🔰تمام جهان آیه اوست
🔶🔸اين قرآن است كه مى خواهد فكر ما را كمك كند،
تا از اين ديوارها بگذريم
و از محدودهها بيرون بياييم.
🔸اين قرآن است كه خدا را در تمامى بتهاى تو نشان مى دهد
و از تمامى جهان كه ديوار چشم تو هستند، براى تو آيه مى سازد و پيام در مىآورد،
چون واقعيت و پيام چنان درهم گره خورده اند كه از تمامى جهان آيه بر جاى مانده است.
🔸ما هنگامى كه يك قدم برمى داريم و مى خواهيم پيامى را بشنويم،
ميان سمبل و واقعيت،
ميان پيام و واقعيت تفكيك مى كنيم
يا زبان سمبوليك را مطرح مى كنيم
و واقعيت را از آن مى گيريم
و يا واقعيت را مطرح مى كنيم
و هيچ رمزى را نمى پذيريم
و هيچ پيامى را نمى شنويم،
🔸ولى با اين جريانى كه از آن حرف مى زنيم
و در سورهى ابراهيم بر آن مرور مى كنيم،
اين هر دو را با هم گره خورده مى بينيم.
يك قطعه كاغذ، يك سيب گنديده، يك شكوفه بر سرچوب، تمامى اينها هم واقعيت هستند
و هم پيام دارند و او را نشان مى دهند و
در يك جريان پيچيده تو را صدا مى زنند و با خود مى برند.
🔸تفكيك واقعيت از پيام،
كار آنهايى است كه بيش از يك چشم ندارند
و از سوراخ تنگ هم نگاه مى كنند
و از وسعت ديدگاهى كه اين همه را با هم دارد،
جز نقطه هاى پراكندهاى نمى بينند.
بارها گفته ام عصاى موسى هم واقعيت است و هم پيام دارد.
ناقه ى صالح هم واقعيت است و هم پيام دارد.
موسى از چوب خشك در برابر فرعون اژدها مى سازد و از بنى اسراييل مرده براى طاغوت، لولو خلق مى كند. و صالح از سنگ، غذاى آنها را تأمين مى كند و آنها از اين نعمت كار نمى كشند
و با اين امكان حركت نمى كنند،
بل آن را از پاى مى اندازند
و پايش را مىزنند.
🔸 اينها همه واقعيت هايى هستند كه حرف دارند.
همان طور كه همين سيب گنديده حرف دارد.
همين درخت پربار حرف دارد.
همين نسيم حرف دارد.
ابر و باد و مه خورشيد و فلك، حرف دارند.
و اين حرفها را كسى مى شنود كه با اين خلوت و سكوت همراه شده.
چون اين خلوت به غار پناهنده شدن و بازى درآوردن نيست،
🔸 كه تو حتى در جمع مى توانى خلوتى داشته باشى و در خلوت مى شود كه مشغول خيالها باشى.
📝 استاد علی صفایی حائری
📚کتاب صراط صفحه ۲۸
▶️ @einsad
🛒 www.zekraa.ir
▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri
🔰 عظمت ها فریبت ندهد
🔷🔹 آن روز كه رسول از كنار كعبه بانگ برداشت،
هيچ كس باور نمى كرد
كه اين فرياد از حلقومش فراتر رود
و در گوشها بنشيند
و در دلها راه يابد
و از مرز قرنها بگذرد
و در نسلها جاى بگيرد
و از قامت فرياد تا اقتدار سكوت را پشت سر بگذارد.
🔹 و آن روز كه در بيابانهاى تخت جمشيد، همراه آن شكوه و فرياد نوشانوش،
آن غرور سايه انداخت،
كسى باور نمى كرد كه قرنها را رها كند و نسلها را آزاد بگذارد،
🔹 ولى اين درس قرآن است كه عظمت ها تو را فريب ندهد
و حقارت ها تو را نرماند،
🔹 كه يك گندم هنگامى كه هماهنگ با نظام در جاى خود مى نشيند،
سنبله مى شود و هفتصد برابر دانه مى آورد
و يك انبار گندم هنگامى كه در كنارى ماند و بر سطح لغزيد،
فقط خوراك سوسكهاست
و چيزى نمى گذرد كه فضله هايش را هم نمى بينى.
