✅ کسی که با این همه محبت از خدا کمبود محبت دارد، کسی که محبت خدا او را پر نکرده، دیگر محبت چه کسی او را سرشار می کند؟ 📚 #صراط ص۱۳۱ 🌱🍃🍃🍃🌹

🔰 وحشت از ابرقدرت ها ... 🌿 @einsad https://instagram.com/einsad.ir

✅عوامل قساوت قلب 🖤 🔶استاد #علی_صفایی_حائری: دل‌هاى قساوت زده‌ى ما، از سنگ هم سخت‌تر است، كه عوامل مختلفى در آن اثر گذاشته است و اين قساوت را ساخته است: 🔻سفاهت و نادانى، 🔻غفلت، 🔻كفر، 🔻عصيان، 🔻اعتداء، 🔻استخفاف، 🔻استبداد، 🔻 استدراج، اين‌ها عواملى هستند كه قساوت و بى‌خيالى در برابر آيات و نشانه‌ها و يا در برابر دستورها و تكاليف و يا در برابر انبياء و اولياء را به دنبال مى‌آورند؛ تا آن‌جا كه به تعبير قرآن: «وَاِنْ‌ يَرَوْا كُلَّ‌ آيَةٍ‌ لا يُؤمِنُوا بِها وَ إِنْ‌ يَرَوْا سَبِيلَ‌ الرُّشْدِ لا يَتَّخِذُوهُ‌ سَبيلاً ذلِكَ‌ بِاَنَّهُمْ‌ كَذَّبُوا بِاياتِنا وَ كانُوا عَنْها غافِلين. ١ و همين قساوت، حتى در ساده‌ترين مراحل بى‌خيالى و بى‌باكى،به تخاذل و شانه خالى كردن از نصرت حق و ذلّت باطل مى‌انجامد. و همين تخاذل و بى‌اعتنايى به تيه و سرگردانى منتهى مى‌شود. 📚 #نامه_های_بلوغ ص۱۵۸ 🌿 @einsad

✅آنچه قدرت‌ها می‌خواهند... 🔶 استاد علی صفایی حائری: 🌿آنچه قدرت‌ها می‌خواهند استمرار بی‌فایده جنگ و ذلت انقلاب اسلامی و عبرت شدن آن برای انقلابی‌های برخواسته از درد و سر‌گرفته از جهل و راه افتاده از ضعف و فقر است. و آنچه نمی‌خواهند حضور برتر و عزت انقلاب اسلامی و پیروزی عمیق و فراگیر و یا مقطعی و محدود است. 📚پاسخ به پیام نهضت آزادی، ص ۱۶ @einsad

✅ رسالت ما 🔶استاد علی صفایی حائری اين حرف كه ديگران در شرايط امروز ايران بهتر مى‌توانند كارگشا باشند يك شعار و يك فريب است. ولى اين حرف كه همين مسئولان مى‌توانند بهتر از اين كار كنند، اين مطلوبى است كه رهبرى هم از آنها مى‌خواهد و حتى راه انتقاد را هم نشان مى‌دهد. و از اين دو حرف گذشته، اين هم يك سؤال است كه من و تو در برابر كمبودها و نارسايى‌ها چه بايد بكنيم؛ تضعيف كنيم، توجيه كنيم يا به تكميل برخيزيم❓ حقيقت اين است كه 👈تضعيف، جنايت است 👈و توجيه، حماقت است 👈و تكميل، رسالت ماست. 📚 درسهايى از #انقلاب (انتظار)، ص 157 🌿 @einsad

🔶استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

🔶استاد #علی_صفایی_حائری: دختر خوبم! مادام كه دل تو از دنيا كوچك‌تر باشد و همّت تو حقير باشد و بيش از همين زندگى هفتاد ساله را حساب نكند و به‌حساب نياورد؛ مطمئن باش هر كارى كه بكنى، حقير و محدود و دنيايى است، حتّى اگر نماز و روزه و حجّ‌ و جهاد و درس توحيد باشد؛ كه به‌خاطر دنيا و حرف‌ها و جلوه‌ها و زينت‌هاست. ولى اگر دل تو از دنيا بزرگ‌تر بشود و همّت تو از اين محدوده فراتر برود و بيش از دنيا، از خودت توقّع داشته باشى؛ مطمئن باش براى اين دل‌هاى بزرگ، هر كارى مفيد و سودمند خواهد بود؛ حتّى اگر پاك كردن بينى كودك و پرداختن به كارهاى عادى و روزمرّه باشد، كه از اين‌ها هر كارى را خريدارند. 📚 #نامه_های_بلوغ ص۱۷۰ 🌿 @einsad

✅انسان نمیتواند غم هایش را کم کند... 🔶استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

