✅نتيجه‌ى اطاعت و تقوا، اين است كه تو بن‌بستى نخواهى داشت 🔶استاد علی صفایی حائری: «مَنْ‌ يَتَّقِ‌ اللّهَ‌ يَجْعَلْ‌ لَهُ‌ مُخْرَجاً وَيَرزُقْهُ‌ مِنْ‌ حَيْثُ‌ لايَحْتَسِبُ‌. وَمَنْ‌ يَتَوَكَّلْ‌ عَلىَ‌ اللّهِ‌ فَهُوَ حَسْبُهُ‌ انَّ‌ اللّهَ‌ بالِغُ‌ امْرِهِ‌ قَدْ جَعَلَ‌اللّهُ‌ لِكُلِّ‌ شَىءٍ قَدْراً». (۲،۳طلاق) نتيجه‌ى اطاعت و تقوا، اين است كه تو بن‌بستى نخواهى داشت و مرزوق خواهى بود. آن‌هم رزقى كه ذلّت و وابستگى در آن نباشد و حساب شده نباشد؛ چون كسانى كه بر خدا تكيه دارند، نه بر فكر و عقل و نه بر عشق و ايمان و نه بر عمل و اطاعت خويش، اين‌ها را خدا كفايت مى‌كند و او در راه نمى‌ماند و به مقاصد خويش مى‌رسد. 📚 نامه های بلوغ، صفحه 64 🌿 @einsad

🔶استاد علی صفایی حائری: نكته‌ى اوّل در سلوك، همين است كه بفهمى تو شروع نكرده‌اى؛ او تو را صدا زده و تو را مى‌خواهد. تو هنگامى كه در ميان تمام دعوت‌ها و دعوت‌كننده‌ها قرار گرفتى و با گوش دلت شنيدى، كه نَفس تو را مى‌خواند، شهوت، غضب و اوهام تو را مى‌خوانند، دنيا تو را مى‌خواند، ماشين‌ها و موتورها تو را مى‌خوانند، استخرها و توپ‌ها تو را مى‌خوانند، غذاها و رنگارنگ‌ها تو را مى‌خوانند، هنگامى كه تو دعوت شيطان و نَفس و دنيا را شنيدى و دعوت حق را هم در كنار اين‌ها شنيدى كه: «اَللّهُ‌ يَدعُوكُمْ‌ الى‌ مَغفِرَةٍ‌ مِنْهُ‌ وَالشَّيْطانُ‌ يَدْعُوكُمْ‌...»، ١ در اين هنگام كه ازدحام دعوت‌ها را ديدى و اقتدار دعوت حق را، در ميان تمامى دعوت‌ها يافتى، كه او بى‌نياز، تو را مى‌خواند تا به تو ببخشد و ديگران مى‌خوانند تا از تو بگيرند، چگونه مى‌توانى لبّيك نگويى و به سوى او نيايى‌؟ 📚 نامه های بلوغ، صفحه 59 🌿 @einsad

🌿 اصول حاکم بر حرکت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام0⃣3⃣ استاد علی صفایی حائری #محرم 🌿 @einsad

👆 قسمت پایانی مجموعه اصول حاکم بر حرکت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام

✅ امیر دنیا باش نه اسیر آن! استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅ تنهایی 🔶استاد علی صفایی حائری تنهایى براى آنهایى وحشت زاست که در راه نیستند. آنها که بر روى مرز راه رفته اند و با قانون هاى حاکم بر هستى هماهنگ اند از تنهایى نمى ترسند. آنها که در راهند و در مسیر اطاعت هستند، با اللَّه همراهند(1) و از حمایت او برخوردار. و کسى که با او شد و او را یافت، چیزى از دست نداده و کم ندارد.(2) —---------------- (1)- انَّ اللَّه مَعَ الَّذینَ اتَقَوا.( نحل، 128) مَنْ کانَ للَّه کانَ اللَّهُ لَه ...(بحار، ج 82، ص 319) (2)- ماذا فَقَدَ مَنْ وَجَدَک وَ ماذا وَجَد مَنْ فَقَدَک...(مفاتیح الجنان، دعاى #عرفه) 📚 مسئولیت و سازندگى، ص 323 🌿 @einsad