🔹 داستان آنها كه از او چشم پوشيدند و وحى او را نديده گرفتند
و در سطح لغزيدند
و با نظام و سنت و مرصاد هماهنگ نشدند،
كارهاشان اگر به بزرگى تاريخ است،
همچون خاكسترى خواهد بود در باد، در روز طوفان.
چه باقى مى ماند؟
لا يَقدِرونَ مِمّا كَسَبوا على شَيءٍ ذلِك هُوَالضَّلالُ البَعيد.
ضَرَبَ اللَّه مَثلًا كلمةً طيبةً.
🔹 آنها كه خود را نكاشته اند و ريشه ها را از خاك بيرون برده اند،
قرارى نخواهند داشت.
🔹 اما آنها كه هماهنگند،
چون درخت به فلاح، به رويش مى رسند و بال مى گسترند
و آسمان ها را در قلمرو خود مى كشند و فرشته ها را ميوه مى دهند و بهره مى رسانند:
أَصلُها ثابِتٌ وَ فَرعُها فى السَّماءِ تُؤتى أُكُلَها كلَّ حينٍ.
اينها ثبات دارند و قرار گرفته اند كه ريشه دارند
🔹 و اين خداست كه به آنها ثبات مى دهد، همچون ابراهيمى كه فرزندش را در آن بيابان پروريد و آرام بود.
📝 استاد علی صفایی حائری
📚 کتاب صراط،صفحه ۳۲
▶️ @einsad
🛒 www.zekraa.ir
▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri
🔰 رابطه پدیده ها با خدا
◼️ تو خدا را مى بينى
در حاليكه تمام واسطه و قانون ها و پديده ها را هم ديده اى،
ولى در آنها نمانده اى و راهت را ادامه داده اى
و تمام هستى را آيت ديده اى، نه غايت و نهايت.
◽️ آيتى كه او را نشان مى دهد و به او اشاره دارد،
نه غايتى كه در خودش نگه دارد و تو را به بن بست بكشاند.
◾️ با اين ديد تو دست او را بسته نمى بينى، كه عليت و وابستگى و نظام هستى جلوى او را بگيرد،
كه اين عليت و پيوند را او برقرار كرده. اين عليت ذاتى نيست، جعلى است،قرارش داده اند
و اين است كه از هر راه ديگر هم كه قرار بگذارند، شروع مى شود و از هر چيز بيرون مى آيد.
◽️ با اين ديد معجزات، طبيعت هايى هستند كه با آن مأنوس نشده اى و عليت هايى كه آنها را نشناخته اى
◾️ و طبيعت، معجزهاى است كه با آن آشنا شده ايم و انس گرفته ايم.
◽️ و اين است كه در كنار تمام وسيله ها و علت ها، آرام نمى گيرى كه رسيدم و بدون هر گونه وسيله، جزع نمى كنى كه ماندم.
◾️ و اين است كه ادامه ى اين بينش را از خدايى كه آسمان را مسخر دارد و هستى را در دست دارد،
همان ثبات و امنى است كه نمونه اش را در همين سوره ى ابراهيم مى آرود،
◽️ كه فرزندش رابه جايى آورده كه محكومان به مرگ مى آورند و در جايى مى گذارد كه نه كودك، حتى مارها و شترها پوست مى گذارند واستخوان مى تركانند.
📝 استاد علی صفایی حائری
📚 کتاب صراط، صفحه ۴۱
▶️ @einsad
🛒 www.zekraa.ir
▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri
🔰 خاطرات زیارت امام رضا علیه السلام
▶️ @einsad
🛒 www.zekraa.ir
▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri
🔰 توکل
🔷🔹 داستان توكل كه بر ما سنگينى مى كند،
از همين ديد مايه مى گيرد،
كه تو نمى توانى بر وسيله هايى كه عقيم مى مانند
و يا خودشان تو را مى شكنند، تكيه كنى.
🔹 تو، نه همراه پول، كه حتى همراه نان و لقمه ى در دست گرفته ات، آرام ندارى كه من كارم تمام است و امروز سيرم،
چون آنقدر لقمه ها در گلوگير كرده اند و طرف را به خفگى هم كشانده اند.
🔹ما بر پول تكيه داريم.
