🔸نکته ای در اتحاد روايات 🔹محمدباقر ملکیان در مورد اتحاد دو يا چند روايت، اتحاد لفظ روايت و روای آن از جمله شروطی است که بيان شده است، اما اين شروط چند استثناء هم دارد: ۱. گاه دو روايات با يک لفظ از دو راوی مختلف نقل شده است. در اين موارد يک نکته را بايد مورد توجه قرار داد، و آن اين که بعضی روات، روايات يک راوی ديگر را در کتاب خودشان آورده اند بدون آن که اسمی از آن راوی بياورند. مثلا حلبی تعدادی از روايات محمد بن مسلم را در کتابش آورده، يا علی بن أبي حمزه بطائنی روايات ابو بصير را در کتابش آورده است. به نظر می رسد برخی از راويان، راويات راويات ديگر را بس از عرضه بر امام (عليه السلام) يا عللی ديگر در کتاب خودشان نقل کرده اند بدون اين که از آن راوی اسمی برده باشند. روايات علی بن جعفر، جميل بن درّاج، حريز، عبد الله بن سنان و برخی ديگر از راويان، از اين نگاه قابل بررسی است. ۲. بسياری از روايات ابن ابی عمير به سبب تلف شدن کتابهايش نقل به معنا شده است. از اين رو اگر ـ مثلاً ـ روايتی از ابن ابی عمير از ابن بکير نقل شده، و در نقلی ديگر همان مضمون را راوی ديگری از ابن بکير نقل کرده، اين دو نقل يک روايت است نه دو روايت. (اين نگاه در مورد تمام کسانی که به هر علت، روايات را نقل به معنا می کرده اند، قابل پيگيری است) ۳. در کتب روايی از امام معصوم گاه با ضمير ياد شده است مثل: «عنه» يا «عن أحدهما». گاه اختلاف مصادر باعث شده است که مولف کتابی گمان کند منظور از «احدهما» امام باقر (عليه السلام) است، و مؤلف ديگر آن را امام صادق (عليه السلام) بداند. همچنين گاه تحريفی در نام امام معصوم روی داده است. مثلا روايتی از ابو جعفر (عليه السلام) نقل شده است، اما در مصدری ديگر اين تعبير تحريف شده و به جعفر تبديل شده، يا ابو الحسن به حسن تحريف شده است (نک: وسائل الشيعة، ح ۷۹۱ = ۷۹۵؛ ح ۱۲۷۶ = ۱۲۷۹) يا کنيه ای برای دو امام مشترک است مثل ابو الحسن، که اين کنيه مشترک در مصدری به امامی، و در مصدر ديگر به امام ديگر تعبير شده است (نک: وسائل الشيعة، ح ۷۹۰ = ۷۹۱). در اين گونه موارد علی رغم اين که در ظاهر دو روايت از دو امام جداگانه است، اما در حقيقت يک روايت است. https://eitaa.com/joinchat/633799232Cef4f167d81

📹 باطن ضیافت ماه رمضان، عبور از دار دنیا به دار آخرت است. اگر با ماه رمضان سیر کنیم، قوای ما از اسارت شیاطین و اسارت نفس و اسارت اولیای طاغوت رها می‌شود و «عِتْق مِنَ النّٰار» اتفاق می‌افتد.

