⭕️#موضع_گیری_حضرت_زهرا سلام الله علیهانسبت به#انحرافات⛔️ تمام تلاش صدیقه طاهره (سلام الله علیها )درباره #خلافت و #انحراف های پیش آمده، این بود که #مسیر_خلافت را به محور نخست بازگرداند. #مسأله_خلافت، مسأله ای نیست که با #رأی_مردم_درست شود. 👇ویژگی خلیفه رسول الله خلیفه رسول الله کسی است که همان #انگیزه ها و #نیت ها را داشته و با پیامبر #همدل باشد و همان #راه را #ادامه دهد. کسی که با پیامبر #همدل نیست، اگر #تمام_دنیا جمع شود و به او بگویند خلیفه پیغمبر، #مگر او خلیفه به شمار می آید؟ مگر می تواند #راه_پیغمبر را ادامه بدهد؟ 👇راه پیغمبر چیست؟ #درس_توحید خدای متعال در سوره یوسف به مردم درس #توحید می دهد. تا خدا نخواهد، اتفاقی نمی افتد. #من_خدا هستم و دیگران #هیچ کاره اند. همه اراده ها به هم گره بخورد که یوسف عزیز نشود، ولی اگر خدا بخواهد، #عزیز می شود. برادرها و زنان مصری می خواستند یوسف را #ذلیل کنند، ولی #خدامی_خواست یوسف عزیز باشد. برای همین هم عزیز شد و برادران و زنان مصری #ذلیل شدند. 💢درمقابل خداوندبه پیغمبر می فرماید: «و وَ ما أَكْثَرُ النَّاسِ وَ لَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنينَ ». (یوسف : 103) پیغمبر ما، این مردمی که می بینی، اهل ایمان نیستند. ⛔️⭕️ بلافاصله در یکی _ دو آیه بعد به پیغمبرش می فرماید: همین هاهم که ایمان می آوردند، اکثرشان موحد نیستند. #ایمانشان_آمیخته به #شرک است. «وَ ما يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِكُونَ». (یوسف: 106) 😭#فاطمیه_ادامه_راه_پیامبر

🌀بعضى گفته‌اند عدل ادای واجبات و احسان انجام مستحبات است؛ بعضى دیگر گفته‌اند عدل توحید است و احسان ادای واجبات [طبق این تفسیر، عدل به اعتقاد اشاره مى‌کند و احسان به عمل]؛ 🌀بعضى گفته‌اند عدالت هماهنگى ظاهر و باطن است و احسان آن است که باطن انسان از ظاهر او بهتر باشد؛ بعضى دیگر عدالت را مربوط به جنبه‌هاى عملى دانسته‌اند و احسان را مربوط به گفتار؛ ولى همان‌گونه که گفتیم، بعضى از این تفسیرها با تفسیرى که در بالا آوردیم هماهنگ است و بعضى دیگر نیز منافات با آن ندارد و قابل جمع؛ اما مسئله نیکى به نزدیکان، <وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَى> درواقع، بخشى از مسئله احسان است، با این تفاوت که احسان در کل جامعه است، و <وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَى> در خصوص خویشاوندان و بستگان که جامعه کوچک محسوب مى‌شود؛ و با توجه به اینکه جامعه بزرگ از جامعه کوچک‌تر، یعنى جامعه فامیلى، ترکیب شده، هرگاه این واحدهاى کوچک‌تر از انسجام بیشترى برخوردار گردند، اثر آن در کل جامعه ظاهر مى‌شود، و درواقع، وظایف و مسئولیت‌ها به صورت صحیحى در میان مردم تقسیم مى‌گردد؛ چراکه هر گروه در درجه اول به ضعفاى بستگان خود مى‌پردازد، و از این طریق، همه این‌گونه اشخاص زیر پوشش حمایت نزدیکان خود قرار مى‌گیرند. 