مى گوييم پول را روى كوه بگذار،
كوه جواب مى دهد.
🔹 بيچاره پول بايد آن قدر بدود تا نان و آب و چاى و سماور و وسيله بشود
و تو مى دانى كه پس از اين همه تبديل، تازه كارها تمام نيست،
كه واسطه ها و شكست ها زياد هستند.
🔹 اين است كه نه تنها مؤمن ها، بلكه هر كس كه تكيه گاهى مى خواهد،
بايد بر خدا تكيه كند؛
🔹 عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ المُتِوَكِّلُون،
كه تكيه گاه ها و پناهگاه هاى ديگر، خودشان آوارى بر سر تو مى شوند و بارى بر دوش و استخوانى در گلو.
📝 استاد علی صفایی حائری
📚 کتاب صراط صفحه ۴۳
▶️ @einsad
🛒 www.zekraa.ir
▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri
🔰 واسطه ها
◼️ من در كودكى خيلى نحس و نق نقو بودم.
به هيچ صورت آرام نمى‌گرفتم.
برايم چيزهايى مى‌خريدند،
همه‌اش را مى‌خواستم، همه‌اش را مى‌گرفتم و با خود مى‌كشيدم.
خسته مى‌شدم و مى‌ناليدم.
ازم مى‌گرفتند و مى‌دزديدند،
گريه مى‌كردم.
برايم نگه مى‌داشتند، بهانه مى‌گرفتم.
◽️ خلاصه هيچ راهى براى ساكت شدنم نبود.
تا اينكه آخر سر به فكر افتادند تا آنچه برايم مى‌گرفتند غير مستقيم به من بدهند.
◾️در منزل ما زيرزمينى بود با سوراخ‌هايى بزرگ و كوچك.
همين كه گريه سر مى‌دادم
مى‌گفتند: فلانى برو ببين موش‌ها برايت چيزى نياورده‌اند و من را راهى مى‌كردند...
◽️اين خوب به يادم مانده كه در كنار سوراخ‌ها يك دانه فندق و يا گردو خودنمايى مى‌كرد
و من همين كه اينها را مى‌ديدم ذوق مى‌كردم و كلى دلشاد مى‌شدم و هميشه از سوراخ موش روزى دريافت مى‌كردم و نق‌نق هم نمى‌زدم.
◾️ شايد تا وقتى كه بزرگ شده بودم، هنوز خيال مى‌كردم كه موش‌ها برايم فندق مى‌آورده‌اند
و از شما چه پنهان كه از موش‌ها خوشم مى‌آمد و اگر آنها را مى‌كشتند ناراحت مى‌شدم،
◽️ ولى بعدها فهميدم كه نه بابا موش‌ها فندق نمى‌آورند، كه فندق‌ها را هم مى‌دزدند.
◾️من را به خاطر نحسى و بهانه گيرى ام اين گونه مى‌چرخاندند و غير مستقيم غذايم مى‌دادند.
◾️◽️ آنچه كه ما را در خود گرفته، همين واسطه‌هايى است كه به خاطر بى‌ظرفيتى ما، پيش ما گذاشته‌اند و به خاطر بهانه‌گيرى‌ها برايمان تنظيم كرده‌اند.
◽️◾️ و اين ماييم كه بايد با تفكر كشف كنيم كه اينها فقيرند و چيزى ندارند. موش‌ها نه اينكه چيزى نمى‌دهند، كه چيزها را هم مى‌دزدند و از ما كم مى‌كنند.
🔻 داستان ما چنين داستانى است.
به كارمان، به شغل‌مان، به ماشين و دستگاه‌مان دل بسته‌ايم و آن را حاكم گرفته‌ايم و مدار زندگى ما و محور تمام كارهاى ما شده‌اند.
◼️ ما معبودهايى داريم كه حركت‌ها و حالت‌هاى ما را كم و زياد مى‌كنند و در ما اثر مى‌گذارند.
به ما اميد مى‌دهند و يا ما را مى‌ترسانند. شاد مى‌كنند و يا اندوهگين مى‌سازند. خسته مى‌كنند و يا به شور و شوق مى‌كشانند.
📝 استاد علی صفایی حائری
📚 کتاب صراط،صفحه ۴۵
▶️ @einsad
🛒 www.zekraa.ir
▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri