✅مادام كه تلقى مردم از خود و از دنيا دگرگون نشود تحمل حكومت الهى و علوى را نخواهند داشت...
🔶استاد علی صفایی حائری:
مادام كه تلقى مردم از خود و از دنيا دگرگون نشود تحمل حكومت الهى و علوى را نخواهند داشت كه در بحثهاى قبل اشاره كرديم كه مردم حتى با شهادت اباعبدالله عليه السلام به على ابن الحسين عليه السلام روى نياورند و با كنار زدن يزيد به حكومت علوى نپيوستند، كه نان و رفاهى كه آنها مىخواستند به اين ولايت سنگين نياز نداشت. «ان امرنا صعب مستصعب لا يحتمله الا ملك مقرب او نبى مرسل او مؤمن امتحن الله قلبه للايمان.» ١
تحمل امر و حكومت معصوم،به شهود تمام و يا دل عاشق و مبتلا و ساخته شده نياز دارد.
حكومتى كه هدف هدايت و رحمت و بينات و ميزان و فرقان را دارد و تمامى نسلها را در نظر مىگيرد و تمامى عوالم را ملاحظه مىكند، پايههاى محكم و دلهاى استوار را مىطلبد. دلهايى كه با درك ضرورت و با احساس اضطرار،به تسليم و اطاعت و به همراهى و معيّت رسيدهاند و از تقدم و تأخر نجات يافتهاند و از نكث و مروق و قسط پاك شدهاند، كه ناكث مارق قاسط، يا جلوتر مىرود و يا عقب مىماند كه؛
«المتقدم عليكم مارق و المتأخر عنكم زاهق»، «فمعكم معكم».
📚 وارثان عاشورا، صفحه 36
🌿 @einsad
✅«لَيْسَ لِلاِنْسانَ الاّ ما سَعى»
🔶استاد علی صفایی حائری:
در اين راه بلند، نمىتوان نشست و آرام بود و نمىتوان به كهولت رفت و مضطرب بود و نمىتوان با شتاب از مسير بيرون زد.بايد سعى، سرعت و اعتدال را با هم داشت.
🎯آنچه از تو مىخواهند، عمل نيست، كه سعى است و اين سعى بايد در لحظهى مناسب، تحقّق بيابد و از حدود خارج نشود. اين، قرآن است كه مىگويد: «لَيْسَ لِلاِنْسانَ الاّ ما سَعى». ١
سعى، تنها دارايى ماست و سعى،با عمل تفاوت دارد. سعى، نسبتِ عمل با قدرت و توانايى انسان را با خود دارد.كسى كه از سرمايهاش بخشيده،با كسى كه از نانش كم كرده و بخشيده است،برابر نيستند. گرچه عملها و حجم عمل آن ثروتمند زيادتر است، ولى سعى او اندك است. و آنچه براى انسان مىماند، سعى است، نه عمل؛ كه عمل بدون توجّه به توانايى، عامل غرور مىشود.آنچه تو را از غرور مىرهاند، اين مقايسهى مستمر ميان عمل با توانايى ، ميان عمل تو و عملهاى ديگرانى است، كه براى دنيا مىكوشند؛ ميان عمل تو براى خدا و عمل تو براى خودت است. اين مقايسهها، تو را از غرور مىرهاند؛ كه مىفهمى براى او سعى نداشتهاى و حتّى مىفهمى كه سعى تو، سرعت نداشته و در جايگاه مناسب خود ننشسته است.
📚 نامه های بلوغ، صفحه 57
🌿 @einsad
✅رمز انتخاب شهداء
🔶استاد علی صفایی حائری:
در هر راهى رنج و گرفتارى هست و براى تمامى مردم تحول و گردش هست.