✅ غیبت ولیّ استاد علی صفایی حائری پس از مشخص شدن مکتب و به دست دادن اصول و روایات و مشخص کردن معیارهای استنباط از منابع، دیگر به حضور ولیّ نیازی نبود، که زمینه ی تحملش را نداشتند و او وارث حرکت اولیایی بود که تمامی دین را و معیارهای استنباط را به دست داده بودند و دیگر عذری باقی نگذاشته بودند و این بود که به طور طبیعی ″غیبت″ شکل گرفت. بدون آنکه وقتی داشته باشد و به هنگامی محدود شده باشد، که وقت آن ظهور، تحمل در توده ی مردم است؛ حال یا با روشنگری و دگرگون شدن تلقی مردم از خودشان و بالا رفتن توقعشان از سطح هدف های رفاه و عدالت و تکامل... و یا با ظهور ظلم مملوّ، که زمینه ساز قسط کامل است. 📚 درس هایی از انقلاب(انتظار)/ص ۱۵۰ 🌿 @einsad

✅ حقیر بودن کارهایمان استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅با عبادت،با عمل،با حرف، آدم‌ها مشخص نمى‌شوند... 🔶استاد علی صفایی حائری: با عبادت،با عمل،با حرف، آدم‌ها مشخص نمى‌شوند و اندازه‌هاشان نمودار نمى‌گردد، آن‌چه نهفته‌ها را مشخص مى‌كند و حالت‌ها و آدم‌ها را از يكديگر جدا مى‌سازد، بلاء است و اين بلاء، صنعت خدا و كار اوست.كه مى‌فرمايد: «وَ اصْطَنَعْتُكَ‌ لِنَفْسِي» ؛ ١تو را براى خودم ساختم. كسانى كه غرور علم و عشق و عمل گرفتارشان مى‌كند، غربال بلاء و گرفتارى‌ها نجاتشان مى‌بخشد و ضعف‌ها و كفرهاشان را و نهفته‌ها و نفوذى‌ها را مشخص مى‌سازد. كه حسين عليه السلام فرمود: «الناس عبيد الدنيا والدين لعق على السنتهم يديرونه ما درّت معائشهم فاذا محصوا بالبلاء قل الديانون». ٢ آدم‌ها آن‌جا كه با بلاء تمحيص مى‌شوند دين‌داريشان مشخص مى‌گردد. 📚 وارثان عاشورا، صفحه 67 🌿 @einsad

✅استاد خوب استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

🔶استاد علی صفایی حائری: زيادى فرزندان تربيتى تو، نبايد به ولنگارى و سهل‌انگارى منتهى شود. نبايد مولودهاى تو، گرفتار آفت‌ها و امراض شوند و پيش از بلوغ بميرند. تو بايد فرزندانت را به بلوغ عقلى و قلبى و علمى برسانى و آن‌ها را تا اين سطح استقلال محافظ‌ باشى. كسانى كه با رسول هستند، هم‌چون گياه ريشه‌دار، رشد خود را آغاز مى‌كنند و جوانه مى‌زنند و به استغلاظ‌ و استقلال مى‌رسند و بر ساقه‌هاى خويش مى‌ايستند و دل كشاورز مهربان را شاد مى‌سازند و دشمن را به غيظ‌ و خشم مى‌سپارند: «يُعْجِبُ‌ الزَّراعَ‌ لِيَغيظَ‌ بِهِمُ‌ الْكُفّارَ». ٢ 📚 نامه های بلوغ، صفحه 69 🌿 @einsad