بسم الله الرحمن الرحیم 🔸گفتگویی درباره دعای «حج» ماه مبارک رمضان مرحوم کلينى (که رحمت خدا بر او باد) در «کتاب الصیام» کتاب شریف الکافی، بابی را با عنوان «مَا يُقَالُ فِي مُسْتَقْبَلِ شَهْرِ رَمَضَان» به یادکرد هشت دعای این ماه اختصاص داده است. ایشان در ششمین حدیث باب، دعایی را از حضرت امام صادق علیه السلام روايت کرده که مخصوص روزهای ماه مبارک رمضان و به «دعای حج» شهره شده است: 🔹 اللَّهُمَّ إِنِّي بِكَ‏ وَ مِنْكَ‏ أَطْلُبُ‏ حَاجَتِي، وَ مَنْ‏ طَلَبَ حَاجَةً إِلَى النَّاسِ‏، فَإِنِّي لَاأَطْلُبُ حَاجَتِي إِلَّا مِنْكَ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ، 🔹 و أَسْأَ لُكَ بِفَضْلِكَ وَ رِضْوَانِكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ عَلى‏ أَهْلِ بَيْتِهِ، وَ أَنْ تَجْعَلَ لِي فِي عَامِي هذَا إِلى‏ بَيْتِكَ الْحَرَامِ سَبِيلًا، حَجَّةً مَبْرُورَةً، مُتَقَبَّلَةً زَاكِيَةً، خَالِصَةً لَكَ، تُقِرُّ بِهَا عَيْنِي، وَ تَرْفَعُ بِهَا دَرَجَتِي، 🔹 و تَرْزُقُنِي أَنْ أَغُضَّ بَصَرِي، وَ أَنْ أَحْفَظَ فَرْجِي، وَ أَنْ أَكُفَّ بِهَا عَنْ جَمِيعِ مَحَارِمِكَ، حَتّى‏ لَايَكُونَ شَيْ‏ءٌ آثَرَ عِنْدِي مِنْ طَاعَتِكَ وَ خَشْيَتِكَ، وَ الْعَمَلِ بِمَا أَحْبَبْتَ‏، وَ التَّرْكِ لِمَا كَرِهْتَ وَ نَهَيْتَ عَنْهُ، وَ اجْعَلْ ذلِكَ فِي يُسْرٍ وَ يَسَارٍ وَ عَافِيَةٍ، وَ أَوْزِعْنِي شُكْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ، 🔹 و أَسْأَ لُكَ أَنْ تَجْعَلَ وَفَاتِي قَتْلًا فِي سَبِيلِكَ، تَحْتَ رَايَةِ نَبِيِّكَ مَعَ أَوْلِيَائِكَ، وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَقْتُلَ بِي أَعْدَاءَكَ وَ أَعْدَاءَ رَسُولِكَ، 🔹 و أَسْأَ لُكَ أَنْ تُكْرِمَنِي‏ بِهَوَانِ مَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ لَاتُهِنِّي بِكَرَامَةِ أَحَدٍ مِنْ‏ أَوْلِيَائِكَ‏، اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِي مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا، حَسْبِيَ اللَّهُ، مَا شَاءَ اللَّه‏. 🔺چند نکته درباره این دعا، ویژه و حائز اهمیت است: 1. در میان ادعیه‌ای که مرسوم است در روزها و شب‌های ماه مبارک رمضان خوانده شود، این دعا از معدود دعاهایی است که هم در معتبرترین منبع حدیثی (الکافی) وارد شده، هم آن را دو سند متقن و صحیح پشتیبانی می‌کند همچنین ناقلان آن (محمد بن مسلم ثقفی و ابوبصیر یحیی اسدی)، دو تن از اصحاب اجماع‌ و از اجلای ثقات‌اند: سند اول: عَلِيٌّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مَرَّارٍ عَنْ يُونُسَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ [ابی‌ایوب الخراز] عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِم‏ سند دوم: الْحُسَيْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ سَعْدَانَ [بن مسلم] عَنْ أَبِي بَصِير 2. این، دعایی است که حضرت امام صادق علیه السلام، ملتزم به قرائت مستمر آن در روزهای ماه مبارک بودند. تعبیر دو ناقل این دعا، حاکی از این مسأله است است: «كَانَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلیه السّلامُ يَدْعُو بِهَذَا الدُّعَاءِ فِي شَهْرِ رَمَضَان» 3.دربردارنده معارف بزرگ و درخواست‌هایی است که با این جامعیت، در دیگر دعاهای مرسوم این ماه کم‌تر دیده می‌شود. از جمله: توحید در دعا و درخواست (در فرازهای آغازین دعا)، درخواست از خدا جهت حفظ نگاه و عفت، دعا جهت روزی کردن شهادت در راه خدا زیر پرچم رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله و... 4. فقره اخیر دعا «أَسْأَلُكَ أَنْ تُكْرِمَنِي‏ بِهَوَانِ مَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ لَاتُهِنِّي بِكَرَامَةِ أَحَدٍ مِنْ‏ أَوْلِيَائِكَ» (واز تو درخواست می‌كنم كه مرا گرامى بدارى هر چند با خوار كردن هر آن‌چه از خلق كه خود خواهى و مرا خوار نكنى هر چند به جهت گرامى داشتن احدى از اوليائت) که یکی از مبانی و اصول زندگی اسلامی است و باید دائما مورد توجه قرار گیرد، از فقرات منحصر به‌فرد این دعاست. تبیین و شرح این فقره، مجالی وسیع‌تر می‌طلبد. 5. درباره وقت قرائت آن، اختلاف کمی در منابع حدیثی و دعایی دیده می‌شود؛ شیخ مفید در «المقنعة/ص314» آن را مخصوص شب اول ماه مبارک دانسته است. سیدبن‌طاووس در «اقبال الاعمال/ ج1ص24» آن را ویژه تمام شب‌های ماه مبارک و پس از نماز مغرب اعلام کرده است. کفعمی در «البلد الامین/ص222» با جمع بین متن روایت کافی و کلام شیخ مفید در المقنعة، ورود آن را برای روزهای ماه مبارک و نیز شب اول این ماه می‌داند. 🔔 با توجه به ویژگی‌های فوق، خواندن و التزام به این دعا در روزهای این ماه شریف توصیه می‌شود. وفّقکم الله لمرضاته. https://eitaa.com/joinchat/633799232Cef4f167d81

