🔰 «وَ يَا مَنْ لا يُكافِى‏ءُ عَبْدَهُ عَلَى السَّوآءِ». 🔶🔸 تو نمى ‏گويى چون تو اين گونه كردى، پس من هم اين گونه مى ‏كنم و مثل تو با تو رفتار مى ‏كنم، كه اگر يك گام برداشتى، يك گام بر مى ‏دارم. تو اين گونه نيستى. 🔸حتى اگر ما به تو پشت كنيم تو به ما رو مى‏ كنى و اگر ما از تو بگذريم تو درها را به روى ما مى ‏بندى و بت ‏هاى ما را يكى يكى به خاك و خون مى ‏كشى تا ما به سمت تو برگرديم. 🔸تو به ما نمى ‏گويى يك گام بيا تا يك گام بيايم، يك نگاه بكن تا يك نگاه بكنم. تو منتظر جزا نيستى و بر عطا و بخشش‏ات هم پشيمانى ندارى و مثل ما با ما رفتار نمى ‏كنى. 🔸واقعش اين است كه ما هيچ چيز نداريم جز اينكه بگوييم: 🔸خدايا! تو به خودت نگاه كردى و به ما دادى، حالا هم به خودت نگاه كن و ادامه بده. 🔸در كلام معصوم است كه: خدايا! تو هيچ وقت به خاطر استحقاق به ما نداده ‏اى كه حالا به خاطر بدى ما بخواهى پس بگيرى. و بگويى چون تو درست صفا نكردى، حالا پس بده. 🔸تو آن موقع كه دادى، ما بدون استحقاق بوديم و حالا هم كه از تو مى ‏خواهيم ادامه بدهى، استحقاقى نداريم؛ 🔸ولى آنچه كه هست، اين است كه بخشش و عطاى تو را هيچ چيزى جز سخاوت و كرم تو زياد نمى ‏كند. 🔸من نمى‏ دانم چه بگويم. تأملى بايد كرد، اگر آدم خودش را از خدا طلبكار مى‏ داند؛ يعنى واقعاً خيال مى‏ كند كه خيلى براى او كار كرده و خيال مى‏ كند اگر به اندازه يك شبانه روز كه از او وقت گرفته، به همان اندازه هم به او خدمت كرده و طلبكار است، مى‏ گويد: او برود خود را باشد. 🔸ولى اين را ما خوب مى‏ دانيم، آنچه كه او به ما داده را براى غير او خرج كرده‏ ايم و با آنكه او به ما محبت كرده ولى ما به كسان ديگرى رو آورده ‏ايم و در حق او بدى كرده ‏ايم. 📝استاد علی صفایی حائری 📚کتاب بهار رویش، ص ۱۳۷ ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🎙ماندن در راه کم از عقبگرد نیست ... #پادکست_صوتی ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰 السَّلَامُ عَلَيكَ يَا أَكْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ الْأَوْقَات ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰«السَّلَامُ عَلَيكَ يَا أَكْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ » ⬛️ بهترين مصحوب و همراه، مصحوبى است كه خيرى رسانده و شرّى نداشته؛ چون هر مصاحبى ممكن است در مصاحبت با او، انسان هم بهره ‏مند بشود و هم صدمه بخورد، ◼️ولى رمضان ماهى و همراهى است كه فقط حُسنِ جوار دارد. او براى ما آزارى نداشته است، ولى حالا ما داريم از او جدا مى ‏شويم. ◾️يك دوستى را كه آدم از او فاصله مى‏ گيرد يا يك كوزه ‏اى را كه مدتى از آن آب خورده است را از دست مى‏ دهد، دل شكسته مى ‏شود. ▪️حالا ما داريم از شهر بزرگ خدا، عيد اولياى خدا، بهترين مصحوب و بهترين مصاحب جدا مى ‏شويم، چگونه دل شكسته نباشيم!! ⬜️ به قول يكى از دوستان، رمضان سالِ ديگر هم كه بيايد رمضانِ سال ديگر است، جاى خودش را دارد، جاى امسال كه نيست. ◻️ دوباره ما آن قدر تا سال ديگر كسرى مى ‏آوريم كه بخواهيم با آن جبرانش كنيم. ◽️در اين ماه خوب است كه انسان لحظه ‏هايى براى تأمل در بينات‏ و هُدى‏ و فرقان‏ و عنايات و غفران و رحمت و انابه حق داشته باشد. 