✅ حقیر بودن کارهایمان 🔸استاد علی صفایی حائری(عین-صاد) 🌿 @einsad

✅دنيا راه است و انسان كارش حركت است 🔶استاد علی صفایی حائری: با تفكر در استعدادهاى خودم مشخص مى‌شود كه كار من رفاه نيست، خوردن و خوابيدن و خوش بودن نيست، لذت نيست، من براى اين كه به لذت برسم به اين همه استعداد نياز نداشتم. من براى اين كه به رفاه دست پيدا كنم اين همه سرمايه احتياج نداشتم و با غرايز فردى و غرايز اجتماعى مى‌توانستم همۀ اين‌ها را بدست بياورم. كار من حركت است و رفتن است. وقتى كار من حركت باشد، دنيا مى‌شود راه من، و من در اين راه نبايد گردى به پا كنم و در اين راه نبايد سنگ راهى بشوم. و باز با شناخت مقدار استعدادهاى من، طول راه من مشخص مى‌شود. استعدادهاى ما ادامۀ ما را نشان مى‌دهد. اين جهان بينى و بينش، نقش انسان را نشان مى‌دهد. وقتى كه جهان اين همه گسترده است و دنيا راه است و انسان كارش حركت است، ناچار نقشش در اين هستى اين مى‌شود كه از اين قانون‌هايى كه در هستى گذاشته شده بهره بردارى كند و آن را با حركت و آن هم حركتى رشيد، هماهنگ كند. وقتى كه انسان دنيا را وسيع ديد، ديگر در تنگناى يك مرحله نمى‌ماند. وقتى كه خودش را عظيم ديد،به كم قانع نمى‌شود، وقتى كه دنيا را راه ديد، سر راه نمى‌ماند. 📚 تربیت کودک، صفحه 12 🌿 @einsad

✅ #امام_حسن علیه‌السلام سازشگر نیست 🔸 استاد علی صفایی حائری ✅ اگر امام حسن به صلح دچار مى‌شود، به خاطر تنهايى و خيانت يارانى است كه پول معاويه و رياست او را به دل گرفتند و از امام بريدند. و اگر على در برابر معاويه و قرآنهاى بلند صلح را نمى‌پذيرد، به خاطر فريب و نيرنگى است كه در ميان است. پس صلح و سازش در جنگهاى عقيدتى و در مبارزه‌هاى مقدس دينى تا رسيدن به هدف معنا ندارد. مگر آنجا كه به دشمن فرصت بازگشت بدهى و يا براى خودت فرصت جمع‌آورى و تجديد قوا بخواهى. 1 ✅ صلح امام حسن چيزى جز آتش بس نبود، كه حضرت از هدف خود تخفيف نداد و از باطل براى حق نردبان نساخت؛ چون هر مبارزى كه از هدف مايه بگذارد و كوتاه بيايد، بر فرض ببرد، باخته است. بگذر از اينكه باختها حتمى است، كه در موضع ضعف، كارى نمى‌توان كرد و تخفيف‌ها از اين موضع ضعيف خبر مى‌دهند. امام حسن(ع) سازشگر نيست؛ چون نه تخفيف داده و نه تسليم شده؛ چون ياورى ندارد، تحميل نمى‌كند؛ مى‌ايستد تا زمينه را فراهم نمايد. 2 ✅ دنيا با تمامى گوشهايش مى‌شنود كه مى‌گويند امام مجتبى مؤمنين را ذليل كرد، كه امام مجتبى زبانش گويا نبود، كه او ترسيد، كه او زن باره بود و از جنگ هراسيد. راستى كه عجب تلخهاى شيرينى است. امام مجتبى كه زبانش معاويه را مى‌لرزاند، گنگ معرفى مى‌شود و مردمى كه به دنيا روى مى‌آورند عزّت خدا مى‌شوند و خطاب مذلّ المؤمنين سر مى‌دهند آن هم تا روزهاى آخر، حتّى آن هنگام كه امام پاره‌هاى جگرش را در ميان طشت مى‌بيند و خون دلش را به روى زمين مى‌ريزد. شيرينى دنيا در همين است كه با تلخى‌هايش نهفته‌ها را آشكار مى‌كند و ته كيسه را بيرون مى‌ريزد و سرمايه‌ها را نقد مى‌نمايد. 3 1-📚 قيام، ص: 242 2-📚 تطهير با جارى قرآن(2)، ص: 305 3-📚 درسهايى از انقلاب(تقيه)، ص: 192 🌿 @einsad

