دنیا هستند و دین لقلقه ای بر سر زبان شان است و تا زمانی که زندگی و معیشت شان بگذرد دنبال دین هستند اما هنگامی که به خواسته الهي به وسیله بلا آزمایش شوند دینداران اندکند) ام کلثوم گریه می‌کرد و می‌گفت: جد و پدر و برادر و مادرم فاطمه را از دست داده ام و اکنون باید در انتظار از دست دادن برادرم باشم. امام از اهل بیتش خواست تا پس از کشته شدن وى، گریبان چاک نزنند و به سر و صورت نکوبند. (102) به گزارش ابن سعد، همراه امام حسین(ع) پنجاه نفر به کربلا آمدند؛ بیست نفر از سپاه کوفه به امام پیوستند؛ و نوزده نفر از اهل بیت همراهش بودند. (103) در منابع دیگر از 45 اسب سوار و یک صد پیاده یاد شده است. (104) این روایتى است که از امام باقر(ع) حکایت شده است. (105) گزارش یعقوبى چنان است که در وقتى که عمر بن سعد با چهارهزار نفر به کربلا آمد، امام حسین(ع) 62 یا 72 نفر همراهش بودند. (106) زمانى که ابن زیاد خبر توقف امام حسین(ع) در کربلا را شنید، نامه‌ای به آن حضرت نوشت و در آن خطاب به امام گفت:‌ای حسین! امیرالمؤمنین به من دستور داده است خوب نخوابم و سیر نخورم تا آن که یا تو را بکشم یا تسلیم دستور یزید کنم. وقتى نامه به امام رسید، آن را دور انداخت و جوابى بدان نداده فرمود: رستگار نخواهند شد کسانى که رضاى مخلوق را به قیمت سخط خالق می‌خرند. (107) عدم پاسخ دادن امام حسین(ع) ، خشم عبیدالله را بیش از پیش برانگیخت و عمر بن سعد را که قرار بود به رى و همدان حکومت کند و آماده رفتن بود، مأمور جنگ با امام حسین(ع) کرد. 100. الفتوح، ج 5، ص 148 101. مقتل الحسین(ع) خوارزمى، ص 237 102. الفتوح، ج 5، ص 149 ـ 150 103. ترجمة الامام الحسین(ع) ص 69 104. تاریخ الطبرى، ج 5، ص 389 105. تاریخ الطبرى، ج 5، ص 389 106. تاریخ یعقوبى، ج 2، ص 216 107. الفتوح، ج 5، ص 150 ـ 151 ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ @ehsankhattat

#اخلاق_در_قرآن #قرآن_مهر وَالَّذِينَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَٰلِكَ قَوَامًا ﴿٦٧﴾ و کسانی که هرگاه انفاق کنند، نه اسراف می‌نمایند و نه سخت‌گیری؛ بلکه در میان این دو، حدّ اعتدالی دارند.(فرقان 67) آیه در آئینه روایات: {قال الرّسول (ص): مَنْ أَعْطَی فِی غَیْرِ حَقٍ فَقَدْ أَسْرَفَ وَ مَنْ مَنَعَ مِنْ حَقٍّ فَقَدْ قَتَّرَ. هرکس در غیر جای خود عطا و بخشش کند اسراف کرده و هرکس از پرداخت هر حقی مانع شود، بخل ورزیده است. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۴۷۴} تبیین: {این آیه یکی دیگر از صفات عبادالرحمن را معرفی می کند که روش اعتدالی آنها در همه حال را نشان می‌دهد که در موضع انفاق به افراط و تفریط نمی‌افتند و در حقیقت نیازمندان را شریک مال خود می‌کنند. (نه همه برای خود، نه همه برای دیگران) گویی خودشان تنها امین و نگهبان این اموال هستند. امام باقر (ع) با اشاره به این آیه نتیجه گرفته‌اند که هر کار نیکی میان دو سویی از گناه که افراط یا تفریط است واقع شده است. وسایل الشیعهًْ، ج۸، ص۳۹۷} ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

