. به نام خدا #مسمط_تضمینی #اسارت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها #شعراز_رقیه_سعیدی_کیمیا تضمین ازشعر شیخ اجلّ،سعدی شیرازی =======***======‌= می بینمش بالای نِی ، جانِ جهانم می رود سیلاب غم در غربتش از  دیدگانم می رود با دیدن سرها به نِی ،تاب و توانم  می رود ((ای ساربان آهسته ران ،کارام جانم می رود وان دل که با خود داشتم با دل ستانم می رود)) مانده به صحرا پیکرش ، اما سرش شد دور از او می تابد از  بالای نی ، بر آسمانها  نور از  او افتاده در جان جهان در اشتیاقش شور از او ((من مانده ام مهجور از او ، درمانده و رنجور از او گویی که نیشی دور از او در استخوانم می رود)) از بس جسارت دیده ام از دشمن خوار و زبون از کوفه تا شام بلا دردم  شده از حد فزون بر چشمه اشکم شده ، جاری زِ  دل ، دریای خون ((گفتم به نیرنگ و فسون ، پنهان کنم ریش درون پنهان نمی ماند که خون بر آستانم می رود)) منزل به منزل می روم همراه این دلخستگان دیگر نمانده  طاقتی بر جسم و جان کودکان بر حال  زار ما  چرا ، رحمی ندارد  ساربان؟ ((محمل بدار ای ساربان ! تندی مکن با کاروان کز عشق آن سرو روان،گویی روانم می رود)) درگلشن زینب دگر از گل نمانده یک نشان با رفتن گلها  شده ، باغ و  بهار او ،  خزان هستم به دنبال سری ، افتان وخیزان،نیمه جان ((او می رود دامن کشان ،من زهر تنهایی چشان دیگر مپرس از من نشان،کز دل نشانم می رود)) از کودکی کردم صبوری بر مصیبات و مِحَن بی مادری ، داغ  پدر، آه  جگر سوز  حسن از پا نیفتادم  مگر ، با دیدن  صد  پاره  تن ((در رفتن جان از بدن گویند  هر نوعی سخن من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود)) این  روزها بر هر زبان  افتاده  نام  کربلا آنجا که دارد تربتش ، بر دردها حکم شِفا دست من و دامان تو ، لطفی نما یا زینبا! امسال ، خود ،روزی نما یک اربعین بر "کیمیا" هر دَم به یاد کربلا ، آه از نهانم می رود =======***======‌= رقیه سعیدی(کیمیا) #اسارت #حضرت_زینب ۱۴۰۰/۶/۱۴ 👇