●●
می‌گفت وقتی آدم مریض باشه،
حتی اگه غذایی رو که عاشقشه
رو هم بیاری جلوش،
اشتهایی به خوردنش نداره.
می‌دونی دقیقا مثل چی؟!
مثل ما آدما!
مثل ما که وقتی قلب‌هامون مریض باشه،
هرچقدرم که خدا رو دوست داشته باشیم
بازم اشتها نداریم حرفاش رو توی زندگی
پیاده کنیم..
مثلا می‌دونیم فقط خدا می‌تونه همین قلب
مریض مارو نجات بده ها؛حالِ عمل کردن نداریم!
ولی همیشه قدم برداشتنِ کوچیک،
بهتر از هرگز قدم برنداشتنه!
تو یک قدم بیا، ببین خدا چند قدم میاد...
#د‌وکلوم‌‌حرف‌حساب
●●
وقتی از غیر مسلمونایِ تازه مسلمون شده، می‌پرسی چیشد که اومدی سمتِ اسلام؟! اکثریت‌شون میگند: توی اسلام امیـد دیدیم، هدف دیدیم، آرامش دیدیم! افسرده بودیم.. وقتی هم افسرده ای، دلت می‌خواد کسی باشه که درکت می‌کنه؛ ما توی اسلام دعوت به توحید شدیم، فهمیدیم یکی هست که حواسش به ماست!
حالا ما هایی که از همون اول مسلمون بودیم، برعکسیم! تا یه مشکل و گره میفته تویِ کارمون، آرامش، تبدیل میشه به تشویش! مفهوم توکل و توسل که از بچگی شنیدیم، دیگه باورش نداریم و از توحید فقط اسمشو یاد گرفتیم.. انگار نه انگار خدایی هست، شیش دونگه، مراقبِ احوالِ ما! اینقدر گاهی اوقات توی فازِ نا امیدی و غمگینی و تنهایی غرق میشیم که انگار خدا نگفته «مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ.. که پروردگارت از تو بدش نیامده و تورا تنها نگذاشته..»
#د‌وکلوم‌‌حرف‌حساب