📝استاد علی صفایی حائری 📚کتاب بهاررویش، ص ۱۴۴ ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰 ودَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَيْنَا ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰 «وِدَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَيْنَا» 🔷🔹 به گونه ‏اى داريم توديع و خداحافظى مى‏ كنيم، كه جدايى از او براى ما سنگين است. 🔹هنوز عطشش را داريم، هنوز كوزه‏ اى را آب نكرده‏ ايم، هنوز حتى دست هايمان را هم نشسته ‏ايم و آبى به سر و صورت مان نزده ‏ايم. 🔹«وَ غَمَّنَا وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا» به گونه ‏اى داريم وداع مى ‏كنيم كه جدايى از او براى ما سنگين است و برگشت او از ما، مغموم و مستوحش مان كرده است. 🔹«وَ لَزِمَنَا لَهُ الذِّمَامُ الْمَحْفُوظُ وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِيَّةُ وَ الحَقُّ الْمَقْضِىُّ» و حال كه دارد از ما جدا مى ‏شود، ما در جدايى و فراق او، حقوقى را كه او بر ما داشته را به عهده گرفته ‏ايم. 🔹ذمه او را بر خودمان واجب و لازم مى‏ دانيم و گردن‏ مان را در گروى او گذاشته ‏ايم. 🔹اگر ما از ماه رمضان داريم جدا مى ‏شويم، به گونه اى جدا نمى ‏شويم كه پشت سر او خوشحال باشيم و به گونه اى جدا نمى ‏شويم كه در جدايى از او به يادش نباشيم و آنچه را كه در ما سبز كرده و در ما كاشته است را بكنيم و دور بريزيم، 🔹بلكه اين ماه براى ما «ذمام محفوظ» و «حرمة مرعية» و «حق مَقضّى‏» انجام داده شده دارد. 📝استاد علی صفایی حائری 📚کتاب بهاررویش، ص ۱۴۲ ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🎙 آنهایی که به من پشت کردند اگر می فهمیدند چطور من در انتظارشان هستم و چگونه مشتاق بازگشت شان و ترک معصیت هاشان هستم از اشتیاق من می مردند ... #پادکست_صوتی ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰 آخرین شب ماه رمضان ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰آخرين فرصت ارزيابى‏ 🔶🔸در اين آخرين شب از رمضان، اگر فرصتى و حالى و توجهى بود به كمبودها و كسرى‏ هاى خودمان، دوستان و معاشرينى كه با هم بوده‏ايم و گله ‏هايى كه از يكديگر داريم فكر كنيم. 🔸اگر من به شما بدى كرده ‏ام، شما براى من دعا كن و اگر شما هم از بدى من رنجيده شدى، براى خودت دعا كن؛ چرا كه هر دو ضعيف بوده‏ ايم. 🔸اگر من به تو بدى كرده ‏ام و تو هم از بدى من صدمه ‏اى خورده ‏اى، براى هر دوى ما بايد دعا بشود. 