🎤👈 استاد صفایی رحمة الله علیه 🔷 پسرم، خدا را شاكر باش كه رهبر امروز كشور تو، از اين انس برخوردار است و از اين امن سرشار. 🔷 و اين است كه براى مبارزه با همه‏ى اينهايى كه آتش مى‏كارند، ايستاده است و نه بر شرق و نه بر غرب و نه بر جهان سوم و حتّى نه بر ملّيت ايرانى، كه بر ايمان مردم و آن‏ هم نه ايمان غرور، كه بر ايمان به خداى واحد قهّار متّكى است. 📚 نامه‌های بلوغ، ص ۱۷ استاد علی صفایی(عین صاد)

🎤👈 استاد صفایی رحمة الله علیه 💠 اگر امام خمینی، روح الله بود، مقام معظم رهبری، روح الامین است. 💠 زیرا ایشان مردی خدا باور است، و در حاکمیت ایشان احساس امن می‌کنیم. 📚 چشمه در بستر، ص ۲۶ استاد علی صفایی(عین صاد)

تعارض علاقه ها 🎙صدای استاد علی صفایی 🧕استاد علی صفایی(عین صاد)

🔷 «انَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنوُا بِرَبِّهِم». آنها جوانمردانى بودند كه به پروردگار خود رو آوردند، نه به بت‏هايى كه پرورشى نمى‏دهند و نه به مرده‏هايى كه رشدى نمى‏آورند. 🔷 آنها به ربّ خود رو آوردند، «وَ زِدْناهُمْ هُدىً»، در نتيجه ما هم هدايت آنها را زياد كرديم، چون هر كس از داده‏هايش در مسير بهره بگيرد و شكر كند، ما او را زياد مى‏كنيم و نعمت‏هايش را وسعت مى‏دهيم. «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزيدَنَّكُم». 🔷 و نكته اينكه فقط نمى‏گويد:«لازيدنّ نعمتكم»، چون مادام كه انسان خودش زياد نشده باشد، زيادتى نعمت‏ها او را كم مى‏كند و اسير مى‏سازد و نگه مى‏دارد. او به شاكرها وسعتى مى‏دهد كه نعمت‏ها اسيرشان نمى‏كند و رنج‏ها از پاى نمى‏اندازدشان. 📚 روش برداشت از قرآن، ص ۱٠۴ استاد علی صفایی(عین صاد)

تفاوت فتنه و بلا 🎙صدای استاد علی صفایی استاد علی صفایی(عین صاد)

🔷 ايمان چيست؟ چه مراحلى دارد؟ چه آثار و چه علائمى به دنبال مى‏آورد؟ و چه بارهايى و چه حقوقى را بر دوش مى‏گيرد؟ 🔷 ايمان چيزى جز عشق و نفرت نيست. «هَلِ اْلايمانُ إلاّ الْحُبِّ وَ الْبُغْضُ». ايمان عشق در راه او و نفرت به خاطر اوست. ايمان رهبرى و جهت دادن به عشق و نفرت است. 🔷 ايمان حد قلبى مذهب است.«الَّذينَ آمَنُوا أَشَّدُ حُبّاً للَّهِ». آنها كه ايمان مى‏آورند از عشق بزرگترى براى خدا برخوردار مى‏شوند.«قالَتِ ألاعْرابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا، وَ لكِن قُولُوا أَسْلَمْنا فَلَمَّا يَدْخُلِ الايمانُ فى‏ قُلُوبِكُم». اعراب مى‏گفتند ما ايمان آورده‏ايم، ما گرويده‏ايم. بگو شما ايمان نياورده‏ايد، بگوييد اسلام آورده‏ايم. هنوز ايمان در دل شما راهى نيافته است. هنوز اين عشق خدا در سينه‏ها خرگاه نزده است. هنوز ديگران پاسدار دل‏ها هستند. 🔷 اين عشق به تدريج شكل مى‏گيرد و پيچيده مى‏شود. اين گياه آهسته سربلند مى‏كند تا از تمامى وجود تو سرازير مى‏شود و از دست و پا و چشم و گوش و فكر و خيال تو، جوانه مى‏دهد و بار مى‏آورد. 🔷 «إنَّ الايمانَ مَبْثُوثٌ عَلَى الْجَوارِحِ». ايمان بر تمامى وجود تو پراكنده است. ممكن است دست تو ايمان آورده باشد، ولى هنوز چشم تو ايمان نياورده باشد و خالى مانده باشد. هر كدام از اعضا و جوارح تو كه از اين عشق زنده شدند، به ايمان مى‏رسند، تا آنجا كه روحُ الايمان در تمامى وجود تو سايه مى‏گستراند. 🔷 سرعت و شتاب و يا كندى و حتى خشكيدن اين گياه عشق به تو بستگى دارد كه چگونه سيرابش كنى و بارورش سازى. هر چه بيشتر شكر كنى و بيشتر گام بردارى، زودتر مى‏رسى و بيشتر بار مى‏گيرى. 🔷 ايمان عمل را مى‏زايد و عمل ايمان را بارور مى‏سازد. آنها كه پرش‏هاى آهويى دارند و همراه مقايسه‏ها و ذكرها مدام با خودشان كار مى‏كنند و به خودشان نهيب‏ مى‏زنند، زودتر مى‏رسند. 🔷 بارها گفته شده كه بذر فكر و گياه عشق، اگر همراه ذكر و يادآورى تو نباشد، هيچگاه از زير خاك سر بر نمى‏آورد. من كسانى را سراغ دارم كه سال‏هاست در جا زده‏اند و گياه ايمانشان بى‏رنگ مانده و دارد مى‏خشكد. و كسانى را سراغ دارم كه هنوز ماهها نگذشته كه سربرآورده‏اند، چون داستان حركت انسان، داستان كفر و شكر است.«لَئِنْ شَكَرتُم لأَزيدَنَّكُم‏». 🔷 مدام نوسان دارد. در هر مرحله اگر اقدام نكنى، افت مى‏كنى و مدام پايين مى‏آيى و اگر اقدام كردى پيش مى‏روى و جلو مى‏افتى. تو كه فهميدى بايد از اين لقمه‏ى چرب بگذرى. اگر توجيه كردى، تو در همين جا نمى‏مانى كه رفته رفته، بخل در تو سبز مى‏شود. با اينكه چند لقمه دارى، از بشقاب رفيقت برمى‏دارى تا آنجا كه يك انبار احتكار كرده‏اى و باز هم نگاهت به كاسه‏ى ديگران است تا آنجا كه مجبور مى‏شوى با كسانى دوست شوى كه احتكار مى‏كنند و چشم به انبارت ندارند تا آنجا كه در بزمشان راه مى‏يابى و ... تا آنجا كه از دست مى‏روى. 🔷 و اگر در اين آخرين پله يك قدم برداشتى، يك حركت كردى، قدرت گام دوم را به تو مى‏دهند تا آنجا كه مى‏توانى دو لقمه و بيشتر و بيشتر بدهى و از تمامى انبارهايت بگذرى. 🔷 داستان انسان، داستان شكر و كفر است، در هر لحظه پيش مى‏برد و يا عقب مى‏افتد. اين طور نيست كه خيال كنى در يك جا ايستادن، در همانجا ماندن است، كه ايستادن عقب گرد است و پايين رفتن. 🔷 آن زنده دل گفته بود آنها كه در نينوا حسين را كشتند، همان‏هايى بودند كه از يك لقمه نگذشتند. از يك چاى داغ نگذشتند، از اول و دوم نگذشتند تا آنجا كه نتوانستند از گندم رى هم بگذرند تا آنجا كه دستشان را هم با خون حسين شستند. 📚 صراط، ص ۹٠ استاد علی صفایی(عین صاد)