🌿ضعفهای ما ومهربانی او 🎤استادعلی صفائی حائری(عین-صاد) 🌿 @einsad

✅ مسألۀ افتقار به دين است، نه انتظار از دين 🔶استاد علی صفایی حائری: يكى از آقايان صحبتى داشت كه ما چه انتظارى از دين داريم‌؟ من گفتم: واقعيت قضيه اين است كه اين برخورد، يك برخورد معكوس است؛ يعنى در تاريخ نيامده‌اند از ما بپرسند كه شما چه انتظارى داريد. رسول حتى با كسانى كه هيچ انتظارى نداشتند، از رسول هيچ توقعى نداشتند، حتى دست در گوششان مى‌كردند، پشت به او مى‌كردند، فرياد مى‌زدند، با اين‌ها كار كرده است. رسول آمده تا به آدمى بفهماند كه بايد چه چيزى را بخواهد، نيامده مطابق انتظار او عمل كند. انتظار ما از دين به اين معناست كه ما آغازگريم؛ در حالى كه دين با رسول آغاز مى‌شود. رسول از من سراغ مى‌گيرد « أين تذهبون »؛ ١كجا مى‌رويد؟ « أنّى تؤفكون »؛ ٢ به چه چيزى روى آورده‌ايد؟ « أتتركون فيما هيهنا آمنين »؛ ٣ به امن، به رفاه، به رهايى، به اين‌ها قانع شده‌ايد؟ يعنى نوع نگاه رسول مسأله را عوض مى‌كند. و اينجاست كه مسأله، مسألۀ افتقار به دين است، نه انتظار از دين؛ احتياج به مصلح است، نه انتظار از مصلح. و در اين، فرق بسيارى هست. 📚 تو مي آيي (ويرايش جديد)‌، صفحه 56 🌿 @einsad

✅نعمت‌ها ملاك ارزش و افتخار نيست چون... 🔶استاد علی صفایی حائری: در مناجات خمسة عشر مى‌خوانيم: «واسئلك من اليقين ما تهوّن على مصيبات الدنيا و تجلو به عن بصيرتى غشوات العمى». از تو مى‌خواهم يقينى كه رنج‌هاى دنيا را بر من سبك كند و پرده‌ى كدرى را از بصيرت و بينش من كنار بزند تا بتوانم با دنياهاى ديگر رابطه داشته باشم و ادامه‌ى كارها و حاصل حالت‌هاى خودم را ببينم كه پس از اين ديدار مسؤوليت از نعمت‌ها و امكانات، جلوه و نمايش آن را كنار مى‌زند و انسان را از تكاثر و زياده‌طلبى و جمع آورى نعمت‌ها،به كوثر و بهره بردارى از آن مى‌رساند. چون مى‌يابد كه نعمت‌ها ملاك ارزش و افتخار نيست و چون به اختيار ما نبوده، افتخار ما نخواهد بود. و اساس مسؤوليت انسان بر همين توانايى استوار است نه بر آگاهى. چون از تو مى‌پرسند كه چرا آگاه نشده‌اى در حالى كه مى‌توانستى و چرا اقدام نكردى با آن‌كه امكانش را داشتى. چون در امكانات تو ديگران سهم داشته‌اند و در منافع و سود دست‌هاى تو هم شريك بوده‌اند. با اين توجه به نعمت و با اين درك از مسؤوليت، ديگر نه افتخار و نمايش و تكاثر شكل مى‌گيرد و نه انتظار مطالبه و باز خواست، كه تو بايد بار خودت را به جايگاهش برسانى و نامه‌ى هر كس را به صاحبش بسپارى.با اين توجه به مسؤوليت است كه مى‌خواهى آن‌چه از صاحب نعمت، در نزد تو مانده به مأمن و حصن منتقل كنى و از خطرات برهانى و از فتنه‌ى نعمت‌ها و فرو رفتن در آن نجات بيابى و از بازى‌ها و ملعبه‌ها بر كنار بمانى 📚 وارثان عاشورا، صفحه 82 🌿 @einsad