🌀در بعضى از احادیث اسلامى مى‌خوانیم که منظور از <ذِي الْقُرْبَى> نزدیکان پیامبر، یعنى امامان اهل بیت‌اند، و منظور از <وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَى> ادای خمس مى‌باشد. این تفسیر هرگز نمى‌خواهد مفهوم آیه را محدود کند، بلکه هیچ مانعى ندارد آیه به مفهوم وسیعش باقى باشد و این قسمت نیز یکى از مصادیق روشن آن مفهوم عام محسوب گردد؛ بلکه اگر ما <ذِي الْقُرْبَى> را به معناى مطلق نزدیکان، اعم از نزدیکان در فامیل و نسب و یا نزدیکان دیگر بدانیم، آیه مفهوم وسیع‌ترى پیدا مى‌کند که حتى همسایگان و دوستان و مانند آن را شامل مى‌شود [هرچند معروف در معناى <ذِي الْقُرْبَى> خویشاوندان است]. 🌀مسئله کمک به جامعه‌هاى کوچک (یعنى بستگان و خویشاوندان) از آن نظر که از پشتوانه عاطفى نیرومندى برخوردار است، ضمانت اجرایى بیشترى خواهد داشت. 🌀 کمتر مسئله‌اى است که در اسلام به اهمیت عدالت باشد؛ زیرا مسئله «عدل» همانند مسئله «توحید» در تمام اصول و فروع اسلام ریشه دوانده؛ یعنى همان‌طور که هیچ‌یک از مسائل عقیده‌اى و عملى، فردى و اجتماعى، اخلاقى و حقوقى از حقیقت توحید و یگانگى جدا نیست، همچنین، هیچ‌یک از آنها را خالى از روح عدل نخواهیم یافت. 🌀 پیرامون این تعبیرات سه‌گانه «فحشا»، «منکر» و «بغى» نیز مفسران سخن بسیار گفته‌اند، اما آنچه مناسب‌تر با معناى لغوى و قرینه مقابله این صفات با یکدیگر به نظر مى‌رسد آن است که فحشا اشاره به گناهان پنهانى، منکر اشاره به گناهان آشکار، و بغى هرگونه تجاوز از حق خویش و ظلم و خودبرتربینى نسبت به دیگران است. (تفسير نمونه ، ج 11 ، ص 366 - 3) 🌀 بعضى از مفسران گفته‌اند: سرچشمه #انحرافات اخلاقى سه قوه است: قوه شهوانى و غضبى و نیروى وهمى شیطانى. اما قوه شهوانى انسان را به لذت‌گیرى هرچه‌بیشتر مى‌خواند، و غرق در فحشا و زشتی‌ها مى‌کند. 🌀قوه غضبیه انسان را به انجام منکرات و آزار مردم وامى‌دارد. اما قوه وهمیه شیطانیه حس برترى‌طلبى و ریاست‌خواهى و انحصارجویى و «تجاوز به حقوق دیگران» را در انسان زنده مى‌کند و او را به این اعمال وامى‌دارد. 🌀خداوند با تعبیرهاى سه‌گانه فوق نسبت به طغیان این غرایز هشدار داده و با یک بیان جامع که همه انحرافات اخلاقى را دربرمى‌گیرد به راه حق هدایت نموده است. این آیه منشور جهانى اسلام است که امام باقر؟ع؟ آن را در خطبه‌هاى نماز جمعه مى‌خواندند و به گفته فیض کاشانى در تفسیر صافى، اگر در قرآن همین یک آیه بود، کافى بود که بگوییم: قرآن «تبیان کل شىء» است. اوامر و نواهى این آیه در همه ادیان بوده و هرگز نسخ نشده است. 🌀 «عدل» درباره چیزى است که تساوى آن با بصیرت درک شود و «عدل» درباره چیزى است که تساوى آن با حس درک شود. «عدل» مساوات در جزاست، ولى «احسان» زیاد کردن پاداش است. (تفسير نور ، ج 4، ص 570 .) • «عَدل» در نظام آفرینش رمز پایدارى آن است: بالعدل قامت السماوات والارض و در نظام تشریع سرلوحه دعوت همه انبیاست. «احسان» کلمه مبارکى است که شامل خدمات مالى، فکرى، فرهنگى، عاطفى مى‌شود. • عدل و احسان در کنار هم جاذبه دارد، وگرنه مقررات خشک دل‌ها را التیام نمى‌دهد: <يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ>. در احسان، رسیدگى به بستگان و صله رحم اولویت دارد: <وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَى>. امر به معروف بر نهى از منکر مقدّم است و عدل بر احسان: <يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ... وَيَنْهى>.