#واحد_سنگین #شب_هشتم_محرم #حضرت_علی_اکبر #محین_مزجی 🎤 سحر وقتی که اذان آخر رو می گفتی گریه کردم اذان میگفتی و اسم حیدر رو میگفتی گریه کردم چو اسم بابامو آوردی مردم کوفه فتنه کردند دارم می بینم تن رعناتو که قطعه قطعه کردند وای از سر و ابروی تو پر خون شده گیسوی تو زانومو میلرزونه این لرزیدن زانوی تو پاتو رو خاکا میکشی داری باباتو میکشی یاد مدینه زنده شد با دیدن پهلوی تو وای علی ای وای علی اکبرم *** به میدون رفتی همه گفتن از مدینه پیغمبر اومد صدای ترسیدن لشکر از ته لشکر هم در اومد چو گفتی اسمت علیه دورت رو پر کردن نیزه دارا گذاشتن از اسب بیفتی با اسب بیان دورت اسب سوارا ریخته ، بهم بال و پرت پیچیده در هم پیکرت دارم میگیرم لخته خون ای وای علی از حنجرت از خون سبکتر شه گلوت بازم بهم بابا بگو بابات داره دق میکنه جون میکنه ، بالا سرت وای علی ای وای علی اکبرم نشستم پیش تن زخمیت دارم آروم آروم می میرم میزارم صورت به صورت سینه به سینت آروم بگیرم دلم بی تابه به آغوشت میکشم بابا پیرهنت رو بنی هاشم اومدن که بردارن از رو خاکا تنت رو روی ، زمین کربلا می بینمت من هر کجا از خاکا بر میدارمت میریزمت توی عبا پیشت زمین خودم علی باید ابوفاضل بیاد زیر بغل هامو بگیره تا خیمه ها وای علی ای وای علی اکبرم