✅ داشتن و نداشتن، هر دو رنج است. 🔶استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅همين سوختن‌هاست كه سازنده مى‌شود. 🔶استاد علی صفایی حائری: دوستى داشتم كه به دنبال كرايه خانه، مدت‌ها دربه‌در شده بود و در جستجوى خانه پايش به تاول نشسته بود و عجله هم داشت كه مى‌خواست پيش از محرم عروسى راه بيندازد و عجله داشت كه قرار گذاشته بود. مى‌گفت يك روز آن قدر گشتم و به جايى نرسيدم و ردم كردند كه با نشستن در زير سقفى بغضم تركيد و مثل لش افتادم و گريه كردم و تركيدم. من به او گفتم: تو مى‌خواهى خانه و بزم و عيشى داشته باشى؛ اين خواسته توست، در حالى كه فقط اين را براى تو نمى‌خواهند. تو مى‌خواهى خانه بسازى ولى آنها مى‌خواهند خودت را بسازند و آنچه تو را مى‌سازد همين خانه خراب‌شدن‌هاست، همين شكست‌هاست، همين سوختن‌هاست كه سازنده مى‌شود. 📚 تطهیر با جاری قرآن ،ج۲، ص ۸۳ 🌿 @einsad

✅ ولایت یعنی 🔶استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅سعى كن با آنچه يافته‌اى زندگى كنى ... 🔶استاد علی صفایی حائری: سعى كن با آنچه يافته‌اى زندگى كنى و با شكر،باعث زيادى نعمت معرفت خود گردى؛ چون در حديث است: «مَنْ‌ عَمِلَ‌ بِما يَعْلَمُ‌، عَلَّمَهُ‌ اللّه ما لَمْ‌ يَكُنْ‌ يَعْلَم»؛ ٢ كسى كه به آنچه آموخته، عمل كند، خدا به او، آنچه را كه نمى‌توانست بياموزد، مى‌آموزاند. امّا اگر كفر كردى و ناسپاس شدى، مطمئن باش كه از آگاهى‌ها و معرفت‌هاى موجودت هم بهره‌مند نخواهى شد؛ كه در اين آيه آمده: «خَتَمَ‌ اللّهُ‌ عَلى قُلُوبِهِمْ‌ وَ عَلى‌ سَمْعِهِمْ‌ وَ عَلى‌...»؛ ٣ دل و گوش و چشم تو، كه منابع معرفت و آگاهى تو هستند،بر اثر كفر و ناسپاسى، مختوم مى‌شوند و مُهر مى‌خورند و از كار مى‌افتند تا آن‌جا كه تو ديگر از آنچه مى‌بينى و احساس مى‌كنى،بهره‌مند نمى‌شوى و استفاده نمى‌كنى. در هر حال، اين تو هستى و اين هم امكانات تو. و اين هم كوتاهى‌هاى تو در معاشرت و تحصيل و مطالعه و اين هم تكليف تو، كه بايد سعى و سرعت و اعتدال داشته باشى. و بايد از خاك برخيزى و از افلاك هم بگذرى. 📚 نامه های بلوغ، صفحه 70 🌿 @einsad

☑️ آیا ما از سهمی از #کربلا داریم❓ 🔸 استاد علی صفایی حائری من هر سال حساب مى کنم كه چه سهمى گرفته ام و چه ميراثى برداشته ام؟ آيا از عاشورا ى حسين و از كربلاى #حسين، سهمى داشته ام؟ وارث، قرابت مى خواهد. قرابتى بدون حائل و بدون مانع. فرزندى كه قاتل پدر باشد، ارث نمى برد. فرزندى كه كافر باشد از مسلمان ارث نمى برد. آيا من حسين را نكشته ام؟ آيا من از آنچه كه فهميده ام، چشم نپوشيده ام و كفر نورزيده ام؟ اگر من به ولايت حسين نرسيدم، اگر ابوّت اولياء را نخواستم، اگر فرزند دنيا و يا بدتر بندهى دنيا شدم و دين در وجود من شكل نگرفت و تنها بر زبانم نشست، آيا با حسين قرابتى دارم؟ آيا از عاشورا ارثى مى برم و سهمى مى گيرم؟ 📚 وارثان عاشورا، ص۲۵۴ 🌿 @einsad