⚠️ تأملی در نماهنگ‌های موسيقی محورِ مذهبی 🔰  در مورد نماهنگ های موسیقی محور مذهبی (همان استراتژی حلال تدریجی): ‼️ ۱- مطلوب شرعی چیست؟ ‼️ ۲- آثار اجتماعی این حجم از تولید موسیقی چیست؟ 🔹 در پاسخ به پرسش #اول: موسیقی چه به نحو مطلق حرام باشد و چه تنها برخی از انواع آن، هیچگاه مورد تجویز فقهای شیعه نبوده است. فقیهی یافت نمی‌شود که موسیقی را خصوصا برای تبلیغ دین تجویز کرده باشد. موسیقی حلال هم باشد در نظر فقها مقرِّب( قرب دهنده به سوی خدا) نیست. بسیاری از فقها آن را در ردیف مُبعِّدهایی( دور کننده از خدا) دانسته اند که نهایتا حرام نیست. شاهد هم فرمایش حضرت امام خمینی است که: موسیقی از اموری است که انسان را از جدّ بیرون می‌برد به یک مطلب هزل. (صحیفه، ج9 ص201) حال:  آنچه مقرب نیست و حتی در ردیف مبعدین است آیا می‌تواند نقش انتقال مفاهیم دینی را داشته باشد؟ پاسخ مثبت نیست. آثار ایجاد شده در این موسیقی ها خیال معنویت است و یا معنویت دینی؟  حال خواندن این موسیقی ها میان ده‌ها دختر تازه بالغ شده و یا نوجوان را به آن اضافه کنیم. 🔸 پاسخ به پرسش #دوم: این موسیقی‌ها چه وظیفه ای دارند؟ پاسخ احتمالی: «انتقال مفاهیم دینی به نسل جدید». این نسل اگر در خانواده مذهبی است که تا چندی پیش این خانواده موسیقی محور نبود و کار انتقال مفاهیم را نیز بدون موسیقی انجام می‌داد، اما اکنون با حجم زیاد تولیدات نماهنگ‌های مذهبی، موسیقی محور شده است. پس برای این خانواده‌ها، نتیجه این تولیدات جایگزین شدن موسیقی به جای مداحی است. در نتیجه نسل بعد هیئت را محور فعالیت فرهنگی نخواهد دانست بلکه جایی محور است که با موسیقی بتواند جشن بگیرد و یا حتی عزاداری کند. اگر دو دهه بعد متدینین جمع شوند و در یک کنسرت و همخوانی با موسیقی بر سیدالشهداء عزاداری کنند تعجب نکنیم، آن موقع هیئت‌های امروز تنها برای محاسن سفیدها خواهد بود. و اگر مخاطب خانواده‌های غیر مذهبی است که اصلا مشکل ایشان در دریافت پیام های مذهبی با موسیقی حل نخواهد شد.  این تولیدات تنها خانواده های مذهبی را نسبت به این مقوله غیر مقرب سست می‌کند. در پایان:  این مسیر قدم گذاشتن در راه استراتژی حلال تدریجی است.  🔺 #استراتژی_حلال_تدریجی ✍ به قلم: دکتر سید محمد صادق کاظمی 💠 عضو هیئت علمی دانشگاه #استودیویی .