و با همين رنج و تحول مؤمن عاشق مشخص مىشود و غفلت زدهى موقعيتها و غايب و گرفتار در نعمتها كه بر خود ستم كردهاند و حركت خود را در گرو شرايط و امكانات گذاشتهاند كنار مىروند و شهدا كه حضور مستمر داشتهاند انتخاب مىشوند و گواهان اتخاذ مىشوند، مؤمن غربال مىشود و كافر به هلاك مىرسد.بهشت بدون جهاد و صبر به دست نمىآيد و با همين جهاد و شهادت است كه تمناى كسانى كه آرزوى مرگ را داشتند، ولى با ديدار آن،به آن خيره شدند و ايستادند، محك مىخورد. و همينطور صبر و استقامت آنهايى كه همراه محمد و پس از محمد صلى الله عليه و آله از راه او باز نمىگردند و پشت نمىكنند، مشخص مىشود، كه خدا صابر را مشخص مىكند و به شاكرها پاداش مىدهد.
📚 وارثان عاشورا، صفحه 64
🌿 @einsad
🌿 اسارت ها، ما را از #حسین جدا می کند...
استاد علی صفایی حائری
اسارتها را بايد شناخت. وقتى كه من به تجارت، به صنعت، به علم و طبابت و يا فقه و اصول خودم مشغول باشم و در كنار اين شغلها به تربيت مردم و تلقى جديد تودهها فكر نكنم و در كنار شغلها به تربيت مهرههاى كارساز و به جايگزينى آنها فكر نكنم، فقط و فقط خودم را بخواهم و پفك، شيرينى و لباس رنگارنگ و هوسهاى بچههايم را، خوب معلوم است كه ولىّ محصور مىشود و تنها مىماند و معلوم است كه وتر موتور مىگردد.
مشكل در همين اسارتهاست كه ما را از حسين عليه السلام جدا مى كند. معيّت حسين عليه السلام و همراهى او در دنيا و آخرت، رزق معرفت و رزق برائت مىخواهد.
📚 وارثان عاشورا، ص 271
🌿 @einsad
✅ عشق به امام
🔶استاد علی صفایی حائری
#انتظار
آنچه ما با نام عشق امام، با آن مأنوس شدهايم و به آن دل بستهايم، عشق نيست و اين نيازِ ادامه يافتن و حركت كردن نيست، كه نياز به سرگرم شدن و تنوع داشتن است.
آنچه ما در برابر امام داريم هنوز تا اين عشق فاصله دارد. ما از امام نه خودش و نه خودمان، كه خانه و زندگى را مىخواهيم و از او به جاى مغازه و بيل و كلنگ استفاده مىكنيم. ما بيشترها را فداى كمترها كردهايم. و اين است كه عشق نيست، بازى است. مثل بازى بچههايى است كه متكاها را زير پايشان مىگذارند، تا به عروسكهايشان برسند و همين كه رسيدند، فرار مىكنند.
سوداگرى است، مثل سوداگرىِ آن رند كه مىگفت حيف است كه انسان از غير امام چيزى بخواهد؛ در حالى كه 👈 حيف است از امام، غير از امام، چيزى بخواهيم.
ما از امام، امامت را مىخواهيم و اين عشق ماست و از او وسيله راه يافتن و جهت گرفتن مىسازيم و اين توسل ماست. جز اين عشق و توسل، ظلم است، جفاست.
امام وسيله است، براى چه؟ براى نان و آب و زن و فرزند؟! اينها كه وسيلههايى ديگر دارند.
او وسيله رسيدن است، جهت يافتن است، حركت كردن است. پس توسل به او، به كار گرفتن او در جايى است كه جايگاه اوست و در خور اوست. از او بايد حركت، جهت و هدايت گرفت. او را براى اين كارها گذاشتهاند.
📚 تو مى آيى، ص 86
🌿 @einsad
🔶استاد علی صفایی حائری:
از جاهاى كوچك زندگى خودمان مىتوانيم دردهاى بزرگ خودمان را شناسايى كنيم. و بعد از آنكه آفتها را در خودمان شناسايى كرديم به دنبال راه حل باشيم و درمانش كنيم و بدانيم اگر كسى بخواهد با بدى در يك نقطه برخورد كند موفق نمىشود. با يك آفت در وسعت گستردهاى كه از آنجا برخاسته بايد درگير شد.
