#عید_مبعث_حضرت_ختمی_مرتبت_محمد_مصطفی_ص قال رسول الله (ص): ذکر علی عباده این محفل ختم رُسل، یا بزم شکر داور است این حلقه ی ذکر علی، یا بعثت پیغمبر است مبعث شب وصف علی، نه جای ذکر دیگر است هرگز نپنداری جدا، جانِ نبی از حیدر است اینگونه از شبهای سال، این لیله المحیا سر است عید رسول الله شد، افضل ز اعیاد خدا ختم رسل شد مصطفی، بهر ولای مرتضا دانی چرا مبعوث شد بهر رسالت مصطفا تا که خدا فرمان دهد او را پیِ امرِ ولا تنها نه در خمّ غدیر، از قبل فرمودش خدا: حیدر ولی اللهی اَش، باشد همه اسرارِ ما دین آسمانی بی ستون باشد به یمنِ مرتضا هر جا که احمد پر کشد، آنجا نظر گاه علیست مافوقِ طاقِ عرشِ حق، خطّ گذرگاه علیست اصلاً برای مصطفی، سرمایه ی پیغمبری در عرش و فرش و برّ و بحر، یکجاست صوت حیدری معراج نه، غارِ حرا نه، نزد قرب داوری صوتِ علی زد حرف اول را، نه صوت دیگری یعنی خدا غير از نبي ، بر هر که دارد سروری صوتِ علی، آهنگ زیبای دلِ پیغمبر است با این صدا او آشنا، از ابتدا تا آخر است بعثت حقیقت دارد اما، این حقیقت با علیست قرآن شریعت دارد اما، این شریعت با علیست احمد طریقت دارد اما، این طریقت با علیست دینش هدایت دارد اما، این هدایت با علیست عترت ولایت دارد اما، این ولایت با علیست دانی که سرّ مصطفی در چیست ، هم وِردِ لبش یک روح در دو کالبد، این است اصلِ مطلبش این عید را ذکر علی، بالاتر از هر مطلبی است ما مدحِ مولا را اگر داریم بر لب، از نبی است هر کس که با این ره مخالف باشد از ما اجنبی است ذکر علی، ذکر جوانمردان به هر روز و شبی است این ذکر ، زینت بخشِ مَه رویان به هر لعلِ لبی است ذکرِ سماوات و زمین، حیدر امیر المومنین بعثت همین است و همین، حیدر امیر المومنین احمد به جرم عشقِ او، در جنگ ابرویش شکست زهرا برای یاری اش، در کوچه بازویش شکست اصلا حسن، با ذکر نام او، گُلِ رویش شکست آری حسینش در تهِ گودال، ابرویش شکست با سنگ کوفی حرمتِ زینب، ز هر سویش شکست ذاتِ پیامِ جاودانِ بعثتِ احمد، علیست قرآن بخوان، جانِ کلامِ خالقِ سرمد، علیست #عید_مبعث #مبعث #بعثت #حضرت_ختمی_مرتبت_محمد_مصطفی #محمود_ژولیده ✍ .............. . باور كنيم رجعت سرخ ستاره را ميعاد دستبرد شگفتي دوباره را باور كنيم رويش سبز جوانه را ابهام مردخيز غبار كرانه را باور كنيم ملك خدا را كه سرمد است باور كنيم سكّه به نام محمد(ص) است   از سفر فطرت از صحف از صحف از زبور راوي! بخوان به نام تجلي، به نام نور آفت نبود و موت نبود و نفس نبود او بود و بود او جز او هيچ كس نبود «قال الست ربكم» ي را بلا زدند فالي زدند و قرعه تكوين ما زدند سالار «كنت كنز» در آيينه نطفه راند برقي جهيد و خرمن آدم نشانه ماند ويرانه گرد خانه زنجير او شديم ز افلاكيان خليفه تقدير او شديم   گرديد چرخ و خاك فلك كو به كو نشست آدم رهيد و نوح به جودي فرو نشست ايوبها به سفره كرمان كَرَم شدند يعقوبها به حوصله پامال غم شدند موسي بسي ز نيل حوادث امان گرفت تا همچو نيل دامن فرعونيان گرفت بسيار بت شكست كه از سيم كرده بود تهمت به بت زدند، براهيم كرده بود از رشكِ لطف، جان ملايك ملول ماند هيهات بر زمانه كه انسان جهول ماند   باور كنيم رجعت سرخ ستاره را ميعاد دستبرد شگفتي دوباره را باور كنيم رويش سبز جوانه را ابهام مردخيز غبار كرانه را باور كنيم ملك خدا را كه سرمد است باور كنيم سكه به نام محمد(ص) است   راوي! به شب، حجاب نكويي، حجاب قـُبح راوي! به صبح، صبح شكافنده، صبحِ صبح راوي! به فتح، فتح نمايان به آسمان راوي! به تين و زيت و به افسانه زمان راوي! بخوان به خواندن احمد در اعتلا بر بام آسمان، شب معني، شب «حرا» شبها شبند و قدر، شب عاشفانه‌هاست عالم فسانه، عشق فسانه‌ي فسانه‌هاست راوي! بخوان كه رستم افسانه مي‌رسد جوهر فروش همت مردانه مي‌رسد راوي! بخوان كه افسر سيارگان مَه است راوي! بخوان كه مهدي موعود در ره است باور كنيم رجعت سرخ ستاره را ميعاد دستبرد شگفتي دوباره را باور كنيم ملك خدا را كه سرمد است باور كنيم سكه به نام محمد است خونين به راه دادرسي ايستاده‌ايم چون لاله داغدار كسي ايستاده‌ايم اي دوست! اي عزيز مجاهد! رفيق راه! مقداد روز! مالك ِ شب! ميثم پگاه! اي در صفا به همت مردانه استوار اي مرد مرد! مرد خدا! مرد روزگار مرغي چنين بلازده جان در قفس نداد حقا كه داد عشق تو دادي و كس نداد   رفتي كه بازگردي و تا ما خبر شديم اي پيشتاز قافله! بي‌همسفر شديم گيتي به اهل عشق، به دستان، چه مي‌كند حالي به ما شقاوتِ پستان چه مي‌كند با ما چه مي‌كنند به رندي در آشيان اين نابكار خانه به دوشان، حراميان   اي دوست! اي عزيز! رهايي مباركت از همرهان خسته جدايي مباركت اين جا خوش است ضجه زنجيريان هنوز مردم كـُش است دشنه تقديريان هنوز اين جا هنوز عرصه گير و كشاش است #معلم