#تقویم_قرآنی_حدیثی امروز جمعه ۵ مرداد ۱۴۰۳ و 20 محرم ۱۴۴۶ حرکت اسراى کربلا بطرف شام (20 محرم 61ق) عزاداری بنی هاشم برای امام حسین (ع) در مدینه (20 محرم سال 61 قمری) «امام على عليه السلام: اِنَّـكُمْ لَنْ تُحَصِّلوا بِالْجَهْلِ اَرَبا، وَ لَنْ تَبْلُغوا بِهِ مِنَ الْخَيْرِ سَبَبا، و لَنْ تُدْرِكوا بِهِ مِنَ الاْخِرَةِ مَطْـلَبا؛ [غرر الحكم، ح 3856.] شما هرگز با نادانى، به مهارتى دست نمى يابيد و وسيله اى براى رسيدن به خير پيدا نمى كنيد و به خواسته اى آخرتى نمى رسيد.» تبیین: اسلام انسان را توجه می دهد، که با جهل به هیچ خواسته آخرتی، و حتی دنیایی نمی رسد. ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

احادیث کتاب #جهادالنفس شماره 83 8- باب وجوب فرمانبردارى از عقل و مخالفت نمودن با جهل و نادانى‏ 83- امام صادق عليه السّلام فرمود: كسى كه عاقل باشد دين دارد و كسى كه دين دارد وارد بهشت خواهد شد. جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى، ص: 69 ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ @ehsankhattat

واقعه طف #کربلا از آغاز تا پایان قسمت 25 عمر ابن سعد ابتدا نمى پذیرفت، اما وقتى قرار شد حکم حکومت رى و همدان(108) را پس دهد، به رغم مخالفت طایفه اش بنى زهره که از خاندان‌هاى قریش بود، آن را پذیرفت. (109) بحث پیوستن شمارى از شیعیان کوفه به سپاه امام، چیزى است که مورد انتظار امام و یارانش از قبیل حبیب بن مظاهر و دیگران بود. به گزارش مورخان، ابن زیاد شنید که برخى از کوفیان، تک تک، دو به دو و یا سه نفره، در حال حرکت به سوى حسین بن على هستند. در این جا بود که لشکرگاه نُخَیله را آماده کرده، عمرو بن حُرَیث را بر کوفه گماشت و مردم را به زور عازم میدان نبرد کرد. وى دستور بستن پل را نیز داد تا کسى ـ براى پیوستن به امام حسین(ع) ـ از آن عبور نکند. (110) عبیدالله که اصرار بر جنگ داشت و آگاه بود که امام حسین(ع) بیعت نخواهد کرد، فرستادن سپاهیان بیشترى را به کربلا در دستور کار خود قرار داد. وى در کوفه بر منبر رفت و مردم را از فضائل و مناقب معاویه آگاه کرده! و گفت که او اجتماع و الفت را به آنان بازگردانده است. اکنون هم فرزندش یزید آمده که فردى است: حسن السیرة و محمود الطریقه، مُحْسنٌ الى الرعیة، متعاهد الثغور. (با سیرتی نیکو و روشی که ستوده است و به رعیت نیکوکار بوده و به پیمان ها متعهد است) (111) و بر سهمیه بیت المال تک تک شما صد در صد افزوده است. بنابراین همه شیوخ قبایل، تجار و سکنه کوفه می‌بایست به لشکرگاه بروند؛ در غیر این صورت، أیما رجل وجدناه بعد یومنا هذا مُتَخَلّفا عن العَسْکر برئْتُ منه الذمّة؛ پس از امروز، هر کسى را که دیدیم از رفتن به لشکرگاه تخلّف ورزیده، ذمّه خود را از او برداشته ایم. (112) 108. مقصود از همدان در این متن، باید شهر دستبى باشد که به عنوان شهرى میان رى و همدان معرفى شده است. در موارد دیگر از ثغر یا مرز دستبى یاد شده است. بنگرید: اخبار الطوال دینورى، ص 251؛ تاریخ الطبرى، ج 5، ص 409 109. ترجمة الامام الحسین(ع) ص 68 110. ترجمة الامام الحسین(ع) ص 69 ـ 70 111. الفتوح، ج 5، ص 157 112. انساب الاشراف، ج 3، ص 178 ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ @ehsankhattat