🔸اگر دل‏هاى ما نسبت به يكديگر كينه داشته و حقوق يكديگر را ادا نكرده ‏ايم و اگر محبتى به يكديگر نداشته‏ ايم و در غياب و پشت سر يكديگر به ياد هم نبوده ‏ايم. 🔸اگر برادرمان را نمى ‏ديديم، فراموشش مى ‏كرديم و وقتى هم كه مى ‏ديديم، آن مقدار كه نشان مى ‏داده‏ايم نبوده ‏ايم. 🔸و اگر در دل مان چيزهايى بوده است؛ خستگى ‏هايى، كدورت ‏هايى و ... 🔸خلاصه، بايد به همه حقوقى كه بوده و از دست رفته، در اين شب كه شب آخر ماه است بپردازيم و ته بساطمان را جمع كنيم، مثل دست فروش‏ هايى كه در آخر شب، وقتى كه مى ‏خواهند بروند منزل، بساطشان را ارزان مى ‏فروشند. 🔸ما خيلى گناه داريم، ماه رمضان هم كه دارد مى ‏رود، 🔸بياييم اين جنس‏ هاى كثيف و بنجل را كه هيچ كس هم مشترى آن نيست، همه را دور بريزيم. 📝استاد علی صفایی حائری 📚کتاب بهاررویش، ص ۱۵۶ ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🎙اخبات #پادکست_صوتی ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

✅ عید سعید #فطر مبارک باد🌹 🔶استاد علی صفایی حائری: بار خدايا ما در روز فطر و روزه گشودنمان كه آن را براى اهل ايمان (روز) عيد و شادى و براى اهل دين خود (اسلام) روز اجتماع و گرد آمدن و روز تعاون و كمك كردن به يكديگر قرار دادى، از هر گناهى كه آن را بجا آورده‌ايم يا كار بدى كه پيش از اين كرده‌ايم يا انديشه بدى كه در دل داشته‌ايم، به سوى تو، توبه و بازگشت مى‌نماييم، توبۀ كسى كه رجوع به گناهى را در دل نمى‌گذارند و پس از توبه در گناهى باز نمى‌گردد، توبۀ خالصى كه از شكّ‌ و دو دلى پاكيزه باشد، پس آن را از ما قبول فرما و از ما راضى و خوشنود شو و ما را بر آن ثابت و پا بر جا گردان. 📚 #بهاررويش ص۱۸۱ 🌿 @einsad

🔰 قرآن دریایی است عمیق،گستره، پربار. ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰 بحران های تاریخ ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰بحران های تاریخ 🔶🔸 در لحظه ‏هاى بحرانى تاريخ، كلمه‏ ها، فكر ها، كار ها و رابطه‏ ها، حدود خويش را از دست مى‏ دهند و از مفهوم خالى مى‏ شوند. 🔸 در اين مرحله هر چيزى در جاى هر چيز مى ‏نشيند؛ چون مرزها شكسته شده‏ اند و فقط آهنگ‏ هاى كلمه ‏ها و جلوه كارها و شور فكرها، كارسازى مى‏ نمايند 🔸 و يا درگيرى پيش مى ‏آورند و اين درگيرى‏ ها، درگيرى‏ هايى لفظى هستند و بى ‏بار و بى ‏نتيجه. 🔸 در اين مرحله، قدرها و اندازه‏ ها و در نتيجه حدها و مرزها و در نتيجه قانون‏ ها و ضابطه ‏ها در هم مى‏ ريزند، 🔸 هر كس در هر كارى و هر كلمه در هر جايى و هر فكر در هر سرى، ساز مى ‏زند و سرگردان مى‏ چرخد و جايگاهى ندارد، همچون غبارى در فضايى. 🔸اين بلبشوى اجتماعى و انسانى، نتيجه حادثه ‏ها و درگيرى ‏ها و شتاب‏ زدگى‏ هايى است كه با حادثه‏ ها سبز شده ‏اند و انسان را به كار كشيده ‏اند و به خويش خوانده ‏اند و آماده كرده‏ اند. 