💠شرح دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان 🔹اللّهُمَّ أَعِنِّی فِیهِ عَلَی صِیامِهِ وَ قِیامِهِ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِکرَک بِدَوَامِهِ بِتَوْفِیقِک یا هَادِی الْمُضِلِّینَ 🔸خدایا مرا در این ماه بر روزه و شب زنده‌داریش یاری ده، و از لغزش‌ها و گناهان دورم بدار، و ذکرت را همواره روزی‌ام کن، به توفیقت‌ ای راهنمای گمراهان 🔰پیام‌های دعا 1- ياری‌خواستن از خداوند در انجام نماز و روزه 2- دوری از لغزش‌ها و گناهان 3- درخواست ذكر دائمی‌ 4- توفيق از جانب خدا 🔰پیام منتخب ✍️در قرآن، توفیق به معنای «آسان‌کردن» است. آن‌جایی که خدا به کسی توفیق می‌دهد، به این معناست که گرایش قلبی او به سمت امور خداپسند آسان‌تر می‌شود، علل حرکت در این مسیرها برایش فراهم‌تر می‌گردد، بهتر معارف را درک و راحت‌تر عمل می‌کند. عکس توفیق، حالت بی‌توفیقی است؛ یعنی با گناه پی‌درپی، گرایش قلبی انسان به سمت امور ناپسند، آسان می‌شود. امام رضا(ع) می‌فرماید: «هرکس از خدا توفیق بخواهد، در حالی که کوشا و تلاش گر نیست، خود را مسخره کرده است.» 📗 میزان ‌الحکمه،ج ۲ ص ۸۶۲ یاری خداوند متعال در کارهای نیک، عزم و همتی استوار و جهاد خستگی‌ناپذیر از طرف بنده را هم می‏طلبد؛ چنان‌که دیگر خواست‏ها و اهداف نیز به تناسب خود، نیازمند تلاش و کوشش‌اند. #شرح_دعای_هر_روز_ماه_رمضان منبع: کانال قرآن و حدیث

چشمِ علم، دوری از حسد در کلام مرجع راحل آیت الله العظمی فاضل لنکرانی(ره) https://eitaa.com/joinchat/633799232Cef4f167d81

💠شرح دعای روز هشتم ماه مبارک رمضان 🔹اَللّهُمَّ ارْزُقْنی فیهِ رَحْمَهَ الاْیتامِ وَاِطْعامَ اْلطَّعامِ وَاِفْشآءَ السَّلامِ وَصُحْبَهَ الْکِرامِ بِطَوْلِکَ یا مَلْجَاَ الاْمِلینَ 🔸خدایا روزیم گردان در این ماه مهرورزی نسبت به یتیمان و خوراندن طعام و به آشکار کردن سلام و هم‌نشینی با کریمان به فضل و کرمت ای پناه آرزومندان. 🔰پیام‌های دعا 1- نوازش یتیمان 2- اطعام فقرا 3- سلام‌کردن آشکار 4- دوستی و هم‌نشینی با کریمان. 🔰پیام منتخب ✍️ افشای سلام، به‌معنای بلند سلام‌كردن نيست؛ بلكه به‌معنای آن است كه انسان با هر كسی روبه‌رو شد، سلام كند. 📗 جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ج ۱، ص ۱۰۵ امام صادق(ع) می‌فرمايد: «افشای سلام، اين است كه انسان به هر مسلمانی برخورد می‌كند، در سلام كردن بُخل نورزد. رسول خدا(ص) نیز فرمود: «لایُستَکمِلُ عَبدٌ الایمانِ حَتّی یَکوُنَ فیهِ ثَلاثُ خُصالٍ، الاِنفَاقُ مِنَ الاِقتَارِ وَالاِنصَافُ مِن نَفسِكَ وَ بَذلُ السَّلامِ لِجَمِيعِ العَالَم ايمان بنده كامل نشود، تا در او سه خصلت باشد؛ انفاق در راه خدا، با وجود تنگ‌دستى، انصاف دربارۀ خود و سلام‌كردن به همه.» 📗 جزایری‌، سيد عبدالله،التحفة السنية، ص65 منبع: کانال قرآن و حدیث https://eitaa.com/joinchat/633799232Cef4f167d81