#هنر_و_معارف الإمامُ الصّادقُ عليه السلام: حُسنُ الجِوارِ يُعمِّرُ الدِّيارَ ، ويَزيدُ في الأعْمارِ. [ الكافي : 2/667/8 . ] حُسن همسايگى ، خانه ها را آباد و عمرها را زياد مى كند. تبیین: بخش اول حدیث گویا بیشتر نشان از روابط عادی و طبیعی دارد که باید بدانیم اگر به مانند یک فرهنگ اجتماعی صحیح، تمام افراد یک جامعه نسبت به همسایگان خود بانیکی رفتار کنند طبیعی است که شهرها آباد می‌‌شود؛ گرچه ممکن است اثرات معنوی و غیر مادی نیز داشته باشد. اما در مورد طولانی شدن عمرها، نشان دهنده این است که این عمل خیر سبب برکت هایی معنوی می‌شود و عمر انسان را طولانی می‌کند. ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

واقعه طف #کربلا از آغاز تا پایان قسمت 26 رقم سپاه کوفه را تا 35 هزار نفر نوشته اند، که ممکن است بسیارى از آنان از نیمه راه گریخته باشند. فرماندهان سپاه به طور عمده، از میان اشراف کوفه و مشایخ قبایل مختلف بودند که بنى امیه از روز نخست دل به تطمیع آنان بسته و با استفاده از ایشان، جمعیت قبایل را به دفاع از خود آماده می‌کردند. ابن زیاد، مبالغ هنگفتى پول به اهل ریاست، یعنى همین اشراف داد: و وضع لأهل الریاسة العطاء و أعطاهم، و نادى فیهم أن یتهیأوا للخروج الى عمر بن سعد لیکونوا عَوْنًا له فى قتل الحسین. براى اهل ریاست بخشش ها قرار داده و به آنان اطلاع دادند تا آماده خروج براى پیوستن به سپاه عمر بن سعد و کمک به او براى کشتن حسین باشند. این اشراف نقش مهمى در ایجاد انحراف در حرکت‌هاى انقلابى در تمام این دوران داشتند. لشکر کوفه به طور کامل در روز ششم محرم در کربلا حاضر بود. ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ @ehsankhattat

#تقویم_قرآنی_حدیثی امروز شنبه 6 مرداد ۱۴۰۳ و 21 محرم ۱۴۴۶ "رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : قَلبٌ لَيسَ فيهِ شَيءٌ مِنَ الحِكمَةِ كَبَيتٍ خَرِبٍ ، فتَعَلَّموا ، و عَلِّموا ، و تَفَقَّهوا ، و لا تَموتوا جُهّالاً ؛ فإنَّ اللّه َ لا يَعذِرُ عَلَى الجَهلِ .[كنز العمّال : 28750.] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دلى كه در آن چيزى از حكمت نباشد، مانند خانه اى مخروبه است. پس، دانش بياموزيد و بياموزانيد و فهميدگى به دست آوريد و نادان نميريد؛ زيرا خداوند عذرِ نادانى را نمى پذيرد." تبیین: طبق این گفتار شریف انسان با جهل آغاز می‌کند، و با جریان آموختن و آموزاندن به دیگران و تفقه و تفهم، حالت حکمت در قلب انسان پدید می‌‎آید؛ پس حکمت منتهی جریان یادگیری انسانی و نقطه مقابل جهل است. ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

