🔹تحلیل کنار نرفتن دو کاندیدای مطرح انقلابی، از منظری دیگر ✍️ حسین مظفری __________________________ ✳️ در ایامی که گفت‌وگو از ضرورت وحدت و اجماع نامزدهای انقلابی در میان بود و برخی به صورت مطلق از آن دفاع می‌کردند و برخی آن را کاری نادرست می‌شمردند، در یادداشتی که آن را در تاریخ 28/3/1403 منتشر کردم، گفتم که هیچ‌کدام از این دو نظر به صورت مطلق درست نیست؛ در برخی فرض‌ها بهتر آن است که دو کاندیدایی که بیشترین رأی را دارند، به وحدت برسند و در برخی فروض دیگر، بهتر آن است که تا آخر بمانند و انتخاب را به مردم بسپارند. ✅ در یکی دو روز مانده به رأی‌گیری، وقتی اصولگرایان، از وحدت دو کاندیدای اصلی خود ناامید شدند، هر یک به‌گونه‌ای این مسئله را تحلیل کردند و بسیاری از این تحلیل‌ها هم با سوءظن به این دو نیروی ارزشمند جبهه انقلاب یا یکی از آن‌ها همراه بود، به‌گونه‌ای که گویا این هر دو یا یکی از آنان دچار توهم پیروزی و اسیر شهوت پست و مقام است که از کناره‌گیری به نفع رقیب خودداری می‌کند! ❇️ اگر بخواهیم با حسن ظن به این دو بزرگوار، مسئله را تحلیل کنیم –که باید این‌چنین کنیم- باید بگوییم از آنجا که برخی از آمارهای معتبر حکایت از پیشتازی جلیلی نسبت به قالیباف داشت، طبعاً کناره‌گیری جلیلی بی‌معنا و موجب سرخوردگی خیل عظیم هواداران ایشان بود، اما اگر جناب قالیباف هم در یکی دو روز مانده به رأی‌گیری، کناره می‌گرفت و از ادامه رقابت انصراف می‌داد، هرچند این کار وی به ظاهر ایثاری بزرگ به نفع جبهه انقلاب شمرده می‌شد و بی‌شک بر محبوبیت ایشان در میان انقلابیون می‌افزود، اما بعید نبود که درصد قابل‌توجهی از آرای ایشان به سبد رأی آقای پزشکیان برود و کار در دور اول به نفع اصلاح‌طلبان تمام شود. ✅ ازاین‌رو، باید بگوییم قالیباف هم در این دوره با ماندن خود تا آخر، ایثاری بزرگ‌تر نسبت به دور قبل را رقم زد و طعنه‌های خودی‌ها را برای پیروزی جبهه انقلاب به جان خرید، و چه زیبا گفت آن دوست عزیز که: ✳️ «قالیباف شکست نخورده است، جلیلی هم پیروز نشده است. اندوه شکست و سرمستی پیروزی هر دو توهم است؛ چراکه هنوز جبهه انقلاب در میانه راهی دشوار است. ایجاد تفرقه بین بچه‌های انقلاب مهم‌ترین دستورالعمل رقیب است». #جلیلی #قالیباف #وحدت_جبهه_انقلاب eitaa.com/hoseinmozaffari_ir