#معرفت_شناسی ( #epistemology ) یکی از مهم ترین علوم در رده ی علوم تحلیلی--فلسفی است که میتوان بحث های آن را پله ی اولی برای معارف بشر دانست. همانطور که از نامش پیداست این دانش حول محور موضوعی به نام شناخت و معرفت میگردد و تحلیل و بررسی درمورد تعریف آن و فرایند تحصیلش را علمای این علم به عهده گرفته اند. شناخت و معرفت در معرفت شناسی اسلامی اعم از یک #تصور و #تصدیق است ولی در معرفت شناسی غرب مساله شناخت فقط مختص به گزاره ها(تصدیقات) است و حرفی از تصور یک شیء به میان نیامده است. معروف ترین تعریف از معرفت #باور_صادق_موجه است که از زمان افلاطون تا سال ۱۹۶۳ دستی بالاتر از آن نیامد . اما در آن سال ادموند گتیه مثال های نقضی در رد این تعریف آورد. این تعریف از سه مولفه تشکیل شده که هر کدام در تحقق معرفت نقش خاصی را بازی می کنند: ۱. باور: همان اعتقاد و اذعان به یک واقعیت است، مانند اذعان به گزاره ی "خدا وجود دارد". ۲. صادق: مطابقت آنچه که شخص باور دارد با واقعیت را صدق گویند و آن گزاره ای که به آن باور داشته را صادق. ۳. موجه: باور به یک گزاره ی صادق، با دلیل و توجیهی مناسب محقق شده باشد، در این صورت به آن باور، باور موجه می گویند. و البته در هرکدام اختلافات دقیقه و عمیقه ای هست که مشتاقین مراجعه بفرمایند. آنجا که معتاد دانستن میشوی... https://eitaa.com/joinchat/380108803C5fb1e23b8e