سلام علیکم ابتلای جدید و تعطیلی کلاسها و برنامه ها فرصت بسیار خوبی بویژه در ماه رجب ،برای خلوت و توجه و تدبر و تفکر در احوالات شخصی و سلوک فردی و امتحانی است برای همه تا ببینند به چه مقدار هر فرد تحمل خودش را دارد و چقدر می توانیم دنیای شلوغ درون خود را پاکسازی کنیم که استاد در کنار اسفار اربعه سفر پنجم را اضافه نموده و می فرمایند: اصولًا انسان هنگامى سفر مى‏كند و كوچ مى‏نمايد و به هجرت دست مى‏زند كه نيازهايش در آن‏جا كه هست تأمين نشوند. كسانى كه نيازهايشان با عروسك بازى و توپ بازى و مريد بازى وخلاصه با تمام جلوه‏هاى دنيا تأمين نمى‏شود و اين محدودها، نيازهاى عظيم آن‏ها را پر نمى‏كند، آن‏ها مجبورند از بيرون به خويشتن رو بياورند و به خود پناهنده شوند، تا در وسعت درون خويش نيازها را تأمين كنند. اين سفر از بيرون به خويشتن، با اين شناخت از نيازها و با اين درك از محدوديت دنياى بيرون، شروع مى‏شود. دنياى درون دنياى بزرگى است. هستى بزرگ‏تر و بزرگ‏تر از هستى در آن پيچيده شده، چه بسا انسان در آن زندانى شود و در آن بماند ... و زندانبان خويش گردد. مگر هنگامى كه خواسته‏اش و نيازش در اين وسعت هم تأمين نبيند، كه در اين مرحله انسان از خودش سفر مى‏كند و هجرت مى‏نمايد، اما سفرى نه به بيرون، كه از آن‏جا پيش‏تر سفر كرده بود و نه به دورتر از خويش، كه سفرى به نزديك‏تر از او به او و سفرى به نامحدود آگاه مهربان. با اين سفر، انسان از تنگناى خويش رهيده و به وسعت حق مى‏رسد، ولى نمى‏تواند اين حق را در خويش حبس كند و با او سرگرم شود، كه اين حق، او را به خلق مى‏رساند و با آن‏ها مأنوس مى‏سازد. اين‏ها سفرهايى هستند كه انسان مجبور است آن‏ها را آغاز كند و محرك‏هايى هستند كه ناچار است آن‏ها را تحمل نمايد؛ چون او نمى‏تواند در بيرون از خويش بپوسد و نمى‏تواند در خودش زندانى شود و نمى‏تواند حق را در خود حبس كند و نمى‏تواند اسير خلق بشود و خلق را اسير خود سازد ... پس ناچار سفرهايش شروع مى‏شوند. سفرى‏ از بيرون‏ تا خويشتن، با درك محدوديت‏ها و نيازها و ضربه‏ها. سفرى از خويشتن تا حق، با شناخت و عشق و ايمان. سفرى از حق تا خلق، با عشق به حق و رأفت به خلق. سفرى از خلق و با خلق، تا حق، با عشق و درگيرى و صبر. و سفرى از حق و تا حق، با عجز و اعتصام. اين‏ها سفرهايى هستند و اين‏ها راه‏هايى هستند كه بايد انسان آگاه عاشق در آن گام بردارد و برايش توشه تهيه ببيند و در اين راه هيچ توشه‏اى بهتر از اطاعت و تقوا نيست. چون قرب هر كس با اطاعت او بدست مى‏آيد. و در گذشته به اشاره گذشت آنچه ما را از خويشتن مى‏رهاند و از اسارت‏ها آزاد مى‏كند، يكى شناخت عظمت ماست و ديگرى عشق بزرگ‏تر. و اين است كه مؤمن از عشق بزرگ‏ترى سرشار است. و آنچه ما را پس از انس به حق و عشق به او به سوى خلق مى‏آورد، همين عشق و همين علاقه و همين دستور و امر است. آن‏ها كه هنوز از خويشتن سفر نكرده و هجرت نكرده و از بيت‏ها بيرون نيامده‏ به سوى خلق مى‏آيند، يا بت‏پرست مى‏شوند و يا بت‏ساز و يا هر دو، كه هم اسير خلقند و هم خلق را اسير خود مى‏سازند. اما اين‏ها كه سفر كرده‏اند، آن‏ها در حالى كه از خلق خسته‏اند و به انس و به قرب حق مشتاق، رياضتشان مى‏شود همين با خلق بودن و از غار حرا به ميان خلق آمدن و آن‏ها را رشد دادن؛ كه عشق به حق و ايمان به اللَّه هم عمل و كار را مى‏سازد- اطاعت و تقوا- و هم سازندگى و تربيت همكار را به دنبال مى‏كشد- ارشاد و تواصى- و هم استقامت در كار و صبر را. اين ايمان، هم ما را از خود آزاد مى‏كند و هم به آزادى خلق وا مى‏دارد و با طاغوت‏ها درگير مى‏سازد و هم در اين درگيرى به ما صبر مى‏دهد و استقامت مى‏بخشد. هر كس به اندازه‏اى كه عاشق است و دلبسته، پاى‏بند و صابر و استوار مى‏شود و دوام مى‏آورد. مسئوليت و سازندگى، ص: 172