💠شرح دعای روز نهم ماه مبارک رمضان 🔹اللهُمَّ اجعَل لی فیهِ نَصیباً مِن رَحمَتِک الواسِعَهِ واهدِنی فیهِ لِبَراهینِک السّاطِعَهِ وخُذِبِنا صِیتی الی مَرضاتِک الجامِعَهِ بِمَحَبَّتِک یا امَلَ المُشتاقِینَ. 🔸خدایا! مرا نصیبی کامل از رحمت واسعۀ خود عطا فرما و به ادله و براهین روشن خود، هدایت فرما و اختیار مرا در دست گیر و به سوی خشنودیت که جامع هر نعمت است، سوق ده. به حق دوستی و محبتت، ای آرزوی مشتاقان! 🔰پیام‌های دعا 1- درخواست بهره‌مندی از رحمت واسعۀ الهی 2- راهنمایی به سوی براهین و ادلۀ روشن الهی 3.- سوق به سمت موجبات خشنودی خداوند 4- دوستی و محبت خداوند نسبت به بندگان 🔰پیام منتخب ✍️خداوند متعال دارای دو رحمت است؛ 1- رحمتی عام و مطلق که فراگیر است و شامل همۀ موجودات، اعم از مؤمن‌ و کافر و بد و خوب می‌شود. «وَ رَحْمَتی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ؛ رحمتم همه‌چيز را فراگرفته است‌»، .اعراف‌،آیۀ ۱۵۶ «رَبَّنَا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْءٍ رَّحْمَةً وَ عِلْماً؛پروردگارا! رحمت و علم تو، همه چیز را فراگرفته است‌.» 1غافر، آیۀ ۷. در برابر این رحمت بی‌كران، چیزی به نام غضب و سخط نیست. 2-رحمت خاص: اين نوع از رحمت، در برابر غضب خاص قرار دارد و مخصوص اهل ايمان و نيکوکاران است که شامل کافران و منافقان نمی‌شود. «إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ؛ رحمت خدا به نيکوکاران، نزديک است» اعراف‌،آیۀ ۵۶. «وَ کانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيم؛ و برای مؤمنان، همواره مهربان بوده است‌.» احزاب‌، آیۀ ۴۳ در دعای كميل نیز می‌خوانيم: «بِرَحْمَتِكَ الَّتی وَسِعَتْ كُلُّ شَیء» و در دعای ابوحمزۀ ثمالی می‌گوييم: «اَيْنَ رَحْمَتَكَ الْواسِعَة». منبع: کانال قرآن و حدیث https://eitaa.com/joinchat/633799232Cef4f167d81

🕯 دعایی صحیح السند برای هر شب از ماه مبارک رمضان مرحوم کلینی در کافی با سند صحیح از محمّد بن عطیه از وجود مبارک امام صادق صلوات‌اللّه‌علیه نقل می‌کند: در دعا در ماه رمضان در هر شب می‌گویی: «اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ فِيمَا تَقْضِي وَ تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ فِي الْأَمْرِ الْحَكِيمِ مِنَ الْقَضَاءِ الَّذِي لا يُرَدُّ وَ لا يُبَدَّلُ، أَنْ تَكْتُبَنِي مِنْ حُجَّاجِ بَيْتِكَ الْحَرَامِ‌، الْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ‌، الْمُكَفَّرِ عَنْهُمْ‌ سَيِّئَاتُهُمْ‌، الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ‌، الْمَشْكُورِ سَعْيُهُمْ‌، وَ أَنْ تَجْعَلَ‌ فِيمَا تَقْضِي وَ تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ فِي الْأَمْرِ الْحَكِيمِ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ مِنَ‌ الْقَضَاءِ الَّذِي لا يُرَدُّ وَ لا يُبَدَّلُ، أَنْ تُطِيلَ عُمُرِي، وَ أَنْ‌ تُوَسِّعَ عَلَيَّ فِي رِزْقِي، وَ أَنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنْ تَنْتَصِرُ بِهِ‌، وَ لَا تَسْتَبْدِلَ بِي غَيْرِي». شیخ طوسی نیز در تهذیب با سند صحیح، مشابه همین روایت را با کمی اختصار، به نقل از کتاب ابن ابی عمیر نقل می‌کند. 📚 الکافی: ج۴، ص۱۶۱؛ التهذیب: ج۳، ص۱۰۲. https://eitaa.com/joinchat/633799232Cef4f167d81