🔶🔸 اگر انسان در كنار اين حادثه‏ ها با تدبير و تقدير و تنظيمى همراه مى‏ گرديد؛ تدبيرى در رهبرى و تقديرى در طرح‏ ريزى و تنظيمى در عمل، هيچگاه محكوم حادثه‏ ها و اسير شتاب‏ ها نمى‏ ماند و حدود را در هم نمى ‏ريخت و اندازه ‏ها را نديده نمى‏ گرفت و هر كلمه و هر فكر و هر گام را در هر جايى نمى‏ گذاشت. 📝استاد علی صفایی حائری 📚 کتاب رشد، ص۱۱ ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🎙محرومیت های من ناشی از محدودیت های من بوده او همه هم و غمش این بوده که این دیوارها بریزد، من همه هم و غمم اینه که این دیوار ها نریزند... #پادکست_صوتی ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰 نظم ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰 نظم ⬜️ آنها كه با معيار اهميت و ضرورت، به نظم رسيده‏ اند و سازمان گرفته‏ اند، اينها در بن‏ بست نمى‏ مانند و در درگيرى‏ ها نمى‏ شكنند و بازيچه عجله‏ ها و شتاب‏ ها نمى‏ شوند ◻️ و در بحرانى‏ ترين لحظه‏ هاى تاريخ و همراه درگيرى‏ هاى مستمر، قدرها و حدها را در نظر دارند و هر كلمه و هر كار و هر فكرى را در جايگاه خويش مى‏ گذارند و در نتيجه مى‏ توانند از كلمه‏ ها و طرح‏ ها و فكرهايى كه دور از شتاب‏ ها و عجله‏ ها و همراه قدر و حدى هستند، بهره بگيرند. ◽️ كسانى كه ضرر شتاب‏ ها را ديده‏ اند و غرامت سنگينى پرداخته‏ اند و به سازمان فكرى و نظام ذهنى محكمى رسيده‏ اند و با اهميت‏ ها و ضرورت‏ ها اين سازمان را برپا كرده‏ اند، به آن دقت و سنجشى مى‏ رسند كه هر كلمه‏ اى را كنترل كنند بدون آنكه وقت زيادى را تلف كرده باشند. ▫️آخر راه‏ هايى كه براى پياده‏ روها دور است، براى سرعت‏ هاى بزرگ و وسيله‏ هاى سريع نزديك است و وقتى نمى‏ گيرد. ورزيده‏ ها، در يك ساعت، كارى را به پايان مى‏ رسانند كه تازه كارها در يك روز از انجام آن عاجز هستند. 🔲 و براى رسيدن به اين ورزيدگى، مى‏ توان از دقت در مسائل جزيى شروع كرد و از زير آوار عادت‏ هاى حاكم بيرون آمد و دقت‏ ها و سنجش‏ ها را در برخورد با هر مسأله به كار گرفت. به اين گونه آنها كه در مسائل جزيى، دقيق و آماده شده‏ اند ... مسائل بزرگ را سطحى و ساده نمى‏ نگرند. ▪️كسانى كه از وزنه‏ هاى كوچك ورزيدگى را هديه گرفته‏ اند، در زير وزنه‏ هاى بزرگ از پا نمى‏ افتند. ◾️ به اين گونه در وقت كم، كارهاى زياد عملى مى‏ شوند و مرزها و اندازه‏ ها در هم نمى‏ ريزند و كلمه‏ ها و كارها و طرح‏ هايى كه همراه‏ حدها و قدرها بوده‏ اند، ستم نمى‏ بينند و آن كلمه‏ ها و طرح‏ هايى كه بى‏ حساب و بى‏ اندازه و بى‏ مرز بوده‏ اند رها نمى‏ شوند كه نقد مى‏ خورند. ◼️ با اين ترازوهاى دقيق و ميزان‏ هاى ورزيده، از سرگردانى نجات مى‏ يابند. 📝 استاد علی صفایی حائری 📚 کتاب رشد، ص ۱۴ ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰 در هر لحظه یک تکلیف بیشتر نداریم. ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰 در هر لحظه یک تکلیف بیشتر نداریم. 