🩸السَّلامُ عَلَيْكَ يا سَیِّدُالسّاجِدیْن ▫️آن شب که آسمان خدا بی‌ستاره بود ▫️مردی حضور فاجعه را در نظاره بود 🩸همه جا را شب و تاریکی فرا گرفته بود و حتی به قدر نور ستاره‌ها نیز روشنایی وجود نداشت. امام‌سجاد(علیه السلام) تمام واقعه را از خیمه می‌دید و گفتگو‌ها را می‌شنید و آنقدر با یاد این مصائب سنگین گریست که در روایات ما ایشان را جزو «بَکّائُون» یعنی بسیار گریه کنندگان عالم برشمرده‌اند و ایشان می‌فرمودند: «إِنِّي مَا أَذْكُرُ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي لِذَلِكَ عَبْرَةٌ ؛ من شهادت فرزندانِ فاطمه را یاد نمی‌کنم، مگر اینکه اشک و گریه نفسم را می‌گیرد.» 🩸از حضرت ‌سکینه(س) نقل می‌کند که فرمود: «لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ اعْتَنَقْتُهُ فَأُغْمِيَ عَلَيَّ فَسَمِعْتُهُ يَقُولُ: شِيعَتِي مَا إِنْ شَرِبْتُمْ رَيَّ عَذْبٍ فَاذْكُرُونِي أَوْ سَمِعْتُمْ بِغَرِيبٍ أَوْ شَهِيدٍ فَانْدُبُونِي». 🔺سکینه(س) می‌گوید: وقتی پدرم کشته شد من او را در آغوش کشیدم پس از هوش رفتم آنگاه شنیدم که می‌گوید: ای پیروان من هرگاه آب گوارایی نوشیدید مرا یاد کنید یا اگر داستان فرد غریب یا شهیدی را شنیدید برای من ندبه کنید.‏ 🩸و امام سجاد(ع) گویا به این سخن عمل می‌نمود. ایشان چهل سال برای پدر غریبش گریه کرد. هرگاه آب و غذا برایش می‌آوردند، می‌فرمود: «قُتِلَ ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ جَائِعاً قُتِلَ ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ عَطْشَاناً ؛ پسر رسول خدا(ص) گرسنه کشته شد، پسر رسول‌خدا(ص) تشنه کشته شد.» 📚الخصال، ج‏1، ص273. #امام_سجاد_ع #روضه #الی_الحبیب 🆔 @elalhabib_ir