📚 روزگار ستمگر، صفحه 45
🌿 @einsad
✅ تسبیح
🔶استاد علی صفایی حائری
اگر حتی یک شن و سنگ ریزه را در جایگاه خود نشناختی، تو مسبح نیستی. تسبیح یعنی اینکه در دل و زبان و پرونده خدا، گلایه ای و شکایتی را نیاورده باشی و از او آشفته نباشی.
📚 نامه های بلوغ، ص110
🌿 @einsad
✅انچه باعث اخلاص می شود
🔶استاد علی صفایی حائری:
آنچه كه اخلاص را در نيّت و در عمل و در دين مىنشاند، تا در نيّت از دنيا كه هيچ، حتى از طمع بهشت و ترس جهنم فراتر برود، و در عمل از بدعت و فساد و انحراف جدا شود و در دين از التقاط و تبعيض اعتقاد، نجات بيابد، آنچه كه اخلاص در اين وسعت را مىطلبد و زمينه سازى مىكند همين دل بزرگ كردن و از دنيا بيشتر خواستن و از پوسته بيرون زدن است.
اخلاص كه جهت عمل و صالح بودن عمل را شكل مىدهد چون حسنات و خوبىها آنگاه صالحات مىشوند كه در جايگاه و در جهت مناسب نشسته باشند، اخلاص، كه اين صلاحيت را مىسازد، ريشه در رجاء لقاء خدا و اشتياق لقاء خدا و انس به لقاء خدا و تمناى لقاء خدا دارد و هر اندازه كه درجهى رجاء بالاتر برود و به تمنا و اشتياق و انس برسد، اخلاص عميقتر و گسترده تر خواهد شد و تصعيد نيّت و توفير نيّت ١شكل خواهد گرفت.
دلى كه موقف دنيا براى او گشاد است و اين مرتع براى او سرسبزى و شادابى دارد، كوچ نمىكند و رحل نمىبندد و بانگ رحيل را انتظار نمىكشد و حتى بر نمىتابد كه خط زندگى او با خط مرگ تقاطع دارد و مرگ او را از كارها و خواستهها و آرزوها و نتايج كارهايش جدا مىكند و از بتهايش دور مىسازد.
📚 وارثان عاشورا، صفحه 17
🌿 @einsad
🌿 بالاتر از سعی
استاد علی صفایی حائری
داده ها ملاك و معيار نيست، كه بازدهى مى خواهد. و بازدهى ها خود عنوانى ندارند، كه نسبت گيرى مى خواهند.
اين حماقت است كه سرعت يك ماشين را با الاغ شَل بسنجند.
سرعت ماشين را با قدرت موتورى اش مى توان سنجيد.
و بالاتر از اين هر دو، نسبت و سعى هم ملاك نيست، كه جهت عمل ملاك است، كه: انَّمَا الْاعْمالُ بِالّنّياتِ.
با اين كه اين شعار مكتب وجودى خيلى طرفدار دارد كه آدمى چيزى جز عمل نيست، بايد به آن افزود كه آدمى چيزى جز جهت عملش نيست.
عمل ها مهم نيستند؛ مهم عامل ها و انگيزه هايى هستند كه عمل را مى زايند و مهم جهت ها و هدف هايى هستند كه عمل را شکل مى دهند و بارور مى كنند.
ما اگر در محاسبه ها و اندازه گيرى ها، به دارايى ها و عمل ها و كاركردها توجه كنيم، به غرور مى رسيم و به ركود مى رسيم و مى مانيم.
اما با محاسبه نسبت ها و محاسبه عامل ها و انگيزه ها، به حقارت كار خويش پى مى بريم؛ مى بينيم چقدر مى توانستيم پيش بتازيم و چقدر عقب كشيده ايم.
📚 مسئوليت و سازندگى، ص231
🌿 @einsad