🔷🔹 ما بازيچه شتاب‏ ها هستيم، مگر هنگامى كه از پيش طرحى داشته باشيم و با حساب احتمالات آماده شده باشيم و خط آخر را خوانده باشيم. 🔹در اين هنگام، اين ماييم كه چشم به راه حادثه‏ ها هستيم و با سازمان و تنظيم خويش به حادثه‏ ها نظام داده‏ ايم و سازمان بخشيده‏ ايم. 🔷دل‏ هايى كه سازمان گرفته‏ اند ... ديگر بازيچه حادثه‏ ها نمى‏ شوند و بحران نمى‏ بينند. 🔹 مغازه‏اى كه قفسه‏ بندى شده و تنظيم گرديده، جنس‏ هاى زياد آن به راحتى در دسترس قرار مى‏ گيرند، اما دكهّ‏ هاى درهم و شلوغ كه اجناس‏شان پخش و رها و زير پا افتاده است، دست و پاگير و خستگى‏ زا و وقت كش هستند. 🔹 دل‏هايى كه بر اساس اهميت حادثه‏ ها، كارها را رده‏ بندى كرده‏ اند ... در حالى كه هزار كار دارند، بيش از يك گرفتارى برايشان نيست؛ 🔹 چون در يك لحظه، گرفتارى ما فقط مربوط به آن كار و آن حادثه‏اى است كه اهميت زيادترى دارد و ضرورت بيشترى. 🔹 اگر تمام كارها را انجام بدهيم و اين يك كار بماند، كارى انجام نداده‏ ايم و بار خود را نگذاشته‏ ايم 🔹 و اگر آن يك كار را، فقط همان را، بياوريم ديگر حرفى براى ما نيست و بازخواستى نيست. 🔹 و همين است كه ديگر سيل حادثه‏ ها و انبوه كارها، ما را خُرد نمى‏ كند و به بازى نمى‏ گيرد. 📝 استاد علی صفایی حائری 📚کتاب رشد، ص ۱۴ ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🎙برای حرکت یقین لازم نیست ... #پادکست_صوتی ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰 انس با الفاظ ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰 انس با الفاظ 🔳 ما بدون رسيدن به معنا و مقصود، به كلمه‏ ها و لفظ ها رسيده‏ ايم و با الفاظ خالى انس گرفته‏ ايم و آنها را در برخوردها به رخ يكديگر كشيده‏ ايم ... ⬛️ اگر ما با حركت فكرى همراه مى‏ شديم و در خود مى‏ جوشيديم و مطلب‏ ها و مفهوم‏ ها را درك مى‏ كرديم و آنگاه در به در به دنبال كلمه‏ ها مى‏ گشتيم... در آن لحظه كه به يك كلمه مى‏ رسيديم، از آن بهره مى‏ گرفتيم و همچون تشنه‏ هاى به آب رسيده، كلمه‏ ها را قطره‏ قطره مى‏ چشيديم و جذب مى‏ كرديم. ◼️ ما پيش از آنكه تشنه شده باشيم، نوشيده‏ ايم و پيش از آنكه به اشتها آمده باشيم و با سؤال‏ ها گلاويز شده باشيم، خود را تلنبار كرده‏ ايم و پيش از آنكه به معناها دست يافته باشيم، به كلمه‏ ها رسيده‏ ايم... ◾️و اين است كه باد كرده‏ ايم و با آنكه زياد داريم، مريض و بى‏ رمق هستيم و به امتلاى ذهنى و پرخورى فكرى دچار شده‏ ايم... 🔲 اسفناك اينكه، اين بيمارى و اين پرخورى، همه گير شده و اسفناك‏ تر اينكه، اين بيمارى در ابتدا به عنوان يك افتخار و نشانه سلامتى و روشنفكرى هم قلمداد مى‏ گردد، اما رفته‏ رفته سنگينى و خستگى و ضعف ذهنى را به دنبال مى‏ آورد و روشن فكر تلنبار شده را به بن‏ بست مى‏ رساند . ⬜️ اينها با اينكه خيلى دارند، فقير هستند؛ چون پيش از سؤال، به جواب‏ ها رسيده‏ اند و پيش از عطش، به آب. دواى اينها همان طرح سئوال‏ هاى بنيادى است كه بتواند به تفكرات آنها سازمان بدهد تا بتوانند با تفكرات سازمان گرفته به مطالعات خويش سر و سامانى بدهند و آن را هضم كنند و شيره‏ كشى نمايند. 