ظهر زیبای وقوفه کاش منم وقف شما شم تا یه صبح عید قربون نذر آقای منا شم من نشستم اینجا مثل یه گدای سرراهی بین این همه سفید پوش با لباس روسیاهی میگن امروز عرفاته گدایی فعل حرومه آخه بخشیدن تو این روز از قدیم رسم و رسومه بزار یک کم خودمونی درد دل کنم دوباره بزار تو شبای تارم بریزم یه کم ستاره گناهام بسکه زیاده کی میتونه بشماره؟ چاره ای برام بساز تا هی بهم نگن بیچاره! خاک عالم تو سر من که بیچاره ی گناهم جوونیم هزینه شد، رفت، تو اجاره ی گناهم کمک کن که دوباره سر سجاده بشینم تا زیر این آسمونا یک کم افتاده بشینم دست بکش به روی چشمام هوس نگاتو کردم یه پر و بالی بده که دوباره هواتو کردم دستمو بگیر بلند شم قصد کربلاتو کردم هوس بارون گریه توی روضه هاتو کردم اجازه می دید که قبل از اینکه ما دعا بخونیم یک کمی از عرفات کربلایی ها بخونیم. #عرفات #عرفه #روز_عرفه .

. #مقتل #عرفات #روضه_عطش چون خدای تعالی خواست که توبه آدم را قبول کند جبرئیل را به نزد او فرستاد ، تا به او تعلیم دهد که بگوید : یا حمیدُ بحقِّ محمّد، یا عالی بحقِّ علی، یا فاطرُ بحقِّ فاطمه، یا محسنُ بحقِّ الحسن، یا قدیمَ الاحسان بحقِّ الحسین و مِنکَ الاحسان چون کلام جبرئیل به نام امام حسین (علیه السلام) رسید آدم از شنیدن آن دلش شکست و اشکش جاری گردید، سبب آن را از جبرئیل پرسید، جبرئیل پاسخ داد : یا آدم ولدک هذا یصاب بمصیبت تصغر عندها المصائب یعنی : ای آدم این فرزند تو به به مصیبتی گرفتار می‌گردد که همه مصیبت‌ها در برابرش کوچک می‌گردد. آدم پرسید : آن مصیبت چیست؟ جبرئیل فرمود : ای آدم یُقتَلُ عَطشاناً، غَریباً، وَحیداً، فَریداً، لَیسَ لَهُ ناصِرٌ وَ لا مُعینٌ، وَ لَو تَراهُ یا آدَم وَ هُوَ یَقُولُ : واعَطَشاهُ وا قِلَّةَ ناصِراهُ، حَتّی یَحوُلُ العَطَشُ بَینَهُ وَ بَینَ السَّماءِ کَالدُّخانِ، فَلَم یَجِبهُ اَحَدٌ الاّ بِالسًّیُوفِ وَ شُربِ الحُتُوفِ، فَیَذبَحُ ذِبحَ الشّاةِ مِن قَفا، وَ یَنهَبُ رَحلَهُ وَ تَشهَرُ رُئوُسَهُم فِی البُلدانِ وَ مَعَهُم النِّسوانِ، کَذلِکَ سَبَقَ فِی عِلمِ المَنّان. ای آدم کشته می‌شود در حالی‌که تشنه است‌، از وطن دور مانده، و تنهاست، کمک و یاری کننده‌ای برای او نیست، و اگر او را ببینی در حالی‌که عطش بین او و بین آسمان مانند دود فاصله شده در حالی‌که می‌گوید: وای از تشنگی، وای از کمی یاور، پس کسی جواب او را نمی‌دهد مگر با شمشیرها و نوشاندن مرگها، پس سرش بریده می‌شود مانند گوسفند (اما) از قفا، و خیمه‌اش غارت می‌گردد، و سرهاشان در شهر ها گردانده می‌شود و حال آنکه زن‌ها با آنهایند؛ اینچنین در علم (خداوند) منّان از پیش قرار گرفته است. پس حضرت آدم و جبرئیل هر دو مانند مادر جوان از دست داده گریه کردند. و این واقعه در صحرای عرفات اتفاق افتاد و ملائکی که در آنجا بودند همگی گریه کردند و این گریه آدم بود که سبب آمرزش او گردید و چون در آن روز توبه او قبول شد آن روز را عرفه و آن مکان را عرفات نامیدند. «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 بحارالانوار ج ۴۴ ص ۲۴۵ 📚 عوالم‌العلوم ج ۱۷ .