🔳 جایگاه حضرت خدیجه در نزد پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم ▪️رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمودند: خدیجه و کجاست مانند خدیجه! مرا تصدیق کرد هنگامی که مردم مرا تکذیب کردند. و بر دین خدا یاری‌ام کرد و با همه مال خود کمکم نمود. ▪️خدا به من دستور داد خدیجه را به قصری از زمرد که در بهشت دارد و هیچ رنج و زحمتی در آن نیست بشارت دهم.» 📖 «خَدِیجَةُ وَ اَینَ‌ مِثْلُ‌ خَدِیجَةَ صَدَّقَتْنِی حِینَ کَذَّبَنِی النَّاسُ وَ آزَرَتْنِی عَلَی دِینِ اللَّهِ وَ اَعَانَتْنِی عَلَیهِ بِمَالِهَا اِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ اَمَرَنِی اَنْ اُبَشِّرَ خَدِیجَةَ بِبَیتٍ فِی الْجَنَّةِ مِنْ قَصَبِ الزُّمُرُّدِ لَا صَخَبَ فِیهِ وَ لَا نَصَب‌ 📗 المناقب خوارزمی ، ص۳۵۰ به نقل از کانال پایگاه جامع امامت

بسم الله الرحمن الرحیم 🔸رویکرد پسااستعماری در تفسیر شهید سید محمدباقر صدر در قرآن کریم آمده است: «وَ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ وَ مِنْهُمْ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍ لَا يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ إِلَّا مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَائِمًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الْأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ وَ يَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ : و از میان اهل كتاب كسی هست كه اگر به او انبانى زر به امانت بسپارى به تو باز خواهد داد، و از ايشان كسی هست كه اگر دينارى به او بسپارى به تو باز نخواهد داد مگر آن‌كه پيوسته بر سر او ايستاده باشى (مواظبش باشى و مالت را از او مطالبه كنى)، اين از آن روست كه می‌گويند: [چون ما اهل كتابيم] رعايت نكردن حقوق غير اهل كتاب بر عهدۀ ما نيست، [و در ضايع كردن حقوق ديگران گناه و عقوبتى نداريم] و اينان [در حالى كه باطل بودن گفتار خود را] مى‌دانند بر خدا دروغ مى‌بندند(آل‌عمران: 75) 🔰این جمله قرآن (ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الْأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ) توجه شهید صدر را به خود جلب کرده است چرا که یکی از باورهای کلیدی یهودیان و مسیحیان را برملا می‌کند؛ این باور ‌که آنان غیرخودشان را «امّی» (بی‌سواد) می‌دانند و آنها را به سبب همین بی‌سوادی، فاقد هرگونه حرمت می‌دانند! نه جانشان را محترم می‌دانند و نه مالشان را و نه سرزمینشان را ....!! ✍️شهید صدر درباره این جمله نوشته است: «انسان اروپایی همواره بر این باور است که جهان انسانیت در مرزهای اروپا یا مرزهای غرب به آخر می‌رسد به تعبیر دیگر همان‌گونه یهودیان فقط خودشان را انسان می‌دانند (لَيْسَ عَلَيْنٰا فِي اَلْأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ‌) و دیگران را اصلا بشر حساب نمی‌کند، اروپاییان نیز عادت کرده‌اند که فقط اروپا را سرزمین انسان بدانند و غیراروپا را از انسانیت تهی بدانند!» (المدرسة القرآنیة. دار التعارف للمطبوعات، ص 208.) 📚عبارت شهید صدر: الانسان الاوروبي دائما يرى العالم ينتهي حيث تنتهي الساحة الاوروبية أو الساحة الغربية بتعبير أعم كما يعتقد اليهود بأن الانسانية هي كلها في اطارهم لَيْسَ عَلَيْنٰا فِي اَلْأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ‌ أولئك ليسوا بشرا، ليسوا أناسا، أولئك أميون، همج، كذلك الانسان الاوروبي اعتاد أن يضع الدنيا كلها في اطار ساحته الاوروبية، في ساحته الغربية، لم يتخلص هذا الرجل من تقاليد هذه النظرة الاوروبية، كما انه لم يتخلص من هيمنة العامل الطبقي الذي لعب دورا في افكار المادية التاريخية. محمد عشایری منفرد ۱۰ رمضان المبارک نجف اشرف