احادیث کتاب #جهادالنفس شماره 84 8- باب وجوب فرمانبردارى از عقل و مخالفت نمودن با جهل و نادانى‏ 84- امام موسى بن جعفر عليه السّلام فرمود: اى هشام! خداوند در كتابش عاقلان و فهميدگان را بشارت داد و فرمود: «پس بشارت ده بندگان مرا، آنان كه سخن را می‌شنوند و از نيكوترين آن پيروى می‌كنند آنان كسانى هستند كه خداوند هدايتشان فرموده و آنان خردمندانند» اى هشام! لقمان به پسرش گفت: در مقابل حقّ تواضع و فروتنى كن تا عاقل‏ترين مردمان باشى و همانا كسى كه در برابر حقّ زيرك باشد، كم است. ادامه دارد...جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى، ص: 69 ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ @ehsankhattat

واقعه طف کربلا از ٱغاز تا پایان قسمت 27 شیعیان کوفه چه می‌کردند؟ شیعیان کوفه، این زمان که لشکریان ابن زیاد برای اعزام به کربلا عزیمت می‌کردند، در چه حالی بودند و چه می‌کردند؟ ‌این پرسشى است که تاکنون تحقیق جدى درباره آن صورت نگرفته است. طى پنج روز از زمانى که امام حسین(ع) به کربلا رسید تا روزى که لشکر عظیم کوفه ـ که شمارش بین 22 تا 28 هزار نفر می‌رسید ـ به کربلا رسید، شیعیان در یک حالت بلاتکلیفی مانده، و تشکّل لازم را براى تصمیم‌گیرى متمرکز نداشتند. این همان مشکلى بود که در زمان حضور مسلم بن عقیل در کوفه هم داشتند. ترس از شمشیر عبیدالله هم که بى امان افراد مظنون را به قتل می‌رساند، آنان را خانه نشین کرده و تنها در این اندیشه بودند که اولا جان خود را از تهدید حکومت در امان بدانند. و ثانیا آن که به زور مجبور نشوند در سپاه کوفه حاضر شده، در کربلا برابر امام حسین(ع) قرار گیرند. شمار زیادى از کسانى که در شرایط عادى می‌توانستند در سپاه امام باشند، به اجبار در سپاه کوفه حاضر شدند. تلاش آنان این بود تا از این سپاه فاصله گرفته بگریزند. به همین دلیل همراه سپاه از کوفه بیرون آمده و در طول مسیر می‌گریختند: و کانَ الرّجل یبْعث فى ألف، فلایصل إلاّ فى ثلاثمائة و أربعمائة و أقلّ من ذلک، کراهة منهم لهذا الوجه. گاه یک فرمانده با هزار نفر اعزام می‌شد، اما تنها با سیصد، چهارصد یا کمتر از آن به کربلا می‌رسید؛ چرا که مایل به آمدن به این جنگ نبودند. (116) 116. انساب الاشراف، ج 3، ص 178 ـ 179 ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