🔴 هيچ چيز بى‏ حاصل‏تر از اين مطالعات دستورى و كتاب خواندن‏ هاى پيشنهادى نيست كه پيش از طرح سؤال و جوشش پرسش‏ ها، گريبان‏ گير تازه راه افتاده‏ ها و نو مسلمان‏ هاى شعار زده مى‏ شود. ◼️◾️▪️ كسانى كه مى‏ خواهند ديگرى را به راهى و به تفكراتى و به مطالعاتى وادار كنند، ناچارند كه زودتر زمينه‏ ها را فراهم سازند و تشنگى را در طرف بريزند و تنور را داغ كنند و سپس نان بچسبانند و مطالبى و كتاب‏هايى را در دسترس بگذارند. ◻️ به اين گونه، حرف‏ ها و طرح‏ ها زودتر جذب مى‏ شوند و كلمه‏ ها زودتر مفهوم مى‏ شوند و در عمل شكل مى‏ گيرند و در خارج پياده مى‏ گردند. 📝استاد علی صفایی حائری 📚 کتاب رشد، ص ۱۷ ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰 آدم شدن ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri

🔰 آدم شدن! 🔷🔹 انسان براى مسأله‏ اى بالاتر از شكل گرفتن و تكامل يافتن بايد بكوشد؛ چون تنها اين كافى نيست كه شكل بگيريم و در ابعاد وسيع ماده و معنا تكامل پيدا كنيم، زيرا با اين تكامل يافتن، مسأله بن‏ بست و عبث و پوچى زودتر پيش مى‏ آيد و عميق‏ تر مطرح مى‏ گردد. 🔹 كسى كه بهترين ماشين را و شكل گرفته‏ ترين وسيله‏ ها را و تكامل يافته‏ ترين مركب‏ ها را با خود دارد مسأله بن‏ بست و ترافيك و محدوديت‏ ها را بيشتر احساس مى‏ كند و عميق‏ تر مى‏ فهمد. 🔹 انسانى كه در دو بُعد ماده و اخلاق شكل گرفته و به تكامل رسيده، اما جهت ندارد و راه ندارد، به بن‏ بست و عبث و پوچى عميق‏ ترى گرفتار خواهد شد 🔹و اين‏ بن‏ بست‏ و عبث‏ و پوچى‏ را ديگر نمى‏ توان با عرفان شرق هم درمان كرد و با هيپى‏ گرى مداوا نمود؛ چون اين عرفان، خود يك نوع تكامل براى استعدادهاى عظيم‏ تر انسان است كه پس از شكل گرفتن و تكامل يافتن، بايد به دنبال راهى بزرگ‏ تر براى حركت كردن و جهتى برتر براى دويدنش بود. 🔹براى اين انسان مسأله جهت و صراط و مركب‏ها و رهبرى‏ ها و روش حركت و منزل‏ ها مطرح مى‏ شوند و تنها استعدادهاى تكامل يافته در دو بُعد ماده و اخلاق مسأله‏ اى را حل نمى‏ كنند. 🔹آن لحظه‏ اى كه انسان فكر و عقل و دلش را مثل ابزارها و ماشين‏ هايش شكل بدهد، آيا آن روز اين استعدادهاى شكل گرفته و به بن‏ بست نشسته، بحران‏ هاى بزرگ‏ ترى را سبز نمى‏ كنند؟ 🔹انسان هنگامى آدم مى‏ شود كه به استعدادهاى شكل گرفته‏ اش جهت بدهد 🔹و براى اين انسان، مكتبى مكتب مى‏ شود، كه جهت‏ حركت و صراط و روش حركت و و و را به او ياد بدهد و بياموزد، بدون آنكه او را مسخ كند و او را در راه بغلطاند و يا بغل بگيرد. 📝استادعلی صفایی حائری 📚 کتاب رشد، ص ۲۱ ▶️ @einsad 🛒 www.zekraa.ir ▶️https://instagram.com/ali.safaeihaeri