. #ترکیب_بند_حضرت_نرجس_علیهاالسلام او مادر خورشید،ماه قیصر روم است از مدح فضلش ناتوان هر شعر منظوم است با این قلم ها گفتن از او که میسّر نیست شرح مقام طاهره، در شأن ِمعصوم است وقتی گل عصمت فقط روییده در باغش پس پاکی دامان او بر خَلق، معلوم است شد سایه اش هم مخفی از هر چشم ناپاکی چون در حجاب نور، چونان دُرّ مَکتوم است هر بی سوادی که مقامش را کند انکار بر کفر محض و لعنت پیوسته،محکوم است گردد فقیر هر دو عالم آن که از غفلت از انتظار مهدی اش یک عمر، محروم است گویید؛ آن کس را که بر صحنش اهانت کرد بی شک ظهور منتقم یک امر مَحتوم است رذلی که بر جنّات ِصحن او تهاجم کرد خود را برای دوزخ ِموعود ، هیزم کرد شکر خدا که شد دل ما آشنای او در سینه های ماست حبّ سامرای او جنّت نیازی نیست، ما را بهتر از جنّت شد اعتکاف ِگوشه ی صحن و سرای او هستم اسیر چاه ظلمت، می کنم پرواز تا عرش ،نزد سفره ی مشکل گشای او شاید به لطف مهدی اش لایق شوم روزی من هم شوم خاک کف پای گدای او وقتی وِعاء و ظرف نور حضرت مهدیست قدر و مقامش را فقط داند خدای او روح الامین باید کند امداد ؛ شاعر را تا که بگوید بیتی از مدح و ثنای او شرح فضیلتهای او که کار ماها نیست باید خود مهدی رود منبر برای او دلخوش به آنم که محقّق می شود یک روز امر ظهور مهدی اش با یک دعای او یک روز با دست عزیزش ثبت می گردد در صفحه ی تقویم ما روز عزای او پر می شود از عطر نرگس، روضه های ما مجلس برای نرجسیه می شود برپا باید بیایید صاحب اصلی این مجلس روضه بخواند خود برای مادرش نرجس آن بانویی که در مسیر حق بلاها دید اما به شوق دیدن یارش به غم خندید در راه محبوبش چه سختیها کشیده او شهزاده بود و چون کنیزان رفته در هر سو شد لاله ی قیصر میان درد ، پژمرده مانند مادرشوهرش زهرا، کتک خورده روضه کجاها رفت؛ وای از غربت مادر او را عدو زد روبه روی دیده ی حیدر یاحضرت نرجس کتک خوردی ولی مادر هرگز نخوردی بر زمین در محضر همسر بر سینه ات که نیست ردّ ضربه ی مسمار پیش نگاه همسرت بر تو نشد آزار ✍علی مهدوی نسب(عبدالمحسن) #حضرت_نرجس .