🔰انسان از هيچ يك از ذنوب و سيئات و گرفتارى‏ ها دور نيست؛ 🔹گرفتاری هايى كه اساساً از شك و شرك و نفاق شروع می شود و تا كفر و انواع ديگر فجور و گرفتارى‏ هايى كه به قلب ما، به خيال ما، به وهم ما و به تفكرات و تأملات ما و به ساير اعضاء و جوارح ما؛ در بطن و فرج و سمع و بصر و دست و پا و ... برمى‏ گردد. آدمى با هيچ يك از اينها فاصله‏اى ندارد. 🔸اگر روزى به ما بگويند آيا حاضرى نبى‏ اى از انبياء الهى و ولى‏ اى از اولياى الهى را بكشى؟ جواب ما منفى است و حتى از اين سؤال، وحشت هم مى‏ كنيم. ♦️اگر بگويند آيا حاضرى با مَحرم خودت در كنار كعبه زنا كنى؟ آيا حاضرى حلقوم على اصغر ابا عبداللَّه الحسين (ع) را بِبُرى؟ آيا مى‏ توانى حسين فاطمه (س) را تكّه تكّه كنى و فرق على (ع) را بشكافى؟ مى‏ گوييم خير! تمام جواب‏ها منفى است و خودمان را از اين اعمال بسيار دور مى‏ بينيم. 🔸احساس مى‏ كنيم كه اين گناهان، گناهان ما نيست و بين ما و آنها، حائل‏ها و واسطه‏ هاى زيادى وجود دارد. 🔶🔸 اعتقادم اين است كه ما هنوز در فضاى اين گناهان قرار نگرفته‏ ايم. هنوز مجبور نشده‏ ايم كه به خاطر محبوب‏هامان دست به هركارى بزنيم، ❇️در حالى كه همه فرعونيم، فقط مصرهاى ما كوچك و بزرگ مى‏ شود. ◾️من در محدوده خانه‏ ام، مادر و پدرم، فرزند و عيالم، فرعونى هستم و «أَنَا رَبُّكُمُ الاعْلى‏» را در آن حد دارم و در اين زمينه قدم برمى‏ دارم. ◾️گاهى كه با چند نفر همراه مى‏ شوم و در ماشينى مى‏ نشينيم، تفرعن مى‏ كنم و زير بار نمى‏ روم و جبروت و كبريا و خودخواهى‏ هايم در آن مرحله، ظهور و بروز مى‏ كند. و گاهى هم اين اتفاقات و اين حالت‏ها در محيط كارم متجلّى مى‏ شود. 📚اخبات ص ۱۲ استاد علی صفایی حائری (عین.صاد) ▶️ @einsad

✅چگونه مى‌توانى در برابر اين همه آتش خانمان‌سوز آرام باشى‌؟ 🔶استاد #علی_صفایی_حائری: مسأله اين است، كه با اين همه زمينه‌ى كار و با اين همه طلب و عطش،با اين همه جهل و فساد و فقر و درگيرى و با اين همه غفلت و لهو و لعب و فتنه و شبهه، نمى‌توان بى‌كار نشست. تويى كه در برابر سوختن دست برادر و خواهر كوچكت آرام نيستى، چگونه مى‌توانى در برابر اين همه آتش خانمان‌سوز آرام باشى‌؟ و بر اين همه جهل و فساد و تباهى و بر اين همه درگيرى و جنگ و خون، از خانه تا جامعه و تا جهان معاصر، چشم باز نكنى و همّت نگذارى‌؟ پس نمى‌توانى به زندگى راحت و همسردارى وخانه‌دارى و رفاه گسترده و يا محدود، قانع باشى؛ چون در اين كشتى، كه تمامى ديوارهايش سوراخ شده، تو نمى‌توانى آرام بمانى؛ كه در نهايت در اتاق سالم و كابين زيبا،به زير آب مى‌روى و در دنياى رابطه‌ها، گرفتار مى‌شوى. 📚 #نامه_های_بلوغ ص۱۷۶ 🌿 @einsad

✅ عارف در برابر بلاء شاکر است نه صابر استاد علی صفایی حائری @einsad