واقعه طف کربلا از ٱغاز تا پایان  قسمت ۲۸ هرثمة بن سلیم که از شیعیان على بن ابى طالب(ع) بوده، از کسانى بود که به کربلا آمد و از آنجا گریخت. وى در این باره یادآور شد که وقتى در مسیر صفین با امام على(ع) در اینجا آمدند، حضرت مشتى از خاک کربلا برداشت و فرمود: واهًا لک یا تربة! لیحشرنّ منک قوم یدخلون الجنّة بغیر حساب. وى می‌گوید: وقتى در سپاه کوفه به کربلا رسیدم، خدمت امام رفتم و ماجرا را تعریف کردم و گفتم اکنون نه می‌خواهم با تو باشم و نه علیه تو. حضرت فرمود: از اینجا بگریز و شاهد کشته شدن من مباش که هیچ کس شاهد آن نخواهد بود مگر آن که خداوند او را در آتش خواهد سوزاند. و من هم از آنجا گریختم. (117)  پیوستن برخى از شیعیان به طور تک تک در روزهاى آخر ادامه یافت. یکى از آنان عبدالله بن عمیر کَلْبى مجاهد در جبهه‌هاى جنگ با کفار بود. وقتى دید عده‌ای در نخیله کوفه آماده جنگ با امام حسین(ع) می‌شوند، گفت: من علاقمند بودم در جهاد با مشرکین شرکت کنم؛ اما اکنون احساس می‌کنم نبرد با کسانى که به جنگ حسین فرزند فاطمه می‌روند، اولى است. آن گاه به خانه آمد و این مطلب را با همسرش در میان گذاشت. همسرش از سخن وى استقبال کرد و گفت: درست دریافته اى؛ من هم با تو می‌آیم. ایندو شبانه از کوفه خارج شده به امام حسین(ع) ملحق شدند، فخَرَج بها لیلاً حتى أتى حُسَینا فاقامَ معه. (118)  حبیب بن مظاهر از شیعیان برجسته کوفه بود که در همین ایام به امام حسین(ع) پیوست. وى کوشید تا شمارى از طایفه بنى اسد را که در آن نزدیکى زندگى می‌کردند به امام حسین(ع) ملحق سازد؛ آنان را راضى کرد، اما سپاه ابن زیاد از راه رسید و مانع شد. (119)  117. وقعة صفین، صص 140 ـ 140 118. تاریخ الطبرى، ج 5، ص 429 119. انساب الاشراف، ج 3، ص 180 ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

#هنر_و_معارف الإمامُ الصّادقُ عليه السلام: ... و طلبت صحبة الناس، فوجدتها في حسن الخلق... و همراهي و گفتگوي با مردم را جستجو نمودم، پس آن را در خوشخويي يافتم. مستدرك الوسائل، حدیث 13810 تبیین: امام صادق (ع) در حدیث مفصلی که به 25 گنج بزرگ دنیا معروف شده است، به معرفی 25 خصلتی می‌پردازند که سبب موفقیت‌های شگرفی در زندگی دنیوی می‌شود و بیست و چهارمین مورد آن خوشخویی است و گوئیا می‌فرمایند کسی که همراهی مردم با خودش را می‌خواهد راهی جز این ندارد. ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

#تقویم_قرآنی_حدیثی یکشنبه 7 مرداد 1403 و السبت 22محرم 1446 ‏ وفات شیخ طوسی (22 محرم سال 460 قمری) و پایان دوران عالمان متقدم شیعه. {إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَىٰ أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ ۚ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُمْ بِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا. خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانتها را به صاحبانش بدهید! و هنگامی که میان مردم داوری می‌کنید، به عدالت داوری کنید! خداوند، اندرزهای خوبی به شما می‌دهد! خداوند، شنوا و بیناست. نساء 58} آ‌یه در روایات: امام باقر (ع): در این مورد چند نظر است. اوّل: منظور، تمام امانت‌هایی است که به اشخاص سپرده می‌شود و امانت‌های خدا، اوامر و نواهی اوست و امانات مردم آن اموالی است که به رسم امانت به یکدیگر می‌سپارند. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۳، ص۲۳۶ تبیین: گرچه بسیاری از روایات مصداق اصلی آن را مقام امامت معرفی نموده‌اند و فرموده‌اند مردم لازم است این مقام امامت را که خداوند در نزد ایشان به امانت نهاده به اهل بیت پیامبر (ص) بازگردانند؛ اما این آیه یکی از عمومی‌ترین آیات قرآن است و هر چیزی که به نحوی امانت محسوب شود از مصادیق این آیه است. احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