✅بهترین زندگی 🎙صدای استاد علی صفایی استاد علی صفایی(عین صاد)

👈روش برخورد با روحیه متنفر 🎙صدای استاد علی صفایی استاد علی صفایی(عین صاد)

💠 هنگامى كه هدايت قرآن طلوع مى‏كند، بر ناس، بر تمامى افراد، نور مى‏تاباند. و اين هدايت عمومى و همه‏گير قرآن است. 💠 آنگاه به اندازه‏اى كه افراد به شكر روى بياورند، بر هدايت افزوده مى‏شود و هدايت‏هاى بيشتر آنها را در خود مى‏گيرد. 💠 و به اندازه‏اى كه كفر بورزند، از امكانات و منابع آگاهى آنها هم پس گرفته مى‏شود تا آنجا كه؛ «خَتَمَ اللَّهُ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ وَ عَلى‏ سَمْعِهِمْ وَ عَلى‏ أَبْصارِهِمْ غِشاوَةٌ». 💠 تا آنجا كه به خاطر كفر و حتى نسيان و فراموشى از منبع خود آگاهى هم محروم مى‏شوند كه؛ «نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ». 💠 اگر براى آشنايى با خدا، آشنايى با خويش راهى هست، كه؛ «مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ عَرَفَ رَبَّهُ»، در آن هنگام كه از اين معرفت چشم مى‏پوشند و به فراموشى مى‏رسند، به خاطر اين نسيان، از خودشان هم غافل مى‏مانند. 💠 كسى كه آن ارتباط را شكر نكرده، با كفرش در اين ارتباط گرفتار مى‏شود. «نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ»؛ چون اگر خود آگاهى به خدا آگاهى پيوند نخورد، خدا فراموشى، به خود فراموشى خواهد رسيد و آن‏ جريان معرفتى باز پس گرفته خواهد شد. 💠 اما كسانى كه شكر كرده‏اند و شعاع هدايت را پذيرفته‏اند و به آن گرويده‏اند، به مراحلى بالاتر دست خواهند يافت. 📚 تطهير با جارى قرآن ج ۱ ص ۲۶۵ استاد علی صفایی(عین صاد)

✅شور و شعور چه احساس‌ها و روح‌های پاکی که اسیر یک شبهه شده‌اند و واژگون گشته و زیر و رو شده‌اند! و چه اندیشه‌هایی که با استدلال و دلیل فلسفی، خدا را اثبات کرده‌اند و بهشت و جهنم را اثبات کرده‌اند، اما در عمل پیشرفتی نداشته‌اند و حرکتی و شوری نداشته‌اند! ✍علی صفایی حائری استاد علی صفایی(عین صاد)

اثبات چیزی را نکن که وجودش رنج می‌دهد تو را 🎙صدای استاد علی صفایی استاد علی صفایی(عین صاد)