احادیث کتاب #جهادالنفس شماره 84-2 8- باب وجوب فرمانبردارى از عقل و مخالفت نمودن با جهل و نادانى‏ در ادامه فرمود: اى پسرم! دنيا دريايى عميق است كه عالمى بسيار در آن غرق گشته‌اند پس بايد در اين درياى ژرف كشتى تو تقواى الهى و درون آن كشتى ايمان و بادبان آن توكّل و متصدى و متولّى آن عقل و راهنماى آن دانش و سكّان آن شكيبايى باشد. جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى، ص: 69 تبیین: همانند سفر دریایی که بدون کشتی ممکن نیست، سالم بیرون آمدن از دنیا هم بدون تقوا امکان ندارد. ایمان وسایل لازم پیش برنده این سفر است؛ یعنی بدون ایمان نیز امکان سلامت سفر را نداریم. تشبیه توکل به بادبان این است که توکل همانند بادبان ظرفیت‌ها و مددهای الهی را به خود جذب می کند تا این کشتی به تواند حرکت کند و اگر توکل به خدا نباشد، هر چقدر تقوا و ایمان هم در وجود فرد باشد، امکان سفر معنوی ندارد. متولی بودن عقل نیز به این است که عقل، همانند ناخدای کشتی تمام قوای درونی را کنترل می کند؛ مثلا جایی که توکل فروخفته، با بیدار کردن خود و توجه دادن به توکل، بادبان کشتی را برای جذب نسیم رحمت الهی برافراشته می‌کند. و دانش به راهنما تشبیه شده یعنی دانش همانند نقشه خوان در کشتی، می‌تواند بهترین راه برای رسیدن به مقصد را برای ناخدا (عقل) تبیین کند. شکیبایی نیز همانند سکان است که اگر وجود نداشته باشد، کشتی وجود آدمی در طوفان‌های زندگی به هر سویی می‌رود و و حتی اگر راهنما (دانش) مسیر درست را به ناخدا (عقل) بیاموزد، اگر سکان تغییر و ترمیم مسیر (صبر) نباشد، امکان سفر فراهم نیست. ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ @ehsankhattat

واقعه طف کربلا از آغاز تا پایان قسمت ۲۹ نمونه دیگر مسلم بن عَوْسجه بود که وى نیز از شیعیان مقیم کوفه بود که به امام حسین(ع) پیوست. این نشان می‌داد که اگر شیعیان کوفه اراده می‌کردند، می‌توانستند به امام بپیوندند. حتى شمارى از آنان با سپاه کوفه به کربلا آمدند و در آنجا به امام حسین(ع) پیوستند. عمار بن ابى سلامه دالانى کوشید تا در نخیله عبیدالله را ترور کند، اما نتوانست. پس از آن به سرعت گریخت تا به امام حسین(ع) ملحق شد. در راه با سپاه زحر بن قیس که به کربلا می‌رفت، برخورد کرد. در آنجا با رشادت جنگیده و در حال جنگ به کربلا رفته، به امام حسین(ع) پیوست. (120) 120. انساب الاشراف، ج 3، ص 180؛ بنگرید: مقتل الحسین مقرم، ص 240 ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

#هنر_و_معارف الإمام علي (عليه السلام): عليك بالإحسان، فإنه أفضل زراعة، وأربح بضاعة (10). امام علی (ع) فرمودند: بر خود نیکی به دیگران را لازم بدان چون این کار برترین زراعت و سودمندترین سرمایه است. ميزان الحكمة ج١ - الصفحة ٦٤٠. تبیین: راز اینکه امام (ع) نیکی را به کشاورزی تشبیه نموده‌اند شاید این باشد که انسان توجه داشته باشد، این کار باید به صورت مستمر صورت پذیرد و همان گونه که کشاورز از یکبار دانه پاشیدن یا آبیاری، محصول نمی‌گیرد، در صورتی که نیکی به دیگران در درازمدت ادامه داشته باشد، چنین تاثیراتی دارد. گفتن سرمایه نیز می‌تواند اشاره به این باشد که با نیکی های دامنه‌دار، دوستان و اطرافیان به برترین سرمایه اجتماعی فرد تبدیل خواهند شد. ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat